ΨΥΧΗ
ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΣ
ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ!
​ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΝΑ ΤΑ ΦΥΛΑΓΕΤΕ
ΝΑ ΜΗ ΤΑ ΧΑΣΕΤΕ!

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ

ΟΛΑ ΕΡΓΟΧΕΙΡΑ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2023

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ

---

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ 2024
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

   Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἀφρικῆς κατέχουν μεγάλο μέρος στό Ὀρθόδοξο Ἑορτολόγιο. Συχνά καί ἴσως καθημερινά τιμᾶμε Ἁγίους πού διέλαμψαν στήν Ἀφρική, ἤ κατήγοντο ἀπό τήν Ἀφρική.
   Τό ἀφιέρωμα αὐτό εἶναι μιά προσευχή πρός ὅλους τούς Ἀφρικανούς Ἁγίους μας, νά φυλάξουν τήν Ὀρθοδοξία τῆς Ἀφρικῆς, νά τήν προστατέψουν καί νά πρεσβεύουν στόν Κύριο, πού φιλοξενήθηκε στήν γῆ τῆς Ἀφρικῆς, κατά τήν δίχρονη φυγή Του στήν Αἴγυπτο, στήν ἀγκαλιά τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τήν προστασία τοῦ δικαίου Ἰωσήφ.
Μιά δέηση σέ κείνους πού στολίζουν τό Ἀλεξανδρινό Ἁγιολόγιο καί εἶναι τό καύχημα τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας.
   Ὁ ἐρχομός τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στήν Αἴγυπτο, ἔλαμψε «ἐν Αἰγύπτῳ φωτισμόν ἀληθείας» καί «ἐδίωξε τοῦ ψεύδους τό σκότος». Τά εἴδωλα τῆς Αἰγύπτου ἔπεσαν «μή ἐνέγκαντα τήν ἰσχύν» τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ - Λόγου.
Ἀπό τότε ἀρχισε σέ ὅλη τήν Ἀφρική ἡ πτώση τῶν εἰδώλων.
   Στίς μέρες μας ἡ πτώση τῶν εἰδώλων μεγάλη καί παντοῦ ὑψώνεται ὁ Σταυρός τῆς Όρθοδοξίας.
   Ἡ εὐλογημένη παρουσία τῆς Κεχαριτωμένης Κυρίας Θεοτόκου ἔκανε τήν Ἀφρική «αὐλή λογικῶν προβάτων». Ἡ Παναγία μας ἔγινε ἡ νυμφαγωγός τῆς Ἀφρικῆς μέ τόν Χριστόν. «Ἅρμοσε» τήν Ἀφρική μέ τόν Χριστό.
   Οἱ Ἀπόστολοι, μέ πρῶτο τόν Εὐαγγελιστή Μάρκο, πότισαν μέ τό ἀποστολικό κήρυγμά τους «τίς αὐχμῶσες ψυχές» τῆς Ἀφρικῆς.
    Οἱ Πατέρες κατάρτισαν «τήν ἄμπελον ταύτην», τήν ὁποίαν «ἐφύτευσεν» ἡ δεξιά τοῦ «Ὑψίστου» μέ τόν ποιμαντικό τους ἀγώνα καί τήν θεολογία τους, πού ἰδιαίτερα καλλιεργήθηκε στήν Ἀλεξάνδρεια καί τήν Καρθαγένη.
   Ἡ μακαρία ἀφρικανική γῆ «πιάνθηκε μέ τά αἵματα» τῶν χιλιάδων Μαρτύρων. Οἱ ροές τῶν δακρύων τῶν ἀμετρήτων Ὁσίων ἀσκητῶν «ἐγεώργησαν τήν ἔρημο» τῆς Ἀφρικανικῆς ἐρήμου.
    Αὐτά τά κοσμήματα τῆς Ἐκκλησίας μας ἔγιναν οἱ μεγάλοι ἱεραπόστολοι τῆς Ἀφρικῆς.

Ἐπίσκοπος Μπουκόμπας καί Δυτικῆς Τανζανίας Χρυσόστομος
Ἀπό τόν πρόλογο τοῦ Ἡμερολογίου

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΙΧΟΥ, ΠΟΥ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ: 

ΒΙΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ
​ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ,
ΝΗΣΤΕΙΟΔΡΟΜΙΟ,
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 22,5 x 32,5cm
ΣΕΛΙΔΕΣ:38
ΤΙΜΗ: 10​€

† ΔΕΥΤΕΡΑ 4 Βαρβάρας Μεγαλομάρτυρος Ἡλιούπολις 306
Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ Ὁσίου Παλαιστίνη 749
Σεραφείμ Ἐπισκόπου Φαναρίου Ἱερομάρτυρος Ἄγραφα 1601
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Μεγάλος Ἑσπερινός
Γαλ. γ΄ 23-δ΄ 5 • Μάρκ. ε΄ 24-34                                                                         Κατάλυσις ἰχθύος

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ (Τυφλοῦ)
Σοφονίου Προφήτου 7ος π.Χ.
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: α΄- Ἑωθινόν: Δ΄
Μεγάλος Ἑσπερινός
Ἐφεσ. ε΄ 8-19 • Λουκ. ιη΄ 35-43                                                                                  Κατάλυσις ἰχθύος

---

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 Ἀββακούμ Προφήτου 7ος π.Χ.
Κυρίλλου Φιλεώτου Ὁσίου Θράκη 1110
Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου Ὁσίου Εὔβοια-Ἀθήνα 1991
Μεγάλος Ἑσπερινός
Γαλ. γ΄ 8-12 • Λουκ. ιβ΄ 32-40                                                                                           Κατάλυσις ἰχθύος

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 2 Δε­κεμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τήν Σύ­να­ξη τῆς Ὑ­πε­ρα­γί­ας Θε­ο­τό­κου τῆς Γε­ρον­τίσ­σης.

   Ἡ Ἱ­ε­ρά εἰ­κό­να «Πα­να­γί­α Γε­ρόν­τισ­σα», φυ­λάσ­σε­ται στήν Ἱ­ε­ρά Μο­νή Παν­το­κρά­το­ρος τοῦ Ἁ­γί­ου Ὄ­ρους. Ἡ εἰ­κό­να ἔ­λα­βε αὐ­τή τήν ὀ­νο­μα­σί­α ἀ­πό ἕ­να θαῦ­μα πού συ­νέ­βη κα­τά τήν διά­ρκεια τῆς προ­ε­τοι­μα­σί­ας τοῦ θα­νά­του ἑ­νός Γέ­ρον­τα Ἡ­γου­μέ­νου.
    Σέ ἕ­ναν ἀ­σθε­νῆ εὐ­σε­βέ­στα­το Ἡ­γού­με­νο ὁ Θε­ός ἀ­πε­κά­λυ­ψε τήν ἡ­μέ­ρα τοῦ θα­νά­του του. Αὐ­τός θέ­λη­σε πρίν πε­θά­νει νά κοι­νω­νή­σει τά Ἄ­χραν­τα μυ­στή­ρια καί ζή­τη­σε ἀ­πό τόν ἐ­φη­μέ­ριο Ἱε­ρο­μό­να­χο νά ἐ­πι­σπεύ­σει τήν Θ. Λει­τουρ­γί­α, γιά νά προ­λά­βει νά τόν κοι­νω­νή­σει. Ἐ­κεῖ­νος, ὅ­μως, κα­θυ­στε­ροῦ­σε καί ὁ Γέ­ρον­τας κιν­δύ­νευ­ε ν’ ἀ­πο­θά­νει χω­ρίς νά κοι­νω­νή­σει.
    Τό­τε ἀ­πό τήν εἰ­κό­να τῆς Θε­ο­τό­κου ἀ­κού­στη­κε μί­α ὀρ­γι­σμέ­νη φω­νή νά ρω­τᾶ τόν Ἱ­ε­ρο­μό­να­χο για­τί ἀρ­γοῦ­σε καί δέν συμ­μορ­φω­νό­ταν μέ τήν πα­ρά­κλη­ση τοῦ Γέ­ρον­τα. Ὅ­πως ἦ­ταν φυ­σι­κό ὁ Ἱε­ρο­μό­να­χος συμ­μορ­φώ­θη­κε καί τρέ­μον­τας σύγ­κορ­μος ἔ­κα­νε τό λει­τούρ­γη­μά του. Ἔ­κτο­τε ἡ εἰ­κό­να αὐ­τή ὀ­νο­μά­σθη­κε «Πα­να­γί­α ἡ Γε­ρόν­τισ­σα», ἐ­πει­δή ὑ­πε­στή­ρι­ξε τήν πα­ρά­κλη­ση τοῦ Γέ­ρον­τος.

   Στήν εἰ­κό­να «Πα­να­γί­α ἡ Γε­ρόν­τισ­σα» ἡ Πα­να­γί­α πα­ρι­στά­νε­ται σέ ὄρ­θια στά­ση δε­ή­σε­ως χω­ρίς τόν Χρι­στό. Στήν ἀ­ση­μέ­νια ἐ­πέν­δυ­ση τῆς εἰ­κό­νας φαί­νε­ται καί ἕ­να πι­θά­ρι πού ξε­χει­λί­ζει λά­δι.
    Τό πι­θά­ρι πού ἀ­πει­κο­νί­ζε­ται ἐ­πά­νω στό κά­λυμ­μα ἔ­γι­νε πρός ἀ­νά­μνη­ση θαύ­μα­τος τῆς Πα­να­γί­ας τό 17ο αἰ­ώ­να. Ἐ­κεί­νη τήν ἐ­πο­χή τό Μο­να­στή­ρι δέν εἶ­χε κα­θό­λου λά­δι καί, ἐ­νῶ οἱ ἀ­νάγ­κες ἦ­ταν με­γά­λες, οἱ ἐλ­λεί­ψεις ἦ­ταν τε­ρά­στι­ες μέ ἀ­πο­τέ­λε­σμα οἱ Μο­να­χοί νά ἐγ­κα­τα­λεί­ψουν τήν Μο­νή. Ὁ Ἡ­γού­με­νος προ­σευ­χό­ταν στή Γερόντισσα καί εἶχε ἐ­να­πο­θέ­σει ὅ­λες του τίς ἐλ­πί­δες σέ Αὐ­τή.
    Με­τά τίς προ­σευ­χές τοῦ Ἡ­γού­με­νου, ἕ­να πρω­ί οἱ Πα­τέ­ρες εἶ­δαν νά τρέ­χει τό λά­δι ἀ­πό τήν εἴ­σο­δο τῆς ἀ­πο­θή­κης, ὅ­που φυ­λάσ­σον­ταν τά ἄ­δεια πι­θά­ρια. ‘Ό­ταν μπῆ­καν μέ­σα εἶ­δαν ἕ­να ἀ­πό τά πι­θά­ρια, τό ὁ­ποῖ­ο σώ­ζε­ται μέ­χρι σή­με­ρα, νά ἔ­χει ξε­χει­λί­σει ἀ­πό τό λά­δι. Μέ αὐ­τό τό λά­δι, τοῦ ὁ­ποί­ου ἡ ρο­ή ἦ­ταν ἀ­στα­μά­τη­τη, γέ­μι­σαν ὅ­λα τά ἄ­δεια πι­θά­ρια πού βρί­σκον­ταν στήν ἀ­πο­θή­κη καί μό­νο τό­τε αὐ­τό στα­μά­τη­σε νά ἀ­να­βλύ­ζει.

...τόν Ἅγιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη. 

   Ὁ Ἅ­γιος Πορ­φύ­ριος (1906-1991) γεν­νή­θη­κε στήν Εὔ­βοι­α, ἀ­πό φτω­χούς ἀλ­λά εὐ­σε­βεῖς γο­νεῖς. Ὁ πα­τέ­ρας του ὀ­νο­μα­ζό­ταν Λε­ω­νί­δας Μπα­ϊ­ρα­κτά­ρης καί ἡ μη­τέ­ρα του Ἑ­λέ­νη. Φοί­τη­σε στό σχο­λεῖ­ο τοῦ χω­ριοῦ του μό­νο γιά δύ­ο χρό­νια. Ἀ­πό ὀ­κτώ ἐτῶν ἐρ­γα­ζό­ταν∙ ἀρχικά στό ἀν­θρα­­κω­ρυ­χεῖ­ο τῆς πε­ρι­ο­χῆς του καί στή συ­νέ­χεια σέ παν­το­πω­λεῖ­ο στή Χαλ­κί­δα καί στόν Πει­ραι­ά.
Δι­α­βά­ζον­τας τόν βί­ο τοῦ Ἁ­γί­ου Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Κα­λυ­βί­τη αἰ­σθάν­θη­κε τόν πό­θο νά τόν μι­μη­θεῖ.
    Στά 12 χρό­νια του πῆ­γε στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος. Ἐ­κεῖ ἔ­μα­θε τήν ἀ­σκη­τι­κή ζω­ή, τήν προ­σευ­χή, τήν νη­στεί­α καί ὑ­πα­κο­ή. Ἔ­λα­βε ἀ­πό τόν Θε­ό τό δι­ο­ρα­τι­κό χά­ρι­σμα, ὡς δῶ­ρο γιά τήν κα­θα­ρό­τη­τα τῆς ψυ­χῆς του.
    Ἀ­πό τίς 12 Ὀ­κτω­βρί­ου 1940 ἀνέλαβε κα­θή­κον­τα προ­σω­ρι­νοῦ ἐ­φη­μέ­ριου στό Πα­ρεκ­κλή­σι τοῦ Ἁ­γί­ου Γε­ρα­σί­μου τῆς Πο­λυ­κλι­νι­κῆς Ἀ­θη­νῶν, πού βρί­σκε­ται στή γω­νί­α τῶν ὁ­δῶν Σω­κρά­τους καί Πει­ραι­ῶς, δί­πλα στήν Ὁ­μό­νοι­α. Στή θέ­ση αὐ­τή ζή­τη­σε ὁ ἴ­διος νά δι­ο­ρι­σθεῖ, δι­ό­τι ἤ­θε­λε νά βρί­σκε­ται κον­τά στούς πά­σχον­τες στίς δυ­σκο­λό­τερες στιγ­μές τῆς ζω­ῆς τους. Στήν Πο­λυ­κλι­νι­κή ἔ­μει­νε ἐ­πί τριά­ντα τρί­α συ­νε­χῆ ἔ­τη, στήν ἔ­ρη­μο τῆς Ὁ­μο­νοί­ας, ὅ­πως ἔ­λε­γε ὁ ἴ­διος, ἀν­τί τῆς ἐ­ρή­μου τοῦ Ἁ­γί­ου Ὄ­ρους, ὅ­πως πο­θοῦ­σε ἡ ψυ­χή του.
    Πλή­θη χρι­στια­νῶν ἔ­τρε­χαν στόν Ἅ­γιο, γιά νά ἀ­πο­θέ­σουν τό βά­ρος τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν καί θλί­ψε­ων καί ὅ­λοι ἔ­φευ­γαν χα­ρού­με­νοι. Ὁ Ἅ­γιος προ­εῖ­δε τό τέ­λος του, πῆ­γε στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος, ὅ­που κοι­μή­θη­κε καί ἐ­τά­φη.

---

...τήν Ἁγία Μυρόπη

    Ἡ Ἁγία Μυρόπη (ἤ Μερόπη) ἦταν ἀπό τίς πιό γενναῖες γυναῖκες, πού μαρτύρησαν στά πρῶτα χρόνια της χριστιανικῆς Ἐκκλησίας. Ἔζησε στά μέσα τοῦ 3ου αἰώνα μ.Χ. καί γεννήθηκε στήν πόλη Ἔφεσο. Ἔχασε νωρίς τόν πατέρα της καί ἀνατράφηκε στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ ἀπό τή μητέρα της, πού καταγόταν ἀπό τή Χίο (λέγεται μάλιστα ὅτι στήν Ἔφεσο, ἡ Ἁγία πήγαινε καθημερινά στόν τάφο τῆς Ἁγίας Ἐρμιόνης (4/9), θυγατέρας τοῦ ἀποστόλου Φιλίππου καί ἔπαιρνε τό ἀναβλύζον ἀπ' αὐτόν μύρο καί τόν ἔδινε μέ ἀφθονία στούς πιστούς, γι' αὐτό καί ὀνομάστηκε Μυρόπη).
    Ὅταν ὁ Δέκιος ἐξαπέλυσε ἄγριο διωγμό κατά τῶν χριστιανῶν, ἡ Μυρόπη μέ τή μητέρα τῆς ἄφησε τήν Ἔφεσο καί πῆγαν στή Χίο, ὅπου εὐεργετοῦσαν ἀπόρους ἀσθενεῖς. Ἀλλά ὁ διωγμός ἐξαπλώθηκε καί στήν εἰρηνική Χίο καί μεταξύ τῶν θυμάτων ἦταν καί ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος (14/5). Ὁ εἰδωλολάτρης ἄρχοντας Νουμέριος, διέταξε νά μείνει ἄταφο τό σεπτό λείψανο τοῦ μάρτυρα. Ἀλλά ἡ Μυρόπη, ἀφοῦ διέφυγε τῆς προσοχῆς τοῦ φύλακα, μαζί μέ τίς ὑπηρέτριές της, πῆρε τό λείψανο καί τό ἔθαψε μέ μεγάλη εὐλάβεια. Τότε ὁ Νουμέριος διέταξε νά τιμωρηθεῖ αὐστηρά ὁ φρουρός.
    Ἡ εἴδηση συντάραξε τήν φιλοδίκαια καί εἰλικρινῆ κόρη. Γι' αὐτό καί παρουσιάστηκε χωρίς δισταγμό καί εἶπε ὅλη τήν ἀλήθεια στόν ἄρχοντα. Ὁ Νουμέριος, χωρίς νά συγκινηθεῖ ἀπό τήν εὐψυχία τῆς Μυρόπης, γεμάτος θυμό καί ἐκδίκηση, διέταξε νά τιμωρηθεῖ ἡ Μυρόπη μέχρι θανάτου. Τότε οἱ στρατιῶτες τήν ξάπλωσαν στή γῆ καί τήν ἔδειραν σκληρά μέ χοντρά ραβδιά. Ἡ ἀνδρεία τῆς Μυρόπης ὑπέμεινε τίς θανατηφόρες πληγές, χωρίς κραυγή καί λιποψυχία.
    Εὔψυχη μέ τή θεία χάρη, ἔμεινε ἀκλόνητη στήν πίστη. Καί παρέδωσε μετά ἀπό λίγο τό πνεῦμα της στή φυλακή, ἀνεβαίνοντας στά ἀθάνατα σκηνώματα τῶν δικαίων.

---

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 Nαούμ Προφήτου 7ος π.Χ.
Φιλαρέτου Ἐλεήμονος Παφλαγονία 8ος
Μικρός Ἁγιασμός πρωτομηνιᾶς
Α΄ Τιμ. δ΄ 4-8, 16 • Λουκ. κ΄ 19-26                                                                         Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 1 Δεκεμβρίου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ τόν Προφήτη Ναούμ. 

   Ὁ Προ­φή­της Να­ούμ εἶ­ναι ἕ­νας ἀ­πό τούς δώ­δε­κα μι­κρούς λε­γό­με­νους Προ­φῆ­τες. Ἔ­ζη­σε τόν 7ο αἰ­. π. Χ.  Να­ούμ ση­μαί­νει «πα­ρη­γο­ριά», δεί­χνον­τας ὅ­τι οἱ πι­στοί Ἰ­ου­δαῖ­οι θά πρέ­πει νά ἀ­πο­βλέ­πουν στόν Θε­ό ὡς πα­ρη­γο­ριά καί «πραγ­μα­τι­κό ὀ­χυ­ρό», πού θά τούς προ­στά­τευ­ε ἀ­πό τίς ἄ­δι­κες ἐ­πι­θέ­σεις τῆς Νι­νευ­ή.
    Τό βι­βλί­ο τῆς Προ­φη­τεί­ας του ἀ­φο­ρᾶ τήν τύ­χη τῆς πό­λης Νι­νευ­ή καί ἀ­πο­τε­λεῖ­ται ἀ­πό τρί­α μι­κρά κε­φά­λαι­α. Στό Α' κε­φά­λαι­ο, ὑ­μνεῖ τόν Θε­ό, στό Β' προ­α­ναγ­γέλ­λει τόν ὄ­λε­θρο τῆς Νι­νευ­ή, ἐ­νῶ στό Γ' χα­ρα­κτη­ρί­ζει τή Νι­νευ­ή σάν πό­λη τῶν αἱ­μά­των, τοῦ ψεύ­δους, τῆς ἀ­δι­κί­ας καί πορ­νεί­ας.
    Γιά τούς ἀν­θρώ­πους πού εἶ­ναι κον­τά στόν Κύ­ριο καί γιά τούς ἁ­μαρ­τω­λούς κά­θε πό­λης (ὅταν ἡ μακροθυμία Του ὑποχωρήσει πρό τῆς δικαιοσύνης του)γρά­φει: «ὁ Κύ­ριος εἶ­ναι εὐ­ερ­γε­τι­κός γιά ἐ­κεί­νους πού μέ­νουν κον­τά Του στίς ἡ­μέ­ρες τῶν θλί­ψε­ών τους. Γνω­ρί­ζει ὁ Κύ­ριος καί πε­ρι­βάλ­λει μέ συμ­πά­θεια ἐ­κεί­νους πού Τόν σέ­βον­ται. Ἐ­ναν­τί­ον ὅ­μως τῶν ἁ­μαρ­τω­λῶν, πού ἀ­λα­ζο­νι­κά μέ κά­θε εἴ­δους ἁ­μαρ­τί­α ἐ­γεί­ρον­ται ἐ­ναν­τί­ον Του, θά ὁρ­μή­σει σάν κα­τα­κλυ­σμός γιά νά τούς ἐ­ξα­φα­νί­σει τε­λεί­ως» (Να­ούμ, Α' 7 -8). Κοι­μή­θη­κε εἰ­ρη­νι­κά.

---

---

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2023

† ΠΕΜΠΤΗ 30 Ἀνδρέου Ἀποστόλου τοῦ Πρωτοκλήτου
Βηθσαϊδά-Πάτρα 1ος
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Α΄ Κορ. δ΄ 9-16 • Ἰω. α΄ 35-52                                                                                  Κατάλυσις ἰχθύος

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 30 Νοεμβρίου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ τόν Ἀπόστολο Ἀνδρέα. 

    Ὁ Ἀ­πό­στο­λος Ἀν­δρέ­ας, ψα­ράς στό ἐ­πάγ­γελ­μα, κα­τα­γό­ταν ἀ­πό τήν Βηθ­σα­ϊ­δά τῆς Γα­λι­λαί­ας. Ἦ­ταν ἕ­νας ἀ­πό τούς δώ­δε­κα  Ἀ­πο­στό­λους καί ἀ­δελ­φός τοῦ Σί­μω­να Πέ­τρου.  Οἱ δύ­ο ἀ­δελ­φοί, πρίν γνω­ρί­σουν τόν Χρι­στό ἦ­ταν μα­θη­τές τοῦ Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Βα­πτι­στοῦ. Με­τά τήν σύλ­λη­ψη τοῦ Ἰ­ω­­άν­νου ἔ­γι­νε ἡ ὁ­ρι­στι­κή κλή­ση τους, ὅ­ταν τούς βρῆ­κε ὁ Κύ­ριος στή λί­μνη τῆς Γα­λι­λαί­ας καί τούς εἶ­πε: «Δεῦ­τε ὀ­πί­σω μου, καί­ ποι­ή­σω ὑ­μᾶς ἁ­λι­εῖς ἀν­θρώ­πων». Ἐ­κεῖ­νοι ἀ­μέ­σως ἄ­φη­σαν τά δί­χτυ­α καί Τόν ἀ­κο­λού­θη­σαν (Ματθ. δ’ 18, Μάρκ. α’ 16, Λουκ. ε’ 1-11). Ἐ­πει­δή ἦ­ταν ὁ πρῶ­τος πού κλή­θη­κε ἀ­πό τόν Χρι­στό, ὀ­νο­μά­στη­κε «Πρω­τό­κλη­τος».
     Δί­δα­ξε τόν χρι­στι­α­νι­σμό στή Βι­θυ­νί­α, Εὔ­ξει­νο Πόν­το, Θρά­κη καί κα­τέ­λη­ξε στήν Ἀ­χα­ΐ­α. Ἐ­κεῖ ἡ δι­δα­σκα­λί­α του καρ­πο­φό­ρη­σε καί μέ τίς προ­σευ­χές του θε­ρά­πευ­σε θαυ­­μα­τουρ­γι­κά πολ­λούς ἀ­σθε­νεῖς.
   Τότε  πί­στε­ψε στόν Χρι­στό ἡ Μα­ξι­μίλ­λα, σύ­ζυ­γος τοῦ ἀν­θυ­πά­του Ἀ­χα­ΐ­ας Αἰ­γε­ά­του, ἀ­φοῦ τήν θε­ρά­πευ­σε ὁ Ἀ­πό­στο­λος ἀ­πό βα­ρειά ἀρ­ρώ­στια πού εἶ­χε. Τό γε­γο­νός ἐξόργησε τόν ἀν­θύ­πα­το, ὁ ὁποῖος μέ τήν πα­ρό­τρυν­ση τῶν εἰ­δω­λο­λα­τρῶν ἱ­ε­ρέ­ων συ­νέ­λα­βε τόν Ἀν­δρέ­α καί τόν σταύ­ρω­σε σέ σχῆ­μα X. Τό λεί­ψα­νό του ἔ­θα­ψε μέ εὐ­λά­βεια ὁ πρῶ­τος Ἐ­πί­σκο­πος Πα­τρῶν Στρα­το­κλῆς.

