ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ!
​ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΝΑ ΤΑ ΦΥΛΑΓΕΤΕ ΝΑ ΜΗ ΤΑ ΧΑΣΕΤΕ!

Ἐπισκεφθεῖτε τήν E- Shop  τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας

†ΣΑΒΒΑΤΟ 6 ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ, Ἰλαρίωνος Ὁσίου τοῦ Nέου 845,
Δανιήλ Ὁσίου ἐκ μετανοίας Αἴγυπτος 6ος,
Μαρκελλίνου Ἱερομάρτυρος Ἐπισκόπου Ρώμης ἐκ μετανοίας
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Μεγάλος Ἑσπερινός
Α΄ Θεσ. δ΄ 13-17 • Ἰω. κα΄ 14-25
Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

                                                            Α΄ Θεσ. δ΄ 13-17

                                                      Η ἀνάστασις τῶν κεκοιμημένων
   Οὐ θέλομεν δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα. εἰ γὰρ πιστεύομεν ὅτι ᾿Ιησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ. τοῦτο γὰρ ὑμῖν λέγομεν ἐν λόγῳ Κυρίου, ὅτι ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Κυρίου οὐ μὴ φθάσωμεν τοὺς κοιμηθέντας· ὅτι αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ' οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον, ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα. ῞Ωστε παρακαλεῖτε ἀλλήλους ἐν τοῖς λόγοις τούτοις.
ΠΗΓΗ: http://www.apostoliki-diakonia.gr/bible/bible.asp?contents=new_testament/contents_E_Paulou_ThessalonA.asp&main=E_Paulou_ThessalonA&file=3.1.8.4.htm

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

                                                     Ἡ ἀνάστασις τῶν κεκοιμημένων
    Δὲν θέλομεν, ἀδελφοί, νὰ ἀγνοῆτε ὅσον ἀφορᾷ ἐκείνους ποὺ κοιμοῦνται, διὰ νὰ μὴ λυπῆσθε ὅπως καὶ οἱ λοιποὶ ποὺ δὲν ἔχουν ἐλπίδα. Διότι ἐὰν πιστεύωμεν ὅτι ὁ Ἰησοῦς πέθανε καὶ ἀναστήθηκε, ἔτσι καὶ ὁ Θεὸς διὰ τοῦ Ἰησοῦ θὰ φέρῃ μαζί του ἐκείνους ποὺ κοιμήθηκαν. Διότι σᾶς λέγομεν ἐπὶ τῇ βάσει λόγου τοῦ Κυρίου τὰ ἑξῆς, ὅτι ἐμεῖς οἱ ζῶντες ποὺ θὰ παραμείνωμεν μέχρι τῆς ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου, δὲν θὰ φθάσωμεν προτήτερα ἀπὸ ἐκείνους ποὺ κοιμήθηκαν, διότι αὐτὸς ὁ Κύριος μὲ παράγγελμα,  μὲ φωνὴν ἀρχαγγέλου καὶ μὲ σάλπιγγα Θεοῦ θὰ κατεβῇ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ πρῶτοι οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ θὰ ἀναστηθοῦν, ἔπειτα ἐμεῖς ὅσοι ζοῦμε, οἱ ὁποῖοι ἀπομένομεν, θὰ ἁρπαχθοῦμε μαζὶ μὲ αὐτοὺς μέσα σὲ νεφέλες πρὸς προϋπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς τὸν ἀέρα καὶ ἔτσι θὰ εἴμεθα πάντοτε μὲ τὸν Κύριον. Ὥστε παρηγορεῖτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον μὲ τὰ λόγια αὐτά.

                                               ΠΗΓΗ: https://www.synaxarion.gr/cms/gr/content/a_pros_thessalonikeis_4.aspx

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

                                                                     Ἰω. κα΄ 14-25 

      Τοῦτο ἤδη τρίτον ἐφανερώθη ὁ ᾿Ιησοῦς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν.
 
                                      Τελευταῖοι λόγοι τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Πέτρον
    ῞Οτε οὖν ἠρίστησαν, λέγει τῷ Σίμωνι Πέτρῳ ὁ ᾿Ιησοῦς· Σίμων ᾿Ιωνᾶ, ἀγαπᾷς με πλεῖον τούτων; λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ· βόσκε τὰ ἀρνία μου. λέγει αὐτῷ πάλιν δεύτερον· Σίμων ᾿Ιωνᾶ, ἀγαπᾷς με; λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ· ποίμαινε τὰ πρόβατά μου. λέγει αὐτῷ τὸ τρίτον· Σίμων ᾿Ιωνᾶ, φιλεῖς με; ἐλυπήθη ὁ Πέτρος ὅτι εἶπεν αὐτῷ τὸ τρίτον, φιλεῖς με, καὶ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, σὺ πάντα οἶδας, σὺ γινώσκεις ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· βόσκε τὰ πρόβατά μου. ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ὅτε ἦς νεώτερος, ἐζώννυες σεαυτὸν καὶ περιεπάτεις ὅπου ἤθελες· ὅταν δὲ γηράσῃς, ἐκτενεῖς τὰς χεῖράς σου, καὶ ἄλλος σε ζώσει, καὶ οἴσει ὅπου οὐ θέλεις. τοῦτο δὲ εἶπε σημαίνων ποίῳ θανάτῳ δοξάσει τὸν Θεόν. καὶ τοῦτο εἰπὼν λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. ἐπιστραφεὶς δὲ ὁ Πέτρος βλέπει τὸν μαθητὴν ὃν ἠγάπα ὁ ᾿Ιησοῦς ἀκολουθοῦντα, ὃς καὶ ἀνέπεσεν ἐν τῷ δείπνῳ ἐπὶ τὸ στῆθος αὐτοῦ καὶ εἶπε· Κύριε, τίς ἐστιν ὁ παραδιδούς σε; τοῦτον ἰδὼν ὁ Πέτρος λέγει τῷ ᾿Ιησοῦ· Κύριε, οὗτος δὲ τί; λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι, τί πρὸς σέ; σὺ ἀκολούθει μοι. ἐξῆλθεν οὖν ὁ λόγος οὗτος εἰς τοὺς ἀδελφοὺς ὅτι ὁ μαθητὴς ἐκεῖνος οὐκ ἀποθνήσκει· καὶ οὐκ εἶπεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι οὐκ ἀποθνήσκει, ἀλλ' ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι, τί πρὸς σέ;
                                                                      ᾿Επίλογος
   Οὗτός ἐστιν ὁ μαθητὴς ὁ μαρτυρῶν περὶ τούτων καὶ γράψας ταῦτα, καὶ οἴδαμεν ὅτι ἀληθής ἐστιν ἡ μαρτυρία αὐτοῦ. ἔστι δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ὅσα ἐποίησεν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἅτινα ἐὰν γράφηται καθ' ἕν, οὐδὲ αὐτὸν οἶμαι τὸν κόσμον χωρῆσαι τὰ γραφόμενα βιβλία. ἀμήν.
ΠΗΓΗ: http://www.apostoliki-diakonia.gr/bible/bible.asp?contents=new_testament/contents_ioanni.asp&main=ioanni&file=1.4.21.htm

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

    Αὐτὸ ἦτο ἤδη ἡ τρίτη φορὰ ποὺ ὁ Ἰησοῦς φανερώθηκε εἰς τοὺς μαθητάς του, ἀφ’ ὅτου ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν.
                                   Τελευταῖοι λόγοι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Πέτρον
    Ὅταν ἐτελείωσαν τὸ πρόγευμα, λέγει ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸν Σίμωνα Πέτρον, «Σίμων τοῦ Ἰωνᾶ, μὲ ἀγαπᾶς περισσότερον ἀπ’ αὐτούς;». Ἐκεῖνος τοῦ ἀπαντᾶ, «Ναί, Κύριε, σὺ ξέρεις ὅτι σὲ ἀγαπῶ». «Βόσκε τὰ ἀρνιά μου». Πάλιν διὰ δευτέραν φορὰν τοῦ λέγει, «Σίμων τοῦ Ἰωνᾶ, μὲ ἀγαπᾶς;». Αὐτὸς τοῦ ἀπαντᾶ, «Ναί, Κύριε, σὺ ξέρεις ὅτι σὲ ἀγαπῶ». Ὁ Ἰησοῦς τοῦ λέγει, «Ποίμανε τὰ πρόβατά μου». Διὰ τρίτην φορὰν τοῦ λέγει, «Σίμων τοῦ Ἰωνᾶ, μὲ ἀγαπᾶς;». Ἐλυπήθηκε ὁ Πέτρος, διότι τὸν ἐρώτησε διὰ τρίτην φοράν, «Μὲ ἀγαπᾶς;» καὶ τοῦ εἶπε, «Κύριε, σὺ τὰ ξέρεις ὅλα, ξέρεις ὅτι σὲ ἀγαπῶ». Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς, «Βόσκε τὰ πρόβατά μου. Ἀλήθεια, ἀλήθεια σοῦ λέγω, ὅταν ἦσο νεώτερος, ἔζωνες τὸν ἑαυτόν σου καὶ περπατοῦσες ὅπου ἤθελες. Ὅταν ὅμως γεράσῃς, θὰ ἁπλώσῃς τὰ χέρια σου καὶ ἄλλος θὰ σὲ ζώσῃ καὶ θὰ σὲ φέρῃ ἐκεῖ ὅπου δὲν θέλεις». Αὐτὸ τοῦ εἶπε διὰ νὰ δηλώσῃ μὲ ποιόν θάνατον ὁ Πέτρος θὰ δοξάσῃ τὸν Θεόν. Καὶ ὕστερα τοῦ λέγει, «Ἀκολούθει με». Ὁ Πέτρος ἔστρεψε πρὸς τὰ πίσω καὶ βλέπει τὸν μαθητὴν ποὺ ἀγαποῦσε ὁ Ἰησοῦς νὰ ἀκολουθῇ· ἦτο ἐκεῖνος ποὺ κατὰ τὸ δεῖπνον ἔπεσε εἰς τὸ στῆθος του καὶ ἐρώτησε, «Κύριε, ποιός εἶναι ἐκεῖνος ποὺ θὰ σὲ παραδώσῃ;». Ὅταν ὁ Πέτρος τὸν εἶδε, εἶπε εἰς τὸν Ἰησοῦν, «Κύριε, εἰς αὐτὸν τί θὰ συμβῇ;». Ὁ Ἰησοῦς τοῦ λέγει, «Ἐὰν θέλω νὰ μείνῃ αὐτὸς ἕως ὅτου ἔλθω, τί σὲ ἐνδιαφέρει; Σὺ ἀκολούθει με». Διαδόθηκε λοιπὸν ἡ φήμη εἰς τοὺς ἀδελφοὺς ὅτι ὁ μαθητὴς ἐκεῖνος δὲν θὰ πέθαινε. Ἀλλ’ ὁ Ἰησοῦς δὲν τοῦ εἶπε ὅτι δὲν θὰ πέθαινε ἀλλά, «Ἐὰν θέλω νὰ μείνῃ αὐτὸς ἕως ὅτου ἔλθω, τί σ’ ἐνδιαφέρει;».
 
