Ένα μήνυμα ελπίδας από το αιώνια χιονισμένο όρος Κιλιμάντζαρο Μητροπολίτης Ναϊρόμπι Μακάριος 19 Δεκεμβρίου, 2020 Πάντοτε σημειώνω τις σκέψεις μου, τις ιδέες μου, τους προβληματισμούς και τα συναισθήματά μου, όχι μόνο τώρα με την παρουσία του κορωνοϊού και της πείνας παγκόσμια και ιδιαίτερα εδώ στην Αφρική. Οι εκπλήξεις έρχονται χωρίς να το περιμένει κανείς και πάντοτε δίνουν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα όσο κι αν οι καταστάσεις που ζούμε σήμερα είναι κάπως δύσκολες και πολλές φορές συγχύζουν το ανθρώπινο πρόσωπο. Είναι γεγονός ότι από την ώρα που εμφανίστηκε ο κορωνοϊός η Ορθόδοξή μας Εκκλησία έχει αναλάβει έναν αγώνα προσφοράς και θυσίας προς τους πάσχοντες συνανθρώπους μας και για την ακρίβεια εδώ στην Κένυα. Έτσι, με τις προσευχές σύγχρονων αγίων και τις ευλογίες του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεοδώρου, μπόρεσα όλους αυτούς τους μήνες να ταξιδέψω στο εσωτερικό από τη μια άκρη ως την άλλη της Κένυας, προσφέροντας, εκτός από τον προφορικό λόγο, την τέλεση των μυστηρίων της Εκκλησίας μας, ιδιαίτερα εκείνου της Θείας Ευχαριστίας, και τρόφιμα για στήριξη και ανακούφιση των αδελφών μας Ορθοδόξων Χριστιανών και μη. Επίσης, παρ’ όλη την κρισιμότητα των καιρών έγιναν εγκαίνια νέων ιερών ναών σε διάφορες περιοχές. Ο Κύριός μας έτσι όπως Τον γνωρίσαμε μέσα από τη ζωή Του, με τη ζωντανή παρουσία Του, με τα θαύματα και τις θεϊκές παρεμβάσεις Του, παρ’ όλη την αγιότητα και θεότητά Του παραμένει ξένος και περιφρονημένος, τόσο που στο τέλος έγινε θυσία για όλους μας ακριβώς – ανέβηκε πάνω στον σταυρό, ταπεινώθηκε για να σώσει το ανθρώπινο γένος. Αυτές λοιπόν τις μέρες αισθάνθηκα την ανάγκη, μέσα από τα πνευματικά και ποιμαντικά μου καθήκοντα, να επισκεφθώ τους αδελφούς μας Ορθοδόξους που ζουν και κινούνται ακριβώς εκεί γύρω στους πρόποδες του όρους Κιλιμάντζαρο. Κοινότητες ιστορικές, δραστήριες και ενισχυτικές, με δύο μεγαλοπρεπείς όμορφους εγκαινιασμένους ναούς και έναν που ήδη είναι έτοιμος να εγκαινιασθεί. Φυσικά είναι ταξίδι μακρινό και κάπως δύσκολο εφ’ όσον στον δρόμο προς το Κιλιμάντζαρο υπάρχει πλήρης ανομβρία και ξηρασία που κάνει τον όλο χώρο φρικτό και απαίσιο. Μα το αίσθημα της αγάπης του Θεού αλλάζει το όλο σκηνικό. Αυτή η αγάπη δεν παραμένει έτσι ξηρά όπως η φύση, αλλά μετουσιώνεται, μεταμορφώνει και γίνεται χώρος ανάπαυσης και ελπίδας. Με αυτά τα αισθήματα, φθάνω στον πρώτο ναό και εκεί συναντώ πέντε μόνο νέους να με περιμένουν. Με εντυπωσίασε η ευγένεια, η ωριμότητά τους αλλά και οι ωραίες σκέψεις τους. Εκείνη την ώρα της σοβαρής αυτής επαφής και συζήτησης, διέκρινα τη βεβαιότητα και τη σιγουριά που αυτοί οι νέοι έτρεφαν για την παρουσία της Εκκλησίας μέσα στη ζωή τους, τη θετική και ζωντανή παρουσία της Βασιλείας του Θεού που γινόταν ένα πανανθρώπινο συμπόσιο. Το πιο