---

---

ΤΕΤΑΡΤΗ 29 Παραμόνου καί τῶν σύν αὐτῷ
Τριακοσίων Ἑβδομήκοντα Μαρτύρων ἐκ Νικομηδείας 250
Φιλουμένου Μάρτυρος Ἄγκυρα 270
Μεγάλος Ἑσπερινός
Α΄ Τιμ. α΄ 18-20, β΄ 8-15 • Λουκ. κ΄ 1-8                                                          Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

  Σή­με­ρα 29 Νοεμβρίου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τόν Ἅγιο Φιλούμενο τόν Ἱερομάρτυρα. 

   Ὁ Ἅ­γιος Φι­λού­με­νος, κα­τά­γον­ταν ἀ­πό τό χω­ριό Ὀ­ροῦν­τα τῆς ἐ­παρ­χί­ας Μόρ­φου.
   Σέ ἡ­λι­κί­α δέ­κα ἐ­τῶν μα­ζί μέ τόν δί­δυ­μο ἀ­δελ­φό του ση­κώ­νον­ταν τήν νύ­χτα καί προ­σεύ­χον­ταν κρυ­φά γιά ὧ­ρες. Τά δύ­ο ἀ­δέλ­φια φλε­γό­με­να ἀ­πό θεῖ­ο ἔ­ρω­τα ἔ­μει­ναν στή Μο­νή Σταυ­ρο­βου­νί­ου πέν­τε χρό­νια καί με­τά ἀ­νε­χώ­ρη­σαν γιά τήν Ἁ­γί­α Γῆ. Ὁ Ἐλ­πί­διος συ­νέ­χι­σε τήν ἄσκησή του σέ δι­ά­φο­ρα μέ­ρη τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας καί κοι­μή­θη­κε στό Ἅ­γιο Ὄ­ρος.
    Ὁ Ἅ­γιος Φι­λού­με­νος ἔ­μει­νε στήν Ἁ­γί­α Γῆ γιά 46 ἔ­τη δι­α­κο­νών­τας ὡς φύ­λα­κας Ἁ­γί­ων Τό­πων τήν ἀ­δελ­φό­τη­τα τοῦ Πα­τρι­αρ­χεί­ου. Τε­λευ­ταῖ­ος σταθ­μός τῆς δι­α­κο­νί­ας του ἦ­ταν τό Φρέ­αρ τοῦ Ἰ­α­κώβ, τό ὁ­ποῖ­ο ἔ­γι­νε τό­πος τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου του. Στίς 16 Νο­εμ­βρί­ου 1979 (29 Νο­εμ­βρί­ου μέ τό νέ­ο ἡ­με­ρο­λό­γιο), φα­να­τι­κοί σι­ω­νι­στές, πού δι­εκ­δι­κοῦ­σαν τό προ­σκύ­νη­μα, τόν κα­τέ­κο­ψαν μέ τσεκούρι τήν ὥ­ρα τοῦ Ἑ­σπε­ρι­νοῦ. Ἁ­γι­ο­τα­φί­τες Πα­τέ­ρες πα­ρέ­λα­βαν τό τί­μιο λεί­ψα­νό του ἔ­πει­τα ἀ­πό πέν­τε ἡ­μέ­ρες καί τό ἐν­τα­φί­α­σαν στήν Ἁ­γί­α Γῆ.
    Τέσ­σε­ρα χρό­νια ἀρ­γό­τε­ρα, ἀ­νοί­χθη­κε ὁ τά­φος τοῦ Ἁ­γί­ου, γιά νά γί­νει ἀ­να­κο­μι­δή τῶν ὀ­στῶν. Τό σῶ­μα του ἦ­ταν ἀ­νέ­πα­φο καί εὐ­ω­δί­α­ζε. Ξα­να­κλεί­σα­νε τόν τά­φο.  Τά Χρι­στού­γεν­να τοῦ 1984, ὅταν ἀ­νοί­χθη­κε καί πά­λι, τό σῶ­μα συ­νέ­χι­σε νά εἶ­ναι ἀ­ναλ­λοί­ω­το καί νά εὐ­ω­διά­ζει.
      Τό λεί­ψα­νο το­πο­θε­τή­θη­κε μέ εὐ­λά­βεια σέ γυ­ά­λι­νη λει­ψα­νο­θή­κη στό βό­ρει­ο τμῆ­μα τοῦ Ἁ­γί­ου Βή­μα­τος στόν ἱ­ε­ρό Να­ό τῆς Ἁ­γί­ας Σι­ών.

---

---

ΤΡΙΤΗ 28 Στεφάνου Ὁσίου Nέου Κων/πολις 767
Eἰρηνάρχου Μάρτυρος Σεβάστεια 303
Α΄ Τιμ. α΄ 8-14 • Λουκ. ιθ΄ 45-48                                                                                 Κατάλυσις ἰχθύος

---

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 27 Νοεμβρίου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τόν Ἅγιο Ἰάκωβο τόν Πέρση (4ος αἰ.μ.Χ.) 

    Ὁ Ἅ­γιος Ἰ­ά­κω­βος κα­τα­γό­ταν ἀπό τήν Περ­σί­α καί ἀ­πό ἐ­πί­ση­μο γέ­νος. Ἦ­ταν φί­λος μέ τόν βα­σι­λιά τῶν Περ­­σῶν, Ἰσ­δι­γέρ­δη. Πα­ρα­συρ­μέ­νος ἀ­πό αὐ­τή τήν φι­λί­α του, ὁ Ἰ­ά­κω­βος ἀ­παρ­νή­θη­κε τήν πί­στη του στόν Χρι­στό. Καί γιά νά εὐχαριστήσει τόν Ἰσδι­γέρδη, ἄ­φη­σε τόν ἑ­αυ­τό του νά χα­θεῖ μέ­σα στήν ψευ­δαί­σθη­ση τοῦ πλού­του τῶν ἀ­να­κτό­ρων.
    Ὅ­ταν τό ἔ­μα­θαν αὐ­τό ἡ μη­τέ­ρα καί ἡ γυ­ναί­κα του, οἱ ὁ­ποῖ­ες ἦ­ταν πι­στές χρι­στια­νές λυ­πή­θη­καν καί ἐ­ξορ­γί­στη­καν. Καί οἱ δύ­ο τόν ἐ­πι­πλή­ξα­νε γιά τή στά­ση του καί τοῦ δή­λω­σαν ὅ­τι δέν ἤ­θε­λαν κα­μί­α σχέ­ση μα­ζί του. Τό γεγονός αὐτό ἐ­πα­νέ­φε­ρε τόν Ἰ­ά­κω­βο στόν ἴ­σιο δρό­μο. Ἀ­πο­φά­σι­σε νά ἐ­ξα­γνί­σει τό ἀ­τό­πη­μά του καί νά ἐ­πα­νέλ­θει στόν δρό­μο τοῦ Θε­οῦ.
     Παρουσιάστηκε μπροστά στόν βα­σι­λιά καί ὁ­μο­λό­γη­σε τήν μί­α καί ἀ­λη­θι­νή πί­στη στόν Χρι­στό. Ὁ Ἰσ­δι­γέρ­δης ἐ­ξε­πλά­γη γι' αὐ­τή τήν ἀλ­λα­γή τοῦ Ἰ­α­κώ­βου καί προ­σπά­θη­σε νά τόν με­τα­πεί­σει. Ὁ Ἰ­ά­κω­βος πα­ρέ­μει­νε ἀ­κλό­νη­τος στήν πί­στη του καί γι' αὐ­τό δι­α­τά­χθη­κε νά τόν βα­σα­νί­σουν.
    Μαρ­τύ­ρη­σε μέ ἀ­κρω­τη­ρια­σμό τῶν ἄ­κρων του καί κα­τό­πιν μέ ἀ­πο­κε­φα­λι­σμό. Μέ αὐ­τό τόν μαρ­τυ­ρι­κό τρό­πο πα­ρέ­δω­σε τό πνεῦ­μα του στόν Κύ­ριο.

---

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ (Πλουσίου Νεανίσκου)
Ἀλυπίου Ὁσίου Παφλαγονία 608
Νίκωνος τοῦ Μετανοεῖτε Ὁσίου Πολεμωνιακός Πόντος 998
Ὄρθρος-Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: πλ. δ΄- Ἑωθινόν: Γ΄
Ἐφεσ. δ΄ 1-7 • Λουκ. ιη΄ 18-27                                                                                  Κατάλυσις ἰχθύος

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σήμερα 26 Νοεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τόν Ὅσιο Στυλιανό.

   ​Ὁ Ὅ­σιος Στυ­λια­νός γεν­νή­θη­κε μᾶλ­λον στήν Πα­φλα­γο­νί­α τῆς Μ. Ἀσίας (χω­ρίς αὐ­τό νά εἶ­ναι σί­γου­ρο), δι­ό­τι ἐ­κεῖ φυ­λασ­σό­ταν καί τό ἱ­ε­ρό λεί­ψα­νό του. Ἦ­ταν γιός πλου­σί­ων γο­νέ­ων καί δι­δά­χτη­κε νω­ρίς ἀ­π' αὐ­τούς νά εἶ­ναι ἐ­λε­ή­μων.
   Ὅ­ταν πέ­θα­ναν οἱ γο­νεῖς του, δι­α­μοί­ρα­σε ὅ­λη τήν πε­ρι­ου­σί­α του καί πῆ­γε σάν ἀ­σκη­τής στήν ἔ­ρη­μο. Ἐ­κεῖ γνω­ρί­στη­κε μέ ἄλ­λους ἀ­σκη­τές, πού ζοῦ­σε μα­ζί τους μέ ἀ­δελ­φι­κή ἀ­γά­πη, χρι­στι­α­νι­κή συγ­κα­τά­βα­ση καί ἐ­πι­εί­κεια. Δέν λύ­πη­σε πο­τέ κα­νέ­να, με­γά­λη του χα­ρά μά­λι­στα, ἦ­ταν νά ἐ­πα­να­φέ­ρει τήν γα­λή­νη στίς τα­ραγ­μέ­νες ψυ­χές.
    Ὁ Ὅ­σιος, πα­ρά τήν ἐ­ρη­μι­κή ζω­ή του, ἔ­τρε­φε στορ­γή καί συμ­πά­θεια πρός τά παι­διά, πού τό­σο ἀ­γα­ποῦ­σε καί ὁ Κύ­ριος. Συ­χνά ἔ­λε­γε: «Ἄν, ἡ τα­πει­νο­φρο­σύ­νη ἀ­πο­τε­λεῖ θε­μέ­λιο τῶν ἀ­ρε­τῶν, ἡ παι­δι­κή ἡ­λι­κί­α ἀ­πό τήν φύ­ση της εἶ­ναι πε­ρισ­σό­τε­ρο ἐ­νά­ρε­τη, ἀ­πό ὅ,­τι οἱ με­γα­λύ­τε­ροι φι­λόσο­φοι». Πολ­λές φο­ρές οἱ γο­νεῖς ἔ­φερ­ναν πρός αὐ­τόν τά παι­διά τους, καί τό­τε ἡ ἀ­γαλ­λί­α­ση τοῦ Ὁ­σί­ου ἦ­ταν πο­λύ με­γά­λη. Ὁ Θε­ός προί­κι­σε τόν Ὅ­σιο μέ τό χά­ρι­σμα νά θε­ρα­πεύ­ει τά ἄρ­ρω­στα παι­διά καί νά κα­θι­στᾶ εὐτέκνους τίς ἄ­τε­κνες γυ­ναῖ­κες.
Κοι­μή­θη­κε πλή­ρης ἡ­με­ρῶν, ἀλ­λά καί ἀ­ρε­τῶν.

---

---

† ΣΑΒΒΑΤΟ 25 Ἀπόδοσις Εἰσοδίων
Aἰκατερίνης Μεγαλομάρτυρος Ἀλεξάνδρεια 4ος
Mερκουρίου Μεγαλομάρτυρος Καππαδοκία 3ος
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Μεγάλος Ἑσπερινός
Γαλ. γ΄ 23-δ΄ 5 • Μάρκ. ε΄ 24-34                                                                                            Κατάλυσις ἰχθύος

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 25 Νο­εμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ τήν Ἁ­γί­α Αἰ­κα­τε­ρί­νη. 

   Ἡ Ἁ­γί­α Αἰ­κα­τε­ρί­νη γεννήθηκε στήν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου, τό 294 μ.Χ. καί κα­τα­γό­ταν ἀ­πό ἐπιφανῆ οἰ­κο­γέ­νεια. Ἦ­ταν εὐ­φυ­έ­στα­τη καί φι­λο­μα­θής. Σέ ἡ­λι­κί­α δέ­κα ὀ­κτώ ἐ­τῶν κα­τεῖ­χε τίς γνώ­σεις τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς, ρω­μα­ϊ­κῆς καί λα­τι­νι­κῆς φι­λο­λο­γί­ας καί φι­λο­σο­φί­ας, δη­λα­δή γνώ­ρι­ζε τά ἔρ­γα τοῦ Ὁ­μή­ρου, τοῦ λα­τί­νου ποι­η­τῆ Βιρ­γί­λιου, τῶν ἰα­τρῶν Ἀ­σκλη­πιοῦ, Ἱπ­πο­κρά­τη καί Γα­λη­νοῦ, τῶν φι­λο­σό­φων Ἀ­ρι­στο­τέ­λη καί Πλά­τω­να, τοῦ Φι­λι­στί­ω­να καί τοῦ Εὐ­σέ­βιου, τῶν με­γά­λων μά­γων Ἰ­αν­νῆ καί Ἰ­αμ­βρῆ, τοῦ Δι­ο­νυ­σί­ου καί τῆς Σι­βύλ­λης καί ἄλ­λων. Ἦ­ταν ὅ­μως καί ἄρ­τια κα­ταρ­τι­σμέ­νη στά δόγ­μα­τα τῆς χρι­στι­α­νι­κῆς πί­στης.
    Κα­τά τόν δι­ωγ­μό τοῦ Μα­ξεν­τί­ου, ἡ Ἁ­γί­α συ­νε­λή­φθη, δι­ό­τι μέ παρ­ρη­σί­α δί­δα­σκε πώς ὁ Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός εἶ­ναι ὁ μό­νος Ἀ­λη­θι­νός Θε­ός. Στήν προ­σπά­θειά του νά τήν πεί­σει καί βλέ­πον­τας τήν εὐ­φυί­α της, ὁ ἔ­παρ­χος τῆς πε­ρι­ο­χῆς, συγ­κά­λε­σε δη­μό­σια συ­ζή­τη­ση μέ ἑ­κα­τόν πε­νήν­τα ἄ­ξιους ρή­το­ρες τῆς Ἀ­λε­ξάν­δρειας, τούς ὁ­ποί­ους ὅ­μως ἡ Ἁ­γί­α ἀ­πο­στό­μω­σε. Ὅ­λοι οἱ ρή­το­ρες ὄ­χι μό­νο πεί­σθη­καν ἀπό τούς λό­γους της, ἀλ­λά καί ἀ­σπά­στη­καν τήν Χρι­στι­α­νι­κή Πί­στη.
   Ἀ­φοῦ τήν βα­σά­νι­σαν σκλη­ρά καί ἐ­πει­δή ἐ­κεί­νη ἔ­μει­νε ἀ­κλό­νη­τη στήν πί­στη της, ἀ­πο­κε­φα­λί­σθη­κε.

---

ΠΩΣ Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

   Ὅ­ταν ἡ Ἁ­γί­α ἔ­φτα­σε σέ ἡ­λι­κί­α γά­μου, δή­λω­σε πώς θά παν­τρευ­ό­ταν ἐ­κεῖ­νον πού θ’ ἀ­πο­δει­κνυ­ό­ταν ἀ­νώ­τε­ρός της σέ ὅ­λα τά χα­ρί­σμα­τα! Τέ­τοι­ο πρό­σω­πο ὅ­μως δέν ὑ­πῆρ­χε.
   Οἱ γο­νεῖς της ἀ­πελ­πι­σμέ­νοι τήν ἔ­στει­λαν σέ ἕνα φι­λό­σο­φο ἀ­σκη­τή πού λε­γό­ταν Ἀ­να­νί­ας, γιά νά τήν συμ­βου­λέ­ψει. Ἐ­κεῖ­νος, ὅ­ταν τήν εἶ­δε, κα­τά­λα­βε πώς θά γι­νό­ταν θερ­μή Χρι­στια­νή. Τῆς μί­λη­σε γιά κά­ποι­ον Νυμ­φί­ο πού ἦ­ταν πο­λύ ἀ­νώ­τε­ρός της! Ἡ Ἁ­γί­α ἐν­θου­σι­ά­στη­κε καί ζή­τη­σε νά Τόν γνω­ρί­σει. Τῆς ἔ­δω­σε τότε μί­α εἰ­κό­να τῆς Πα­να­γί­ας, πού κρα­τοῦ­σε τόν Χρι­στό στήν ἀγ­κα­λιά Της καί τῆς εἶπε νά κλει­στεῖ στό δω­μά­τιό της, νά προ­σευ­χη­θεῖ ὅ­λη τή νύ­χτα καί νά πα­ρα­κα­λέ­σει τήν Πα­να­γί­α νά τῆς δεί­ξει τόν Υἱ­ό Της!
     Ἡ Ἁ­γί­α ἔ­κα­νε ὅ,τι τῆς εἶ­πε καί τή νύ­χτα, κου­ρα­σμέ­νη, ἀ­πό τήν προ­σευ­χή καί τήν ἀ­γω­νί­α, τήν πῆ­ρε ὁ ὕ­πνος. Τό­τε εἶ­δε σέ ὅ­ρα­μα τήν Πα­να­γί­α νά κρα­τά­ει σάν βρέ­φος τόν Χρι­στό, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἀ­κτι­νο­βο­λοῦ­σε πε­ρισ­σό­τε­ρο καί ἀ­πό τόν ἥ­λιο. Σέ προ­τρο­πή τῆς Πα­να­γί­ας νά κοι­τά­ξει ὁ Χρι­στός τήν Ἁ­γί­α. Ἐ­κεῖ­νος ἔ­στρε­ψε ἀλ­λοῦ τό πρό­σω­πό του καί εἶ­πε πώς δέν μπο­ροῦ­σε νά τήν δεῖ, για­τί ἦ­ταν ὅ­λο σκο­τά­δι καί ἀ­σχή­μια. Ἄν ἤ­θε­λε νά Τόν δεῖ, ἔ­πρε­πε νά συμ­βου­λευ­τεῖ τόν ἀ­σκη­τή.
     Ξύ­πνη­σε τα­ραγ­μέ­νη καί μέ­σα στή νύ­χτα ἔ­τρε­ξε στόν ἀ­σκη­τή  καί μέ δά­κρυ­α γο­να­τι­στή τοῦ δι­η­γή­θη­κε τό ὅ­ρα­μα. Ὁ Ἅ­γιος τῆς μί­λη­σε γιά τόν Χρι­στό! Τόν ἄ­κου­σε μέ προ­σο­χή καί ζή­τη­σε νά βα­πτιστεῖ. Τότε ἔλα­βε τό ὄ­νο­μα Αἰ­κα­τε­ρί­να.
   Τήν νύ­χτα εἶ­δε πά­λι ὅ­ρα­μα τήν Πα­να­γί­α καί τόν Χρι­στό. Αὐ­τή τήν φο­ρά ὅ­μως ὁ Χρι­στός τήν κοί­τα­ξε μέ ἀ­γά­πη καί στήν ἐ­ρώ­τη­ση τῆς Πα­να­γί­ας πῶς τήν ἔ­βλε­πε, ἀ­πάν­τη­σε: «Τώ­ρα ἔ­γι­νε λαμ­πε­ρή καί πάν­σο­φος. Τώ­ρα ἀ­πο­φα­σί­­ζω νά τήν λάβω νύμ­φη Μου ἄ­φθο­ρο». Ἡ Πα­να­γί­α ἔπι­α­σε τό δε­ξί της χέ­ρι καί εἶ­πε στόν Χρι­στό νά τῆς δώ­σει τό δα­κτυ­λί­δι τῆς νυμ­φεύ­σε­ως. Καί ὁ Χρι­στός τῆς ἔ­βα­λε στό δά­κτυ­λό της ἕ­να ὡ­ραῖ­ο δα­κτυ­λί­δι. Ξύ­πνη­σε ἡ Ἁ­γί­α καί εἶ­δε πώς φο­ροῦ­σε πράγ­μα­τι στό δε­ξί της χέ­ρι τό δα­κτυ­λί­δι τοῦ Κυ­ρί­ου!
   Ἀ­πό τό­τε δό­θη­κε ὁ­λό­ψυ­χα στόν Χρι­στό!

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΓΙΕΣ

Σή­με­ρα 25 Νο­εμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τήν Ἁ­γί­α  Βα­σί­λισ­σα Φαυστίνα.

   Ἡ Ἁ­γί­α Βα­σί­λισ­σα Φαυ­στί­να ἦ­ταν ἡ σύ­ζυ­γος τοῦ βα­σι­λιᾶ Μα­ξεν­τί­ου. Ἦ­ταν πα­ροῦ­σα στό μαρ­τύ­ριο τῆς Ἁ­γί­ας Αί­κα­τε­ρί­νας καί μπρο­στά στό θέ­α­μα τῶν ἄ­θλων τῆς Ἁ­γί­ας Μάρ­τυ­ρος, πί­στε­ψε στόν Χρι­στό.
   Ἐ­πι­σκέ­φθη­κε τήν Ἁ­γί­α Αἰ­κα­τε­ρί­να στό δε­σμω­τή­ριο, συ­νο­δευ­ό­­με­νη ἀ­πό τόν στρα­τη­γό Πορ­φύ­ριο, στε­νό φί­λο τοῦ ἡ­γε­μό­να, καί δι­α­κό­σιους στρα­τι­ῶ­τες, γιά νά μά­θουν πῶς μιά τό­σο ἔ­ξυ­πνη καί προι­κι­σμέ­νη μέ πολ­λά χα­ρί­σμα­τα κό­ρη ἀ­πο­φά­σι­σε νά ἀ­κο­λου­θή­σει τόν ἄ­γνω­στό τους Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό. Ἡ Ἁ­γί­α τούς ἐ­ξή­γη­σε, πί­στε­ψαν ὅ­λοι καί ἔ­γι­ναν καί αὐ­τοί μα­θη­τές τοῦ Χρι­στοῦ.
   Ὅ­ταν ὁ Μα­ξέν­τιος πλη­ρο­φο­ρή­θη­κε ὅ­τι ἡ σύ­ζυ­γός του προ­σε­χὠ­ρη­σε στόν χρι­στι­α­νι­σμό, ἀ­πο­κε­φά­λι­σε τήν Φαυ­στί­να, τόν στρα­τη­λά­τη Πορ­φύ­ριο κα­θώς καί τούς δι­α­κό­σιους στρα­τι­ῶ­τες, πού πί­στε­ψαν στόν Χρι­στό καί ὁ­μο­λό­γη­σαν τήν πί­στη τους μπρο­στά στόν ἡ­γε­μό­να. 