                                                                         Ἐπίλογος
   Αὐτὸς εἶναι ὁ μαθητὴς ποὺ μαρτυρεῖ γι’ αὐτὰ καὶ τὰ ἔγραψε καὶ ξέρομεν ὅτι ἡ μαρτυρία του εἶναι ἀληθινή. Ὑπάρχουν καὶ πολλὰ ἄλλα ποὺ ἔκανε ὁ Ἰησοῦς, τὰ ὁποῖα, ἐὰν γραφοῦν καθένα, νομίζω ὅτι οὔτε αὐτὸς ὁ κόσμος δὲν θὰ χωροῦσε τὰ βιβλία ποὺ θὰ ἐγράφοντο. Ἀμήν.

                                                  ΠΗΓΗ: https://www.synaxarion.gr/cms/gr/content/kata_ioannin_21.aspx

ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΑΜΝΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

                                         α΄. Ἡ Ἁνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ζωή τῶν νεκρῶν
    «Θέλων ὁ Κύριος νά δείξῃ τό μέγα κακόν ὁπού ἀπετόλμησαν νά κάμουν τά τέκνα τοῦ διαβόλου, οἱ Ἑβραῖοι, ἐσκότισε τόν ἥλιον ἀπό τάς ἕξ ὥρας ἕως τάς ἐννέα εἰς ὅλον τόν κόσμον· αἱ πέτραι ἐσχίζοντο, ὅλη ἡ γῆ ἔτρεμεν. Ἐτέθη ὁ Κύριος εἰς τόν τάφον, καί εὐθύς ἀνεστήθησαν χιλιάδες νεκροί, ὅπου ἦσαν χιλιάδες χρόνους ἀποθαμένοι, καί ἐκήρυξαν πώς μόνον ὁ Χριστός εἶναι Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, καί Θεός ἀληθινός, καί ζωή τῶν νεκρῶν».

                                                        β΄. «Νά ἀγαπᾶτε τούς ἀποθαμένους»
    «Οὗτος ὁ κόσμος, ἀδελφοί μου, εἶναι ὡσάν μία φυλακή. Πότε πρέπει νά χαίρεται ὁ ἄνθρωπος; Ὅταν ἐμβαίνῃ εἰς τήν φυλακήν ἤ ὅταν ἐλευθερώνεται ἀπό τήν φυλακήν; Μοί φαίνεται, ὅταν ἐμβαίνῃ εἰς τήν φυλακήν, τότε πρέπει νά κλαίῃ καί νά λυπῆσται, καί ὅταν ἐξέρχεται ἀπό τήν φυλακήν, τότε πρέπει νά χαίρεται. Ἔτσι, ἀδελφοί μου, νά μή λυπῆσθε διά τούς ἀποθαμένους, ἀλλά ἄν ἀγαπᾶτε τούς ἀποθαμένους, κάμνετε ὅ,τι ἠμπορεῖτε διά τήν ψυχήν των· συλλείτουργα, μνημόσυνα, νηστείας, προσευχάς, ἐλεημοσύνας».

                                        γ΄. «Νά ἔχετε τόν θάνατο μπροστά στά μάτια σας»
    «Προσέχετε, ἀδελφοί μου, νά μήν ὑπερηφανεύεστε, νά μήν φονεύετε, νά μήν κλέφτετε, νά μήν κάμνετε ὅρκους, νά μήν λέγετε ψεύματα, νά μήν κατατρέχετε ὁ ἕνας τόν ἄλλον νά μήν συκοφαντῆτε, νά μήν στολίζετε ἐτοῦτο τό σῶμα τό βρώμικο, ὁπού αὔριο θά τό φᾶνε τά σκουλήκια, ἀλλά νά στολίζετε τήν ψυχήν σας, ὁπού εἶναι τιμιωτέρα ἀπό ὅλον τόν κόσμον. Νηστεύετε τό κατά δύναμιν, προσεύχεσθε τό κατά δύναμιν, κάμνετε ἐλεημοσύνην τό κατά δύναμιν καί ἔχετε τόν θάνατον πάντοτε ἐμπρός εἰς τά μάτια σας. Καί ἕτερος καλύτερος διδάσκαλος δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν θάνατον».

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ
ΑΡΧΙΜ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΜΑΪΔΩΝΗ

Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΤΗΣ ΓΙΟΓΚΑ

ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Ἀγάπη πρός τό Θεό καί τόν πλησίον

​     Ὅποιος ἀγαπᾶ τό Θεό πρῶτα ἀγάπησε τόν πλησίον του, γιατί αὐτό ἀποτελεῖ ἀπόδειξή της ἀγάπης πρός τό Θεό. Ὅποιος ἀγαπᾶ τόν πλησίον δέν θά ἀνεχθεῖ ἐκείνους ποῦ καταλαλοῦν ἀλλά θά τούς ἀποφύγει σάν νά φεύγει ἀπό φωτιά. Ὅποιος λέει ὅτι ἀγαπᾶ τόν Κύριο καί ὀργίζεται ἐναντίον τοῦ ἀδελφοῦ του εἶναι ὅμοιος μέ ἐκεῖνον ποῦ τρέχει στόν ὕπνο του.
                                                                                                                     Ἰωάννης Κλίμακος, Λ', ιε'.
​ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5 Δωροθέου Ἱερομάρτυρος Ἐπισκόπου Tύρου 362, Μάρκου Σμυρναίου Νεομάρτυρος μεταστραφέντος ἐκ τοῦ Ἰσλάμ Χίος 1801
Μνημόσυνον πάντων τῶν κεκοιμημένων Ὀρθοδόξων χριστιανῶν
Πράξ. κζ΄ 1-44, κη΄ 1 • Ἰω. ιζ΄ 18-26 Κατάλυσις οἴνου καί ἐλαίου

      5/6 Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Μάρκος ἦταν ἀπό τή Σμύρνη ἔμπορος στό ἐπάγγελμα. Νυμφεύθηκε στήν Χίο. Στή Νέα Ἔφεσο συνδέθηκε παράνομα μέ κάποια γυναίκα, ὀνόματι Μαρία, μέ τήν ὁποία συνελήφθη γιά μοιχεία, καί ὁδηγήθηκε στό δικαστήριο, ἐνώπιον τοῦ ἀγᾶ.
      Κάτω ἀπότήν ἀπειλή τῆς ποινῆς καί οἱ δύο δέχτηκαν νά ἐξωμόσουν. Ἔτσι ὁ μέν Μάρκος ὑπέστη τήν περιτομή, ἡ δέ Μαρία κλείσθηκε στό χαρέμι τοῦ ἀγᾶ. Μετά τήν πάροδο κάποιου χρόνου ὁ Μάρκος ἄρχισε νά αἰσθάνεται ἔνοχος γιά τήν ἐξώμοση, γι’ αὐτό καί ἀναζήτησε κάποιον πνευματικό, ὅπου μέ συντριβή ἀπέθεσε ὅλο τό βάρος τῶν ἁμαρτημάτων του.
     Στή Βενετία τελικά ἔλαβαν τό Μυστήριο τοῦ Χρίσματος, τῆς Θείας Κοινωνίας καί νυμφεύθηκαν. Κατέφυγε στή Χίο, ὅπου, ἀφοῦ προετοιμάσθηκε κατάλληλα μέ τή Θεία Κοινωνία, παρουσιάσθηκε στό δικαστήριο καί ὁμολόγησε μέ παρρησία τήν πίστη του στόν Χριστό.
     Βασανίσθηκε, ἀλλά παρέμεινε σταθερός στήν ὁμολογία του. Στίς 5 Ἰουνίου τοῦ 1801, ὁ Νεο-μάρτυρας Μάρκος ἐκτελέσθηκε δι’ ἀποκεφαλισμοῦ.
​

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5/6/2020
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
ΚΖ' (ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 27), 1-44, ΚH'  (ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 28), 1

Ὁ Παῦλος ἀποπλέει διὰ τὴν Ρώμην εἰς Κρήτην
​

1 Ὡς δὲ ἐκρίθη τοῦ ἀποπλεῖν ἡμᾶς εἰς τὴν Ἰταλίαν, παρεδίδουν τόν τε Παῦλον καί τινας ἑτέρους δεσμώτας ἑκατοντάρχῃ ὀνόματι Ἰουλίῳ σπείρης Σεβαστῆς.
2 Ἐπιβάντες δὲ πλοίῳ Ἀδραμυττηνῷ μέλλοντες πλεῖν τοὺς κατὰ τὴν Ἀσίαν τόπους ἀνήχθημεν, ὄντος σὺν ἡμῖν Ἀριστάρχου Μακεδόνος Θεσσαλονικέως,
3 τῇ τε ἑτέρᾳ κατήχθημεν εἰς Σιδῶνα· φιλανθρώπως τε ὁ Ἰούλιος τῷ Παύλῳ χρησάμενος ἐπέτρεψε πρὸς τοὺς φίλους πορευθέντα ἐπιμελείας τυχεῖν.
4 Κἀκεῖθεν ἀναχθέντες ὑπεπλεύσαμεν τὴν Κύπρον διὰ τὸ τοὺς ἀνέμους εἶναι ἐναντίους,
5 τό τε πέλαγος τὸ κατὰ τὴν Κιλικίαν καὶ Παμφυλίαν διαπλεύσαντες κατήλθομεν εἰς Μύρα τῆς Λυκίας.
6 Κἀκεῖ εὑρὼν ὁ ἑκατοντάρχης πλοῖον Ἀλεξανδρῖνον πλέον εἰς τὴν Ἰταλίαν ἐνεβίβασεν ἡμᾶς εἰς αὐτό.
7 Ἐν ἱκαναῖς δὲ ἡμέραις βραδυπλοοῦντες καὶ μόλις γενόμενοι κατὰ τὴν Κνίδον, μὴ προσεῶντος ἡμᾶς τοῦ ἀνέμου, ὑπεπλεύσαμεν τὴν Κρήτην κατὰ Σαλμώνην,
8 μόλις τε παραλεγόμενοι αὐτὴν ἤλθομεν εἰς τόπον τινὰ καλούμενον Καλοὺς λιμένας, ᾧ ἐγγὺς ἦν πόλις Λασαία.
9 Ἱκανοῦ δὲ χρόνου διαγενομένου καὶ ὄντος ἤδη ἐπισφαλοῦς τοῦ πλοὸς διὰ τὸ καὶ τὴν νηστείαν ἤδη παρεληλυθέναι, παρῄνει ὁ Παῦλος
10 λέγων αὐτοῖς· ἄνδρες, θεωρῶ ὅτι μετὰ ὕβρεως καὶ πολλῆς ζημίας οὐ μόνον τοῦ φόρτου καὶ τοῦ πλοίου, ἀλλὰ καὶ τῶν ψυχῶν ἡμῶν μέλλειν ἔσεσθαι τὸν πλοῦν.
11 Ὁ δὲ ἑκατοντάρχης τῷ κυβερνήτῃ καὶ τῷ ναυκλήρῳ ἐπείθετο μᾶλλον ἢ τοῖς ὑπὸ τοῦ Παύλου λεγομένοις.
12 Ἀνευθέτου δὲ τοῦ λιμένος ὑπάρχοντος πρὸς παραχειμασίαν οἱ πλείους ἔθεντο βουλὴν ἀναχθῆναι κἀκεῖθεν, εἴ πως δύναιντο καταντήσαντες εἰς Φοίνικα παραχειμάσαι, λιμένα τῆς Κρήτης βλέποντα κατὰ λίβα καὶ κατὰ χῶρον.
 