σημαντικό ήταν ότι βρισκόμαστε στο πουθενά, στο τέρμα ενός ξακουστού και μυστηριώδους χώρου, στους πρόποδες του όρους Κιλιμάντζαρο κι εμείς κάναμε αυτές τις σκέψεις και οραματιζόμαστε πόσο σημαντικό είναι το γεγονός ότι έχουμε τέτοιους νέους με βαθιά θρησκευτική πίστη. Εκείνη την ώρα σκέφτηκα ακριβώς ότι εδώ που βρισκόμαστε βλέπουμε τον ίδιο τον Θεό, μαζί με την ομάδα άλλων «ξένων» γίνεται όμως φίλος και δίνει ελπίδα και προετοιμάζει τη Βασιλεία του Θεού μέσα από τα αγνά και αθώα πλάσματά Του, που ακόμα δεν γνώρισαν το κακό και την αμαρτία αλλά ζουν τον «επουράνιο κόσμο» που τελικά θα τους οδηγήσει και θα φέρει αιώνια μέσα τους την αναμενόμενη και μόνιμη Βασιλεία Του. Με όλα αυτά που έζησα τις πρώτες στιγμές της συναναστροφής μου με τους «απεσταλμένους» εξ ουρανού νέους, απέβλεπαν για μια ακόμη φορά στην επαλήθευση ότι όντως ο Χριστός έζησε σαν αληθινός Θεός και γνήσιος άνθρωπος κι έτσι με τον τρόπο αυτό επισημοποιείται η πραγματική του ενσάρκωση και τονίζεται η σωτηριώδης επιφανεία του στον κόσμο. Κι επαναλαμβάνουμε ότι βρισκόμαστε στο πουθενά κι όμως βλέπουμε πόσο σημαντική ήταν η απόφαση του Κυρίου μας να εγκαταλείψει τα επουράνια και να έλθει να ζήσει και να κατοικήσει, να γίνει ένα με μας τους ανθρώπους. Όσο εμβαθύνουμε, όσο μπαίνουμε στις λεπτομέρειες αυτής της θεϊκής παρουσίας, τόσο αισθανόμαστε τη δόξα και το μεγαλείο της θεολογίας, της αποδοχής και της άκρας κένωσης και συγκατάβασής Του. Και δεν μείναμε μέχρι εδώ. Έπρεπε να δούμε και το υπερσύγχρονο ορφανοτροφείο που θα φιλοξενήσει σύντομα όλα τα ορφανά της περιο-χής. Εδώ θα δίνεται διαχρονικά το μήνυμα ότι ο ίδιος ο Κύριός μας ήταν σ’ όλη την επί γης ζωής Του ξένος και φιλοξενούμενος. Κι όμως μας δίνει αυτό το εξαίρετο παράδειγμά, το οποίο ζήσαμε μ’ αυτούς τους ανθρώπους εδώ στο απομακρυσμένο όρος του Κιλιμάντζαρο, που Τον βλέπουμε να είναι έτοιμος ο ίδιος να διακονήσει τον άνθρωπο, τον οποιονδήποτε, της κάθε φυλής και καταγωγής, γλώσσας και ήθους. Και το αποκορύφωμα… ήταν αποκαλυπτικό! Μυστηριώδες, μυσταγωγικό! Η Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό των Τριών Ιεραρχών πρώτα και στη συνέχεια ο αγιασμός των υδάτων στον Ιερό Ναό του Τιμίου Προδρόμου. Είδαμε και γευθήκαμε τον ζήλο και την πίστη των ιερέων μας πρώτα και ύστερα όλου του πιστού λαού του Θεού, ιδιαίτερα των νέων μας. Οι κόποι και οι θυσίες των εργαζομένων δεν πήγαν χαμένοι αλλά στερεώθηκαν και εδραιώθηκαν εκεί στον βράχο της πίστης και της αλήθειας και τώρα, στη δική μας την περίπτωση, στο αιωνόβιο όρος του Κιλιμάντζαρο που στέλνει σε όλους μας το μήνυμα της αγάπης, της ελπίδας και του φωτός, που εκπέμπει η αλήθεια του Ευαγγελίου και ο ίδιος ο Σωτήρας του κόσμου, ότι τη βασιλεία του Θεού έχουν κάθε δικαίωμα να γνωρίσουν όλοι, αφού αυτός ήταν και παραμένει ο ίδιος πάντα σκοπός: η σωτηρία όλων.