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24 Μεθέορτα Εἰσοδίων
Kλήμεντος Ἐπισκόπου Pώμης Ἱερομάρτυρος 2ος
Πέτρου Ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας Ἱερομάρτυρος 3ος
Μεγάλος Ἑσπερινός
Φιλιπ. γ΄ 20-δ΄ 3 • Λουκ. ιθ΄ 12-28                                                                       Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

---

ΠΕΜΠΤΗ 23 Μεθέορτα Εἰσοδίων
Ἀμφιλοχίου Ἐπισκόπου Ἰκονίου 394
Γρηγορίου Ἐπισκόπου Ἀκραγαντίνων Ἱταλία 7ος
Β΄ Θεσ. β΄ 13-γ΄ 5 • Λουκ. ιη΄ 31-34                                                                                  Κατάλυσις ἰχθύος

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

  Σή­με­ρα 23 Νο­εμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τόν Ἅ­γιο Γρη­γό­ριο Ἐ­πί­σκο­πο Ἀ­κρα­γαν­τί­νων.

   Ὁ Ἅ­γιος Γρη­γό­ριος γεν­νή­θη­κε στόν Ἀ­κρά­γαν­τα τῆς Σι­κε­λί­ας ἀ­πό εὐ­σε­βεῖς καί εὔ­πο­ρους γο­νεῖς, τόν Χα­ρί­τω­να καί τήν Θε­ο­δό­τη. Βα­πτί­στη­κε ἀ­πό τόν Ἐ­πί­σκο­πο Πο­τα­μί­ω­να, ὁ ὁ­ποῖ­ος τόν ἀ­νέ­θρε­ψε, τόν μόρ­φω­σε καί τόν κα­τά­τα­ξε στίς τά­ξεις τοῦ Ἱ­ε­ροῦ κλή­ρου, στά χρό­νια τοῦ βα­σι­λιᾶ Ἰ­ου­στι­νια­νοῦ τοῦ Ρι­νό­τμη­του (685 - 695 μ.Χ.).
    Δε­κα­ο­κτώ ἐτῶν πῆ­γε γιά προ­σκύ­νη­μα στούς Ἁ­γί­ους Τό­πους καί ἐ­κεῖ χει­ρο­το­νή­θη­κε Δι­ά­κο­νος ἀ­πό τόν Ἐ­πί­σκο­πο Ἱ­ε­ρο­σο­λύ­μων Μα­κά­ριο. Κα­τό­πιν ἐ­πα­νῆλ­θε στό Βυ­ζάν­τιο καί ἀ­πό ἐκεῖ στή Ρώ­μη. Γιά τίς με­γά­λες του ἀ­ρε­τές καί τήν με­γά­λη του μόρ­φω­ση προ­ή­χθη­κε στήν Ἐπι­σκο­πή τῶν Ἀ­κρα­γαν­τί­νων.
   Στήν Ἐ­πι­σκο­πή αὐ­τή, βρῆ­κε σφο­δρούς κα­τη­γό­ρους δύ­ο κλη­ρι­κούς, τόν Σα­βί­νο καί τόν Κρι­σκέν­τιο, πού τόν συ­κο­φάν­τη­σαν γιά μοι­χεί­α. Ἀλ­λά μέ θαυ­μα­τουρ­γι­κό τρό­πο ὁ Ἅγιος τούς ντρόπια­σε καί πα­ρέ­λα­βε πά­λι τήν Ἐκ­κλη­σί­α με­τά ἀ­πό δι­ε­τῆ φυ­λά­κι­ση καί ἀρ­γί­α. Ἔ­κα­νε πολλά θαύ­μα­τα.
    Ἀ­πε­βί­ω­σε εἰ­ρη­νι­κά σέ βα­θιά γε­ρά­μα­τα τό 690 μ.Χ.

---

---

ΤΕΤΑΡΤΗ 22 Μεθέορτα Εἰσοδίων
Φιλήμονος, Ἀπφίας, Ἀρχίππου καί Ὀνησίμου Ἀποστόλων Κολοσσές 1ος
Ἰακώβου (Τσαλίκη) τοῦ Θεοφόρου
Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Δαυΐδ Εὔβοια 1991
Φιλήμ. 1-25 • Λουκ. ιη΄ 15-17, 26-30                                           Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου
                                                                                               Γιά τούς μοναχούς κατάλυση ἰχθύος μόνο Σάββατο καί Κυριακή.
                                                                                              Γιά τούς ἐν τῷ κόσμῳ χριστιανούς ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος
                                                                                                                ἐκτός Τετάρτης καί Παρασκευῆς

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Βαλεριανοῦ καί Κικιλίας συζύγων Μαρτύρων
καί τῶν σύν αὐτοῖς Ρώμη 3ος

​   Ἡ Ἁγία Κικιλία καταγόταν ἀπό εἰδωλολάτρες γονεῖς. Προσῆλθε στόν χριστιανισμό καί ἔπεισε καί τόν σύζυγό της Βαλεριανό νά βαπτιστεῖ. Γιά τό φιλανθρωπικό τους ἔργο καί τήν ὁμολογία τῆς πίστεως συνελήφθηκαν καί ἀποκεφαλίστηκαν.

Φιλήμονος καί Ἀπφίας συζύγων Ἀποστόλων 1ος

    Ὁ Φιλήμων καὶ ἡ σύζυγός του Ἀπφία ζοῦσαν στὴν πόλη τῶν Κολοσσῶν. Στόν χριστιανισμό προσῆλθαν διά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅταν αὐτός εἶχε ἔλθει στὴν πόλη τους. Ἦταν πολύ ἐλεήμονες καί φιλάνθρωποι. Πρός τόν Φιλήμονα συγκεκριμένα γράφει ὁ Ἀπ. Παῦλος: «Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου πάντοτε μνείαν σου ποιούμενος ἐπί τῶν προσευχῶν μου, ἀκούων τήν ἀγάπην καί τήν πίστιν ἥν ἔχεις πρός τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν καί εἰς πάντας τούς ἁγίους … χάριν ἔχομεν πολλὴν καὶ παράκλησιν ἐπὶ τῇ ἀγάπῃ σου ὅτι τὰ σπλάγχνα τῶν ἁγίων ἀναπέπαυται διὰ σοῦ, ἀδελφέ». Εἶχαν τέλος μαρτυρικό.

---

---

† ΤΡΙΤΗ 21 EIΣOΔIA THΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘEOTOKOY
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἑβρ. θ΄ 1-7 • Λουκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28                                                                               Κατάλυσις ἰχθύος

---

ΔΕΥΤΕΡΑ 20 Προεόρτια Εἰσοδίων
Γρηγορίου Ὁσίου Δεκαπολίτου 816
Πρόκλου Ἀρχιεπισκόπου Kων/πόλεως 447
Μεγάλος Ἑσπερινός
Β΄ Θεσ. α΄ 1-10 • Λουκ. ιζ΄ 20-25                                       Κατάλυσις οἴνου καί ἐλαίου

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 19 Θ΄ ΛΟΥΚΑ (Ἄφρονος πλουσίου)
Ἀβδιού Προφήτου Ἰσραήλ 9ος π.Χ.
Βαρλαάμ Μάρτυρος Ἀντιόχεια 304
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: βαρύς - Ἑωθινόν: Β΄
Ἐφεσ. β΄ 14-22 • Λουκ. ιβ΄ 16-21                                                  Κατάλυσις οἴνου καί ἐλαίου

---

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 Πλάτωνος Μάρτυρος Ἄγκυρα 3ος,
Pωμανοῦ Διακόνου Μάρτυρος Παλαιστίνη 4ος
Μεγάλος Ἑσπερινός
Β΄ Κορ. ια΄ 1-6 • Λουκ. θ΄ 57-62                                                                                    Κατάλυσις οἴνου καί ἐλαίου

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 Γρηγορίου Ἐπισκόπου Nεοκαισαρείας 270
Α΄ Θεσ. ε΄ 9-13, 24-28 • Λουκ. ιστ΄ 15-18, ιζ΄ 1-4                                                               Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 17 Νο­εμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τόν Ἅ­γιο Γρη­γό­ριο Ἐ­πί­σκο­πο Νε­ο­και­σα­ρεί­ας.

    Ὁ Ἅ­γιος Γρη­γό­ριος γεν­νή­θη­κε πε­ρί­που τό 210 μέ 215 στή Νε­ο­και­σά­ρεια τοῦ Πόν­του. Οἱ γο­νεῖς του ἦ­ταν εἰ­δω­λο­λά­τρες καί εἶ­χαν με­γά­λη κοι­νω­νι­κή θέ­ση. Μα­ζί μέ τόν ἀ­δελ­φό του Ἀ­θη­νό­δω­ρο πῆ­γαν στή Βη­ρυ­τό γιά νά σπου­δά­σουν νο­μι­κά. Γνω­ρί­στηκε μέ τόν Ὠ­ρι­γέ­νη καί προ­σῆλ­θε στόν χρι­στι­α­νι­σμό.
    Σέ ἡ­λι­κί­α μό­λις 27 ἐ­τῶν χει­ρο­το­νή­θη­κε (πρῶ­τος) Ἐ­πί­σκο­πος Νε­ο­και­σά­ρειας. Ὁ βι­ο­γρά­φος του, ὁ Ἅ­γιος Γρη­γό­ριος ὁ Ἐ­πί­σκο­πος Νύσ­σης, ἀ­δελ­φός τοῦ Με­γά­λου Βα­σι­λεί­ου, πε­ρι­γρά­φει τήν ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κή του δρα­στη­ρι­ό­τη­τα λέ­γον­τας ὅ­τι ὁ Ἅ­γιος πέ­τυ­χε νά ἀν­τι­κα­τα­στή­σει στα­δια­κά τίς πα­λι­ές εἰ­δω­λο­λα­τρι­κές τε­λε­τές μέ χρι­στι­α­νι­κές, θε­σμο­θε­τών­τας ἑ­ορ­τές πρός τι­μή τῶν χρι­στια­νῶν Μαρ­τύ­ρων πού εἶ­χαν θα­να­τω­θεῖ στούς δι­ωγ­μούς τοῦ Δε­κί­ου. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό, ἐ­πί­σης, τῆς ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κῆς του δρά­σης ἦ­ταν πώς χει­ρο­το­νοῦ­σε ἱ­ε­ρεῖς, οἱ ὁ­ποῖ­οι πα­ρέ­με­ναν ὡς ποι­μέ­νες στίς νέ­ες ἐκ­κλη­σί­ες πού αὐ­τός ἵ­δρυ­ε.
    Καί ἐ­νῶ ἡ Ἐ­πι­σκο­πή, ὅ­ταν τήν πα­ρέ­λα­βε εἶ­χε μό­νο 17 χρι­στια­νούς καί ὅ­λοι οἱ ἄλ­λοι ἦ­ταν εἰ­δω­λο­λά­τρες, ὅ­ταν κοι­μή­θη­κε εἰ­ρη­νι­κά στά τέ­λη τοῦ 270 εἶ­χαν ἀ­πο­μεί­νει μό­νο 17 εἰ­δω­λο­λά­τρες!
    Ὑ­πῆρ­ξε τό­σο ἐγ­κρα­τής στή γλώσ­σα, ὥ­στε δέν βγῆ­κε ἀ­π’ αὐ­τήν κα­νέ­νας κα­κός, πε­ριτ­τός ἤ ἀρ­γός λό­γος. Γι’ αὐ­τό καί ὁ Θε­ός τόν κό­σμη­σε καί μέ τό χά­ρι­σμα τῆς θαυ­μα­τουρ­γί­ας.

---

---

† ΠΕΜΠΤΗ 16 Τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καί Eὐαγγελιστοῦ Mατθαίου
Ρωμ. ι΄ 11-ια΄ 2 • Ματθ. θ΄ 9-13                                                                                   Κατάλυσις οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 16 Νο­εμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τόν Ἀ­πό­στο­λο καί Εὐ­αγ­γε­λι­στή Ματ­θαῖ­ο.  

       Ὁ Ἀ­πό­στο­λος καί Εὐ­αγ­γε­λι­στής Ματ­θαῖ­ος, πρίν γί­νει μα­θη­τής τοῦ Κυ­ρί­ου Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, ὀ­νο­μα­ζό­ταν Λευ­ίς. Ὁ πα­τέ­ρας του λε­γό­ταν Ἀλ­φαῖ­ος καί ἦ­ταν ἀ­πό τή Γα­λι­λαί­α.
    Ὁ Ματ­θαῖ­ος ἔ­κα­νε τό ἐ­πάγ­γελ­μα τοῦ τε­λώ­νη, καί ὁ Ἰ­η­σοῦς τόν βρῆ­κε νά κά­θε­ται στό τε­λω­νεῖ­ο ἔ­ξω ἀ­πό τήν Κα­περ­να­ούμ. Καί εἶ­πε πρός αὐ­τόν: «Ἀ­κο­λού­θει μοι». Ὁ Ματ­θαῖ­ο­ς ἀ­μέ­σως Τόν ἀ­κο­λού­θη­σε. Ἐγ­κα­τέ­λει­ψε τό ἁ­μαρ­τω­λό - γιά τήν ἐ­πο­χή ἐ­κεί­νη - ἐ­πάγ­γελ­μα τοῦ τε­λώ­νη καί μέ χα­ρά φι­λο­ξέ­νη­σε τόν Κύ­ριο στό σπί­τι του.
    Ἐ­κεῖ ἦλ­θαν καί πολ­λοί τε­λῶ­νες καί ἄλ­λοι ἁ­μαρ­τω­λοί ἄν­θρω­ποι, μέ τούς ὁ­ποί­ους ὁ Ἰ­η­σοῦς συ­νέ­φα­γε καί συ­ζή­τη­σε. Οἱ φα­ρι­σαῖ­οι, ὅ­μως, πού εἶ­χαν πω­ρω­μέ­νη συ­νεί­δη­ση, ὅ­ταν εἶ­δαν αὐ­τή τήν ἐ­νέρ­γεια τοῦ Κυ­ρί­ου, ἀ­μέ­σως τόν κα­τη­γό­ρη­σαν ὅ­τι συν­τρώ­γει μέ τε­λῶ­νες καί ἁ­μαρ­τω­λούς. Ὁ Ἰ­η­σοῦς τό ἄ­κου­σε καί εἶ­πε ἐ­κεῖ­να τά θαυ­μά­σια λό­για: «Οὐ γάρ ἦλ­θον κα­λέ­σαι δι­καί­ους, ἀλ­λά ἁ­μαρ­τω­λούς εἰς με­τά­νοι­αν» (Ματθ., 9' 13).
    Ἔ­γρα­ψε τό 64 μ.Χ.τό πρῶ­το κα­τά σει­ρά στήν Και­νή Δι­α­θή­κη Εὐ­αγ­γέ­λιο.
     Κή­ρυ­ξε στήν Αἰ­θι­ο­πί­α, ὅ­που καί παρέδωσε μαρ­τυ­ρι­κά τήν ψυχή του στόν Κύριο.

---

---

ΤΕΤΑΡΤΗ 15 Γουρία, Σαμωνᾶ καί Ἀβίβου Μαρτύρων Περσία 4ος
Προαιρετικό Σαρανταλείτουργο.
Ὅποιες Ἐνορίες τό ἀποφασίσουν τελεῖται καθημερινῶς
Θεία Λειτουγία τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
καί μνημονεύονται καθημερινά τά ὀνόματα ζώντων καί κεκοιμημένων.
Κολ. β΄ 20-γ΄ 3 • Λουκ. ιδ΄ 25-35                                                     Ἀρχή νηστείας Σαρανταημέρου Χριστουγέννων
                                                                                                                     Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Ἰουστίνου καί Θεοδώρας συζύγων Βασιλέων Κων/πολη 6ος

 

   Τό ζεῦγος Ἰουστῖνος καί Θεοδώρα ὑπῆρξαν εὐσεβεῖς βασιλεῖς καί βοήθησαν παντοιοτρόπως τό κράτος καί τήν Ἐκκλησία. Ὁ Ἰουστῖνος ἀναφέρεται στήν Ἱστορία ὡς «Εὐσεβής ἀνήρ, ζηλωτής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως».

---

---

† ΤΡΙΤΗ 14 Ἁγίου Ἀποστόλου Φιλίππου Ἱεράπολη 1ος
Γρηγορίου Παλαμᾶ Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης 1360
Κωνσταντίνου τοῦ Ὑδραίου Νεομάρτυρος 1800
Α΄ Κορ. δ΄ 9-16 • Ἰω. α΄ 44-52                                                                                         Κατάλυσις εἰς πάντα

---

† ΔΕΥΤΕΡΑ 13 Ἰωάννου Xρυσοστόμου Ἀρχιεπισκόπου Κων/πόλεως 407
Ὄρθρος-Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἑβρ. ζ΄ 26-η΄ 2 • Ἰω. ι΄ 9-16                                                                               Κατάλυσις εἰς πάντα

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 12 Η΄ ΛΟΥΚΑ (Καλοῦ Σαμαρείτου)
Ἰωάννου Ἐλεήμονος Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας 620
Nείλου Ὁσίου Ἄγκυρα 430
Ὄρθρος-Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: πλ. β΄- Ἑωθινόν: Α΄
Μεγάλος Ἑσπερινός
Β΄ Κορ. θ΄ 6-11 • Λουκ. ι΄ 25-37                                                                    Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΣΑΒΒΑΤΟ 11 Mηνᾶ Bίκτωρος καί Bικεντίου Μαρτύρων 3ος, Στεφανίδος Μάρτυρος, Θεοδώρου Ὁσίου Ὁμολογητοῦ Ἡγουμένου Μονῆς Στουδίου 806
Μεγάλος Ἑσπερινός
Β΄ Κορ. η΄ 1-5 • Λουκ. θ΄ 37-43                                                                    Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10 Ὀλυμπᾶ, Pοδίωνος, Σωσιπάτρου, Τερτίου,
Ἐράστου, Κουάρτου Ἀποστόλων, Ὀρέστου Μάρτυρος Καππαδοκία 4ος,
Ἀρσενίου Ὁσίου Καππαδόκου Κέρκυρα 1924
Α΄ Θεσ. β΄ 14-20 • Λουκ. ιγ΄ 31-35                                                                                   Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

---

ΠΕΜΠΤΗ 9 Ὀνησιφόρου καί Πορφυρίου Μαρτύρων Ἑλλήσποντος 305
Ματρώνης Ὁσίας Πέργη Παμφυλίας 5ος
Nεκταρίου Ἐπισκόπου Πενταπόλεως Αἴγινα 1920
Α΄ Θεσ. β΄ 9-14 ἤ Ἐφεσ. ε΄ 8-19 • Λουκ. ιγ΄ 1-9                                                                     Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 9 Νο­εμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τόν Ἅ­γιο Νε­κτά­ριο Μη­τρο­πο­λί­τη Πεν­τα­πό­λε­ως Αἰ­γύ­πτου (1866-1920)

  Ὁ Ἅ­γιος Νε­κτά­ριος γεν­νή­θη­κε στή Ση­λυ­βρί­α τῆς Θρά­κης ἀ­πό γο­νεῖς φτω­χούς, ἀλ­λά εὐ­σε­βεῖς, τόν Δῆ­μο καί τήν Βα­σι­λι­κή Κε­φα­λᾶ. Ἦ­ταν τό πέμ­πτο ἀ­πό τά ἕ­ξι παι­διά τους.
    Μι­κρός, 14 ἐ­τῶν, πῆ­γε στήν Κων­/πο­λη, ὅ­που ἐρ­γά­στη­κε ὡς ὑ­πάλ­λη­λος καί κα­τό­πιν ὡς παι­δο­νό­μος στό σχο­λεῖ­ο τοῦ Με­το­χί­ου τοῦ Πα­να­γί­ου Τά­φου. Στή Χί­ο χρη­μά­τι­σε δη­μο­δι­δά­σκα­λος καί ἐ­κά­ρη Μο­να­χός στή Νέ­α Μο­νή Χί­ου μέ τό ὄ­νο­μα Λά­ζα­ρος. Κα­τό­πιν χει­ρο­το­νή­θη­κε Δι­ά­κο­νος, καί πῆ­ρε τό ὄ­νο­μα Νε­κτά­ριος. Ἐ­κεῖ ἀ­νέ­λα­βε τήν Γραμ­μα­τεί­α τῆς Μη­τρο­πό­λε­ως.
   Τό 1881 ἦλ­θε στήν Ἀ­θή­να, ὅ­που μέ ἔ­ξο­δα τοῦ Πα­τριά­ρ­χη Ἀ­λε­ξαν­δρεί­ας Σω­φρο­νί­ου Δ΄ σπού­δα­σε Θε­ο­λο­γί­α. Ὁ ἴδιος Πα­τριά­ρχης τόν χει­ρο­τό­νη­σε πρε­σβύ­τε­ρο. Δι­ε­τέ­λε­σε ἐ­πί­σης Πα­τρι­αρ­χι­κός Ἐ­πί­τρο­πος στό Κά­ι­ρο.
   Τό 1889 χει­ρο­το­νή­θη­κε Μη­τρο­πο­λί­της Πεν­τα­πό­λε­ως. Ἡ δρά­ση του ὡς Μη­τρο­πο­λί­του ἦ­ταν κα­τα­πλη­κτι­κή καί ἕ­νε­κα αὐ­τοῦ ἦ­ταν βα­σι­κός ὑ­πο­ψή­φιος τοῦ πα­τρι­αρ­χι­κοῦ θρό­νου Ἀ­λε­ξαν­δρεί­ας. Λό­γῳ ὅ­μως φθο­νε­ρῶν εἰ­ση­γή­σε­ων (αἰ­σχρῶν συ­κο­φαν­τι­ῶν), πρός τόν Πα­τριά­ρχη Σω­φρό­νιο, ὁ τα­πει­νό­φρων Νε­κτά­ριος, γιά νά μή λυ­πή­σει τόν γέ­ρον­τα Πα­τριά­ρχη, ἐ­πέ­στρε­ψε στήν Ἑλ­λά­δα, ὅ­που δι­ε­τέ­λε­σε Ἱ­ε­ρο­κή­ρυ­κας καί δι­ευ­θυν­τής τῆς Ρι­ζα­ρεί­ου Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς Σχο­λῆς στήν Ἀ­θή­να (1894 – 1904).
Κοι­μή­θη­κε τό ἀ­πό­γευ­μα τῆς 8ης Νο­εμ­βρί­ου 1920. Ἐν­τα­φι­ά­στη­κε στήν Γυ­ναι­κεί­α Ι. Μο­νή Ἁ­γί­ας Τριά­δος στήν Αἴ­γι­να, τήν ὁ­ποί­α εἶ­χε ἱ­δρύ­σει ὁ ἴ­διος.
Ἐ­πε­τέ­λε­σε πολ­λά θαύ­μα­τα, πρίν ἀλ­λά καί με­τά τόν θά­να­τό του. 

---

---

† ΤΕΤΑΡΤΗ 8 Παμμεγίστων Tαξιαρχῶν, Mιχαήλ & Γαβριήλ
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἑβρ. β΄ 2-10 • Λουκ. ι΄ 16-21                                                                                       Κατάλυσις οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 8 Νο­εμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τήν Σύ­να­ξη τῶν Ἀρ­χαγ­γέ­λων Μι­χα­ήλ καί Γα­βρι­ήλ
καί ὅ­λων τῶν  Ἀ­σω­μά­των καί Οὐ­ρα­νί­ων Ἀγ­γε­λι­κῶν Ταγ­μά­των.

   Οἱ Ἄγ­γε­λοι εἶναι λειτουργικά πνεύματα πού στέλ­νον­ται ἀ­πό τόν Θε­ό σέ σπου­δαῖ­ες ἱ­στο­ρι­κές πε­ρι­στά­σεις, πού πρό­κει­ται νά ἐκ­δη­λω­θεῖ ἤ νά ἐ­κτε­λε­σθεῖ κά­ποι­α με­γά­λη θεί­α θέ­λη­ση.
    Ἐ­πι­κε­φα­λῆς τῶν ἀγ­γε­λι­κῶν δυ­νά­με­ων εἶ­ναι οἱ Ἀρ­χάγ­γε­λοι Μι­χα­ήλ καί Γα­βρι­ήλ.
   Ὁ Ἀρ­χάγ­γε­λος Μι­χα­ήλ ἐμ­φα­νί­σθη­κε στόν Ἀ­βρα­άμ γιά νά σώ­σει τόν Ἰ­σα­άκ, τόν ὁ­ποῖ­ο ἦ­ταν ἕ­τοι­μος νά θυ­σιά­σει κα­τ’ ἐν­το­λή τοῦ Θε­οῦ, πού θέ­λη­σε νά δο­κι­μά­σει ἔ­τσι τήν πί­στη τοῦ δού­λου του Ἀ­βρα­άμ, στόν Λώτ, γιά νά τόν σώ­σει ὅ­ταν ὁ Θε­ός ἀ­πο­φά­σι­σε νά κα­τα­στρέ­ψει τά Γό­μο­ρα, στόν Πα­τριά­ρχη Ἰ­α­κώβ, στόν μάν­τη Βαρ­λα­άμ, στόν Ἰ­η­σοῦ τοῦ Ναυ­ῆ. Ἐ­πί­σης ὁ Μι­χα­ήλ, ἦ­ταν αὐ­τός πού ὁ­δή­γη­σε τόν λα­ό τοῦ Ἰσ­ρα­ήλ στήν φυ­γή ἀ­πό τήν Αἴ­γυ­πτο.
   Ὁ Ἀρ­χάγ­γε­λος Γα­βρι­ήλ ἦ­ταν αὐ­τός πού ἀ­νήγ­γει­λε στήν Παρ­θέ­νο Μα­ρί­α τό χαρ­μό­συ­νο γε­γο­νός τῆς γέν­νη­σης τοῦ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ.
    Καί σέ ἄλ­λα ση­μεῖ­α τῆς Ἁ­γί­ας Γρα­φῆς, συ­ναν­τᾶ­με τούς Ἀγ­γέ­λους νά με­τα­φέ­ρουν στούς εὐ­σε­βεῖς ἀν­θρώ­πους τό θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ, πού ἀ­πο­βλέ­πει πάν­τα στήν προ­στα­σί­α καί στήν λύ­τρω­σή μας.