Θύελλα καὶ ναυάγιον εἰς Μελίτην
 
13 Ὑποπνεύσαντος δὲ νότου δόξαντες τῆς προθέσεως κεκρατηκέναι, ἄραντες ἆσσον παρελέγοντο τὴν Κρήτην.
14 Μετ᾿ οὐ πολὺ δὲ ἔβαλε κατ᾿ αὐτῆς ἄνεμος τυφωνικὸς ὁ καλούμενος Εὐροκλύδων.
15 Συναρπασθέντος δὲ τοῦ πλοίου καὶ μὴ δυναμένου ἀντοφθαλμεῖν τῷ ἀνέμῳ ἐπιδόντες ἐφερόμεθα. 16 νησίον δέ τι ὑποδραμόντες καλούμενον Κλαύδην μόλις ἰσχύσαμεν περικρατεῖς γενέσθαι τῆς σκάφης,
17 ἣν ἄραντες βοηθείας ἐχρῶντο ὑποζωννύντες τὸ πλοῖον· φοβούμενοί τε μὴ εἰς τὴν Σύρτιν ἐκπέσωσι, χαλάσαντες τὸ σκεῦος οὕτως ἐφέροντο.
18 Σφοδρῶς δὲ χειμαζομένων ἡμῶν τῇ ἑξῆς ἐκβολὴν ἐποιοῦντο,
19 καὶ τῇ τρίτῃ αὐτόχειρες τὴν σκευὴν τοῦ πλοίου ἐρρίψαμεν.
20 Μήτε δὲ ἡλίου μήτε ἄστρων ἐπιφαινόντων ἐπὶ πλείονας ἡμέρας, χειμῶνός τε οὐκ ὀλίγου ἐπικειμένου, λοιπὸν περιῃρεῖτο πᾶσα ἐλπὶς τοῦ σῴζεσθαι ἡμᾶς.
21 Πολλῆς δὲ ἀσιτίας ὑπαρχούσης τότε σταθεὶς ὁ Παῦλος ἐν μέσῳ αὐτῶν εἶπεν· ἔδει μέν, ὦ ἄνδρες, πειθαρχήσαντάς μοι μὴ ἀνάγεσθαι ἀπὸ τῆς Κρήτης κερδῆσαί τε τὴν ὕβριν ταύτην καὶ τὴν ζημίαν.
22 Καὶ τὰ νῦν παραινῶ ὑμᾶς εὐθυμεῖν· ἀποβολὴ γὰρ ψυχῆς οὐδεμία ἔσται ἐξ ὑμῶν πλὴν τοῦ πλοίου.
23 Παρέστη γάρ μοι τῇ νυκτὶ ταύτῃ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ οὗ εἰμι, ᾧ καὶ λατρεύω,
24 λέγων· μὴ φοβοῦ, Παῦλε· Καίσαρί σε δεῖ παραστῆναι· καὶ ἰδοὺ κεχάρισταί σοι ὁ Θεὸς πάντας τοὺς πλέοντας μετὰ σοῦ.
25 Διὸ εὐθυμεῖτε, ἄνδρες· πιστεύω γὰρ τῷ Θεῷ ὅτι οὕτως ἔσται καθ᾿ ὃν τρόπον λελάληταί μοι.
26 Εἰς νῆσον δέ τινα δεῖ ἡμᾶς ἐκπεσεῖν.
27 Ὡς δὲ τεσσαρεσκαιδεκάτη νὺξ ἐγένετο διαφερομένων ἡμῶν ἐν τῷ Ἀδρίᾳ, κατὰ μέσον τῆς νυκτὸς ὑπενόουν οἱ ναῦται προσάγειν τινὰ αὐτοῖς χώραν.
28 Καὶ βολίσαντες εὗρον ὀργυιὰς εἴκοσι, βραχὺ δὲ διαστήσαντες καὶ πάλιν βολίσαντες εὗρον ὀργυιὰς δεκαπέντε·
29 φοβούμενοί τε μήπως εἰς τραχεῖς τόπους ἐκπέσωμεν, ἐκ πρύμνης ρίψαντες ἀγκύρας τέσσαρας ηὔχοντο ἡμέραν γενέσθαι.
30 Τῶν δὲ ναυτῶν ζητούντων φυγεῖν ἐκ τοῦ πλοίου καὶ χαλασάντων τὴν σκάφην εἰς τὴν θάλασσαν, προφάσει ὡς ἐκ πρῴρας μελλόντων ἀγκύρας ἐκτείνειν,
31 εἶπεν ὁ Παῦλος τῷ ἑκατοντάρχῃ καὶ τοῖς στρατιώταις· ἐὰν μὴ οὗτοι μείνωσιν ἐν τῷ πλοίῳ, ὑμεῖς σωθῆναι οὐ δύνασθε.
32 Τότε οἱ στρατιῶται ἀπέκοψαν τὰ σχοινία τῆς σκάφης καὶ εἴασαν αὐτὴν ἐκπεσεῖν.
33 Ἄχρι δὲ οὗ ἔμελλεν ἡμέρα γίνεσθαι, παρεκάλει ὁ Παῦλος ἅπαντας μεταλαβεῖν τροφῆς λέγων· τεσσαρεσκαιδεκάτην σήμερον ἡμέραν προσδοκῶντες ἄσιτοι διατελεῖτε, μηδὲν προσλαβόμενοι.
34 Διὸ παρακαλῶ ὑμᾶς μεταλαβεῖν τροφῆς· τοῦτο γὰρ πρὸς τῆς ὑμετέρας σωτηρίας ὑπάρχει· οὐδενὸς γὰρ ὑμῶν θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς πεσεῖται.
35 Εἰπὼν δὲ ταῦτα καὶ λαβὼν ἄρτον εὐχαρίστησε τῷ Θεῷ ἐνώπιον πάντων, καὶ κλάσας ἤρξατο ἐσθίειν.
36 Εὔθυμοι δὲ γενόμενοι πάντες καὶ αὐτοὶ προσελάβοντο τροφῆς·
37 ἦμεν δὲ ἐν τῷ πλοίῳ αἱ πᾶσαι ψυχαὶ διακόσιαι ἑβδομήκοντα ἕξ.
38 Κορεσθέντες δὲ τροφῆς ἐκούφιζον τὸ πλοῖον ἐκβαλλόμενοι τὸν σῖτον εἰς τὴν θάλασσαν.
39 Ὅτε δὲ ἡμέρα ἐγένετο, τὴν γῆν οὐκ ἐπεγίνωσκον, κόλπον δέ τινα κατενόουν ἔχοντα αἰγιαλόν, εἰς ὃν ἐβουλεύσαντο, εἰ δύναιντο, ἐξῶσαι τὸ πλοῖον.
40 Καὶ τὰς ἀγκύρας περιελόντες εἴων εἰς τὴν θάλασσαν ἅμα ἀνέντες τὰς ζευκτηρίας τῶν πηδαλίων, καὶ ἐπάραντες τὸν ἀρτέμωνα τῇ πνεούσῃ κατεῖχον εἰς τὸν αἰγιαλόν.
41 Περιπεσόντες δὲ εἰς τόπον διθάλασσον ἐπώκειλαν τὴν ναῦν, καὶ ἡ μὲν πρῷρα ἐρείσασα ἔμεινεν ἀσάλευτος, ἡ δὲ πρύμνα ἐλύετο ὑπὸ τῆς βίας τῶν κυμάτων.
42 Τῶν δὲ στρατιωτῶν βουλὴ ἐγένετο ἵνα τοὺς δεσμώτας ἀποκτείνωσι, μή τις ἐκκολυμβήσας διαφύγοι.
43 Ὁ δὲ ἑκατοντάρχης βουλόμενος διασῶσαι τὸν Παῦλον ἐκώλυσεν αὐτοὺς τοῦ βουλήματος, ἐκέλευσέ τε τοὺς δυναμένους κολυμβᾶν ἀπορρίψαντας πρώτους ἐπὶ τὴν γῆν ἐξιέναι,
44 καὶ τοὺς λοιποὺς οὓς μὲν ἐπὶ σανίσιν, οὓς δὲ ἐπί τινων τῶν ἀπὸ τοῦ πλοίου. Καὶ οὕτως ἐγένετο πάντας διασωθῆναι ἐπὶ τὴν γῆν.

                                                                         ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
​
                                           Ὁ Παῦλος ἀποπλέει διὰ τὴν Ρώμην. – Εἰς Κρήτην
 