† Ο Ναϊρόμπι Μακάριος
Το φρέαρ της ζωής Επίσκοπος Τολιάρας Πρόδρομος
Δεν θα κουραστώ ποτέ να ομολογώ, διότι πρωτίστως με ξεκουράζει να βιώνω, ότι η του Ευαγγελίου ζωή λαμβάνει σάρκα και οστά κάθε μέρα, σε κάθε βήμα μας στην ιεραποστολή. Υπήρξα κι εγώ ένας αδιάφορος αναγνώστης της Αγίας Γραφής. Συναισθηματικός, χλιαρά πιστός ή βέβαια άπιστος. Με μια θολή αντίληψη ότι η απόσταση των αιώνων κάνει τις αφηγήσεις ιστορίες μακρινές, ενδιαφέρουσες και εν πολλοίς ανεφάρμοστες. Δόξα τω Θεώ! οι μύθοι έπεσαν με το πρώτο μου διάβα στις γειτονιές της Μαύρης Ηπείρου. Είτε αυτό ήταν το Καμερούν, είτε η Νότιος Μαδαγασκάρη, τα πρόσωπα του ευαγγελίου ξεπηδούσαν συνεχώς μπροστά μου. Οι λεπροί, οι συγκύπτοντες, οι αιμορροούντες, οι οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων, οι Λάζαροι, φτωχοί σε χρήματα, πλούσιοι σε πληγές και βέβαιοι κάτοικοι του παραδείσου, οι αρνητές της πίστεως, οι θερμές μυροφόρες, μαύρες γυναίκες καλόγριες αφιερωμένες και βυθισμένες στην προσευχή, οι Ιούδες, οι Πέτροι, οι Μάρθες, οι Μαρίες, και οι τόσες μα τόσες πολλές Σαμαρείτιδες! Εκεί όπου το να βρεις νερό είναι στοίχημα και αγώνας δρόμου για όλους μας. Εκεί που μια γεώτρηση κρατάει μέρες, με τα μηχανήματα να ξεπερνούν τα τριακόσια μέτρα. Εκεί είναι που ο Θεός συλλέγει αδελφούς εν σκότει, διψασμένους, κουρασμένους από τον κάματο μιας ζωής ανισοτήτων. Τους τοποθετεί δίπλα μας, παίρνουν νερό από το χέρι μας, και κάπου-κάπου ρωτούν: «τι είστε;», «γιατί κουράζεστε γι’ εμάς;», «σε τι πιστεύετε;». Ερωτήσεις που ακόμα κι εγώ, που με δυσκολία αρθρώνω φράσεις στην τοπική διάλεκτο, τις απαντώ με ανείπωτη ευγλωττία μονολεκτικός: «ο Χριστός», «ο Χριστός», «ο Χριστός»… Για το χατίρι Αυτού, για την αγία πίστη στη θυσία Του, μια θυσία κι εμείς ελάχιστη στον αδελφό. Μια θυσία που δε θα γινόταν ποτέ, αν όλοι εσείς δεν ήσασταν μαζί μας, δίπλα μας, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί. Αν η Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής από τη Θεσσαλονίκη, μαζί με αδελφούς που βρίσκονται εγγύς και μακράν, δεν ήταν ένα συνεχές παρόν, ακόμα και σε αυτή τη φριχτή και δύσκολη περίοδο της πανδημίας, η οποία μεταξύ των άλλων εμποδίων έφερε και τρομερές καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση του τιτάνιου έργου της διάνοιξης φρεάτων. Ο άγιος Θεός να σας φυλάει και να σας προστατεύει όλους με την παντοδύναμη χάρη Του!