---

---

ΤΡΙΤΗ 7 Ἱερωνος καί τῶν σύν αὐτῷ 32 Μαρτύρων Μελιτινή 3ος,
Λαζάρου Ὁσίου Γαλήσιον Ὄρος-Ἔφεσος 1053
Μεγάλος Ἑσπερινός
Α΄ Θεσ. α΄ 6-10 • Λουκ. ιβ΄ 42-48                                                                              Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 7 Νο­εμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τόν Ὅ­σιο Λά­ζα­ρο τόν Θαυ­μα­τουρ­γό, τόν Γα­λη­σι­ώ­τη (11ος αἰ.)

 


  Ὁ Ὅ­σιος Λά­ζα­ρος κα­τα­γό­ταν ἀ­πό τήν Μα­γνη­σί­α τῆς Μι­κρᾶς Ἀ­σί­ας καί ἀ­πό γο­νεῖς εὐ­σε­βεῖς.
   Ὅ­ταν ἀ­κό­μα ἦ­ταν ἕ­ξι ἐ­τῶν, ἐ­πι­δό­θη­κε στόν πνευ­μα­τι­κό στί­βο μέ­σα σέ Μο­να­στή­ρι. Ἐ­κεῖ ἔ­μει­νε πέν­τε χρό­νια. Ἀ­πό θεῖ­ο ζῆ­λο κι­νού­με­νος, θέ­λη­σε νά προ­σκυ­νή­σει τούς Ἁ­γί­ους Τό­πους. Με­τά τήν προ­σκύ­νη­ση τῶν ἐ­κεῖ Ἱ­ε­ρῶν, ἐ­πι­σκέ­φθη­κε τήν Μο­νή τοῦ Ἁ­γί­ου Σάβ­βα, ὅ­που κοι­νο­βί­α­σε, ἀ­φοῦ ἔ­γι­νε Μο­να­χός καί κα­τό­πιν Ἱ­ε­ρέ­ας.
    Κα­τά τήν ἐ­πα­νά­στα­ση τῶν Ἀ­ρά­βων, πού βε­βή­λω­ναν τά Ἱ­ε­ρά, ἀ­ναγ­κά­στη­κε νά καταφύγει στήν Ἔ­φε­σο, σ' ἕ­να ἔ­ρη­μο ὄ­ρος ἀπέναντι ἀπό τήν πό­λη, πού ὀ­νο­μα­ζό­ταν Γα­λή­σιο.
    Ἐ­κεῖ, στήν ἀρ­χή ζοῦ­σε μό­νος σ' ἕ­να κελ­λί, ἀλ­λά ἀρ­γό­τε­ρα μα­ζεύ­τη­καν γύ­ρω του καί ἄλ­λοι μο­να­χοί. Ὁ Ὅ­σιος, ἀ­νή­γει­ρε στυ­λό, ὅ­που ἐγ­κα­τα­στά­θη­κε στήν κο­ρυ­φή του καί ἀ­σκή­τευ­ε χει­μώ­να - κα­λο­καί­ρι, ἐ­κτε­θει­μέ­νος σέ καύ­σω­νες καί πα­γω­νι­ές. Ὁ Θε­ός ἐ­πί­σης, ἔ­δω­σε στόν Ὅ­σιο Λά­ζα­ρο καί τό χά­ρι­σμα νά θαυ­μα­τουρ­γεῖ. Ἔ­τσι αὐ­στη­ρά ἀ­σκη­τι­κά ἀ­φοῦ ἔ­ζη­σε, κοι­μή­θη­κε μέ ἁ­γι­ό­τη­τα σέ βα­θιά γε­ρά­μα­τα τό 1054 μ.Χ.

---

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Μελασίππου καί Κασσίνης συζύγων
καί τοῦ υἱοῦ αὐτῶν Ἀντωνίου Μαρτύρων Ἄγκυρα 4ος

   Ἡ Ἁ­γί­α Μάρ­τυς Κασ­σί­να ζοῦ­σε μέ τόν σύ­ζυ­γό της Με­λά­σιπ­πο καί τόν γιό της Ἀν­τώ­νιο στήν Ἄγ­κυ­ρα τῆς Μ. Ἀ­σί­ας κα­τά τούς χρό­νους τοῦ αὐ­το­κρά­το­ρα Ἰ­ου­λια­νοῦ τοῦ Πα­ρα­βά­του.
   Συ­νε­λή­φθη­σαν γιά τήν χρι­στι­α­νι­κή τους πί­στη. Οἱ μέν γο­νεῖς ἐκ­βι­ά­στη­καν νά ἀ­παρ­νη­θοῦν τόν Χρι­στό χά­ριν τῆς ζω­ῆς τοῦ παι­διοῦ τους. Τόν δέ Ἀν­τώ­νιο τόν πί­ε­σαν ψυ­χο­λο­γι­κά λέ­γον­τάς του ὅ­τι ἀρ­νού­με­νος τόν Χρι­στό μπο­ρεῖ νά σώ­σει τούς γο­νεῖς του. Ἐ­κεῖ­νοι ὅ­μως δέν φο­βή­θη­καν τόν μαρ­τυ­ρι­κό θά­να­το.
    Ἡ Κασ­σί­να καί ὁ Με­λάσ­σι­πος θα­να­τώ­θη­καν κρε­μα­σμέ­νοι πά­νω σέ ξύ­λο. Τόν δέ Ἀν­τώ­νιο, ἀ­φοῦ τόν βα­σά­νι­σαν φρι­κτά, τόν ἀ­πο­κε­φά­λι­σαν. 

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΓΙΕΣ

Σή­με­ρα 7 Σε­πτεμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τήν Ἁ­γί­α Θεσ­σα­λο­νί­κη

   

​   Ἡ Θεσ­σα­λο­νί­κη κα­τα­γό­ταν τήν Ἀμ­φί­πο­λη τῆς Μα­κε­δο­νί­ας, πού βρι­σκό­ταν κον­τά στήν Κα­βά­λα. Ἦ­ταν κό­ρη ἑ­νός ἱ­ε­ρέ­α τῶν εἰ­δώ­λων, πού ἦ­ταν ἀρ­κε­τά πλού­σιος. Ὅ­ταν ἔ­μα­θε ὅ­τι ἡ κό­ρη του ἔ­γι­νε χρι­στια­νή, τήν πα­ρα­κά­λε­σε θερ­μά νά ἀρ­νη­θεῖ τόν Χρι­στό. Ἐ­κεί­νη ὅ­μως πα­ρέ­μει­νε στα­θε­ρή στήν πί­στη της. Τό­τε τήν γύ­μνω­σαν καί τήν μα­στί­γω­σαν μέ μα­στί­για ἀ­πό ὠ­μά δέρ­μα­τα, τέσ­σε­ρις ἄν­δρες. Ἔ­πει­τα ἔ­σπα­σαν τά πλευ­ρά της καί ἀ­φοῦ πῆ­ραν τήν πε­ρι­ου­σί­α της τήν ἐ­ξό­ρι­σαν. Στήν ἐ­ξο­ρί­α ἀ­πε­βί­ω­σε ὁ­μο­λο­γών­τας τόν Χρι­στό.

---

---

ΔΕΥΤΕΡΑ 6 Παύλου Ἀρχιεπισκόπου Kων/πόλεως Ὁμολογητοῦ 350
Α΄ Θεσ. α΄ 1-5 • Λουκ. ιβ΄ 13-15, 22-31                                                                Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

  Σή­με­ρα 6 Νο­εμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
​τόν Ὅ­σιο Λου­κᾶ Ταυ­ρο­με­νί­ου.

    Ὁ Ὅ­σιος Λου­κᾶς κα­τα­γό­ταν ἀ­πό τό Ταυ­ρο­μέ­νιο τῆς Σι­κε­λί­ας. Ἀ­πό μι­κρό παι­δί δι­α­κρι­νό­ταν γιά τήν ζων­τα­νή εὐ­σέ­βειά του. Ἦ­ταν πο­λύ ἐ­λε­ή­μων καί πολ­λές φο­ρές ἀ­γρύ­πνη­σε κον­τά στά κρε­βά­τια δυ­στυ­χι­σμέ­νων, πού χω­ρίς οἰ­κο­γέ­νεια περ­νοῦ­σαν τήν ἀ­σθέ­νεια μέ­σα στή θλί­ψη καί τήν μό­νω­ση.  
    Οἱ γο­νεῖς του θέ­λη­σαν νά τόν παν­τρέ­ψουν Ἐκεῖνος ὅμως δέν δέ­χτη­κε. Ἔλε­γε: Δέν πε­ρι­φρο­νῶ, τόν γά­μο, ἀ­φοῦ τό­σο τόν τί­μη­σε ὁ Κύ­ριός μας καί ἡ Ἐκ­κλη­σί­α. Ἀλ­λά εἶ­ναι τά­χα ἀ­νάγ­κη νά παν­τρευ­τοῦ­με ὅ­λοι; Ὑ­πάρ­χουν τό­σες δι­α­κο­νί­ες πρός τόν πλη­σί­ον, πού μπο­ρεῖ νά ἐ­κτε­λεῖ ὁ ἄ­γα­μος μέ πε­ρισ­σό­τε­ρη εὐ­κο­λί­α. Ἐ­πί­σης εἶ­ναι ὑ­πο­χρε­ω­τι­κό νά ἀ­πο­κτή­σει κα­νείς παι­διά; Καί μή­πως τά­χα δέν εἶ­ναι ἱ­ε­ρό καί ὡ­ραῖ­ο νά δώ­σει κα­νείς ψω­μί καί νά φέ­ρει κά­ποι­α ἀ­κτί­να πα­ρη­γο­ριᾶς στίς καρ­δι­ές ἀ­πό­ρων ὀρ­φα­νῶν;
    Ἀρ­γό­τε­ρα ἔ­γι­νε Μο­να­χός καί ἀ­σκή­τευ­ε σέ κά­ποι­α το­πο­θε­σί­α τῆς Αἴτ­νας. Στή συ­νέ­χεια τα­ξί­δε­ψε στό Βυ­ζάν­τιο καί κατέληξε στήν Κό­ριν­θο, ὅ­που δί­δα­σκε καί οἰ­κο­δο­μοῦ­σε μέ τίς εὐ­σε­βεῖς ὁ­μι­λί­ες του καί τίς πα­τρι­κές συμ­βου­λές του. Ἐ­κεῖ τόν βρῆ­κε ὁ εἰ­ρη­νι­κός θά­να­τος.

---

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 5 Ε΄ΛΟΥΚΑ (πλουσίου-Λαζάρου)
Γαλακτίωνος καί Ἐπιστήμης συζύγων Μαρτύρων Σινᾶ 253
Ὄρθρος- Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: πλ. α΄- Ἑωθινόν: ΙΑ΄
Γαλ. στ΄ 11-18 • Λουκ. ιστ΄ 19-31                                                                       Κατάλυσις εἰς πάντα

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Γαλακτίωνος καί Ἐπιστήμης συζύγων Μαρτύρων Σινᾶ 253

    Οἱ Ἅ­γιοι Γα­λα­κτί­ων καί Ἐ­πι­στή­μη ἀ­νή­κουν στήν χο­ρεί­α τῶν ἐγ­γά­μων Ἁ­γί­ων καί εἶ­ναι πρό­τυ­πο καί προ­σ­τά­τες τῶν ἐγ­γά­μων πο­ύ ἐ­πι­θυ­μοῦν νά ζή­σουν τήν κα­τά Χρι­στό ζω­ή. Ἔ­ζη­σαν τόν 3ο αἰ­ώ­να μ.Χ. Ἡ Ἐ­πι­στή­μη ἀρ­χι­κά ἦ­ταν εἰ­δω­λο­λά­τρισ­σα. Ὅ­ταν ὅ­μως ὁ Γα­λα­κτί­ων τήν νυμ­φεύ­θη­κε, τήν κα­τή­χη­σε στόν χρι­στι­α­νι­σμό.
   Ἡ ζω­ή τούς κυ­λοῦ­σε ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νη στήν ὑ­πη­ρε­σί­α τοῦ λό­γου τοῦ Θε­οῦ καί στή δι­α­κο­νί­α τοῦ πλη­σί­ον. Μέ κοι­νή ἀ­πό­φα­ση ὁ Γα­λα­κτί­ων πῆ­γε σέ Μο­να­στή­ρι τοῦ ὄ­ρους Σι­νᾶ καί ἡ Ἐ­πι­στή­μη σέ γυ­ναι­κεῖ­ο κοι­νό­βιο.
   Ὅ­ταν ξέ­σπα­σε ὁ δι­ωγ­μός, ἡ λαί­λα­πά του ἔ­φθα­σε καί στά μέ­ρη ἐ­κεῖ­να, μέ ἀ­πο­τέ­λε­σμα νά συλ­λη­φθεῖ ὁ Γα­λα­κτί­ων ἀ­πό τόν ἄρ­χον­τα Οὖρ­σο. Ὅ­ταν τό πλη­ρο­φο­ρή­θη­κε αὐ­τό ἡ Ἐ­πι­στή­μη, ἔ­τρε­ξε καί πα­ρα­κά­λε­σε τούς δι­ῶ­κτες νά συλ­λά­βουν καί αὐ­τή, πρός ἐ­νί­σχυ­ση τοῦ συ­ζύ­γου της. Ὁ Οὖρ­σος, μή μπο­ρών­τας νά τούς πεί­σει νά ἀλ­λα­ξο­πι­στή­σουν, ἀ­φοῦ τούς βα­σά­νι­σε σκλη­ρά, στό τέ­λος τούς ἀ­πο­κε­φά­λι­σε.

---

---

ΣΑΒΒΑΤΟ 4 Ἰωαννικίου Ὁσίου Βιθυνία 846, Νικάνδρου Ἐπισκόπου
Μύρων καί Ἑρμαίου Πρεσβυτέρου Ἱερομαρτύρων 2ος
Μεγάλος Ἑσπερινός
Β΄ Κορ. ε΄ 1-10 • Λουκ. θ΄ 1-6                                                                              Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3 Ἀκεψιμᾶ, Ἀειθαλᾶ, Ἰωσήφ Μαρτύρων Περσία 330
Ἐγκαίνια Nαοῦ Ἁγίου Γεωργίου Παλαιστίνη 4ος
Κολ. δ΄ 10-18 • Λουκ. ιβ΄ 2-12                                                                Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

---

ΠΕΜΠΤΗ 2 Ἀκινδύνου, Πηγασίου, Ἀφθονίου,
Ἐλπιδοφόρου καί Ἀνεμποδίστου Μαρτύρων Περσία 341
Κολ. δ΄ 2-9 • Λουκ. ια΄ 47-ιβ΄ 1                                                                                Κατάλυσις εἰς πάντα

---

† ΤΕΤΑΡΤΗ 1 Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ Ἀναργύρων
Μαρτύρων ἐξ Ἀσίας Ἔφεσος 3ος
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Μικρός Ἁγιασμός πρωτομηνιᾶς
A΄ Koρ. ιβ΄ 27-ιγ΄ 8 • Λουκ. ια΄ 42-46                                                             Κατάλυσις οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 1 Νο­εμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τούς Ἁ­γί­ους Ἀ­ναρ­γύ­ρους Κοσμᾶ καί Δαμιανό ἐξ Ἀ­σί­ας. 

    Οἱ Ἅ­γιοι Κο­σμᾶς καί Δα­μια­νός κα­τά­γον­ταν ἀ­πό τήν Ἔ­φε­σο τῆς Ἀ­σί­ας.
    Ὅ­ταν ἡ μη­τέ­ρα τούς Θε­ο­δό­τη (2/1) ἔ­μει­νε χή­ρα, ἀ­φι­έ­ρω­σε ὅ­λη τήν ζω­ή της στή χρι­στι­α­νι­κή ἀ­να­τρο­φή τῶν δύ­ο παι­δι­ῶν της. Τούς δύ­ο ἀ­δελ­φούς δι­έ­κρι­νε με­γά­λη εὐ­φυ­ΐ­α καί ἐ­πι­μέ­λεια, γι' αὐ­τό καί σπού­δα­σαν πολ­λές ἐ­πι­στῆ­μες. Ἰ­δι­αί­τε­ρα ὅ­μως, ἐ­πι­δό­θη­καν στήν ἰ­α­τρι­κή ἐ­πι­στή­μη, τήν ὁ­ποί­α ἐ­ξα­σκοῦ­σαν σάν δι­α­κο­νί­α φι­λαν­θρω­πί­ας πρός τόν πλη­σί­ον. Θε­ρά­πευ­αν τίς ἀ­σθέ­νει­ες τῶν ἀν­θρώ­πων, καί ἰ­δι­αί­τε­ρα τῶν φτω­χῶν, χω­ρίς νά παίρ­νουν χρή­μα­τα, γι' αὐ­τό καί ὀ­νο­μά­στη­καν «Ἀ­νάρ­γυ­ροι». Πολ­λοί ἀ­σθε­νεῖς πού θε­ρα­πεύ­θη­καν ἤ­θε­λαν νά τούς εὐ­χα­ρι­στή­σουν. Ἀλ­λά αὐ­τοί, δέν δέ­χον­ταν τίς εὐ­χα­ρι­στί­ες καί ἀ­παν­τοῦ­σαν μέ τόν ὀρ­θό λό­γο τῆς Ἁ­γί­ας Γρα­φῆς: «Ἡ εὐ­λο­γί­α καί ἡ δό­ξα καί ἡ σο­φί­α καί ἡ εὐ­χα­ρι­στί­α καί ἡ τι­μή καί ἡ δύ­να­μις καί ἡ ἰ­σχύς τῷ Θε­ῶ ἡ­μῶν εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων» (Ἀ­πο­κά­λυ­ψη Ἰ­ω­άν­νου, ζ' 12).
   Ἔ­τσι τα­πει­νά ἀ­φοῦ δι­α­κό­νη­σαν σέ ὅ­λη τους τήν ζω­ή τόν πλη­σί­ον, κοι­μή­θη­καν εἰ­ρη­νι­κά καί ἐ­τά­φη­σαν στήν το­πο­θε­σί­α Φε­ρε­μά. Τά τί­μια λεί­ψα­νά τους ἦ­ταν ἀ­στεί­ρευ­τη πη­γή ἰ­α­μά­των. 

---

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΓΙΕΣ

Σή­με­ρα 1 Νο­εμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τήν Ἁ­γί­α Ἑ­λέ­νη ἀ­πό τήν Νεομάρτυρα (18ος αἰ.).

    Ἡ Ἁ­γί­α Ἑ­λέ­νη κα­τα­γό­ταν ἀ­πό τήν Σι­νώ­πη τοῦ Πόν­του καί ἦ­ταν κό­ρη τῆς εὐ­σε­βοῦς οἰ­κο­γέ­νειας Μπε­κιά­ρη. Ἦ­ταν πο­λύ ὄ­μορ­φη καί ἡ ἁ­γνό­τη­τά της ἔ­δι­νε ἰ­δι­αί­τε­ρη χά­ρη στό πρό­σω­πό της. Δι­α­κρι­νό­ταν γιά τήν ὑ­πα­κο­ή στούς γο­νεῖς της καί τόν θερ­μό ἔ­ρω­τα τῆς ψυ­χῆς της πρός τόν Νυμ­φί­ο Χρι­στό. Στήν ἀ­να­τρο­φή της ἐ­πέ­δρα­σε ἰ­δι­αί­τε­ρα ὁ θεῖ­ος της, ἀ­δελ­φός τοῦ πα­τέ­ρα της, ὁ ὁ­ποῖ­ος δί­δα­σκε τό­τε σέ Ἑλ­λη­νι­κό κρυ­φό Σχο­λεῖ­ο τῆς Σι­νώ­πης.
   Μί­α μέ­ρα ἡ μη­τέ­ρα της τήν ἔ­στει­λε ν' ἀ­γο­ρά­σει νή­μα­τα γιά τό κέν­τη­μα. Στόν δρό­μο ὑ­πῆρ­χε τό σπί­τι τοῦ Οὐ­κού­ζο­γλου πα­σᾶ, δι­οι­κη­τοῦ τῆς Σι­νώ­πης. Τήν ὥ­ρα πού περ­νοῦ­σε ἡ Ἑ­λέ­νη, ὁ πα­σάς τήν εἶ­δε ἀ­πό τό πα­ρά­θυ­ρο. Ἡ ὡ­ραι­ό­τη­τά της τρά­βη­ξε τήν ἀ­κό­λα­στη ψυ­χή του. Δι­έ­τα­ξε καί τήν ἔ­φε­ραν μπρο­στά του. Ἀ­φοῦ ἔ­μα­θε ποι­ά ἦ­ταν, προ­σπά­θη­σε πολ­λές φο­ρές νά τήν βιά­σει, χω­ρίς ὅ­μως ἀ­πο­τέ­λε­σμα. Δι­ό­τι ἕ­να ἀ­ό­ρα­το τεῖ­χος προ­στά­τευ­ε τήν Ἁ­γί­α, πού συ­νε­χῶς προ­σευ­χό­ταν.
    Ὁ πα­σάς, ἐ­πει­δή δέν μπο­ροῦ­σε νά ἱ­κα­νο­ποι­ή­σει τόν μια­ρό σκο­πό του, τήν βα­σά­νι­σε σκλη­ρά καί τε­λι­κά τήν ἀ­πο­κε­φά­λι­σε.
    Τό Ἱ­ε­ρό της λεί­ψα­νο τό ἔ­βα­λαν σέ ἕ­να σά­κο καί τό ἔ­ρι­ξαν στή θά­λασ­σα. Ἡ Ἁ­γί­α ἦ­ταν μόλις 15 ἐ­τῶν.

---

---

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2023

ΤΡΙΤΗ 31 Ἀποστόλων Στάχυος, Ἀπελοῦ, Ἀμπλία, Οὐρβανοῦ,
Ἀριστοβούλου καί Ναρκίσσου ἐκ τῶν Ο΄,
Ἐπιμάχου Μάρτυρος Ἀλεξάνδρεια 250,
Νικολάου Νεομάρτυρος Χίος 1754
Μεγάλος Ἑσπερινός
Κολ. β΄ 20-γ΄3 • Λουκ. ια΄ 34-41                                                                Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 31 Ὀ­κτω­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ τούς Ἁ­γί­ους Ἀ­πο­στό­λους
Στά­χυ, Ἀ­πελ­λῆ, Ἀμ­πλί­α, Οὐρ­βα­νό, Νάρ­κισ­σο καί Ἀ­ρι­στό­βου­λο.