1 Ὅταν ἀπεφασίσθη νὰ ἀποπλεύσωμεν εἰς τὴν Ἰταλίαν, παρέδωκαν τὸν Παῦλον καὶ μερικοὺς ἄλλους φυλακισμένους εἰς κάποιον ἑκατόνταρχον ὀνομαζόμενον Ἰούλιον, τῆς αὐτοκρατορικῆς φρουρᾶς.
2 Ἐπιβιβασθήκαμε εἰς πλοῖον Ἀδραμυττηνόν, ποὺ θὰ ἔπλεε εἰς λιμένας τῆς Ἀσίας, καὶ ξεκινήσαμε, εἴχαμε δὲ μαζί μας τὸν Ἀρίσταρχον, Μακεδόνα ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκην.
3 Τὴν ἑπομένην ἐφθάσαμεν εἰς τὴν Σιδῶνα καὶ ὁ Ἰούλιος ἐφέρθηκε εὐγενικὰ πρὸς τὸν Παῦλον καὶ τοῦ ἐπέτρεψε νὰ μεταβῇ εἰς τοὺς φίλους του διὰ νὰ τὸν περιποιηθοῦν.
4 Ἀπ’ ἐκεῖ ἐφύγαμεν καὶ ἐπλεύσαμεν πρὸς τὰ ὑπήνεμα μέρη τῆς Κύπρου, διότι οἱ ἄνεμοι ἦσαν ἀντίθετοι,
5 καὶ ἀφοῦ ἐπλεύσαμεν τὸ πέλαγος τῆς Κιλικίας καὶ τῆς Παμφυλίας, ἤλθαμεν εἰς τὰ Μύρα τῆς Λυκίας.
6 Ἐκεῖ ὁ ἑκατόνταρχος εὑρῆκε πλοῖον Ἀλεξανδρινὸν ποὺ προωρίζετο διὰ τὴν Ἰταλίαν καὶ μᾶς ἐπιβίβασεν εἰς αὐτό.
7 Ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας ἐπλέαμεν σιγὰ καὶ μὲ δυσκολίαν ἐφθάσαμεν κοντὰ εἰς τὴν Κνίδον, ἐπειδὴ δὲ ὁ ἄνεμος δὲν μᾶς ἐπέτρεπε νὰ προχωρήσωμεν, ἐπλεύσαμεν, ὅταν ἐπεράσαμε τὴν Σαλμώνην, νοτίως τῆς Κρήτης.
8 Πλέοντες μὲ κόπον πλησίον τῆς ἀκτῆς, ἤλθαμεν σὲ κάποιον τόπον ποὺ ὠνομάζετο Καλοὶ Λιμένες, πλησίον τοῦ ὁποίου ἦτο ἡ πόλις Λασαία.
9 Ἐπειδὴ εἶχε περάσει ἀρκετὸς χρόνος καὶ τὸ ταξίδι ἦτο ἐπικίνδυνον, διότι καὶ ἡ νηστεία εἶχε ἤδη περάσει, ὁ Παῦλος εἶπε, «Ἄνδρες, βλέπω ὅτι τὸ ταξίδι θὰ γίνῃ μὲ κακοπάθειαν καὶ μὲ μεγάλην ζημίαν ὄχι μόνον τοῦ φορτίου καὶ τοῦ πλοίου ἀλλὰ καὶ τῆς ζωῆς μας».
11 Ὁ ἑκατόνταρχοε ἐπείθετο μᾶλλον εἰς τὸν κυβερνήτην καὶ εἰς τὸν ἰδιοκτήτην τοῦ πλοίου παρὰ εἰς τὰ λεγόμενα τοῦ Παύλου.
12 Ἐπειδὴ δὲ ὁ λιμὴν δὲν ἦτο κατάλληλος διὰ νὰ παραχειμάσουν, οἱ περισσότεροι ἦσαν τῆς γνώμης ν’ ἀναχωρήσουν ἀπ’ ἐκεῖ, μήπως μπορέσουν νὰ φθάσουν εἰς τὸν Φοίνικα, λιμένα τῆς Κρήτης, ὁ ὁποῖος βλέπει πρὸς τὰ νοτιοδυτικὰ καὶ βορειοδυτικά, καὶ νὰ παραχειμάσουν ἐκεῖ.
 
Θύελλα καὶ ναυάγιον εἰς Μελίτην (Μάλταν)
 
13 Ὅταν ἄρχισε νὰ πνέῃ ἐλαφρὸς νότιος ἄνεμος, ἐνόμισαν ὅτι μποροῦν νὰ πραγματοποιήσουν τὸ σχέδιόν τους καί, σηκώσαντες τὴν ἄγκυραν, ἔπλεαν κατὰ μῆκος τῆς Κρήτης, κοντὰ εἰς τὴν ἀκτήν.
14 Ἀλλ’ ὕστερα ἀπὸ λίγο ξέσπασε ἐναντίον της ἕνας ἀνεμοστρόβιλος ποὺ ὀνομάζεται Εὐροκλύδων.
15 Ἐπειδὴ δὲ τὸ πλοῖον συμπαρασύρθηκε καὶ δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ ἀντισταθῇ, παρεδόθημεν εἰς τὸν ἄνεμον καὶ παρεσυρόμεθα.
16 Ὅταν δὲ ἐπλεύσαμεν κάτω ἀπὸ κάποιο νησάκι ποὺ ὀνομάζεται Κλαύδη, μόλις κατωρθώσαμεν νὰ γίνωμεν κύριοι τῆς λέμβου·
17 ἀφοῦ τὴν ἔσυραν ἐπάνω, ἐχρησιμοποιοῦσαν βοηθητικὰ μέσα καὶ ἔζωναν γύρω τὸ πλοῖον μὲ καραβόσχοινο. Ἐπειδὴ δὲ ἐφοβοῦντο μήπως πέσουν ἔξω εἰς τὴν Σύρτιν, κατέβασαν τὰ πανιὰ καὶ ἐσύροντο ἀπὸ τὸ ρεῦμα.
18 Ἐπειδὴ ὑποφέραμεν πολὺ ἀπὸ τὴν θαλασσοταραχήν,
19 ἔρριξαν τὴν ἑπομένην εἰς τὴν θάλασσαν μέρος τοῦ φορτίου καὶ κατὰ τὴν τρίτην ἡμέραν, μὲ τὰ χέρια μας ἐρρίξαμε τὸν ἐξοπλισμὸν τοῦ πλοίου.
20 Ἐπειδὴ δὲ οὔτε ἥλιος οὔτε ἄστρα ἐφαίνοντο ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας καὶ μιὰ φοβερὴ θύελλα ἦτο ἐπάνω μας, εἶχε χαθῆ πλέον κάθε ἐλπίδα νὰ σωθοῦμε.
21 Ἐπέρασαν ἀρκεταὶ ἡμέραι χωρὶς νὰ ἔχουν φάγει τίποτε, καὶ τότε ὁ Παῦλος ἐστάθηκε μεταξύ τους καὶ εἶπε, «Ἔπρεπε, ὦ ἄνδρες, νὰ ἀκούσετε ἐμὲ καὶ νὰ μὴ ἀναχωρήσετε ἀπὸ τὴν Κρήτην καὶ ἔτσι θὰ ἀποφεύγατε τὴν ταλαιπωρίαν αὐτὴν καὶ τὴν ζημίαν.
22 Καὶ τώρα σᾶς προτρέπω νὰ ἔχετε θάρρος· κανεὶς ἀπὸ σᾶς δὲν πρόκειται νὰ χαθῇ, παρὰ μόνον τὸ πλοῖο.
23 Διότι μοῦ παρουσιάσθηκε τὴν νύχτα αὐτὴν ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον ἀνήκω καὶ τὸν ὁποῖον λατρεύω,
24 καὶ μοῦ εἶπε, «Μὴ φοβᾶσαι Παῦλε. Πρέπει νὰ παρουσιασθῇς εἰς τὸν Καίσαρα καὶ ἰδού, ὁ Θεὸς σοῦ ἐχάρισε ὅλους τοὺς συνταξιδιώτας σου».
25 Διὰ τοῦτο ἔχετε θάρρος, ὦ ἄνδρες· πιστεύω εἰς τὸν Θεόν, ὅτι ἔτσι θὰ συμβῇ καθὼς μοῦ ἐλέχθη. Πρέπει ὅμως νὰ πέσωμεν ἔξω σὲ κάποιο νησί».
27 Τὴν δεκάτην τετάρτην νύχτα, ἐνῷ ἐφερόμεθα ἀκόμη εἰς τὸ Ἀδριατικὸν πέλαγος, οἱ ναῦται, κατὰ τὰ μεσάνυχτα, ἔνοιωσαν ὅτι κάποια ξηρὰ ἦτο πλησίον.
28 Ἐβυθομέτρησαν, εὑρῆκαν εἴκοσι ὀργυιές, ὅταν δὲ πέρασε ὁλίγον διάστημα καὶ πάλιν ἐβυθομέτρησαν, εὑρῆκαν δέκα πέντε ὀργυιές.
29 Ἐπειδὴ ἐφοβοῦντο μήπως πέσωμεν σὲ πετρώδεις τόπους, ἔρριξαν ἀπὸ τὴν πρύμναν τέσσερις ἄγκυρες καὶ παρακαλοῦσαν νὰ ξημερώσῃ.
30 Ἀλλ’ οἱ ναῦται ἐζητοῦσαν νὰ φύγουν ἀπὸ τὸ πλοῖον καὶ εἶχαν κατεβάσει τὴν λέμβον εἰς τὴν θάλασσαν μὲ τὴν πρόφασιν ὅτι θὰ ρίξουν ἄγκυρες καὶ ἀπὸ τὴν πρώραν.
31 Τότε εἶπε ὁ Παῦλος εἰς τὸν ἑκατόνταρχον καὶ τοὺς στρατιώτας, «Ἐὰν αὐτοὶ δὲν μείνουν εἰς τὸ πλοῖον, δὲν θὰ μπορέσετε σεῖς νὰ σωθῆτε».
32 Οἱ στρατιῶται τότε ἀπέκοψαν τὰ σχοινιὰ τῆς λέμβου καὶ τὴν ἄφησαν νὰ πέσῃ ἔξω.
33 Ἐνῷ ἐπερίμεναν νὰ ξημερώσῃ, ὁ Παῦλος προέτρεπε ὅλους νὰ φάγουν, λέγων, «Σήμερα εἶναι ἡ δεκάτη τετάρτη ἡμέρα ποὺ εἶσθε εἰς ἀναμονὴν καὶ νηστικοί, χωρὶς νὰ ἔχετε πάρει τίποτε.
34 Γι’ αὐτὸ σᾶς παρακαλῶ νὰ φᾶτε, διότι πρόκειται περὶ τῆς ζωῆς σας· κανενὸς ἀπὸ σᾶς δὲν θὰ πέσῃ οὔτε τρίχα τῆς κεφαλῆς του».
35 Ὅταν εἶπε αὐτά, ἐπῆρε ψωμί, εὐχαρίστησε τὸν Θεὸν ἐνώπιον ὅλων καὶ ἀφοῦ τὸ ἔκοψε ἄρχισε νὰ τρώγῃ.
36 Τότε ἐπῆραν ὅλοι θάρρος καὶ ἔφαγαν καὶ αὐτοί.
37 Εἰς τὸ πλοῖον ἤμεθα ἐν συνόλῳ διακόσια ἑβδομῆντα ἕξη πρόσωπα.
38 Καὶ ὅταν ἐχόρτασαν ἀπὸ τροφήν, ἐξαλάφρωσαν τὸ πλοῖον ρίχνοντες τὸ σιτάρι εἰς τὴν θάλασσαν.
39 Ὅταν ἔγινε ἡμέρα, δὲν μποροῦσαν νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν χώραν, ἀλλὰ παρετήρησαν κάποιον κόλπον μὲ ἀκρογιαλιά, εἰς τὴν ὁποίαν ἐσχεδίαζαν, ἐὰν ἦτο δυνατόν, νὰ προσαράξουν τὸ πλοῖον.
40 Ἔλυσαν λοιπὸν τὶς ἔγκυρες, τὶς ἔρριξαν εἰς τὴν θάλασσαν, συγχρόνως δὲ ἐχαλάρωσαν τὰ λουριὰ τῶν πηδαλίων, ἐσήκωσαν τὸ πανὶ τῆς πρώρας πρὸς τὴν κατεύθυνσιν τοῦ ἀνέμου καὶ ἐφέροντο πρὸς τὴν ἀκρογιαλιά.
41 Ἀλλ’ ἐπειδὴ ἔπεσαν σὲ μέρος ποὺ ἐκυκλώνετο εἰς τὰ δύο μέρη ἀπὸ θάλασσαν, ἔρριξαν τὸ πλοῖον εἰς τὴ ξηρὰν καὶ ἡ μὲν πρώρα, ἐπειδὴ ἀκούμπησε εἰς τὴν ἀμμουδιά, ἔμεινε ἀκίνητη, ἐνῷ ἡ πρύμνη ἄρχισε νὰ διαλύεται ἀπὸ τὴν ὁρμὴν τῶν κυμάτων.
42 Τότε οἱ στρατιῶται ἐσκέφθησαν νὰ σκοτώσουν τοὺς φυλακισμένους διὰ νὰ μὴ κολυμπήσῃ κανεὶς καὶ φύγῃ.
43 Ἀλλ’ ὁ ἑκατόνταρχος, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ σώσῃ τὸν Παῦλον, δὲν τοὺς ἄφησε νὰ ἐκτελέσουν τὸ σχέδιόν τους καὶ διέταξε νὰ ριφθοῦν εἰς τὴν θάλασσαν πρῶτοι ὅσοι ἤξεραν νὰ κολυμποῦν καὶ νὰ κατευθυνθοῦν πρὸς τὴν ξηράν,
44 οἱ δὲ λοιποὶ νὰ βγοῦν, ἄλλοι μὲν ἐπάνω σὲ σανίδια, μερικοὶ δὲ ἐπάνω σὲ συντρίμματα τοῦ πλοίου. Καὶ ἔτσι ἐσώθηκαν ὅλοι εἰς τὴν ξηράν.