Ο παρά του φρέατος ιεραπόστολος, † Ο Τολιάρας & Νοτίου Μαδαγασκάρης Πρόδρομος
Πρωτοχρονιά και ομαδικές βαπτίσεις στην Ι.Μ. Κατάγκας
Η παγκόσμια πανδημία του covid-19 έφερε θλίψη και αναστάτωση σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Όμως, μας δίνει τη δυνατότητα να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο. Και αυτό το καταλαβαίνεις, όταν ζεις σε απομακρυσμένες περιοχές του γης, εκεί που οι ακτίνες του πνευματικού φωτός ανανεώνουν τη ζωή μας και μας καθιστούν κοινωνούς της παρουσίας του Θεού. Έτσι, λοιπόν, την Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2021, η έναρξη του νέου έτους εορτάστηκε με κάθε επισημότητα στην Ι.Μ. Κατάνγκας του Κον-γκό. Συγκεκριμένα, στον Ι.Ν. Αγ. Νικολάου στο Κολουέζι τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητρο-πολίτου Κατάνγκας, κ. Μελετίου, πλαισιουμένου από τον Πρωτοσύγκελλο Αρχιμ. π. Κοσμά Θασίτη, τους ιερείς και τους διακόνους της Ιεράς Μητροπόλεως. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, τελέστηκε Δοξολογία επί τη εισόδω στο νέο έτος, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου. Την ίδια ημέρα, ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε την πρωτοχρονιάτικη Βασιλόπιτα και μοίρασε πιστοποιητικά Ελληνομάθειας σε όσους Ιερείς, Μοναχές και παιδιά του Εκκλησιαστικού Οικοτροφείου συμμετείχαν στις περσινές εξετάσεις. Στην κοπή της Βασιλόπιτας, παραβρέθηκαν Ιερείς, οι μοναχές της Ι.Μ. Αγ. Νεκταρίου, η Εκκλησιαστική Επιτροπή του Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου, η χορωδία του Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου, και τα παιδιά του Εκκλησιαστικού Οικοτροφείου που μας έψαλλαν τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα και παραδοσιακά τραγούδια. Το Σάββατο, 02 Ιανουαρίου 2021, στον Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Κολουέζι, τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σε-βασμιωτάτου και με την συμμετοχή Κατηχουμένων αδελφών μας, οι οποίοι προσήλθαν στη Θεία Λειτουργία, προετοιμασμένοι από τους Ιερείς και Κατηχητές των ενοριών τους, για να συμμετέχουν όλοι στο μυστήριο του Βαπτίσματος. Κατά την ώρα του κοινωνικού, ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου, ομίλησε για λίγα λεπτά σε όλο το εκκλησίασμα για το μυστήριο του Βαπτίσματος και τη σημασία του. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, στο βαπτιστήριο του Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου, ο κ. Μελέτιος, τέλεσε το μυστήριο του Βαπτίσματος μαζί με τους Ιερείς και τους Διακόνους. Στο μυστήριο προσήλθαν 325 κατηχούμενοι από τις ενορίες των διπλανών περιοχών με την συνοδεία των υπευθύνων Ιερέων τους. Επίσης, άλλοι 500 κατηχούμενοι βαπτίστηκαν και σε άλλες απομακρυσμένες ενορίες της Ιεράς Μητροπόλεως. Είναι συγκλονιστικό και συνάμα συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους κάθε ηλικίας, οι οποίοι βρισκόντουσαν στον Προτεσταντισμό, στον Ρωμαιοκαθολικισμό, σε άλλες Χριστιανικές Ομολογίες και Αιρέσεις, να βρίσκουν την "Αλήθεια", να ασπάζονται την Ορθόδοξη πίστη και να προσέρχονται στο Άγιον Βάπτισμα Με τη βοήθεια του Θεού και την ευλογία του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, κ.κ. Θεοδώρου Β’, ο αριθμός των Ορθοδόξων Χριστιανών αυξάνεται συνεχώς στην Αφρικανική Ήπειρο και σε άλλες Ιερές Μητροπόλης του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και η μαρτυρία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας εκφράζεται μέσα από το λόγο του Ευαγγελιστού Ιωάννου: ίνα μαρτυρήση περί του φωτός, ίνα πάντες πιστεύσωσι δι’ αυτού (Ιωάν. Ά,7).
ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΙΑΤΡΟΥΣ ΓΙΑ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ «ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ» ΣΤΗ ΜΠΟΥΚΟΜΠΑ ΤΗΣ ΤΑΝΖΑΝΙΑΣ