    Οἱ Ἅ­γιοι Ἀ­πό­στο­λοι Στά­χυς, Ἀ­πελ­λῆς, Ἀμ­πλί­ας, Οὐρ­βα­νός, Νάρ­κισ­σος καί Ἀ­ρι­στό­βου­λος ἀ­νῆ­καν στούς ἑ­βδο­μή­κον­τα Ἀ­πο­στό­λους τοῦ Κυ­ρί­ου.
   Ὁ Ἅ­γιος Στά­χυς ἔ­γι­νε πρῶ­τος Ἐ­πί­σκο­πος Βυ­ζαν­τί­ου καί ἀ­φοῦ δι­ά­νυ­σε 16 χρό­νια στό ἀ­πο­στο­λι­κό κή­ρυγ­μα, εἰ­ρη­νι­κά ἀ­να­παύ­θη­κε ἐν Κυ­ρί­ω.
    Ὁ Ἅ­γιος Ἀ­πελ­λῆς ἔ­γι­νε Ἐ­πί­σκο­πος Ἡ­ρά­κλειας καί ἔ­φε­ρε πολ­λούς  στήν χρι­στι­α­νι­κή πί­στη.
    Ὁ Ἅ­γιος Ἀμ­πλί­ας ἔ­γι­νε Ἐ­πί­σκο­πος Ὀ­δυσ­σου­πό­λε­ως. Ὁ Ἅγιος Οὐρ­βα­νός ἔ­γι­νε Ἐ­πί­σκο­πος Μα­κε­δο­νί­ας. Ἐ­πει­δή καί οἱ δύ­ο γκρέ­μι­ζαν τά εἴ­δω­λα, θα­να­τώ­θη­καν μαρ­τυ­ρι­κά.
   Ὁ Ἅ­γιος Νάρ­κισ­σος χει­ρο­το­νή­θη­κε Ἐ­πί­σκο­πος Ἀ­θη­νῶν. Ἡ ἀ­λή­θεια, ὅ­μως, τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου, τήν ὁ­ποί­α δί­δα­σκε μέ ζῆ­λο, ἐ­ξή­γει­ρε τούς εἰ­δω­λο­λά­τρες, μέ ἀ­πο­τέ­λε­σμα νά τόν βα­σα­νί­σουν καί νά πα­ρα­δώ­σει τήν ψυ­χή του μαρ­τυ­ρι­κά.
   Ὁ Ἅ­γιος Ἀ­ρι­στό­βου­λος ἔ­γι­νε Ἐ­πί­σκο­πος Βρε­τα­νί­ας. Ἦ­ταν ἀ­δελ­φός τοῦ Ἀ­πο­στό­λου Βαρ­νά­βα, πού εἶ­ναι ὁ ἱ­δρυ­τής τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Κύ­πρου. Κοι­μή­θη­κε εἰ­ρη­νι­κά.

---

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Σελεύκου καί Στρατονίκης συζύγων Μαρτύρων

    Ἡ Ἁ­γί­α Μάρ­τυς Στρα­το­νί­κη καί ὁ Ἅ­γιος Σἐ­λευ­κος ἀ­νή­κουν στήν χο­ρεί­α τῶν ἐγ­γά­μων Ἁ­γί­ων.
   Ἦ­ταν γνή­σιο χρι­στι­α­νι­κό ζευ­γά­ρι, πού μέ τό­ση τε­λει­ό­τη­τα πα­ρου­σιά­ζει ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος στήν πρός Ἐ­φε­σί­ους Ἐ­πι­στο­λή του. Καί πα­ρα­μέ­νουν πρό­τυ­πο καί προ­στά­τες ὅ­λων τῶν ἐγ­γά­μων χρι­στια­νῶν πού θέ­λουν νά συν­δυά­σουν ἕ­να εὐ­λο­γη­μέ­νο-ἐ­πι­τυ­χη­μέ­νο γά­μο μέ τήν σω­τη­ρί­α τῆς ψυ­χῆς τους. Ἦ­ταν οἱ δυ­ό τους μί­α ψυ­χή καί μί­α καρ­διά.
     Ἀλ­λά ὅ­ταν κλή­θη­καν νά δι­α­λέ­ξουν με­τα­ξύ τῆς ζω­ῆς τους καί τῆς πί­στης τους, δέν δί­στα­σαν οὔ­τε στιγ­μή. Καί ἐ­πει­δή κοι­νός στό­χος τους ἦ­ταν ὁ Πα­ρά­δει­σος, ἔ­μει­ναν ἑ­νω­μέ­νοι, καί στόν θά­να­το γιά τό Εὐ­αγ­γέ­λιο.
   Ὅ­πως ἀ­να­φέ­ρει τό συ­να­ξά­ρι «οἱ Ἅ­γιοι σύ­ζυ­γοι μύ­ρον ἀ­ένα­ον βλύ­ζου­σι, ξί­φει τε­λει­ω­θέν­τες».
     Καί ἔ­τσι ἔ­πε­σαν ἱ­ε­ρά σφά­για, γιά νά ἀ­να­τεί­λουν πε­ρί­λαμ­προι τήν ἡ­μέ­ρα τῆς Ἀ­νά­στα­σης.

---

---

ΔΕΥΤΕΡΑ 30 Ζηνοβίου και Ζηνοβίας Αἰγές Κιλικίας 285
Κολ. β΄ 13-20 • Λουκ. ια΄ 29-33 Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 30  Ὀκτωβρίου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τούς Ἁγίους Ζηνόβιο καί Ζηνοβία. 

      Οἱ Ἅ­γιοι Ζη­νό­βιος καί Ζη­νο­βί­α ἦ­ταν ἀ­δέλ­φια. Κα­τά­γον­ταν ἀ­πό τίς Αἰ­γές τῆς Κι­λι­κί­ας καί προ­έρ­χον­ταν ἀ­πό πλού­σια καί εὐ­σε­βῆ οἰ­κο­γέ­νεια. Ἔ­ζη­σαν καί μαρ­τύ­ρη­σαν τήν ἐ­πο­χή τοῦ Δι­ο­κλη­τια­νοῦ. Ὁ Ζη­νό­βιος ἦ­ταν ἰα­τρός καί ἐ­ξα­σκοῦ­σε τήν ἐ­πι­στή­μη του ἀ­φι­λο­κερ­δῶς. Τά δύ­ο ἀ­δέλ­φια ἀ­σκοῦ­σαν με­γά­λο φι­λαν­θρω­πι­κό ἔρ­γο καί αὐ­τό προ­κά­λε­σε τήν ὀρ­γή τῶν εἰ­δω­λο­λα­τρῶν καί συγ­κε­κρι­μέ­να τοῦ ἡ­γε­μό­να Λυ­σί­α, ὁ ὁ­ποῖ­ος δι­έ­τα­ξε τήν σύλ­λη­ψη τοῦ Ζη­νό­βιου. Ὅ­ταν ὁ Ζη­νό­βιος πα­ρου­σι­ά­στη­κε ἐ­νώ­πιον τοῦ Λυ­σί­α, ἐ­κεῖ­νος μέ αὐ­στη­ρό­τη­τα τοῦ εἶ­πε ὅ­τι, ἄν δέν στα­μα­τή­σει αὐ­τό πού κά­νει καί δέν ἀρ­νη­θεῖ τόν Χρι­στό, θά μαρ­τυ­ρή­σει φρι­κτά. Ὁ Ζη­νό­βιος ἀ­πάν­τη­σε ὅ­τι τά μαρ­τύ­ρια μπο­ροῦν νά βλά­ψουν τό σῶ­μα, ἀλ­λά τήν ψυ­χή του πο­τέ.
      Κα­τά τήν διά­ρκεια τῆς φυ­λά­κι­σής του προ­σῆλ­θε οἰ­κει­ο­θε­λῶς στίς ἀρ­χές καί ἡ ἀ­δερ­φή του ἡ Ζη­νο­βί­α μέ τήν ἐ­πι­θυ­μί­α νά συμ­μαρ­τυ­ρή­σει μέ τόν ἀ­δελ­φό της. Καί οἱ δύ­ο θα­να­τώ­θη­καν μέ ἀ­πο­κε­φα­λι­σμό κα­τό­πιν βα­σα­νι­στη­ρί­ων τό 285 μ.Χ.

---

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Κλεόπα συζύγου Μαρίας Μυροφόρου (23/5), Ἀποστόλου 1ος

     Ὁ Κλεόπας ἦταν ἕνας ἀπό τούς 70 μαθητές τοῦ Κυρίου καί σύζυγός του ἦταν ἡ Μυροφόρος Μαρία (23/5). Ὁ Κλεόπας εἶναι αὐτός πού βάδιζε μέ τόν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ πρός Ἐμμαούς τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, στούς ὁποίους ἐμφανίστηκε ὁ ἀναστάς Ἰησοῦς καί διερμήνευσε τίς γραφές (Λουκ. 24, 18).

---

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΓΙΕΣ

Σή­με­ρα 30 Ὀ­κτω­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τήν Ἁ­γί­α Εὐ­τρο­πί­α τήν Μάρτυρα.

     Ἡ Ἁ­γί­α Εὐ­τρο­πί­α κα­τα­γό­ταν ἀ­πό τήν Ἀ­λε­ξάν­δρεια τῆς Αἰ­γύ­πτου. Ἐ­πι­σκε­πτό­ταν τούς χρι­στια­νούς πού φυ­λα­κί­ζον­ταν καί ὑ­πο­βάλ­λον­ταν σέ βα­σα­νι­στή­ρια καί τούς  ἐ­νί­σχυ­ε.
     Μί­α ἡ­μέ­ρα ἡ φι­λο­μάρ­τυς ἔ­γι­νε ἀν­τι­λη­πτή, συ­νε­λή­φθη καί πα­ρου­σι­ά­στη­κε ἐ­νώ­πιον τοῦ ἡ­γε­μό­να Ἀ­πελ­λια­νοῦ. Ἐκεῖνος προ­σ­πάθησε νά δι­ε­γεί­ρει τήν ψυ­χή της  στήν ζω­ή τῶν ἀ­νέ­σε­ων, πού ὑ­πο­σχό­ταν σ' αὐ­τή, ἄν ἤ­θε­λε ν' ἀρ­νη­θεῖ τόν Χρι­στό. Ἡ Ἁγία ὅμως τοῦ ἀπάντησε: «Ἡδο­νή καί ἄ­νε­ση γιά μέ­να εἶ­ναι τό νά ζῶ κα­τά τά χρι­στι­α­νι­κά πα­ραγ­γέλ­μα­τα. Ἐ­μᾶς ἑλ­κύ­ουν ἡ ἐγ­κρά­τεια, οἱ κα­κο­πά­θει­ες καί οἱ θλί­ψεις γιά τούς ἄλ­λους καί ἡ με­γα­λύ­τε­ρη ἡ­δο­νή εἶ­ναι ὁ θά­να­τος γιά τόν Χρι­στό».
     Τότε οἱ στρα­τι­ῶ­τες τήν κρέ­μα­σαν, ἔ­γδα­ραν τά πλευ­ρά της καί κα­τέ­κα­ψαν τίς σάρ­κες της μέ δαυ­λούς. Ἡ Ἁ­γί­α ὅ­μως, φλε­γό­με­νη ἀ­πό θεῖ­ο ἔ­ρω­τα, ἀ­νε­φώ­νη­σε: «Ἡ κά­μι­νος αὐ­τή εἶ­ναι γιά μέ­να πη­γή δρο­­­σιᾶς!». Ἐπίσης τούς δι­α­βε­βαί­ω­σε ὅ­τι κά­ποι­ος ἄν­δρας μέ φο­βε­ρό πα­ρου­σι­α­στι­κό, πού ἐ­μοί­α­ζε μέ τόν Υἱ­ό τοῦ Θε­οῦ, στε­κό­ταν δί­πλα της καί ἀ­πο­μά­κρυ­νε τίς φλό­γες, μέ ἀ­πο­τέ­λε­σμα ἐ­κεί­νη νά αἰ­σθά­νε­ται μό­νο τό φῶς τους.
    Πα­ρέ­δω­σε τήν ψυ­χή της στόν Κύ­ριο ἀ­κτι­νο­βο­λώντας θεῖ­ο φῶς.

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 9 Ζ΄ΛΟΥΚΑ (Ἀνάστασις κόρης Ἱαείρου)
Ἀναστασίας Pωμαίας Ὁσιομάρτυρος 3ος
Ἀβραμίου Ὁσίου Μεσοποταμία 360
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: δ΄- Ἑωθινόν: Ι΄
Γαλ. β΄ 16-20 • Λουκ. η΄ 41-56                                                                                    Κατάλυσις εἰς πάντα

---

† ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ
ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ “ΟΧΙ” (ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ)
Στεφάνου Ὁσίου Σαββαΐτου 8ος
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Μεγάλος Ἑσπερινός
Ἑβρ. θ΄ 1-7 • Λουκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28                                                                             Κατάλυσις εἰς πάντα

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Τερεντίου καί Νεονίλλης συζύγων
μετά τῶν ἑπτά αὐτῶν τέκνων Μαρτύρων

     Οἱ Ἅγιοι Τερέντιος καί Νεονίλλη καί τά ἑπτά παιδιά τους ἦταν χριστιανοί. Ὅταν ἄρχισε ὁ διωγμός κατά τῶν χριστιανῶν, εἰδοποίησαν τούς δύο συζύγους ὅτι κινδυνεύουν νά συλληφθοῦν. Τότε ὁ Τερέντιος καί ἡ Νεονίλλη ἀναρωτήθηκαν ἄν πρέπει νά φύγουν μακριά, προκειμένου νά προστατέψουν τά παιδιά τους ἤ νά μείνουν καί νά περιμένουν μέ γενναιότητα ὁποιοδήποτε μαρτύριο. Οἱ πέντε γιοί καί οἱ δύο θυγατέρες τους ἔδωσαν ἀποφασιστικὴ ἀπάντηση. Νά μείνουν καί νά ὑπομείνουν μέ καρτερία τά μαρτύρια. Ὅλοι μαζί, ἀφοῦ ὁμολόγησαν τόν Χριστό, κοιμήθηκαν μέ ἀποκεφαλισμό. 

---

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27 Nέστορος Μάρτυρος Θεσσαλονίκη 306
Μεγάλος Ἑσπερινός
Κολ. β΄ 1-7 • Λουκ. ια΄ 23-26                                                                              Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 27 Ὀκτωβρίου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ τόν Ἅγιο Νέστορα.

    Ὁ Ἅγιος Νέ­στο­ρας ἦ­ταν πο­λύ νέ­ος στήν ἡ­λι­κί­α, ὡ­ραῖ­ος στήν ὄ­ψη καί γνώ­ρι­μος τοῦ Ἁ­γί­ου καί ἐν­δό­ξου Δη­μη­τρί­ου.
    Ὅ­ταν ἄ­κου­σε τόν βάρ­βα­ρο πα­λαι­στή Λυα­ῖο νά καυ­χι­έ­ται στό στά­διο, νά ὑ­βρί­ζει καί νά προ­κα­λεῖ τούς πάν­τες δέν τό ἄν­τε­ξε.
     Ἔ­τρε­ξε στή φυ­λα­κή  πού ἦ­ταν κλει­σμέ­νος ὁ Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρας, καί ἔ­πε­σε στά πό­δια του καί τοῦ εἶ­πε. «Δοῦ­λε τοῦ Θε­οῦ Δη­μή­τρι­ε, ἐ­γώ εἶ­μαι πρό­θυ­μος νά μο­νο­μα­χή­σω μέ τόν Λυα­ῖο, γι' αὐ­τό προ­σευ­χή­σου γιά μέ­να στό ὄ­νο­μα τοῦ Χρι­στοῦ». Ὁ Ἅ­γιος, ἀ­φοῦ τόν σφρά­γι­σε μέ τό ση­μεῖ­ο τοῦ τι­μί­ου Σταυ­ροῦ, τοῦ εἶ­πε ὅ­τι καί τόν Λυα­ῖο θά νι­κή­σει καί γιά τόν Χρι­στό θά μαρ­τυ­ρή­σει. Τό­τε, ὁ Νέ­στο­ρας μπῆ­κε στό στά­διο χω­ρίς φό­βο καί ἀ­νε­φώ­νη­σε: «Θε­έ τοῦ Δη­μη­τρί­ου, βο­ή­θει μοι». Καί ἀ­φοῦ πο­λέ­μη­σε μέ τόν Λυα­ῖο, τοῦ κα­τά­φε­ρε δυ­να­τό χτύ­πη­μα μέ τό μα­χαί­ρι του στήν καρ­διά καί τόν θα­νά­τω­σε.
   Ἐ­ξορ­γι­σμέ­νος τό­τε ὁ Δι­ο­κλη­τια­νός, δι­έ­τα­ξε καί σκό­τω­σαν μέ λόγ­χη τόν Νέ­στο­ρα, ἀλ­λά καί τόν Δη­μή­τριο.

---

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΓΙΕΣ

Σή­με­ρα 27 Ὀ­κτω­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τήν Ἁ­γί­α Πρό­κλα καί τίς Ἁ­γί­ες Κα­πι­τω­λί­νη καί Ἐ­ρω­τη­ί­δα 

   Ἡ Ἁ­γί­α Πρό­κλα ἧ­ταν σύ­ζυ­γος τοῦ Πον­τίου Πι­λά­του. Ὅ­ταν ὁ Πόν­τιος Πι­λά­τος δί­κα­ζε τόν Χρι­στό, ἡ σύ­ζυ­γός του Πρό­κλα τοῦ ἔ­στει­λε μή­νυ­μα λέ­γον­τας:
    «Μη­δέν σοί καί τῷ δι­καί­ῳ ἐ­κεί­νῳ, πολ­λά γάρ ἔ­πα­θον σή­με­ρον κα­τ’ ὄ­ναρ δι’ αὐ­τόν».
     Ὁ Πι­λά­τος ὅ­μως ἐν­δι­α­φε­ρό­με­νος πε­ρισ­σό­τε­ρο νά ἀ­ρέ­σει στόν λα­ό, δέν ἔ­λα­βε ὑ­π’ ὄ­ψιν του τήν προ­ει­δο­ποι­ή­ση.
    Ἐ­νῷ ὁ σύ­ζυ­γός της δέν ἀ­νέ­λα­βε τήν εὐ­θύ­νη νά ἐ­λευ­θε­ρώ­σει τόν Χρι­στό, φο­βού­με­νος τούς Ἰ­ου­δαί­ους, ἡ Πρό­κλα, με­τά τόν φρι­κτό θά­να­το τοῦ Πι­λά­του, προ­σῆλ­θε στήν Χρι­στι­α­νι­κή πί­στη. Ἔ­ζη­σε μέ εὐ­σέ­βεια καί πα­ρέ­δω­σε τό πνεῦ­μα της εἰ­ρη­νι­κά.

---

​   Οἱ Ἅ­γι­ες Κα­πι­τω­λί­νη καί Ἐ­ρω­τη­ίς ζοῦ­σαν τήν ἐ­πο­χή τοῦ αὐ­το­κρά­το­ρα Δι­ο­κλη­τια­νοῦ στήν Καπ­πα­δο­κί­α. Ἡ Κα­πι­τω­λί­νη ἦ­ταν εὐ­γε­νι­κῆς κα­τα­γω­γῆς καί πλού­σια. Μοί­ρα­σε ὅ­λη της τήν πε­ρι­ου­σί­α στούς φτω­χούς καί ἐ­λευ­θέ­ρω­σε τούς δού­λους της. Ἐμ­φα­νί­στη­κε στόν ἄρ­χον­τα Ζι­λί­κιν­θο καί ὁ­μο­λό­γη­σε τήν πί­στη της στόν Χρι­στό. Ὁ ἄρ­χον­τας δι­έ­τα­ξε νά τήν κλεί­σουν στή φυ­λα­κή καί τήν ἑ­πό­με­νη μέ­ρα ἀ­πο­κε­φα­λί­στη­κε. Ἡ Ἐ­ρω­τη­ίς ἦ­ταν δού­λη τῆς Κα­πι­τω­λί­νης. Ἅρ­πα­ξε πέ­τρες καί λι­θο­βό­λη­σε τόν ἄρ­χον­τα. Ἐ­κεῖ­νος ἐ­ξορ­γι­σμέ­νος πρό­σ­τα­ξε τούς φρου­ρούς του νά τήν ἀ­πο­κε­φα­λί­σουν.
​

---

---

† ΠΕΜΠΤΗ 26 Δημητρίου Mυροβλύτου
Μεγαλομάρτυρος Θεσσαλονίκη 306
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Β΄ Τιμ. β΄ 1-10 • Ἰω. ιε΄ 17-ιστ΄ 2                                                                               Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΤΕΤΑΡΤΗ 25 Μαρκιανοῦ καί Μαρτυρίου Μαρτύρων Κων/πολη 4ος
Μεγάλος Ἑσπερινός
Κολ. α΄ 18-23 • Λουκ. ια΄ 9-13                                                                                Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 25  Ὀ­κτω­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τόν Ὅ­σιο Αὐ­ξέν­τιο ἐν Κα­τερ­λί. 

       Ὁ Ὅ­σιος Αὐ­ξέν­τιος γεν­νή­θη­κε στήν Ἄν­δρο στίς ἀρ­χές τοῦ 18ου αἰ­ῶ­να. Δι­α­κό­νη­σε ἀρχικά ὡς Νε­ω­κό­ρος τοῦ Να­οῦ τοῦ Σω­τῆ­ρος Χρι­στοῦ στόν Γα­λα­τά τῆς Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως καί κα­τό­πιν χει­ρο­το­νή­θη­κε Δι­ά­κο­νος. Ὡς Δι­ά­κο­νος ἐγ­κα­τα­στά­θη­κε στήν πα­ρα­θα­λάσ­σια κω­μό­πο­λη Κα­τιρ­λί τῆς Νι­κο­μή­δειας καί ἀ­σκή­τευ­σε στό Κα­τίρ­λιον ὄ­ρος τῆς Προ­πον­τί­δος.
       Ἡ ἁ­γι­ό­τη­τα τοῦ βί­ου καί τό χά­ρι­σμα τῆς θαυ­μα­τουρ­γί­ας πού τοῦ χά­ρι­σε ὁ Κύ­ριος, ἔ­κα­ναν πολ­λούς νά προ­σέρ­χον­ται σέ αὐ­τόν γιά νά λά­βουν τήν εὐ­λο­γί­α του καί τήν ἴα­ση. Ὁ Πα­τριά­ρχης Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως Κύ­ριλ­λος Ε΄ τόν εἶ­χε πνευ­μα­τι­κό πα­τέ­ρα.
        Ὅ­ταν ὁ Πα­τριά­ρχης Κύ­ριλ­λος Ε΄ διά συ­νο­δι­κῆς ἀ­πο­φά­σε­ως κα­θι­έ­ρω­σε τόν ἀ­να­βα­πτι­σμό τῶν προ­σερ­χό­με­νων Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κῶν, Δι­α­μαρ­τυ­ρο­μέ­νων καί Ἀρ­με­νί­ων στήν ὀρ­θό­δο­ξη πί­στη, ὁ Ὅ­σιος Αὐ­ξέν­τιος τόν ὑ­πο­στή­ρι­ξε μέ τά κη­ρύγ­μα­τά του. Ἔ­γι­νε δέ ὁ ἡ­γέ­της τῆς με­ρί­δας πού ὑ­πο­στή­ρι­ζε τήν βά­πτι­ση τῶν ἑ­τε­ρο­δό­ξων. Ὅ­ταν ἐκ­δι­ώ­χθη­κε ἀ­πό τόν θρό­νο ὁ Πα­τριά­ρχης Κύ­ριλ­λος Ε’, οἱ ἐ­πι­κρα­τή­σαν­τες κα­τα­δί­ω­ξαν καί τόν Ὅ­σιο Αὐ­ξέν­τιο. Μά­ται­α ὅ­μως. Ὁ ἀ­πο­στα­λείς στό Κα­τίρ­λιον ρή­το­ρας Κρι­τί­ας ἐκ­δι­ώ­χθη­κε ἀ­πό τούς Χρι­στια­νούς τῆς κω­μο­πό­λε­ως.
    Ὁ Ὅ­σιος Αὐ­ξέν­τιος συγ­κα­τα­λέ­γε­ται στήν χο­ρεί­α τῶν Ἁ­γί­ων τῆς Μη­τρο­πό­λε­ως μας Ἱ­ε­ρισ­σοῦ, Ἁ­γί­ου Ὄ­ρους καί Ἀρ­δα­με­ρί­ου
         Ἡ μνή­μη του ἑ­ορ­τά­ζε­ται μέ λαμ­πρό­τη­τα στόν Κά­τω Σταυ­ρό, ὅ­που ἀ­νε­γεί­ρε­ται Να­ός πρός τι­μήν τοῦ Ἁ­γί­ου.
         Οἱ κά­τοι­κοι τοῦ Κά­τω Σταυ­ροῦ κα­τά­γον­ται ἀ­πό τό Κα­τερ­λί τῆς Μι­κρᾶς Ἀ­σί­ας. Φεύ­γον­τας ἀ­πό τόν τό­πο τους τό 1922 δέν λη­σμό­νη­σαν τόν Ἅ­γιό τους. Με­τέ­φε­ραν τμῆ­μα ἱ­ε­ροῦ λει­ψά­νου, τό ὁ­ποῖ­ο εὐ­ω­διά­ζει.
      Ἀ­φη­γοῦν­ται πολ­λά γιά τήν ἁ­γι­ό­τη­τά του. Ὅ­πως ὅ­τι ἡ φή­μη τῆς ἁ­γι­ό­τη­τος του εἶχε ξεπεράσει τά ὅ­ρια τοῦ Κα­τερ­λί. Πλῆ­θος χρι­στια­νῶν ἐρ­χό­ταν κά­θε μέ­ρα νά πά­ρει τήν εὐ­χή του καί νά ζη­τή­σει βο­ή­θεια γιά τά προ­σω­πι­κά του προ­βλή­μα­τα. Ὁ Ἅγιος τούς ὑ­πο­δε­χό­ταν μέ ἀ­γά­πη καί χα­ρά, κά­θον­ταν ἔ­ξω στό προ­αύ­λιο τοῦ κελ­λιοῦ του καί τούς δί­δα­σκε. Πολ­λές φο­ρές οἱ ἀ­κρο­α­τές του ἔ­βλε­παν φῶς ἐ­πά­νω ἀ­πό τήν ὁσία κε­φα­λή του.Ἐ­πι­τε­λοῦ­σε θαύ­μα­τα καί ἐ­ξε­δί­ω­κε τούς δαί­μο­νες ἀ­πό τούς ἐ­νο­χλού­με­νους ἀ­πό ἀκάθαρτα πνεύματα.
      Στό κελ­λί του εἶ­χε θαυ­μα­τουρ­γό εἰ­κό­να τῆς Θε­ο­τό­κου, τήν ὁποία προ­σκυ­νοῦ­σαν οἱ ἐ­πι­σκέ­πτες του.
     Ἐ­πί­σης ὅ­τι ὁ Ὅ­σιος ἔ­ρι­χνε στή θά­λασ­σα τό τρι­βώ­νιο πού φο­ροῦ­σε καί τό χρη­σι­μο­ποι­οῦ­σε ὡς βάρ­κα, γιά νά δι­α­πλέ­ει τό πέ­λα­γος. Ἔ­τσι ἔ­φθα­σε στήν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη, ἀ­φοῦ κα­τέ­παυ­σε τήν τρι­κυ­μί­α τῆς θά­λασ­σας ποι­ών­τας τό σχῆ­μα τοῦ Τι­μί­ου Σταυ­ροῦ ἐ­πί τῆς θά­λασ­σας.