Εὐαγγέλιον


                                                       ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΙΖ´ 18 - 26
​
18 Καθὼς ἐμὲ ἀπέστειλας εἰς τὸν κόσμον, κἀγὼ ἀπέστειλα αὐτοὺς εἰς τὸν κόσμον· 19 καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἐγὼ ἁγιάζω ἐμαυτόν, ἵνα καὶ αὐτοὶ ὦσιν ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ. 20 Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, 21 ἵνα πάντες ἓν ὦσιν, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας. 22 κἀγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμὲν, 23 ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς ἕν, καὶ ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας αὐτοὺς καθὼς ἐμὲ ἠγάπησας. 24 Πάτερ, οὓς δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ’ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσιν τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν ἣν δέδωκάς μοι, ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου. 25 πάτερ δίκαιε, καὶ ὁ κόσμος σε οὐκ ἔγνω, ἐγὼ δέ σε ἔγνων, καὶ οὗτοι ἔγνωσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας, 26 καὶ ἐγνώρισα αὐτοῖς τὸ ὄνομά σου καὶ γνωρίσω, ἵνα ἡ ἀγάπη ἣν ἠγάπησάς με ἐν αὐτοῖς ᾖ κἀγὼ ἐν αὐτοῖς.

                                                                    ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
​
18 Αγίασέ τους, Πατερ, διότι όπως συ έστειλες εμέ στον κόσμον, έτσι και εγώ έστειλα αυτούς ως εργάτας του ευαγγελίου στον κόσμον· και δι' αυτό πρέπει να είναι άγιοι. 19 Και εγώ χάριν αυτών αφιέρωσα τον ευατόν μου εις σε και τον προσφέρω θυσίαν, δια να είναι και αυτοί αγιασμένοι με την αλήθειαν, που έχουν δεχθή, και με την θυσίαν μου, εις την οποίαν θα συμμετέχουν. 20 Δεν σε παρακαλώ δε δι' αυτούς μόνον, αλλά και δι' εκείνους οι οποίοι, χάρις εις την διδασκαλίαν των, θα πιστεύουν εις εμέ. 21 Σε παρακαλώ δι' όλους αυτούς, να είναι ένα πνευματικόν σώμα με την αγάπην και την ομοφροσύνην των. Οπως συ, Πατερ, είσαι ενωμένος με εμέ και εγώ με σε, διότι έχομεν την αυτήν ουσίαν, έτσι σε παρακαλώ, να είναι και αυτοί ένα δια της ενώσεως και επικοινωνίας που θα έχουν με ημάς, δια να πιστεύση ο κόσμος, βλέπων το θαύμα αυτό της ενότητος, ότι συ με έστειλες. 22 Και εγώ την απεριόριστον δόξαν, την οποίαν μου έδωκες ως προς άνθρωπον, την έδωκα εις αυτούς, δια να είναι ένα, όπως και ημείς είμεθα ένα. 23 Εγώ να ζω μέσα εις ένα έκαστον από αυτούς, όπως και συ ζης έντος εμού, δια να έχουν τελειοποιηθή εις ένα πνευματικόν σώμα και να γνωρίζη ο κόσμος, βλέπων αυτό το θαύμα της ενότητος, και πιστεύη ότι συ με έστειλες στον κόσμον και ότι ηγάπησες αυτούς, όπως ηγάπησες εμέ. 24 Πατερ, θέλω εκείνοι τους οποίους μου έχεις δώσει, να είναι μαζή μου όπου είμαι εγώ, δια να βλέπουν και απολαμβάνουν την δόξαν μου την οποίαν προαιωνίως μου έχεις δώσει, διότι με έχεις αγαπήσει προ πάντων των αιώνων, πριν να τεθούν τα θεμέλια του κόσμου. 25 Πατερ δίκαιε, μολονότι ο κόσμος, εξ αιτίας της κακότητός του, δεν σε εγνώρισε, εγώ όμως και ως άνθρωπος σε εγνώρισα σαφώς εις βαθμόν, στον οποίον κανένας άλλος άνθρωπος ούτε σε εγνώρισε ούτε θα σε γνωρίση. Και αυτοί ακούοντες την διδασκαλίαν μου και βλέποντες τα έργα μου επληροφορήθησαν πλέον σαφώς και επίστευσαν, ότι συ με απέστειλες στον κόσμον και δια τούτο είναι άξιοι της πατρικής σου στοργής και προστασίας. 26 Και εγώ εγνωστοποίησα εις αυτούς το όνομά σου και δια του Αγίου Πνεύματος θα τους το κάμω ακόμη περισσότερον γνωστόν, ώστε η άπειρος αγάπη, με την οποίαν με έχεις αγαπήσει, να είναι μέσα εις τας ψυχάς των και να αισθάνωνται καθαρώτατα, ότι εγώ είμαι μέσα στον καθένα από αυτούς και εις όλους μαζή, ώστε να αποτελούν ένα πνευματικόν σώμα με εμέ”.

Οἱ ὕμνοι μιλοῦν…. γιὰ τὴν Ἀνάληψη
                                                                                     Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Μαϊδώνης
Ἔφυγε καὶ θά….ξανάρθη !

       Ἀπὸ τὴν ὥρα τῆς Ἀναλήψεως ἄρχισε ἡ περίοδος τῆς ἀναμονῆς.Τῆς ἀναμονῆς τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού ἔγινε σὲ δέκα μέρες.Ἄρχισε ἀπὸ τὴν ὥρα τῆς Ἀναλήψεως ἡ περίοδος τῆς ἀναμονῆς τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου.
       Θὰ ξαναέλθω, εἶπε ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητές Του.
       Θὰ ξαναέλθει, εἶπαν οἱ Ἄγγελοι τὴν ὥρα τῆς ἈνάληψηςΚαὶ ὄχι ἁπλῶς θὰ ξαναέλθη. Θὰ ξαναέλθη γιὰ  νὰ κρίνει τὸν κόσμο.
                                                                                ***
        Νὰ, πὼς περιγράφουν οἱ ὑμνογράφοι στοὺς ὕμνους τῆς Ἀναλήψεως τὴν Δεύτερη  ἔλευση καὶ Τελικὴ Κρίση.
       Φώναξαν οἱ δύο ἄγγελοι στοὺς Ἀποστόλους πού ἔβλεπαν τὴν Ἀνάληψη:
       «-Γιατί στέκεστε γεμάτοι ἔκπληξη καὶ μὲ μάτια στραμμένα στὸν Ἀναληφθέντα; Αὐτὸς πού ἀνέρχεται στὰ Οὐράνια θὰ ἐπανέλθει, γιὰ νὰ κρίνει τοὺς ἀνθρώπους στὴ γῆ, γιατί εἶναι ὁ μόνος Δικαστὴς τοῦ Κόσμου».
       «-Τί στέκεσθε βλέποντας; Αὐτὸς θὰ ξαναέλθει μὲ τὸ σῶμα του, ὅπως ἀκριβῶς τὸν εἴδατε».
       «Ὅπως εἴδατε τὸν Χριστὸ νὰ ἀνέρχεται, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο φορώντας τὴν ἀνθρώπινη σάρκα θὰ ξανάρθει νὰ κρίνει ὅλους ὡς δίκαιος Κριτής».
                                                                              ***
        Πῶς θὰ κρίνει ὁ Χριστὸς τοὺς ἀνθρώπους;
        Δὲν θὰ κρίνει μόνο ὡς Θεὸς ἤ μόνο ὡς ἄνθρωπος.
        Θὰ κρίνει ὡς Θεάνθρωπος. Ἔτσι ὅπως θὰ ἔλθει.Ἀλλοίμονο ἂν μᾶς κρίνει ὡς Θεός. «Οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν Σου πᾶς ζῶν».Τὴν δικαιοσύνη τὴν ἐφάρμοσε πάνω στὸν ἑαυτό Του καὶ σταυρώθηκε ἀντὶ γιά μᾶς, γιά μᾶς.
       Ἡ ἀγάπη Του θὰ εἶναι τὸ μέτρο πού θὰ μᾶς μετρήσει, ἂν εἴμαστε ἄξιοι γιὰ τὴν βασιλεία Του.
Κριτήριο ἡ δική μας  ἀγάπη πρὸς τοὺς ἄλλους.Τελικὰ θὰ κριθοῦμε ἀνάλογα μὲ τὰ ἔργα μας. Ἂν δείξαμε ἀγάπη θὰ δικαιωθοῦμε.Ὁ τρόπος τῆς ζωῆς μας θὰ μᾶς δικαιώσει ἤ θὰ μᾶς καταδικάσει.
                                                                          ***
       Γι’ αὐτό, ὅταν θυμόμαστε τὴν Τελικὴ Κρίση λέμε: «χάρισαι στοὺς πιστούς, πού θὰ στὸ ζητήσουν, τὸ μεγάλο Σου ἔλεος».
      «Κύριε, Δίκαιε Κριτή,  λυπήσου τὶς ψυχές μας καὶ δῶσε μας τὴν συγχώρηση τῶν λαθῶν, σὰν Θεὸς, ποὖσαι  ἐλεήμονας στοὺς δούλους Σου» .
 