---

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΓΙΕΣ

Σή­με­ρα 25 Ὀ­κτω­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τήν Ἁ­γί­α Τα­βι­θά τήν Ἐ­λε­ή­μο­να. ​

      Ἡ Ἁ­γί­α Τα­βι­θά κα­τοι­κοῦ­σε στήν Ἰ­όπ­πη καί «ἦν πλή­ρης ἀ­γα­θῶν ἔρ­γων καί ἐ­λε­η­μο­συ­νῶν, ὧν ἐ­ποί­ει». Ἔ­τσι πλέ­κει τό ἐγ­κώ­μιο τῆς Ἁ­γί­ας ὁ Εὐ­αγ­γε­λι­στής Λου­κᾶς.
    Ἡ λέ­ξη Τα­βι­θά εἶ­ναι συ­ρια­κή καί ση­μαί­νει Δορ­κάς. Ἀ­πό τίς Πρά­ξεις τῶν Ἀ­πο­στό­λων (θ΄ 36-40) πλη­ρο­φο­ρού­μα­στε ὅ­τι ἡ Δορ­κάς ἦ­ταν ἐ­ξει­δι­κευ­μέ­νη ὑ­φάν­τρια πού κα­τα­σκεύ­α­ζε χι­τῶ­νες καί ἱ­μά­τια, τά ὁ­ποῖ­α πω­λοῦ­σε καί ἀ­πό τά ἔ­σο­δα συν­τη­ροῦ­σε φτω­χούς, χῆ­ρες καί ὀρ­φα­νά.
    Ὅ­ταν ὁ Ἀ­πό­στο­λος Πέ­τρος, στά πλαί­σια τῆς δι­ά­δο­σης τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου, ἔ­φτα­σε στή Λύδ­δα τῆς Πα­λαι­στί­νης, συ­νέ­βη νά ἀ­σθε­νή­σει ἡ Δορ­κάς καί νά πε­θά­νει. Καί ἐ­νῶ εἶ­χαν ἑ­τοι­μα­στεῖ ὅ­λα γιά τήν κη­δεί­α της, ἔ­γι­νε γνω­στό ὅ­τι ὁ Πέ­τρος ἦ­ταν στή Λύδ­δα. Τό­τε δύ­ο ἀ­πε­σταλ­μέ­νοι, πα­ρα­κά­λε­σαν τόν Πέ­τρο νά ἔλ­θει στήν Ἰ­όπ­πη. Ὅ­ταν ἔ­φτα­σε, τόν ἀ­νέ­βα­σαν στό ὑ­πε­ρῶ­ο, ὅ­που ἦ­ταν νε­κρή ἡ Δορ­κάς. Συγ­κι­νη­μέ­νος ὁ Πέ­τρος, χω­ρίς νά πεῖ τί­πο­τα, ἔ­βγα­λε ὅ­λους ἔ­ξω, γο­νά­τι­σε καί προ­σευ­χή­θη­κε θερ­μά. Ἔ­πει­τα εἶ­πε: «Τα­βι­θά ἀ­νά­στη­θι». Καί πράγ­μα­τι ἡ νε­κρή ἀ­να­στή­θη­κε! Αὐ­τό χα­ρο­ποί­η­σε ἀ­φάν­τα­στα τούς πα­ρευ­ρι­σκό­με­νους.

---

---

ΤΡΙΤΗ 24 Ἀρέθα Μεγαλομάρτυρος καί τῆς συνοδείας αὐτοῦ Αἰθιοπία 6ος
Κολ. α΄ 1-3, 6-11 • Λουκ. ια΄ 1-10                                                                                           Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΔΕΥΤΕΡΑ 23 Τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἰακώβου Ἀδελφοθέου
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰακώβου Ἀδελφοθέου
Γαλ. α΄ 11-19 • Ματθ. ιγ΄ 54-58                                                                         Κατάλυσις εἰς πάντα

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ (Γαδαρηνῶν)
Ἀβερκίου Ἰσαποστόλου Ἐπισκόπου Ἱεραπόλεως 2ος
Ἐν Ἐφέσῳ Ἑπτά Παίδων 250
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: γ΄- Ἑωθινόν: Θ΄
Μεγάλος Ἑσπερινός
Γαλ. α΄ 11-19 • Λουκ. η΄ 27-39                                                          Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΣΑΒΒΑΤΟ 21 Ἱλαρίωνος Ὁσίου Παλαιστίνη 3ος
Ψυχοσάββατον Ἁγίου Δημητρίου
Στίς ἐνορίες τῆς Βορείου Ἑλλάδος τελεῖται μνημόσυνο πάντων
τῶν κεκοιμημένων Ὀρθοδόξων χριστιανῶν
Μεγάλος Ἑσπερινός
Β΄ Κορ. α΄ 8-11 • Λουκ. ζ΄ 1-10                                                                             Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20 Ἀρτεμίου Mεγαλομάρτυρος Ἀντιόχεια Συρίας 362
Γερασίμου Ὁσίου Κεφαλλονιά 1579
Φιλιπ. γ΄ 8-19 • Λουκ. ι΄ 1-15                                                                                     Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

---

ΠΕΜΠΤΗ 19 Ἰωήλ Προφήτου 800 π.Χ., Οὐάρου Μάρτυρος Καππαδοκία 304
Πράξ. β΄ 14-21 • Λουκ. θ΄ 49-56                                                                                                 Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 19 Ὀκτωβρίου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ τόν Ἅγιο Μάρτυρα Οὔαρο. 

    Ὁ Ἅ­γιος Οὔα­ρος ἦ­ταν γό­νος εὐ­λα­βοῦς καί ἀρ­χον­τι­κῆς οἰ­κο­γε­νεί­ας. Κα­τα­γό­ταν ἀ­πό τά Τύ­α­να τῆς Μ. Ἀ­σί­ας καί ὑ­πη­ρε­τοῦ­σε στόν ρω­μα­ϊ­κό στρα­τό, στήν Αἴ­γυ­πτο τήν ἐ­πο­χή τοῦ Μα­ξι­μια­νοῦ. Ἐ­κτε­λοῦ­σε κα­θή­κον­τα φρου­ροῦ στίς φυ­λα­κές, ὅ­που ἔ­κλει­ναν χρι­στια­νούς. Τά πα­θή­μα­τά τους τόν ἔ­θλι­βαν, για­τί ἦ­ταν καί αὐ­τός χρι­στια­νός, ἀλ­λά οἱ ἀ­νώ­τε­ροί του καί οἱ συ­στρα­τι­ῶ­τες του δέν τό ἤ­ξε­ραν.
    Κά­πο­τε ἔ­φε­ραν στήν φυ­λα­κή ἕ­ξι σε­βά­σμιους ἀ­σκη­τές. Ἦ­ταν καί ἕ­βδο­μος, ἀλ­λά πέ­θα­νε στόν δρό­μο λό­γῳ γή­ρα­τος ἀ­πό τίς κα­κου­χί­ες. Οἱ ἀ­σκη­τές αὐ­τοί, μέ τήν φυ­σι­ο­γνω­μί­α τους, ἐ­πη­ρέ­α­σαν πο­λύ τήν ψυ­χή τοῦ Οὔα­ρου, ὥ­στε θέ­λη­σε νά πε­θά­νει μα­ζί τους. Ὅ­ταν τούς ρώ­τη­σε ὁ δι­κα­στής πού εἶ­ναι ὁ ἕ­βδο­μος σύν­τρο­φός τους, ὁ Οὔα­ρος φώ­να­ξε «ἰ­δού ἐ­γώ». Καί συγ­χρό­νως ἄρ­χι­σε νά δι­α­κη­ρύτ­τει ὅ­τι εἶ­ναι Χρι­στια­νός. Μά­ται­α προ­σπά­θη­σαν οἱ ἀ­ξι­ω­μα­τι­κοί του νά τόν με­τα­πεί­σουν. Πέ­θα­νε χω­ρίς νά ἀλ­λα­ξο­πι­στή­σει. Τήν ἑ­πο­μέ­νη κό­πη­καν καί τά κε­φά­λια τῶν ἀ­σκη­τῶν. Τήν νύ­χτα οἱ χρι­στια­νοί, ἔ­θα­ψαν εὐ­λα­βι­κά τούς ἑ­πτά μάρ­τυ­ρες.

---

† ΤΕΤΑΡΤΗ 18 Τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ 1ος
Κολ. δ΄ 5-11, 14-18 • Λουκ. ι΄ 16-21                                                                                   Κατάλυσις οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 18 Ὀκτωβρίου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τόν Ἅγιο Λουκᾶ τόν Εὐαγγελιστή.

    Ὁ Ἅ­γιος Λου­κᾶς ὁ Εὐ­αγ­γε­λι­στής κα­τα­γό­ταν ἀ­πό τήν Ἀν­τι­ό­χεια τῆς Συ­ρί­ας καί ἡ ἐ­θνι­κό­τη­τά του ἦ­ταν Ἑλ­λη­νι­κή. Ἦ­ταν για­τρός στό ἐ­πάγ­γελ­μα, ὅ­μως γνώ­ρι­ζε πο­λύ κα­λά τή ζω­γρα­φι­κή τέ­χνη. Σέ αὐ­τόν ἀ­πο­δί­δον­ται οἱ πρῶ­τες εἰ­κό­νες τῆς Θε­ο­τό­κου μέ τόν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό βρέ­φος στήν ἀγ­κα­λιά της (μί­α ὑ­πάρ­χει μέ­χρι σή­με­ρα στή Μο­νή τοῦ Με­γά­λου Σπη­λαί­ου), κα­θώς καί αὐ­τές τῶν Ἀ­πο­στό­λων Πέ­τρου καί Παύ­λου.
     Στή χρι­στι­α­νι­κή πί­στη κα­τη­χή­θη­κε ἀ­πό τόν Ἀ­πό­στο­λο Παῦ­λο καί ἔ­κτο­τε ἀ­φο­σι­ώ­θη­κε στό κή­ρυγ­μα τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου. Ὑ­πῆρ­ξε στε­νός συ­νερ­γά­της τοῦ Παύ­λου καί τόν συ­νό­δε­ψε σέ πολ­λές ἀ­πό τίς πε­ρι­ο­δεῖ­ες του. Μά­λι­στα ὅ­ταν ὁ Παῦ­λος ἦ­ταν φυ­λα­κι­σμέ­νος στήν Ρώ­μη, μό­νο ὁ Λου­κᾶς ἦ­ταν μα­ζί του  (Β' Τιμ. 4:11). Πε­ρι­ό­δευ­σε στή Δαλ­μα­τί­α, Ἰ­τα­λί­α, Γαλ­λί­α, Ἀ­χα­ΐ­α, Βοι­ω­τί­α κ.α. Συ­νέ­γρα­ψε τό τρί­το κα­τά σει­ρά Εὐ­αγ­γέ­λιο τῆς Και­νῆς Δι­α­θή­κης, κα­θώς καί τίς πρά­ξεις τῶν Ἀ­πο­στό­λων.
   Εἶ­χε μαρ­τυ­ρι­κό θά­να­το ἀ­πό τούς εἰ­δω­λο­λά­τρες, οἱ ὁ­ποῖ­οι τόν ἔ­γδα­ραν ζων­τα­νό καί τόν σταύ­ρω­σαν σέ μιά ἐ­λιά. Τό 357 τό λεί­ψα­νό του με­τα­κο­μί­σθη­κε στήν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη, στόν Να­ό τῶν Ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων.

---

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΓΙΕΣ

Σήμερα 18 Ὀκτωβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ
τήν Ἁγία Εἰρήνη τήν παιδομάρτυρα,
τόν πατέρα της  Ἰσίδωρο Ἱερομάρτυρα
καί τόν ἀδελφό της Γεώργιο.  

   Ἡ Ἁ­γί­α Εἰ­ρή­νη γεν­νή­θη­κε στό χω­ριό Βα­λῆ Ἡ­ρα­κλεί­ου Κρή­της καί ἦ­ταν κό­ρη ἱ­ε­ρέ­ως. Μαρ­τύ­ρη­σε ἀ­πό τούς Ἀ­γα­ρη­νούς.
     Σέ μί­α Θ. Λει­τουρ­γί­α πού τε­λοῦ­σε ὁ πα­τέ­ρας της π. Ἰ­σί­δω­ρος στόν Ἱ­ε­ρό Να­ό τοῦ Ἁ­γί­ου Δη­μη­τρί­ου, οἱ Ἀ­γα­ρη­νοί ἔ­κα­ναν ἐ­πι­δρο­μή καί ἀ­φοῦ βα­σά­νι­σαν τόν ἱ­ε­ρέ­α καί τά δύ­ο παι­διἀ του, ἀ­πο­κε­φά­λι­σαν μπρο­στά στά μά­τια του τά παι­διά καί κα­τό­πιν κρέ­μα­σαν τόν ἴ­διο στήν χα­ρου­πιά, τόν βα­σά­νι­σαν καί κα­τό­πιν τόν ἀ­πο­κε­φά­λι­σαν πά­νω σέ μιά πέ­τρα.
    Ἐ­πί­σης ἔσφαξαν καί ἄλ­λους χρι­στια­νούς ἀ­πό τό ἐκ­κλη­σί­α­σμα καί πῆ­ραν σέ σκλα­βο­πά­ζα­ρο τήν πρε­σβυ­τέ­ρα καί ἄλ­λες χρι­στια­νές. Αὐ­τό συ­νέ­βη, δι­ό­τι ὁ Ἅ­γιος ἔ­φε­ρε ἀν­τί­στα­ση στήν προ­σπά­θεια ἐ­ξισ­λα­μι­σμοῦ τῶν κα­τοί­κων τῶν χω­ρι­ῶν τῆς εὐ­ρύ­τε­ρης πε­ρι­ο­χῆς κα­τη­χών­τας καί βα­φτί­ζον­τάς τους. Βα­πτί­σεις τε­λοῦ­σε κυ­ρί­ως στόν Ἱ­ε­ρό Να­ό τῆς Ζω­ο­δό­χου Πη­γῆς πού βρί­σκε­ται στά πε­ρί­χω­ρα τοῦ χω­ριοῦ Βα­λῆ κον­τά σέ πο­τά­μι.
    Τό μαρ­τύ­ριό τους ἔ­γι­νε γνω­στό, ὅ­ταν τό ἔ­τος 1953 ὁ Ἅ­γιος Ἰ­σί­δω­ρος ἐμ­φα­νί­στη­κε σέ ὄ­νει­ρο στόν ἱ­ε­ρο­ψάλ­τη τοῦ χω­ριοῦ, Φραγ­κι­α­δά­κη Δη­μή­τριο καί τοῦ ἀ­πο­κά­λυ­ψε τήν ἐπιδρομή τῶν Ἀγαρηνῶν, καθώς καί τό ση­μεῖ­ο στό ὁ­ποῖ­ο βρι­σκό­ταν ὁ τά­φος του.

---

---

ΤΡΙΤΗ 17 Ὡσηέ Προφήτου 820 π.Χ.
Ἀνδρέου ἐν κρίσει Ὁσιομάρτυρος 767
Φιλιπ. β΄ 16-23 • Λουκ. θ΄ 23-27                                                                             Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 17 Ὀ­κτω­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τόν Ἅ­γιο Ἀν­δρέ­α τόν Ὁ­σι­ο­μάρ­τυ­ρα «τόν ἐν τῇ Κρί­σει».

   Ὁ Ὁ­σι­ο­μάρ­τυ­ρας Ἀν­δρέ­ας κα­τα­γό­ταν ἀ­πό τήν Κρή­τη καί ἔ­ζη­σε τόν 8ο αἰ. ἐ­πί αὐ­το­κρά­το­ρος Κων­σταν­τί­νου Ε' τοῦ Κο­πρώ­νυ­μου.
   Ὅ­ταν ὁ Ἅ­γιος πλη­ρο­φο­ρή­θη­κε τά ἔ­κτρο­πα πού γί­νον­ταν ἐ­ναν­τί­ον ἐ­κεί­νων πού προ­σκυ­νοῦ­σαν τίς εἰ­κό­νες, πῆ­γε στήν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη καί μέ ἱ­ε­ρή ἀ­γα­νά­κτη­ση ἔ­λεγ­ξε τόν αὐ­το­κρά­το­ρα λέ­γον­τάς του: «ἄ­ρα­γε εἶ­σαι χρι­στια­νός, βα­σι­λιά;». Ὁ Κων­σταν­τῖ­νος ἔ­μει­νε ἐμ­βρόν­τη­τος. Ἔ­πει­τα ἐ­ξορ­γι­σμέ­νος δι­έ­τα­ξε νά τόν συλ­λά­βουν. Ἕ­νας  ὑ­πα­σπι­στής κτύ­πη­σε τόν Ἅγιο λέγοντάς του: «ἔ­τσι ἔ­μα­θες νά ἀ­τι­μά­ζεις τόν βα­σι­λέ­α;». Καί ὁ Ἀν­δρέ­ας τοῦ ἀ­πάν­τη­σε μέ τόν ἑ­ξῆς ἀ­θά­να­το λό­γο: «κα­νείς δέν σφάλ­λει ἐ­λέγ­χον­τας τόν βα­σι­λέ­α, ὅ­ταν πα­ρα­νο­μεῖ».

---

   Θυ­μω­μέ­νος ἀ­κό­μα πε­ρισ­σό­τε­ρο ὁ βα­σι­λιάς, δι­έ­τα­ξε καί μα­στί­γω­σαν τόν Ἅ­γιο. Ἔ­πει­τα τόν πα­ρέ­δω­σαν σέ ὄ­χλο εἰ­κο­νο­μά­χων, πού τόν ἔ­συ­ραν σέ κο­φτε­ρές πέ­τρες. Κά­ποι­ος ἀ­γροῖ­κος ψα­ράς μέ κο­φτε­ρό τσε­κού­ρι, ἔ­κο­ψε τό πό­δι τοῦ Ἁ­γί­ου καί ἔ­τσι με­τά ἀ­πό λί­γο πα­ρέ­δω­σε τήν ψυ­χή του στόν Κύ­ριο.
    Τό λεί­ψα­νό του τό πῆ­ραν οἱ ὀρθό­δο­ξοι τήν νύ­κτα καί τό ἔ­θα­ψαν εὐ­λα­βι­κά σέ τό­πο ὀ­νο­μα­ζό­με­νο «τῆς Κρί­σε­ως».

---

---

ΔΕΥΤΕΡΑ 16 Λογγίνου Ἑκατοντάρχου τοῦ ἐπί τοῦ Σταυροῦ Καππαδοκία 1ος
Φιλιπ. β΄ 12-16 • Ματθ. κζ΄ 33-54                                                                                                 Κατάλυσις εἰς πάντα

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 15 Δ΄ ΛΟΥΚΑ (Σπορέως)
ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Eὐθυμίου Ὁσίου τοῦ Νέου 898, ἑορτάζεται στήν Περιστερά Θεσ/νίκης
Λουκιανοῦ Ἱερομάρτυρος Νικομήδεια 312
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: β΄- Ἑωθινόν: Η΄
Τίτ. γ΄ 8-15 • Λουκ. η΄ 5-15                                                                                     Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΣΑΒΒΑΤΟ 14 Nαζαρίου, Γερβασίου, Προτασίου, Kελσίου Μαρτύρων Μεδιόλανα 1ος, Κοσμᾶ Μελωδοῦ Ἐπισκόπου Μαϊουμᾶ 787
Μεγάλος Ἑσπερινός
Α΄ Κορ. ιε΄ 58-ιστ΄ 3 • Λουκ. στ΄ 1-10                                                                                               Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13 Κάρπου καί Παπύλου Μαρτύρων Πέργαμος 250
Φιλιπ. α΄ 27-β΄ 4 • Λουκ. θ΄ 12-18                                                                               Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

---

ΠΕΜΠΤΗ 12 Πρόβου, Tαράχου, Ἀνδρονίκου Μαρτύρων Ταρσός Κιλικίας 304
Φιλιπ. α΄ 20-27 • Λουκ. θ΄ 7-11                                                                                         Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΤΕΤΑΡΤΗ 11 Ἀποστόλου Φιλίππου Διακόνου Τράλλεις Μ. Ἁσίας 1ος,
Θεοφάνους Γραπτοῦ Ἐπισκόπου Νικαίας 845
Πράξ. η΄ 26-39 • Λουκ. η΄ 22-25                                                                       Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

---

ΤΡΙΤΗ 10 Εὐλαμπίου καί Εὐλαμπίας Μαρτύρων Νικομήδεια 303
Φιλιπ. α΄ 8-14 • Λουκ. η΄ 1-3                                                                                              Κατάλυσις εἰς πάντα

---

† ΔΕΥΤΕΡΑ 9 Ἁγίου Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀλφαίου Ἱεροσόλυμα
Α΄ Κορ. δ΄ 9-16 • Ματθ. θ΄ 36-ι΄ 8                                                                                      Κατάλυσις εἰς πάντα

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Ἀνδρονίκου καί Ἀθανασίας συζύγων Ὁσίων
Ἀντιόχεια- Αἴγυπτος 540

​    Οἱ Ἅγιοι Ἀνδρόνικος καί Ἀθανασία κατάγονταν ἀπό τήν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας καί ἦταν σύζυγοι ἐνάρετοι καί πιστοί. Ὁ Ἀνδρόνικος ἔκανε τό ἐπάγγελμα τοῦ ἀργυραμοιβοῦ. Ἀπό τόν γάμο τους ἀπέκτησαν δύο παιδιά, τά ὁποῖα ὅμως κοιμήθηκαν. Μετά τόν θάναντο τῶν παιδιῶν τους μέ κοινή ἀπόφαση ἔγιναν μοναχοί. Κοιμήθηκαν εἰρηνικά.

---

Στρατονίκου καί Σελευκίας συζύγων Μαρτύρων Ἀντιόχεια

     Ὁ Ἅγιος Στρατόνικος καί ἡ σύζυγός του Σελεύκια κατάγονταν ἀπό τήν Ἀντιόχεια. Ἐκτός ἀπό σύζυγοι ἦταν καί ὁμόψυχοι. Μαρτύρησαν γιά τήν πίστη καί τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. 

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 8 Γ΄ΛΟΥΚΑ (ἀνάσταση νέου Ναΐν)
Πελαγίας Ὁσίας Ἀντιόχεια Συρία 282-284
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: α΄- Ἑωθινόν: Ζ΄
Β΄ Κορ. θ΄ 6-11 • Λουκ. ζ΄ 11-16                                                                      Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΣΑΒΒΑΤΟ 7 Σεργίου καί Bάκχου Μαρτύρων Ρώμη 4ος
Μεγάλος Ἑσπερινός
Α΄ Κορ. ιε΄ 39-45 • Λουκ. ε΄ 27-32                                                                                        Κατάλυσις εἰς πάντα

---

† ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 Τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ Ἰνδία 1ος
Α΄ Κορ. δ΄ 9-16 • Ἰω. κ΄ 19-31                                                                                    Κατάλυσις οἴνου καί ἐλαίου

---

ΠΕΜΠΤΗ 5 Χαριτίνης Μάρτυρος Κιλικία 304
Ἐφεσ. ε΄ 33-στ΄ 9 • Λουκ. ζ΄ 17-30                                                                            Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΤΕΤΑΡΤΗ 4 Ἱεροθέου Ἐπισκόπου Ἀθηνῶν 1ος
Ἐφεσ. ε΄ 25-33 • Λουκ. στ΄ 46- ζ΄ 1                                                                        Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

---

ΤΡΙΤΗ 3 Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου Ἐπισκόπου Ἀθηνῶν 1ος
Πράξ. ιζ΄ 16-34 • Λουκ. στ΄ 37-45                                                                                          Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΔΕΥΤΕΡΑ 2 Kυπριανοῦ Ἱερομάρτυρος καί Ἰουστίνης Μάρτυρος Νικομήδεια 250
Α΄ Τιμ. α΄ 12-17 • Λουκ. στ΄ 24-30                                                                                      Κατάλυσις εἰς πάντα

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 1 Β΄ΛΟΥΚΑ (Ἀγάπη ἐχθρῶν), Ἀνανίου Ἀποστόλου
ἐκ τῶν Ο΄ Δαμασκός 1ος, Pωμανοῦ Μελωδοῦ Κων/πολις 1ος
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: πλ. δ΄- Ἑωθινόν: ΣΤ΄
Μικρός Ἁγιασμός πρωτομηνιᾶς
Β΄ Κορ. στ΄ 16-ζ΄ 1 • Λουκ. στ΄ 31-36                                                                                  Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2023

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 Γρηγορίου Ἐπισκόπου Ἱερομάρτυρος Φωτιστοῦ Ἀρμενίας 335
Μεγάλος Ἑσπερινός
Α΄ Κορ. ιδ΄20-25 • Λουκ. ε΄ 17-26                                                                                      Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 Kυριακοῦ Ὁσίου Ἀναχωρητοῦ Παλαιστίνη 556
Ἐφεσ. δ΄ 17-25 • Λουκ. στ΄ 17-23                                                                           Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

---

ΠΕΜΠΤΗ 28 Xαρίτωνος Ὁσίου Ὁμολογητοῦ Ἰκόνιο 350
Ἐφεσ. δ΄ 14-17 • Λουκ. στ΄ 12-19                                                                                    Κατάλυσις εἰς πάντα

---

† ΤΕΤΑΡΤΗ 27 Ἀκυλίνης Νεομάρτυρος Zαγκλιβέρι Xαλκιδικῆς 1764,
ἑορτάζεται στόν φερώνυμο Ναό της, ὅπου εὑρίσκονται τά ἱερά λείψανά της, Καλλιστράτου Μάρτυρος καί τῶν σύν αὐτῷ Ρώμη 4ος
Ἐφεσ. γ΄ 8-21 • Λουκ. ε΄ 33-39                                                                                       Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

---

† ΤΡΙΤΗ 26 Τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου
τοῦ Θεολόγου - Mετάστασις Ἐφεσος 101
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Α΄ Ἰω. δ΄ 12-19 • Ἰω. ιθ΄ 25-27, κα΄24-25                                                                     Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΔΕΥΤΕΡΑ 25 Eὐφροσύνης Ὁσίας Ἀλεξάνδρεια 5ος
Μεγάλος Ἑσπερινός
Ἐφεσ. α΄ 22-β΄ 3 • Λουκ. δ΄ 38-44                                                                                   Κατάλυσις εἰς πάντα

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Παύλου, Τάττης καί τῶν τέκνων αὐτῶν Σαβινιανοῦ,
Μαξίμου, Ρούφου καί Εὐγενίου Μαρτύρων Δαμασκός

    Ὁ Ἅγιος Παῦλος καί ἡ σύζυγός του Ἁγία Τάττη κατάγονταν ἀπό τήν Δαμασκό. Μαρτύρησαν γιά τόν Χριστό μαζί μέ τά τέσσερα τέκνα τους Σαβινιανό, Μάξιμο, Ροῦφο καί Εὐγένιο.

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 24 Α΄ ΛΟΥΚΑ (Κλῆσις Ἀποστόλων), Παναγίας Mυρτιδιωτίσσης,
Θέκλης Πρωτομάρτυρος Ἰκόνιο 1ος,
ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ ΑΘΩΝΙΤΟΥ 1938,
ἑορτάζεται στήν φερώνυμη Σκήτη στόν Χολομῶντα
Ὄρθρος- Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: βαρύς - Ἑωθινόν: Ε΄
Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15 • Λουκ. ε΄ 1-11                                                                                             Κατάλυσις εἰς πάντα

---

† ΣΑΒΒΑΤΟ 23 Σύλληψις Tιμίου Προδρόμου
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Μεγάλος Ἑσπερινός
Γαλ. δ΄ 22-27 • Λουκ. α΄ 5-25                                                                                         Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22 Φωκᾶ Ἐπισκόπου Σινώπης Ἱερομάρτυρος 117
Μεγάλος Ἑσπερινός
Ἐφεσ. α΄ 7-17 • Λουκ. δ΄ 22-30                                                                Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

---

ΠΕΜΠΤΗ 21 Ἀπόδοσις Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ
Ἀποστόλου Kοδράτου ἐκ τῶν Ο΄ Ἐπισκόπου Ἀθηνῶν Μαγνησία 130
Ἐφεσ. α΄ 1-9 • Λουκ. δ΄ 16-22                                                                                          Κατάλυσις εἰς πάντα

---

† ΤΕΤΑΡΤΗ 20 Μεθέορτα Ὑψώσεως
Eὐσταθίου Mεγαλομάρτυρος, Θεοπίστης τῆς συζύγου αὐτοῦ
καί τῶν τέκνων αὐτῶν Ἀγαπίου καί Θεοπίστου Μαρτύρων Ρώμη 111
Γαλ. στ΄ 2-10 • Λουκ. δ΄ 1-15                                                                                              Κατάλυσις οἴνου καί ἐλαίου

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Eὐσταθίου Mεγαλομάρτυρος, Θεοπίστης τῆς συζύγου αὐτοῦ
καί τῶν τέκνων αὐτῶν Ἀγαπίου καί Θεοπίστου Μαρτύρων Ρώμη 111

  Ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος ἦταν ἀξιωματικός στόν ρωμαϊκό στρατό. Ὅταν ὁ Χριστός παρουσιάσθηκε μπροστά του μιά μέρα στό δάσος μέ τήν μορφὴ ἐλαφιοῦ, ὁ Εὐστάθιος πίστεψε καί βαπτίσθηκε μαζί μέ τήν σύζυγό του Θεοπίστη καί τά παιδιά τους, Ἀγάπιο καί Θεόπιστο. Ὁ αὐτοκράτορας Τραϊανός, ὅταν ἔμαθε ὅτι ἔγινε χριστιανός, τόν ἐξόρισε μαζί μέ τήν οἰκογένειά του. Ἀργότερα, ὅταν τοῦ ζητήθηκε νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του, συνελήφθη μαζί μέ τήν γυναίκα του καί τά παιδιά του καί τελειώθηκαν μαρτυρικά. 

---

---

ΤΡΙΤΗ 19 Μεθέορτα Ὑψώσεως
Τροφίμου, Σαββατίου, Δορυμέδοντος Μαρτύρων
Ἀντιόχεια Πισιδίας 276
Γαλ. ε΄ 11-21 • Λουκ. γ΄ 23-δ΄ 1                                                                                   Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΔΕΥΤΕΡΑ 18 Μεθέορτα Ὑψώσεως
Eὐμενίου Ἐπισκόπου Γορτύνης 7ος
Γαλ. δ΄ 28-ε΄ 10 • Λουκ. γ΄ 19-22                                                                     Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 18  Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ τήν Ἁγία Ἀριάδνη. 

    Ἡ Ἁ­γί­α Μάρ­τυς Ἀ­ριά­δνη ἔ­ζη­σε κα­τά τόν 2ο αἰ­ώ­να καί ἔ­γι­νε χρι­στια­νή στήν Φρυ­γί­α.
    Ἄν καί δούλα, ἦταν ἀνώτερη καί λαμ­πρό­τε­ρη ἀ­πό πολ­λές κυ­ρί­ες, δοῦ­λες τῶν κο­σμι­κῶν μα­ται­ο­τή­των καί τῶν γή­ϊ­νων μο­λυ­σμῶν.
    Ὅ­ταν πλη­ρο­φο­ρή­θη­κε ὁ ἀ­φέν­της της Τέρ­τυ­λος, ἕ­νας ἀ­πό τούς ἰ­σχυ­ρό­τε­ρους πρό­κρι­τους τῆς πό­λης, ὅ­τι εἶ­ναι χρι­στια­νή, τήν πί­ε­ζε νά ἐ­πα­νέλ­θει στήν εἰ­δω­λο­λα­τρί­α. Αὐ­τή ἐ­πέ­με­νε στήν πί­στη της καί προ­κά­λε­σε τόν Τέρ­τυ­λο, ὅ­ταν ἀρ­νή­θη­κε νά θυ­σιά­σει στά εἴ­δω­λα, κα­τά τήν ἡ­μέ­ρα μά­λι­στα πού γι­όρ­τα­ζε τά γε­νέ­θλια τοῦ γιοῦ του. Τό­τε τήν κτύ­πη­σαν σκλη­ρά καί τήν ἔ­ρι­ξαν στήν φυ­λα­κή, ὅ­που ἔ­μει­νε τε­λεί­ως ἄ­σι­τη, ἀ­φοῦ ἔ­γδα­ραν τίς σάρ­κες της μέ σι­δε­ρέ­νια νύ­χια. Γιά νά ἀ­πο­φύ­γει πε­ρισ­σό­τε­ρες πι­έ­σεις, ἐγ­κα­τέ­λει­ψε τό σπί­τι τοῦ κυ­ρί­ου της καί ἔ­φυ­γε σέ ὄ­ρος. Οἱ στρα­τι­ῶ­τες τήν κα­τε­δί­ω­ξαν μέ ξί­φη.
    Μπρο­στά στόν κίν­δυ­νο νά συλ­λη­φθεῖ πά­λι, ἡ μάρ­τυς πα­ρε­κά­λε­σε τόν Θε­ό νά ἀ­νοί­ξει μιά πέ­τρα καί νά τήν δε­χθεῖ. Ἡ πέ­τρα ἄ­νοι­ξε καί τήν δέ­χτη­κε στούς «κόλ­πους» της καί εὐ­χα­ρι­στών­τας τόν Θε­ό πα­ρέ­δω­σε τό πνεῦ­μα της.

---

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ
Σοφίας καί τῶν τριῶν θυγατέρων αὐτῆς,
Πίστεως, Ἀγάπης καί Ἐλπίδος Ἰταλία 137
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: πλ. β΄- Ἑωθινόν: Δ΄
Γαλ. β΄ 16-20 • Μάρκ. η΄ 34-θ΄ 1                                                                                     Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 17 Σε­πτεμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τήν Ἁ­γί­α Σο­φί­α καί τίς τρεῖς θυ­γα­τέ­ρες της Πί­στη, Ἐλ­πί­δα καί Ἀ­γά­πη.

   Ἡ Ἁ­γί­α Σο­φί­α, τί­μια καί θε­ο­σε­βής χρι­στια­νή, γρή­γο­ρα χή­ρε­ψε καί μέ τίς τρεῖς κό­ρες της ἦλ­θε στή Ρώ­μη. Ἐ­κεῖ κα­ταγ­γέλ­θη­καν ὡς χρι­στια­νές καί ὁ αὐ­το­κρά­το­ρας δι­έ­τα­ξε νά τίς συλ­λά­βουν.
   Ἀ­πο­μό­νω­σαν τήν μη­τέ­ρα καί ἄρ­χι­σαν νά ἀ­να­κρί­νουν τίς κό­ρες.

   Πρώ­τη πα­ρου­σι­ά­στη­κε στόν βα­σι­λιά ἡ δω­δε­κά­χρο­νη Πί­στη. Ὁ Ἀν­δρια­νός προ­σπά­θη­σε νά τήν πεί­σει νά ἀρ­νη­θεῖ τόν Χρι­στό, ἀλ­λά ἀν­τι­με­τώ­πι­σε τό ἄ­καμ­πτο φρό­νη­μα τῆς νε­α­ρῆς. Με­τά ἀ­πό βα­σα­νι­στή­ρια, τήν ἀ­πο­κε­φά­λι­σαν.
 
   Ἡ δε­κά­χρο­νη Ἐλ­πί­δα, ἔ­δει­ξε τό ἴ­διο σθέ­νος μέ τήν μεγαλύτερη ἀδελφή της καί ἀ­μέ­σως ἀ­πο­κε­φα­λί­στη­κε καί αὐ­τή.

   Δέν ὑ­στέ­ρη­σε καί ἡ ἐν­νι­ά­χρο­νη Ἀ­γά­πη. Πρίν κἄν­ τήν ρω­τή­σει ὁ αὐ­το­κτά­το­ρας δή­λω­σε ὅ­τι εἶ­ναι χρι­στια­νή. Δέν ἄρ­γη­σαν νά ἀ­πο­κε­φα­λί­σουν καί αὐ­τή.
​
   Πε­ρή­φα­νη γιά τά παι­διά της ἡ Σο­φί­α, τά ἐν­τα­φί­α­σε μέ τι­μές καί μετά τρεῖς μέ­ρες πα­ρέ­δω­σε τό πνεῦ­μα της δί­πλα στούς τά­φους τῶν παι­δι­ῶν της.

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΓΙΕΣ

Σή­με­ρα 17 Σε­πτεμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ τίς Ἁ­γί­ες:
Ἀ­γα­θό­κλεια, Ἀσκληπιοδότη, Λουκία καί Θεοδότη τήν «ἐν Νικαίᾳ».

   Ἡ Ἁ­γί­α Μάρ­τυς Ἀ­γα­θό­κλεια ἦ­ταν δού­λη κά­ποι­ου χρι­στια­νοῦ ὀ­νό­μα­τι Νι­κο­λά­ου καί τῆς ἀ­σε­βοῦς συζύγου του Παυ­λί­νας, ἡ ὁ­ποί­α ἐ­πί ὀ­κτώ χρό­νια βα­σά­νι­ζε τήν Ἁ­γί­α μέ δι­ά­φο­ρες τι­μω­ρί­ες, γιά νά ἀρ­νη­θεῖ τόν Χρι­στό. Ἄλ­λο­τε τήν χτυ­ποῦ­σε, ἄλ­λο­τε τήν ἀ­νάγ­κα­ζε νά τρέ­χει μέ γυ­μνά πό­δια σέ τρα­χεῖς τό­πους, ἄλ­λο­τε τῆς ἔ­και­γε τήν γλώσ­σα. Κά­ποι­α μέ­ρα, τήν ἔ­ρι­ξε στή φω­τιά καί ἔ­τσι ἡ Ἀ­γα­θό­κλεια λυ­τρώ­θη­κε ἀ­πό τήν ἀ­σε­βῆ εἰ­δω­λο­λά­τρισ­σα κυ­ρί­α της, καί πα­ρέ­δω­σε τήν ψυ­χή της στόν Κύ­ριο.

---

 


​ Ἡ Ἁγία Θεοδότη καταγόταν ἀ­πό τόν Εὔ­ξει­νο Πόν­το. Ἦταν χρι­στια­νή πλού­σι­α καί πολύ ἐλεήμων. Κα­ταγ­γέλ­θη­κε, ὅ­τι μέ χρη­μα­τι­κά βο­η­θή­μα­τά της προ­ση­λυ­τί­ζει εἰ­δω­λο­λά­τρες στόν χρι­στι­α­νι­σμό. Τήν συ­νέ­λα­βαν καί τήν βα­σά­νι­σαν φρι­κτά. Ἀλ­λά μέ θαυ­μα­τουρ­γι­κό τρό­πο οἱ πλη­γές της ἔ­κλει­σαν καί ἡ πόρ­τα τῆς φυ­λα­κῆς ἄ­νοι­ξε αὐ­τό­μα­τα. Ἔ­τσι δι­α­σώ­θη­κε καί ἀ­πό τό βρα­στό νε­ρό καί ἀ­πό ἄλ­λα θα­να­τη­φό­ρα βα­σα­νι­στή­ρια. Τε­λι­κά τήν ἀ­πο­κε­φά­λι­σαν καί ἔ­τσι ἔν­δο­ξα ἔ­λα­βε τό στε­φά­νι τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου.

---

---

† ΣΑΒΒΑΤΟ 16 Μεθέορτα Ὑψώσεως
Eὐφημίας Mεγαλομάρτυρος Χαλκηδόνα 304
Μεγάλος Ἑσπερινός
Α΄ Κορ. α΄ 26-β΄ 5 • Ἰω. η΄ 21-30                                                                                Κατάλυσις εἰς πάντα

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΓΙΕΣ

Σή­με­ρα 16 Σε­πτεμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ καί τήν Ἁ­γί­α Με­λι­τι­νή.

    Ἡ Ἁ­γί­α Με­λι­τι­νή ἔ­ζη­σε κα­τά τό ἔ­τος 160 μ.Χ. στήν Μαρκια­νού­πολη.
    Ἐ­πει­δή ἡ Ἁ­γί­α ἐρ­γα­ζό­ταν δρα­στή­ρια γιά τήν δι­ά­δο­ση τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου, ὁ ἡ­γε­μό­νας τῆς Θρά­­κης Ἀν­τί­ο­χος, ὁ ὁποῖος ἦταν σκλη­ρός πο­λέ­μιος τῶν χρι­στια­νῶν, δι­έ­τα­ξε νά συλ­λη­φθεῖ μα­ζί μέ ἄλ­λους. Οἱ ἀ­πει­λές του ὅ­μως δέν μπό­ρε­σαν νά τήν φο­βί­σουν, γι’ αὐ­τό ἀ­νέ­λα­βε ἡ ἴ­δια ἡ σύ­ζυ­γος τοῦ ἡ­γε­μό­να νά τήν ἀλ­λα­ξο­πι­στή­σει. Τήν δέ­χτη­κε στό σπί­τι της καί χρη­σι­μο­ποί­η­σε ὅ­λα τά σα­γη­νευ­τι­κά καί ὕ­που­λα γυ­ναι­κεῖ­α μέ­σα.
     Ἀν­τί ὅ­μως ἡ σύ­ζυ­γος τοῦ ἡ­γε­μό­να νά κά­νει τήν Με­λι­τι­νή εἰ­δω­λο­λά­τρισ­σα, τήν ἔ­κα­νε ἡ Με­λι­τι­νή χρι­στια­νή. Κα­τό­πιν καί οἱ δύ­ο γυ­ναῖ­κες μα­ζί, ἀ­φοῦ ἀ­πέ­κρυ­ψαν τό γε­γο­νός ἀ­πό τόν Ἀν­τί­ο­χο, συ­νερ­γά­στη­καν καί ἔ­φε­ραν πολ­λούς εἰ­δω­λο­λά­τρες στήν χρι­στι­α­νι­κή πί­στη. Μα­νι­ώ­δης ὁ Ἀν­τί­ο­χος, ὅ­ταν ἔ­μα­θε τήν ἀ­λή­θεια, ἀ­πο­κε­φά­λι­σε τήν Με­λι­τι­νή, ἡ ὁ­ποί­α βά­δι­σε μέ θάρ­ρος στόν θά­να­το καί συγ­χρό­νως στήν αἰ­ώ­νια τρυ­φή καί δό­ξα.
 

---

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15 Μεθέορτα Ὑψώσεως Nικήτα Γότθου Μάρτυρος 372
Συμεών Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης
Γαλ. δ΄ 8-21 • Μάρκ. στ΄ 45-53                                                                                   Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 15  Σεπτεμβρίου  ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
​τόν Ἅγιο Νικήτα καί τόν Ἅγιο Πορφύριο τόν μίμο.

​   Ὁ Ἅ­γιος Νι­κή­τας ἔ­ζη­σε στά χρό­νια τοῦ Μ. Κων­σταν­τί­νου. Ἦ­ταν Γότ­θος καί γνώ­ρι­σε τήν χρι­στι­α­νι­κή πί­στη στήν παι­δι­κή του ἡ­λι­κί­α ἀ­πό τόν Ἐ­πί­σκο­πο Θε­ό­φι­λο. Συ­νε­λή­φθη ἀ­πό τόν ἡ­γε­μό­να Ἀ­θα­νά­ρι­χο καί τε­λει­ώ­θη­κε στήν πυ­ρά. Εὐ­σε­βεῖς χρι­στια­νοί πῆ­ραν τό σῶ­μα του καί τό ἔ­θα­ψαν μέ εὐ­λά­βεια.

---

     Ὁ Ἅ­γιος Πορ­φύ­ριος ἔ­ζη­σε στά χρό­νια τοῦ Ἰ­ου­λια­νοῦ τοῦ Πα­ρα­βά­τη. Γεν­νή­θη­κε ἀ­πό πα­τέ­ρα μί­μο καί ἦταν καί αὐ­τός μίμος (ἠ­θο­ποι­ός).
     Ὅ­ταν κά­πο­τε ὁ Ἰ­ου­λια­νός γι­όρ­τα­ζε τά γε­νέ­θλια του, ὁ Ἅ­γιος προ­στά­χθη­κε νά μι­μη­θεῖ καί νά πε­ρι­παί­ξει τά Μυ­στή­ρια τῶν Χρι­στια­νῶν. Τό­τε ὁ Ἅ­γιος Πορ­φύ­ριος μπῆ­κε στήν κο­λυμ­βή­θρα καί φώ­να­ξε: «Βα­πτί­ζε­ται ὁ Πορ­φύ­ριος, εἰς τό ὄ­νο­μα τοῦ Πα­τρός καί τοῦ Υἱ­οῦ καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος» καί ὅ­ταν βγῆ­κε ἀ­πό τό νε­ρό, φό­ρε­σε λευ­κά ἐν­δύ­μα­τα καί ὁ­μο­λό­γη­σε μπρο­στά σ' ὅ­λο τό κοι­νό πού τόν πα­ρα­κο­λου­θοῦ­σε, ὅ­τι εἶ­ναι χρι­στια­νός καί εἶ­ναι ἕ­τοι­μος νά πε­θά­νει γιά τήν ἀ­γά­πη τοῦ Χρι­στοῦ. Τό­τε ὁ βα­σι­λιάς, ἐ­ξα­γρι­ω­μέ­νος, δι­έ­τα­ξε καί τόν ἀ­πο­κε­φά­λι­σαν.

---

​† ΠΕΜΠΤΗ 14 Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ YΨΩΣIΣ TIMIOY ΣTAYPOY
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
    Α΄ Κορ. α΄ 18-24 • Ἰω. ιθ΄ 6-11, 13-20, 25-28, 30-35        Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

---

ΤΕΤΑΡΤΗ 13 Προεόρτια Ὑψώσεως Τ. Σταυροῦ
Ἐγκαίνια τοῦ Nαοῦ τῆς Ἀναστάσεως 335
Kορνηλίου Ἑκατοντάρχου Μάρτυρος Σκήψη Μυσίας 1ος
Μεγάλος Ἑσπερινός
Ἑβρ. γ΄ 1-4 • Ματθ. ιστ΄ 13-19                                                                     Κατάλυσις οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

  Σή­με­ρα 13  Σεπτεμβρίου  ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ τόν Ἅγιο Κορνήλιο 

    Για τον Άγιο Κορνήλιο αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων (Ι, 1-13). Ήταν θεοσεβούμενος Ρωμαίος Εκατόνταρχος. Άγγελος Κυρίου του υπέδειξε να συναντήσει τον Απόστολο Πέτρο. Ο Κορνήλιος μεταστράφηκε στο Χριστιανισμό και δίδαξε την διδασκαλία του Χριστού στην Φοινίκη, την Κύπρο, την Αντιόχεια και την Έφεσο. Εξελέγη Επίσκοπος Σκήψης της Μυσίας. Ο ιεραποστολικός του ζήλος απέφερε πλούσιους καρπούς και πολλοί ήσαν οι ειδωλολάτρες που πίστεψαν στο Ευαγγέλιο.
​  Κάποιοι κατήγγειλαν τον Κορνήλιο στον Έπαρχο Δημήτριο, ο οποίος τον συνέλαβε και τον οδήγησε σε ειδωλολατρικό ναό ενώπιον πλήθους, προκειμένου να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Κορνήλιος όχι μόνο έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του αλλά κατάφερε με την ομολογία του να κάνει να πιστέψουν στη διδασκαλία του Ευαγγελίου η σύζυγος και ο υιός του Επάρχου. Είπε μάλιστα στο Δημήτριο ότι η οικογένειά του δεν θα πάθει κανένα κακό. Ο Έπαρχος κατάλαβε λίγο αργότερα το νόημα των λόγων αυτών, όταν έγινε μεγάλος σεισμός που ισοπέδωσε το ναό και η σύζυγος με τον υιό του βγήκαν ανέπαφοι από τα ερείπια.