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ
ΑΡΧΙΜ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΜΑΪΔΩΝΗ

Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΤΗΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΑΨΑΝΗ

Ἀρχιμ. Χρυσοστόμου Μαϊδώνη
ἐπ.Πρωτοσυγκέλλου Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου
Picture
   Αὐτές τίς μέρες μνημονεύουμε τήν ἔξοδο στήν αἰωνιότητα τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμ. Γεωργίου Καψάνη Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους (+8/6/2014), πού εὐεργέτησε τό Μοναστῆρι του, τό Ἅγιον Ὄρος, τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα καί σύνολη τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
  Ἦταν κυριολεκτικά ἡ «λυδία λίθος τῆς Ὀρθοδοξίας». Γιά ὅλα τά μεγάλα θέματα περιμέναμε, ποιά εἶναι ἡ γνώμη τοῦ π. Γεωργίου. Μᾶς ἔμαθε νά ἀγαπᾶμε τήν Ἐκκλησία καί νά ἔχουμε γνήσιο ἐκκλησιαστικό ἦθος, μακρυά ἀπό ἀκρότητες, διχασμούς καί διαιρέσεις. Ἔδωσε τή μαρτυρία τοῦ Ἁγίου Ὄρους σ’ ὅλη τήν Ἑλλάδα μέ τήν προσωπική του παρουσία, τό λόγο καί τήν γραφίδα του.
  Τό ἴδιο πνεῦμα μετέδιδαν καί τά Μετόχια τῆς Μονῆς ἀνά τήν Ἑλλάδα μέ τά ἄξια καλογέρια του - τούς Γρηγοριάτες ἱερομονάχους καί μοναχούς.
  Ἡ ἀγάπη του, γιά τήν δόξα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας, τόν ὁδήγησε στήν στήριξη τῆς Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς σέ Ἀφρική, Ἀσία, Ἀλβανία καί Ἀγγλία κ.ἄ.
   Εἶναι μνημειώδης ἡ Ὀρθόδοξη Παρακαταθήκη καί τό Πανορθόδοξο ἔργο πού μᾶς ἄφησε!
                                                                          ***
α΄. Δεσπότης καί Γέροντας
  Μέ πολύ σεβασμό καί ἐκτίμηση καταθέσουμε στή μνήμη του καί τήν εὐγνωμοσύνη ὁλόκληρης τῆς Ἐπαρχίας μας, γιά τίς εὐεργεσίες τοῦ Γέροντος Γεωργίου.
   Ἰδιαίτερες ἦταν οἱ σχέσεις τοῦ Γέροντα μέ τόν μακαριστό Μητροπολίτη Νικόδημο.
  Στήν ἀγαστή αὐτή σχέση ὀφείλονται οἱ συχνές προσκλήσεις τοῦ Γέροντα στό Δεσπότη μας, πού τόν καλοῦσε γιά νά προστῆ κάποιων πανηγύρεων τῆς Μονῆς Γρηγορίου. Ἀλλά καί τό κάλεσμα τοῦ Δεσπότη στόν Γέροντα νά ἔλθη στήν Ἐπαρχία μας γιά ὁμιλίες καί ἐξομολόγηση.
  Στήν ἀδελφική σχέση τῆς Μονῆς μέ τήν Μητρόπολη μας ὀφείλεται καί ἡ τιμή πρός τήν Ἁγία Ἀναστασία τή Ρωμαία στήν Ἀρναία καί τήν Ὁλυμπιάδα, ὅπου ἀνηγέρθη καί παρεκκλήσιο πρός τιμήν της.
   Ὁ μακαριστός Γέροντας τῆς Μονῆς Γρηγορίου Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης εὐργέτησε ποικιλοτρόπως τήν Μητρόπολη Ἱερισσοῦ κυρίως ὅμως στό πνευματικό καί ἀντιαιρετικό ἔργο.

  β΄. Ἀλλαγή στάσης τῶν Χαλκιδικιωτῶν πρός τό Ἅγιον Ὄρος
  Ἡ πρώτη καί μεγάλη βοήθεια ἦταν ἡ ἀνατροπή τῆς στάσης τῶν χριστιανῶν τῆς πρό τοῦ Ἄθω περιοχῆς ἀπέναντι στό Ἅγιον Ὄρος. Πολλοί ἐντόπιοι κατηγοροῦσαν καί συκοφαντοῦσαν τούς μοναχούς διασείροντας μαζί μέ τούς ἀπρόσεκτους καί σκανδαλοποιούς καί τούς ἀγωνιστές μοναχούς. Ἔτσι δικαιολογοῦσαν καί τίς δικές τους ἀτασθαλίες! Αὐτό ἦταν ἕνα χρονίζον πνευματικό ζήτημα, πού κρατοῦσε σέ ἀπόσταση τούς χριστιανούς τῆς περιοχῆς καί ἀπέναντι στό Ἅγιον Ὄρος καί στήν Ἐκκλησία.
  Ὁ Γέροντας ἔδειξε μεγάλη ποιμαντική καί πνευματική φροντίδα πρῶτα-πρῶτα στούς Χαλκιδικιῶτες, πού ἐργάζοντο στή Μονή Γρηγορίου. Δέν ἦταν ἁπλῶς ἐργάτες. Πρώτη φορά κι αὐτοί ἔβλεπαν ἄλλη συμπεριφορά ἀπό μοναχούς.
  Ὁ Γέροντας καί οἱ πατέρες τούς πλησίαζαν, μιλοῦσαν μαζί τους καί πολλούς τούς ὁδήγησαν στήν ἐξομολόγηση.

  γ΄. Ἐξομολόγηση
  Κάποια στιγμή βγῆκε καί ὁ ἴδιος καί ἐξομολόγησε στήν Οὐρανούπολη, Νέα Ρόδα καί Ἱερισσό κ.ἄ. Στή συνέχεια ἤρχοντο τακτικά γιά ἐξομολόγηση οἱ ἱερομόναχοι τῆς Μονῆς π. Γρηγόριος, π. Ἀρτέμιος, π. Φώτιος. Καί σήμερα ἐξακολουθοῦν καί παρακολουθοῦν πνευματικά πολλές χριστιανικές οἰκογένειες στήν πρό τοῦ Ἄθω περιοχή.
  Τό ἀποτέλεσμα ἦταν στά χωριά αὐτά νά ὑπάρχουν πλέον συνειδητοί χριστιανοί, νέες οἰκογένειες, πού ζοῦν χριστιανική ζωή, ἐξομολογοῦνται, ἐκκλησιασιάζονται καί προσεύχονται. Ἀνατράπηκε πλήρως ἡ ἄσχημη εἰκόνα πού εἶχαν γιά τό Ἅγιον Ὄρος, ἀλλά καί γιά τήν χριστιανική πνευματική ζωή.
  Δόξα τῷ Θεῷ! Ὑπάρχουν πλέον συνειδητοί χριστιανοί στήν πρό τοῦ Ἄθω περιοχή χάρις στή Μονή Γρηγορίου, ἀλλά καί σέ ἄλλες Μονές π.χ. Ξενοφῶντος, Σιμωνόπετρας, Δοχειαρίου κ.ἄ.
  δ΄. Ἀντιαιρετική βοήθεια
  Μιά μεγάλη βοήθεια τοῦ Γέροντος Γεωργίου ἦταν ἡ συμπαράσταση στήν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρέσεων στήν περιοχή μας.
  Οἱ Πεντηκοστιανοί εἶχαν ἐδραιωθῆ στό Στρατῶνι καί ἐπεξετάθησαν Στρατονίκη, Νεοχῶρι, Ἀρναία, Ν. Ρόδα.
  Σέ κάποια ἐπίσκεψη μου στόν Γέροντα στό Μοναστῆρι, μοῦ ἐξέφρασε τήν διάθεση νά μᾶς βοηθήση.   Πράγματι ὁ μακαριστός Νικόδημος τόν προσεκάλεσε καί ἔγινε πρόγραμμα τῆς παρουσίας τοῦ Γέροντα στήν Μητρόπολη μας.
  Στίς 27 Ἰανουαρίου 1989 ἔγινε ὁμιλία τοῦ π. Γεωργίου στή Λέσχη τοῦ Στρατωνίου μέ θέμα: «Ὑγιεῖς καί νόθες ἐμπειρίες τοῦ Θεοῦ». Σκοπός τῆς ὁμιλίας ἦταν νά ἀποδειχθοῦν πλανεμένες οἱ θεωρίες τῶν αἱρετικῶν Πεντηκοστιανῶν γιά τήν ἀπόκτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, περί γλωσσολαλίας καί προφητειῶν. Τόν Γέροντα συνόδευαν καί πατέρες τῆς Μονῆς, οἱ ὁποῖοι ἔψαλλαν ὕμνους. Παρουσίασαν καί δικούς τους ὕμνους ὑπέρ ἐπιστροφῆς τῶν πεπλανημέων καί προστασίας τῶν χριστιανῶν ἐκ τῆς λύμης τῆς πεντηκοστιανικῆς αἱρέσεως.
  Στήν ἐκδήλωση συμμετεῖχαν μέ λεωφορεῖα καί χριστιανοί ἀπό Ἀρναία, Μεγ. Παναγία, Νεοχῶρι, Στρατονίκη καί ἄλλα γειτονικά χωριά.
  Στή συνέχεια ἔγινε Ἀγρυπνία στό Ναό τῆς Ἁγίας Βαρβάρας Στρατωνίου πρός τιμήν τῶν Ὁσίων Ἐφραίμ καί Ἰσαάκ τῶν Σύρων, ὅπου λειτούργησε ὁ Γέροντας καί ἔψαλλαν μελωδικότατα οἱ πατέρες τῆς Μονῆς.
 Μετά τήν ἀγρυπνία ὁ Γέροντας καί οἱ πατέρες διανυκτέρευσαν στό ξενοδοχεῖο τοῦ Στρατωνίου ANGELLIKA. Ἐνῶ ξεκουραζόμασταν, κατά τίς 2 τά μετάνυχτα μᾶς ξύπνησε ὁ Γέροντας φωνάζοντας:
  -Σκοτώθηκε ὁ παπα-Κοσμᾶς στήν Ἀφρική.
  Φοβερή εἴδηση γιά τούς πατέρες, γιά μένα καί γιά ὅλους μας. Συγκλονισθήκαμε!
  Ξημερώσαμε καί τό πρωΐ 28/1/1989 πήγαμε στήν Ἀρναία. Ἐκεῖ ὁ Γέροντας θά μιλοῦσε στήν Ἱερατική Σύναξη στό Ναό τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων. Συγκλονισμένος ἀνήγγειλε τή φοβερή εἴδηση. Ὁ Σεβασμιώτατος ἔκανε Τρισάγιο καί στή συνέχεια ὁ Γέροντας συνετριμμένος μίλησε στούς ἱερεῖς μέ θέμα: «Ἡ ἐκκλησιολογία τῶν ἱερῶν μυστηρίων».
  Ὁ Δεσπότης σέ ἐγκύκλιο του γιά τήν Ἐξωτερική Ἱεραποστολή τό 1989 ἔδωσε ἐντολή στούς ἱερεῖς στίς 19/3 «κατά τό Μνημόσυνον τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας νά μνημονεύσετε καί τοῦ ονόματος τοῦ ἀειμνήστου Κοσμᾶ Ἱερομονάχου τοῦ ἱεραποστόλου, ὁ ὁποῖος πρό μηνός ἐφονεύθη εἰς αὐτοκινητιστικόν δυστύχημα εἰς Ζαΐρ, ἀφοῦ μέ αὐταπάρνησιν καί αὐτοθυσίαν προσέφερε τήν ζωήν του ἐπί 14 έτη ὑπέρ τοῦ ἔργου τῆς Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀπό τήν ὁποίαν καί προήρχετο».
  • Τό 1995 ἀποκαλύφθηκε ἵδρυση τοῦ Βουδιστικοῦ Κέντρου στό Χολομῶντα. Ξεγέλασαν τίς ἀρχές καί ἀντί γιά παραθεριστικές κατοικίες ἔφτιαξαν Βουδιστικό μοναστῆρι. Ἔγινε ἀντίδραση καί ἀπό τίς δύο Μητροπόλεις τῆς Χαλκιδικῆς ὀργανώθηκε μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στό Ναό τοῦ Ἁγίου Στεφάνου Ἀρναίας. Ὁ Γέροντας Γεώργιος ζήτησε νά ἐνημερωθῆ γιά τό θέμα καί μᾶς ἔστειλε τόν π. Ἀρτέμιο ὁμιλητή στήν ἐκδήλωση.
  • Ἐπίσης μᾶς συμπαραστάθηκε στήν ἀντίσταση γιά τήν ἵδρυση στήν Βατόνια τοῦ Παλαιοκάστρου Κέντρου Ἐναλλακτικῶν Θεραπειῶν. Καί γιά τό θέμα αὐτό ἔγινε συγκέντρωση ἐνημέρωσης καί διαμαρτυρίας στό ναό τοῦ Ἁγίου Στεφάνου στίς 31/3/ 1996 καί Θεολογική- Ἱατρική Ἡμερίδα μέ θέμα: «Η ΠΑΡΑΪΑΤΡΙΚΗ ΔΡΑΣΙΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ, στό ὁποῖο μᾶς ἔστειλε πάλι τόν π. Ἀρτέμιο ὡς ὁμιλητή. Στήν ὁμιλία του μᾶς ἔδειξε τό ἀσυμβίβαστο τῶν ἐναλλακτικῶν θεραπειῶν μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη.
  Ἡ μνήμη τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γεωργίου Γρηγοριάτου εἶναι «μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων», ἀλλά γιά μᾶς εἶναι καί μνήμη εὐγνωμοσύνης, εὐχαριστίας καί ἐκζήτησης τῶν εὐχῶν καί τῆς πρεσβείας του.

ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

​Ἀγάπη ἀλλά καί Φόβος πρός τό Θεό

    Ἄς ἀγαπήσουμε τόν Κύριο ὅπως σεβόμαστε τούς φίλους μας. Πολλές φορές μερικοί ἄν καί λύπησαν τό Θεό δέν ἐνδιαφέρθηκαν καθόλου γι' αὐτό. Ὅταν ὅμως παρεπίκραναν σέ κάτι ἀσήμαντο τούς ἀγαπητούς τους ἀνθρώπους ἔκαναν τό πᾶν ἀπό μόνοι τους ἀλλά καί ἄλλους ἐπεστράτευσαν γιά νά ἀποκαταστήσουν τήν προηγούμενη ἀγάπη πού κλονίστηκε. Κάτι ἀνάλογο ἰσχύει καί γιά τό φόβο τοῦ Θεοῦ γιατί μπορεῖ κανείς νά μή κάνει τό κακό πού σκέπτεται, ἐπειδή φοβήθηκε τό Θεό, ἀλλά ἐπειδή φοβήθηκε κάποιο σκύλο πού στάθηκε ἐμπόδιο στό δρόμο του.
                                                                                                              Ἰωάννης Κλίμακος, Α',κη

ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΑΜΝΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ

Picture
Μελετῶντας τό ἅγιον καί ἱερόν Εὐαγγέλιον εὗρον μέσα πολλά καί διάφορα νοήματα, τά ὁποῖα εἶναι ὅλα μαργαριτάρια, διαμάντια, θησαυρός, πλοῦτος, χαρά, εὐφροσύνη, ζωή αἰώνιος.
   Σιμά εἰς τά ἄλλα εὗρον καί τοῦτον τόν λόγον, ὁπού λέγει ὁ Χριστός μας, πώς δέν πρέπει κανένας χριστιανός, ἄνδρας ἤ γυναῖκα, νά φροντίζῃ διά τόν ἑαυτόν του μόνον, πῶς νά σωθῆ, ἀλλά νά φροντίζῃ καί διά τούς ἀδελφούς του νά μή κολασθοῦν. Ἀκούοντας καί ἐγώ ἀδελφοί μου, τοῦτον τόν γλυκύτατον λόγον, ὁπού λέγει ὁ Χριστός μας, νά φροντίζωμεν καί διά τούς ἀδελφούς μας, μέ ἔτρωγεν ἐκεῖνος ὁ λόγος μέσα εἰς τήν καρδίαν τόσους χρόνους, ὡσάν τό σκουλήκι, ὁπού τρώγει τό ξύλον, τί νά κάμω καί ἐγώ στοχαζόμενος εἰς τήν ἀμάθειάν μου...

                                                                                               Διαβάστε περισσότερα...

ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ

Οἱ ὕμνοι μιλοῦν…. γιά τήν Ἀνάληψη
                           Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Μαϊδώνης
 Ἡ δόξα τοῦ σώματος!

       Ἡ  Ἀνάληψη εἶναι ἡ δόξα τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος.Ὁ Χριστός ντυμένος μέ τό ἀνθρώπινο σῶμα ἀνεβαίνει στόν οὐρανό καί ἐγκαθιστᾶ τό ἀνθρώπινο σῶμα μέσα στήν Ἁγία Τριάδα.Στήν Ἁγία Τριάδα συμμετέχει ὁ Χριστός ὡς Θεάνθρωπος. Θεός ὁ Πατήρ, Θεάνθρωπος ὁ Υἱός, Θεός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα.
***
      Τήν ἕνωση θεϊκῆς φύσης μέ τήν ἀνθρώπινη φύση στό ἕνα πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ τήν ἔνιωσε ὁ πρῶτος ἄνθρωπος, ὁ γενάρχης Ἀδάμ.
      Νά, πῶς οἱ ὑμνογράφοι καταγράφουν τήν σχέση τῆς Ἀναλήψεως μέ τόν προπάτορας μας Ἀδάμ. «Ἀνελήφθης, Κύριε, γιά νά ὑψώσεις τήν πεσμένη εἰκόνα τοῦ Ἀδάμ».
                                                                                                                                                                                         Διαβάστε περισσότερα......... 

Οἱ ὕμνοι μιλοῦν…. γιά τήν Ἀνάληψη
                                                                      Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Μαϊδώνης 
Τό Χριστολογικό δόγμα στούς ὕμνους τῆς Ἀναλήψεως​
 

    Ἡ Ἀνάληψη εἶναι τό ἀποκορύφωμα τοῦ σχεδίου τῆς Θείας Οἰκονομίας.
   Γεννήθηκε, ἐμφανίσθηκε, ἔπαθε, ἀναστήθηκε καί τώρα ἀναλήφθηκε μέ δόξα.
«Γεννήθηκες ὅπως τό θέλησες, ἐμφανίσθηκες στή γῆ ὅπως ἀποφάσισες, ἔπαθες μέ τό σῶμα Του τό σταυρικό θάνατο, ὁ Θεέ μας, ἀλλά ἀναστήθηκες ἀπ’τούς νεκρούς, νικήσας τό θάνατο, καί ἀναλήφθηκες τώρα μέ δόξα».
                                                                    ***
  Τό  πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ εἶναι κεντρικό στούς ὓμνους τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως.
Ἀναφέρονται στή σχέση τοῦ Χριστοῦ μέ τά δύο ἄλλα πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος,  τόν Πατέρα καί τό Ἅγιο Πνεῦμα.Ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ πού ἀναλαμβάνεται ἀπό τό ὂρος τῶν Ἑλαιῶν «γεννήθηκε πρὸ αἰώνων ἀπὸ τὸν Πάτερα», εἶναι «ὁ δημιουργός του σύμπαντος»,  καί ὁ «τῶν Ἀγγέλων βασιλεὺς». 
                                                                                                                                                                                                                          Διαβάστε περισσότερα...........

ΕΚΛΟΓΗ ΚΑΙ ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΗΣ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΡΝΑΙΑΣ
ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ

Picture


        Ἡ Ἱερά Μονή Ἁγίου Κοσμᾶ Ἀρναίας ἱδρύθηκε τό 1999 ἀπό τόν μακαριστό Ἱερισσοῦ Νικόδημο, ξεκίνησε νά λειτουργεῖ ἀπό τό 2001 καί στήν πορεία αὐτή τῶν 20 χρόνων μέ τήν εὐλογία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ προόδεψε καί αὐξήθηκε. Ἤδη μονάζουν σ’αὐτήν 6 μοναχές καί 3 δόκιμες.
       Μέχρι τώρα ἡ Μονή διοικεῖτο ὑπό Διοικούσης Ἐπιτροπῆς ὑπό τήν προεδρία τῆς Ἡγουμένης Μαριάμ, διορισθείσης ὑπό τοῦ Μητροπολίτου. Μετά τήν αὔξηση τῶν ἀδελφῶν, σύμφωνα μέ τόν Κανονισμό τῆς Μονῆς, στίς 8 Φεβρουαρίου ἔγιναν ἐκλογές ἀπό τήν Ἀδελφότητα καί ἀνεδείχθη Προεστῶσα ἡ ἤδη Ἡγουμένη Μοναχή Μαριάμ (Σουπιανᾶ) καί Ἡγουμενοσύμβουλοι οἱ Μοναχές Παρασκευή καί Θεοφανώ.
                                                                                                      Διαβάστε περισσότερα.........

'' Ἅγιε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ὑμῶν.''

                 Θ Α Υ Μ Α !!!

''Τό χαμένο παιδί βρέθηκε''

    ​Οἱ Ἅγιοι εἶναι κοντά μας καί μᾶς προστατεύουν.Ἔχεις κάποια δυσκολία; Χρειάζεσαι βοήθεια; Εἶσαι μόνος; Μίλησε μέ ἕναν Ἅγιο καί θά σέ ἄκουσει.
 
    Κάποτε ἕνα μικρό ἀγοράκι χάθηκε στό δάσος ἔξω ἀπό τή Θεσσαλονίκη. Οἱ γονεῖς του μάταια τό περίμεναν νά γυρίσει. Ἡ μητέρα του, πού εὐλαβοῦνταν πολύ τόν ἅγιο Ἐφραίμ, κρατώντας τήν εἰκόνα του, ὅλη τή νύχτα τόν παρακαλοῦσε μέ δάκρυα στά μάτια νά προστατέψει τό παιδί της. Μόλις ξημέρωσε, τό μικρό ἀγοράκι βρέθηκε ξαφνικά κοντά στούς γονεῖς του, χαρούμενο καί γαλήνιο. Ἡ μητέρα γεμάτη χαρά τό ἔσφιξε στήν ἀγκαλιά της. «Παιδάκι μου, εἶσαι καλά;», ρωτοῦσε μήν μπορώντας νά πιστέψει ὅτι κρατοῦσε τό σπλάχνο της. «Μήν ἀνησυχεῖς, μανοῦλα. Τή νύχτα ἦρθε ἕνας ψηλός παπούλης καί μοῦ ἔκανε συντροφιά. Μοῦ εἶπε ὅτι καί αὖτος ἦταν μόνος. Ἄναψε φωτιά, μέ σκέπασε μέ τό ράσο του καί τό πρωί μέ ἔφερε ἔξω ἀπ' τό χωριό, μέ εὐλόγησε καί ἐξαφανίστηκε».
​    Ἄφωνη ἡ μητέρα τοῦ ἔδειξε τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ. «Αὐτός ἦταν, μανοῦλα!», φώναξε τό παιδάκι μέ χαρά. Τότε δάκρυα εὐγνωμοσύνης ἔτρεξαν ἀπό τά μάτια ὅλων γιά τόν μεγάλο θαυματουργό Ἅγιο.
 
Ὀθρόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό, Πρός τή ΝΙΚΗ, Μάιος 2020

ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΑΜΝΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ

 Ο ΑΓΙΟΣ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΟΥΜΕΝΟΣ

   Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς πολλές φορές στίς διδαχές του ἀναφέρεται στόν ἑαυτό του. Ἔτσι μποροῦμε νά ποῦμε, ὅτι ὁ Ἅγιος αὐτοβιογραφεῖται. Ὁ ἴδιος λέει, ὅτι πρέπει «οἱ ἀκροαταί νά ἐξετάζουν», ποιός εἶναι ,«ὁ διδάσκαλος» πού τούς διδάσκει. Ὁ Ἅγιος μᾶς μιλάει γιά τήν καταγωγή του, γιά τίς δύο ἀγάπες του, τόν Φριστό καί τόν λαό, τήν κλήση του στήν ἱεραποστολή καί τόν βαθύ του πόθο νά ἀπολαύσει τόν Θεό! Ἄς δώσουμε ὅμως τόν λόγο στόν Ἅγιο, νά μᾶς παρουσιάσει τή ζωή του.
​                                                                                                Διαβάστε περισσότερα...........

ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ
​     ΤΗΣ   ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ

                (Πατρός Δανιήλ Ἀεράκη)
​

Picture

''Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, χαροποιήσας τούς μαθητάς,τῃ ἐπαγγελίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Βεβαιωθέντων αὐτῶν διά τῆς εὑλογίας, ὅτι σύ εἴ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου.'' 

  '' Ἡ πιό χαρούμενη γιορτή εἶναι αὐτή τῆς Ἀναληψεως. Ἄλλο εἶναι νά πετᾶ κανείς κάτω ἀπό τά σύννεφα, καί μέσα στά σύννεφα, καί ἄλλο νά πετά πάνω ἀπό τά σύννεφα, ὅπου δέν ὑπάρχει μόλυνσις, δέν ὑπάρχει ὁμίχλη. Ἀτενίζεις τόγαλανό οὐρανό καί τό λαμπρό ἥλιο.
Ἡ Ἀνάληψις εἶναι ἀ ν ά β α σ ι ς τοῦ Χριστοῦ καί'..............Διαβάστε περισσότερα...... στό......
​
​ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
Οἱ ὕμνοι μιλοῦν…. γιά τήν Ἀνάληψη

    Κύριε, οἱ Ἀπόστολοι ὅταν σέ εἶδαν νά ἀναβαίνεις πάνω στά σύννεφα ἔκλαιγαν μέ δάκρυα, ζωοδότη Χριστέ, καί γεμάτοι στενοχώρια θρηνώντας ἔλεγαν: –Δέσποτα φιλάνθρωπε, μή μᾶς ἀφήσεις ὀρφανούς ἐμᾶς τούς δούλους σου πού μᾶς ἀγάπησες, ἀλλά στεῖλε μας τό Πανάγιο Σου Πνεῦμα, ὅπως μᾶς ὐποσχέθηκες γιά νά φωτίζει τίς ψυχές μας.
      Κύριε, ὅταν ὁλοκλήρωσες τό μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας Σου, πῆρες τούς μαθητές Σου ἐπάνω στό ὄρος τῶν Ἑλαιῶν καί ξαφνικά ἀνέβαινες πρός τά πάνω, πέρασες τούς οὐρανούς, ἐσύ πού πτώχευσες γιά μένα τόν ἄνθρωπο, καί ἀφοῦ ἀνέβηκες ἐκεῖ πού δέν χωρίσθηκες, στεῖλε μας τό Πανάγιο Σου Πνεῦμα γιά νά μᾶς φωτίζει τίς ψυχές μας.[2]
Γλυκύτατε Ἰησοῦ, χωρίς νά χωρισθείς ἀπό τήν ἀγκαλιά τοῦ Πατέρα καί πάνω στή γῆ σάν ἄνθρωπος συναναστάφηκες  μέ τούς ἀνθρώπους, σἠμερα ἀπό τό ὄρος τῶν Ἑλαιῶν ἀναλήφθηκες μέ δόξα καί τήν πεσμένη φύση μας μέ στοργή ὕψωσες  καί τήν ἐνθρόνησες μαζί μέ τόν Πατέρα, γι’αὐτό καί οἱ οὐράνιες ἀσώματες ἀγγελικές δυνάμεις γεμάτες ἔκπληξη  ἀποροῦσαν καί μέ φόβο συνεσταλμένες μεγάλυναν  τήν φιλανθρωπία σου. Μαζί μ’αὐτές  καί μεῖς οἱ ἐπίγειοι δοξολογοῦμε τή ταπεινή ἀγάπη σου σέ μᾶς  καί ἀνάληψη σου ἀπό μᾶς καί σέ ἱκετεύουμε λέγοντας:-Ἐσύ πού γέμισες μέ χαρά τούς μαθητές καί τή Θεοτόκο μητέρα Σου μέ τίς εὐχές τους ἀξίωσε καί ἐμᾶς νά ἔχουμε τή χαρά τῶν ἐκλεκτῶν Σου σύμφωνα μέ τό μεγάλο ἔλεος Σου.
                       
                                                                                                                                                                               Διαβάστε περισσότερα...........


 Οἱ ὕμνοι μιλοῦν…. γιά τήν Ἀνάληψη
(Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Μαϊδώνης)
 Τό Τριαδικό δόγμα στούς ὕμνους τῆς Ἀναλήψεως
​

  Στά τροπάρια τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως γίνεται ἀναφορά στή σχέση τοῦ Χριστοῦ μέ τόν Πατέρα, γιά τονισθεῖ ἡ ἰσότιμη θέση τοῦ Χριστοῦ μέσα στήν Ἁγία Τριάδα.
  Ἄν καί φανερώθηκε σέ μᾶς ὡς ἄνθρωπος, ἦταν Θεός. Σέ ἄμεση σχέση μέ τόν Πατέρα καί τό  Ἅγιο Πνεῦμα.
    Ἔτσι οἱ ὕμνοι διδάσκουν τό δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Τό ὁμοούσιο τοῦ Χριστοῦ πρός τόν Πατέρα. Τήν κοινωνία τοῦ Χριστοῦ μέ τόν Πατέρα.
  • «Μέ ἀγγελικό τρόπο ἄς δοξάσουμε τό Θεό πού κάθεται σέ θρόνο ψάλλοντας τόν ὕμνο:-Ἅγιος εἶσαι Πατέρα οὐράνιε, Ἅγιος εἶσαι Υἱέ μέ τόν Πατέρα συνομίληκε, Ἅγιος εἶσαι καί Σύ Πνεῦμα τό Πανάγιο».
Ἐδῶ ὁ ὑμνογράφος μᾶς καλεῖ νά ὑμνήσουμε τήν Ἁγία Τριάδα μέ τριαδικό ἀγγελικό τρόπο.
  • «Ὁ Πατέρας δέχεται αὐτόν πού ἀπό πάντα ὑπάρχει μαζί Του, τό Ἅγιο Πνεῦμα καλεῖ ὅλους τούς ἀγγέλους λέγοντας:-Ἀνοῖξτε τίς πόρτες αὐτοί πού εἶσθε στήν ἐξουσία, ὅλα τά ἔθνη χειροκροτεῖστε, γιατί ἀνέβηκε ὁ Χριστός ἐκεῖ πού βρισκόταν ἀπό πρίν».

                        Διαβάστε περισσότερα..........

ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
Ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ

     Ὅταν ὁ Θεός ἀποφαίνεται δέν εἶναι ἀνάγκη νά στηρίζεται κανείς στή λογική του οὔτε στή συνήθη ἀκολουθία τῶν γεγονότων οὔτε στήν ἀναγκαιότητα ποῦ ἐπιβάλλεται ἀπό τά φυσικά γεγονότα οὔτε σέ κάποια ἄλλη τέτοια δικαιολογία.         Ἡ δύναμη τῆς ἀπόφασης τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνώτερη ἀπό ὅλα καί δέν εἶναι δυνατό νά τήν ἐμποδίσει κανένα ἄλλο κώλυμα. Μήπως εἶναι δυνατότερη ἡ φύση ἀπό τό δημιουργό της;
                                                                                                                                        Ἰω.Χρυσοστόμου, περί ἀκαταλήπτου,454Ε,455Α


Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ
Τὸ μολυσμένο νάμα

     Ὑπῆρχε μιὰ γυναίκα πού ζοῦσε ζωὴ μαρτυρική, γιατί ὁ σύζυγός της, πού ἦταν μάλιστα καὶ ἱερέας, καθημερινὰ τὴν ἔδερνε καὶ τὴν ἔβριζε. Ζητοῦσε λοιπὸν νὰ βρεῖ εὐκαιρία γιὰ νὰ τὸν χωρίσει. Ἡ πρεσβυτέρα φανέρωσε τὸν πόνο της σὲ κάποια φίλη της, κι ἐκείνη, πονηρὴ καὶ ἀθεόφοβη, τῆς ἔδωσε τὴν ἀκόλουθη σατανικὴ συμβουλή:
    -Ἄν θέλεις νὰ πετύχεις τὸ σκοπό σου, δῶσε του νὰ πιεῖ μολυσμένο αἷμα ἀνακατωμένο μὲ κρασί. Μόλις τὸ πιεῖ θὰ τρελλαθεῖ, κι ἡ τρέλλα του θὰ εἶναι μιὰ θαυμάσια δικαιολογία γιὰ νὰ τὸν χωρίσεις.
     Πείστηκε λοιπὸν ἡ παπαδιὰ κι ἑτοίμασε τὸ φρικτὸ ἐκεῖνο κατασκεύασμα. Κατὰ λάθος ὅμως τὸ ἔβαλε στὸ μπουκάλι, ὅπου συνήθιζε ὁ παπᾶς νὰ βάζει τὸ κρασὶ γιὰ τὴ Θεία Εὐχαριστία.
                                                                                                                                                                               Διαβάστε περισσότερα........