---

---

ΤΡΙΤΗ 12 Ἀπόδοσις Γενεσίου
Αὐτονόμου Ἐπισκόπου Ἱερομάρτυρος Βιθυνία 313
Γαλ. β΄ 21-γ΄ 7 • Ἰω. ια΄ 47-54                                                                                       Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΔΕΥΤΕΡΑ 11 Μεθέορτα Γενεσίου
Θεοδώρας ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Ὁσίας 5ος
Γαλ. β΄ 11-16 • Ἰω. ιβ΄ 19-36                                                                    Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 11 Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τήν Ὁσία Θεοδώρα τήν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ.

   Ἡ Ὁ­σί­α Θε­ο­δώ­ρα κα­τα­γό­ταν ἀ­πό τήν Ἀ­λε­ξάν­δρεια. Ἦ­ταν συ­ζευγ­μέ­νη μέ εὐ­σε­βῆ ἄν­δρα, τόν Παφ­νού­τιο. Ἡ ζω­ή της ἦ­ταν τί­μια καί ἡ Θε­ο­δώ­ρα ἦ­ταν ἀ­φο­σι­ω­μέ­νη στόν σύ­ζυ­γό της. Ὅ­μως, ὁ μι­σό­κα­λος δι­ά­βο­λος, σέ κά­ποι­α στιγ­μή ἀ­δυ­να­μί­ας, τήν ἔ­σπρω­ξε κρυ­φά στήν μοι­χεί­α. Κα­νείς δέν τό ἔ­μα­θε. Μπο­ροῦ­σε νά συ­νε­χί­σει ἁρ­μο­νι­κά τήν ζω­ή της μέ τόν σύ­ζυ­γό της. Ὅ­ταν, ὅ­μως, ἄ­κου­σε τά λό­για τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου, ὅ­τι δέν ὑ­πάρ­χει, κρυ­φό, τό ὁ­ποῖ­ο δέν θά γί­νει φα­νε­ρό στό μέλ­λον, σκέ­φθη­κε τό βά­θος τῆς ἁ­μαρ­τί­ας της καί ἔ­κλα­ψε πι­κρά. Ντύ­θη­κε ἀν­δρι­κά, πῆ­γε σέ Μο­να­στή­ρι καί ἐ­κά­ρη Μο­να­χός μέ τό ὄ­νο­μα Θε­ό­δω­ρος. Ἐ­κεῖ, μέ­ρα καί νύ­κτα ἔ­κλαι­γε τήν ἁ­μαρ­τί­α της.
   Με­τά ἀ­πό δύο χρό­νια, συ­κο­φαν­τή­θη­κε ὅ­τι πόρ­νευ­σε μέ γυ­ναί­κα, ὅ­ταν ἔ­φε­ραν ἕ­να νε­ο­γέν­νη­το μω­ρά­κι ἔ­ξω ἀ­πό τήν πόρ­τα τοῦ Μο­να­στη­ριοῦ. Τό­τε ἡ Θε­ο­δώ­ρα πῆ­ρε τό βρέ­φος καί γιά ἑ­πτά ὁ­λό­κλη­ρα χρό­νια τό ἀ­νέ­θρε­ψε σάν δι­κό της ἔ­ξω ἀ­πό τό Μο­να­στή­ρι μέ δι­ά­φο­ρες κα­κου­χί­ες.
   Ὅ­ταν ἐ­πα­νῆλ­θε στό Μο­να­στή­ρι, με­τά ἀ­πό λί­γο και­ρό ξε­ψύ­χη­σε. Οἱ Μο­να­χοί, ὅ­ταν δι­α­πί­στω­σαν τό φῦ­λο της, θαύ­μα­σαν καί δό­ξα­σαν τόν Θε­ό. Τό μι­κρό ἀ­γό­ρι μόνασε στό Μο­να­στή­ρι καί, ὅ­ταν με­γά­λω­σε, ἔ­γι­νε Ἡ­γού­με­νος.

---

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Δημητρίου καί Εὐανθίας συζύγων
καί τοῦ υἱοῦ αὐτῶν Δημητριανοῦ Μαρτύρων Μ. Ἀσία 1ος

 



   Ὁ Δημήτριος ζοῦσε μέ τήν οἰκογένειά του στήν Μ. Ἀσία, Ἡ σύζυγός του Εὐανθία καί ὁ γιός του Δημητριανός προσευχόμενοι σέ εἰδωλολατρικό ναό καταπλακώθηκαν ἀπό σεισμό. Ὁ ἑκατόνταρχος Κορνήλιος (13/9) τούς διέσωσε καί τούς ἔφερε στήν χριστιανική πίστη. Γονεῖς καί υἱός τελειώθηκαν ἀπό λιμό πού τούς ἐπιβλήθηκε ἀπό τούς διῶκτες τους. 

---

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ, Μεθέορτα Γενεσίου
Mηνοδώρας, Mητροδώρας, Nυμφοδώρας Μαρτύρων Βιθυνία 305
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: πλ. α΄- Ἑωθινόν: Γ΄
Γαλ. στ΄ 11-18 • Ἰω. γ΄ 13-17                                                                                           Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 Μεθέορτα Γενεσίου
Σεβηριανοῦ Μεγαλομάρτυρος Πόντος 4ος
Μεγάλος Ἑσπερινός
Α΄ Κορ. β΄ 6-9 • Ματθ. ι΄ 37-ια΄ 1                                                               Κατάλυσις εἰς πάντα

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Ἰωακείμ καί Ἄννης Θεοπατόρων,
γονέων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

  Ὁ Ἅγιος Ἰωακείμ ἦταν γιός τοῦ Ἐλιακείμ ἀπό τή φυλή Ἰούδα καί ἡ Ἁγία Ἄννα ἦταν κόρη τοῦ ἱερέα Ματθάν ἀπό τή φυλή τοῦ Λευΐ. Ἀπέκτησαν τήν Θεοτόκο σέ μεγάλη ἡλικία. Διακρίθηκαν γιά τήν πίστη τους στόν Θεό.

---

---

​† ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8
Γενέσιον Ὑπεραγίας Θεοτόκου
Ὄρθρος-Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
                 Φιλ. β΄ 5-11 • Λουκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28                  Κατάλυσις ἰχθύος

---

ΠΕΜΠΤΗ 7 Προεόρτια Γεννήσεως Θεοτόκου Σώζοντος Μάρτυρος Κιλικία 304
Μεγάλος Ἑσπερινός
Γαλ. α΄ 1-3, 20-24, β΄ 1-5 • Μάρκ. ε΄ 1-20                                                                          Κατάλυσις εἰς πάντα

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΓΙΕΣ

Σήμερα 7 Σε­πτεμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
​τήν Ὁσία  Κασσιανή τήν Ὑμνογράφο καί τήν Ἁγία Ρένα τήν Μάρτυρα.

   Ἡ Ὁ­σί­α Κασ­σια­νή ὑ­πῆρ­ξε με­γά­λη Ὑμνο­­γρά­φος. Ἦ­ταν μί­α ἀ­πό τίς κό­ρες, πού προ­σκλή­θη­καν στήν αὐ­λή τῆς Κων/πο­λης, γιά νά ἐ­πι­λέ­ξει άπό αὐτές ὁ αὐτο­κρά­τορας Θε­ό­φι­λος τήν μελ­λον­τι­κή σύ­ζυ­γό του.
   Ὁ δι­ά­λο­γος πού ἔ­γι­νε με­τα­ξύ τους δεί­χνει καί τήν εὐ­φυ­ΐ­α της. Ὅ­ταν δη­λα­δή τῆς εἶ­πε: «ἐκ γυ­ναι­κός ἐρ­ρύ­η τά φαῦ­λα», ἐν­νο­ών­τας τήν Εὔ­α, ἐ­κεί­νη χω­ρίς νά χά­σει τήν ψυ­χραι­μί­α της καί ἀ­πο­δει­κνύ­ον­τας τήν ἐξυπνάδα της, τοῦ ἀ­πάν­τη­σε, ἀ­να­φε­ρό­με­νη στήν Πα­να­γί­α: «Ἀλ­λά καί διά γυ­ναι­κός πη­γά­ζει τά κρείτ­τω».
   Ἡ Κασ­σια­νή ἔ­γρα­ψε τό πε­ρί­φη­μο Δο­ξα­στι­κό «Κύ­ρι­ε ἡ ἐν πολ­λαῖς ἁ­μαρ­τί­ες πε­ρι­πε­σοῦ­σα γυ­νή», πού ψάλ­λε­ται τήν Μ. Τρί­τη τό βρά­δυ. Ὁ ὕ­μνος αὐ­τός ἀ­να­φέ­ρε­ται στήν ἁ­μαρ­τω­λή γυ­ναί­κα, πού ἄ­λει­ψε μέ μύ­ρο τόν Κύ­ριο καί ὄ­χι στήν ἴ­δια, ὅ­πως λαν­θα­σμέ­να ὑ­πο­στη­ρί­ζε­ται. Ἵ­δρυ­σε Μο­να­στή­ρι, στό ὁ­ποῖ­ο ἔ­ζη­σε ἀ­σχο­λού­με­νη μέ τήν συγ­γρα­φή καί τήν φι­λο­σο­φί­α.
 
Ἡ Ἁ­γί­α Ρέ­να μαρ­τύ­ρη­σε γιά τήν ἀ­γά­πη τοῦ Χρι­στοῦ στή Γαλ­λί­α τό ἔ­τος 251.

---

---

​ΤΕΤΑΡΤΗ 6 Ἐν Xώναις θαῦμα Ἀρχαγγέλου Mιχαήλ Φρυγία 312
Ἑβρ. β΄ 2-10 • Λουκ. ι΄ 16-21                                                                               Κατάλυσις οἴνου καί ἐλαίου

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΓΙΕΣ

Στίς 6 Σε­πτεμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τίς  Μάρ­τυ­ρες Ἀν­δρο­πε­λα­γί­α, Θέ­κλα καί Κα­λο­δό­τη,
​τήν Νε­ο­μάρ­τυ­ρα Λυ­γε­ρή καί τήν Ἁ­γί­α Μπέγ­κα.

    Οἱ  Μάρ­τυ­ρες Ἀν­δρο­πε­λα­γί­α  καί Θέ­κλα ἦ­ταν ἀ­δελ­φές με­τα­ξύ τους καί συ­νε­λή­φθη­καν στήν Ἀ­λε­ξάν­δρεια τῆς Αἰ­γύ­πτου. Τίς ὑ­πέ­βα­λαν σέ σκλη­ρά βα­σα­νι­στή­ρια καί στό τέ­λος τίς ἀ­πο­κε­φά­λι­σαν.
    

​   Ἡ Ἁ­γί­α Κα­λο­δό­τη ἔ­ζη­σε στήν Ἀ­λε­ξάν­δρεια τῆς Αἰ­γύ­πτου. Συ­νε­λή­φθη κα­τά τόν δι­ωγ­μό τοῦ Δε­κί­ου καί ἀ­πο­κε­φα­λί­στη­κε, ἐ­νῷ ἦ­ταν ἔγ­κυ­ος.

---

   Ἁ­γί­α Νε­ο­μάρ­τυς Λυ­γε­ρή γεν­νή­θη­κε στίς ἀρ­χές τοῦ 19ου αἰ. στήν Χί­ο. Τό ψυ­χο­σω­μα­τι­κό της κάλ­λος προ­κά­λε­σε τήν ἐ­ρω­τι­κή ἕλ­ξη τοῦ Τούρ­κου τυ­ράν­νου. Πα­ρά τίς ὑ­πο­σχέ­σεις καί τίς πι­έ­σεις του γιά πλού­τη καί τι­μές, ἡ πάν­σε­μνος Λυ­γε­ρή ἔ­μει­νε στα­θε­ρή στήν πί­στη της. Τήν ἡ­μέ­ρα τοῦ ἑ­ορ­τα­σμοῦ τοῦ ἐν Χώ­ναις θαύ­μα­τος τοῦ Ἀρ­χαγ­γέ­λου Μι­χα­ήλ οἱ ἀ­κό­λου­θοι τοῦ Τούρ­κου τυ­ράν­νου τήν ἅρ­πα­ξαν βί­αι­α. Στή δι­α­δρο­μή ἡ Λυ­γε­ρή ἀγ­κά­λι­α­σε μέ ὅ­λη της τήν δύ­να­μη ἕ­να δέν­δρο, δι­α­κη­ρύσ­σον­τας μέ παρ­ρη­σί­α ὅ­τι δέν πρό­κει­ται νά ἀρ­νη­θεῖ τόν Χρι­στό. Τό­τε ἕ­νας ἀ­κό­λου­θος τήν ἀ­πο­κε­φά­λι­σε καί μέ τήν τι­μί­α της κε­φα­λή ἔ­φυ­γε τρέ­χον­τας. Ἀ­πό τό αἷ­μα τῆς ἀ­θλη­φό­ρου ἡ μη­τέ­ρα της χά­ρα­ξε στά πα­ρα­κεί­με­να βρά­χια τρεῖς σταυ­ρούς, ἐκ τῶν ὁ­ποί­ων ὁ ἕ­νας ἔ­χει δι­α­σω­θεῖ μέ­χρι σή­με­ρα.

---

---

ΤΡΙΤΗ 5 Zαχαρίου καί Ἐλισάβετ,
γονέων τοῦ Τιμίου Προδρόμου Παλαιστίνη 1ος
Β΄ Κορ. ιβ΄ 20-ιγ΄ 2 • Μάρκ. δ΄ 24-34                                                                          Κατάλυσις εἰς πάντα

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Zαχαρίου καί Ἐλισάβετ,
γονέων τοῦ Τιμίου Προδρόμου Παλαιστίνη 1ος

    Ὁ Προφήτης Ζαχαρίας ἦταν πατέρας τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ. Σύζυγός του ἦταν ἡ Ἐλισάβετ καί δέν εἶχαν παιδί. Μιά μέρα, τήν ὥρα τοῦ θυμιάματος, τόν ἐπισκέφτηκε ἄγγελος Κυρίου καί τοῦ εἶπε ὅτι θά ἀποκτήσει γιό. Ἐπειδή δυσπίστησε, ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπε ὅτι θά μείνει ἄφωνος μέχρι νά γίνει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καί ὄντως ἡ Ἐλισάβετ συνέλαβε καί ἔκανε γιό. Κατά τήν ὀνοματοδοσία τοῦ παιδιοῦ ὁ Ζαχαρίας ἔγραψε τό ὄνομα Ἰωάννης σέ ἕνα πινακίδιο καί τότε θαυματουργικά βρῆκε ξανά τήν φωνή του καί ὅλοι δόξασαν τόν Κύριο.

---

---

ΔΕΥΤΕΡΑ 4 Bαβύλα Ἐπισκόπου Ἀντιοχείας Ἱερομάρτυρος 251
Mωϋσέως τοῦ Προφήτου 1531 π.Χ.
Β΄ Κορ. ιβ΄ 10-19 • Μάρκ. δ΄ 10-23                                                                                  Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

  Σή­με­ρα 4 Σε­πτεμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τόν Προ­φή­τη Μω­υ­σῆ τόν Θε­ό­πτη.

   Ὁ Προ­φή­της Μω­υ­σῆς γεν­νή­θη­κε στήν Αἴ­γυ­πτο. Ὅ­ταν ὁ Φα­ρα­ώ δι­έ­τα­ξε νά σφά­ξουν τά νή­πια τῶν Ἑ­βραί­ων, ἡ μη­τέ­ρα του τόν ἔ­βα­λε σ' ἕ­να κι­βώ­τιο καί τόν ἄ­φη­σε στίς ὄ­χθες τοῦ Νεί­λου. Τόν βρῆ­κε ἡ κό­ρη τοῦ Φα­ρα­ώ, τόν πῆ­ρε στό πα­λά­τι καί τοῦ ἔ­δω­σε τό ὄ­νο­μα Μω­υ­σῆς, πού ση­μαί­νει «σε­σω­σμέ­νος ἀ­πό τά ὕ­δα­τα».
   Ὁ Θε­ός τοῦ ἀ­νέ­θε­σε νά ὁ­δη­γή­σει τούς Ἑ­βραί­ους στή γῆ τῆς Ἐπαγ­γε­λί­ας. Τό αἰ­γυ­πτια­κό ἱπ­πι­κό κα­τα­δι­ώ­κον­τάς τους, τούς βρῆ­κε στήν ἀ­κτή τῆς Ἐ­ρυ­θρᾶς θά­λασ­σας. Ὁ Μω­υ­σῆς χτύ­πη­σε τά νε­ρά της μέ τό ρα­βδί του καί τά δι­α­χώ­ρι­σε στά δύ­ο. Ἔ­τσι, οἱ Ἰσ­ρα­η­λί­τες πέρασαν. Μετά σή­κω­σε τό ρα­βδί του καί ἐ­πα­νέ­φε­ρε τά ὕ­δα­τα, κα­τα­πον­τί­ζον­τας ὅ­λα τά ἅρ­μα­τα τοῦ Φα­ρα­ώ.
    Στήν ἔ­ρη­μο ὁ Θε­ός ἔ­στελ­νε κα­θη­με­ρι­νά τό μάν­να, τό ὁποῖο ποί­κιλ­λε στήν γεύ­ση ἀ­νά­λο­γα μέ τήν ἐ­πι­θυ­μί­α τοῦ κα­θε­νός. Ἄν τό ἀ­πο­θή­κευ­αν γιά τήν ἑ­πό­με­νη ἡ­μέ­ρα (ἀ­πό ἀ­πι­στί­α), αὐ­τό χα­λοῦ­σε.
    Στήν κο­ρυ­φή τοῦ Σι­νᾶ ἔ­δω­σε στόν Μω­υ­σῆ δύ­ο πέ­τρι­νες πλά­κες μέ τόν Δε­κά­λο­γο.
   Ὁ Μω­υ­σῆς δέν ἀ­ξι­ώ­θη­κε νά δεῖ τήν γῆ τῆς Ἐ­παγ­γε­λί­ας. Κοι­μή­θη­κε ἑ­κα­τόν εἴ­κο­σι ἐ­τῶν στήν κο­ρυ­φή τοῦ ὄ­ρους Νε­βώ, ὅ­που εἶ­χε ἀ­νε­βεῖ, γιά νά τοῦ δεί­ξει ὁ Κύ­ριος τήν  γῆ τῆς Ἐ­παγ­γε­λί­ας. 

---

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΓ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ (κακῶν γεωργῶν)
Ἀνθίμου Ἐπισκόπου Nικομηδείας Ἱερομάρτυρος 288
Θεοκτίστου Ὁσίου Ἱεροσόλυμα 451
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: δ΄- Ἑωθινόν: Β΄
Α΄ Κορ. ιστ΄ 13-24 • Ματθ. κα΄ 33-42                                                                              Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 Mάμαντος Μάρτυρος Καππαδοκία 275,
 Ἰωάννου Nηστευτοῦ Ὁσίου Κων/πολις 595
Μεγάλος Ἑσπερινός
Α΄ Κορ. β΄ 6-9 • Ματθ. κβ΄ 15-22                                                                          Κατάλυσις εἰς πάντα

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Θεοδότου καί Ρουφίνας Μαρτύρων, γονέων Ἁγίου Μάμαντος
Γάγγρα Παφλαγονίας - Καισάρεια 272

   Οἱ Ἅγιοι Θεόδοτος καί Ρουφίνα ζοῦσαν στήν Γάγγρα τῆς Παφλαγονίας καί ἦταν χριστιανοί μέ μεγάλη κοινωνική θέση.
    Κα­τά τόν σκλη­ρό δι­ωγ­μό τοῦ αὐ­το­κρά­το­ρα Αὐ­ρη­λια­νοῦ (270-275) με­τα­ξύ τῶν πρώ­των συ­νε­λή­φθη ὁ Θε­ό­δο­τος καί ἀ­φοῦ ἀ­να­κρί­θη­κε καί ὁ­μο­λό­γη­σε τόν Χρι­στό, ρί­χτη­κε στίς φυ­λα­κές τῆς Και­σα­ρεί­ας. Ἡ ἐ­νά­ρε­τη Ρου­φί­να, ὅ­ταν πλη­ρο­φο­ρή­θη­κε τήν φυ­λά­κι­ση τοῦ συ­ζύ­γου της, προ­σῆλ­θε καί ἐ­κεί­νη στήν φυλακή, πα­ρ’ ὅ,τι ἦ­ταν ἔγ­κυ­ος. Μέ παρ­ρη­σί­α ὁ­μο­λό­γη­σε τήν πί­στη της, μέ ἀ­πο­τέ­λε­σμα νά κλει­σθεῖ στήν φυ­λα­κή. Πα­ρέ­δω­σε τήν ψυ­χή της στόν Κύ­ριο μα­ζί μέ τόν σύ­ζυ­γό της μέ­σα στήν φυ­λα­κή, λί­γο με­τά τήν γέν­νη­ση τοῦ γιοῦ τους Μά­μα.

---

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΓΙΕΣ

Σή­με­ρα 2 Σε­πτεμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τίς Ἁ­γί­ες Μάρ­τυ­ρες Ρου­φί­να καί Παρ­θα­γά­πη.  

    Ἡ Ἁγία Παρθαγάπη μαρτύρησε διά πνιγμοῦ μέσα στήν θάλασσα. Στό Μηναῖο ἀναφέρονται οἱ στίχοι:
                                                      Θνῄσκεις θαλάσσης ἔνδον, ὦ Παρθαγάπη,
                                                            Καὶ δωρεῶν θάλασσαν εὑρίσκεις ἄνω.
    Δηλαδή: Πε­θαί­νεις μέ­σα στήν θά­λασ­σα, Παρ­θα­γά­πη, καί βρί­σκεις πά­νω (:στήν ἄ­νω Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ) θά­λασ­σα (:πολ­λές) ἀ­πό δω­ρε­ές

---

† ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 Ἀρχή τῆς Ἰνδίκτου.
Χάϊδως Νεομάρτυρος, ἑορτάζεται
στόν φερώνυμο Ναό της στόν Στανό Χαλκιδικῆς,
40 Παρθένων Μαρτύρων ἐν Ἀνδριανουπόλει 309,
Συμεών Στυλίτου Ὁσίου Συρία 459
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Μικρός Ἁγιασμός πρωτομηνιᾶς
A΄ Τιμ. β΄ 1-7 • Λουκ. δ΄ 16-22                                                                              Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ

Σή­με­ρα 1η Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας ἑ­ορ­τά­ζει
τήν  Ἀρ­χή τῆς Ἰν­δί­κτου, δη­λ. ἀρ­χή τοῦ νέ­ου Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ ἔ­τους.

    Ὁ Ἅ­γιος Νι­κό­δη­μος ὁ Ἁ­γι­ο­ρεί­της γρά­φει ὅ­τι γιά τρεῖς αἰ­τί­ες ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας ἑ­ορ­τά­ζει τήν Ἰν­δι­κτι­ῶ­να.
    Πρῶτον, ἐπειδή καί αὐτή εἶναι ἀρχή τοῦ χρόνου.
    Δεύ­τε­ρον, ἐ­πει­δή καί κα­τά τήν ση­με­ρι­νή ἡ­μέ­ρα, ὁ Κύ­ριος πῆ­γε στή Συ­να­γω­γή τῶν Ἰ­ου­δαί­ων, καί τοῦ δό­θη­κε τό Βι­βλί­ο τοῦ Προ­φή­του Ἠ­σα­ΐ­ου, τό ὁ­ποῖ­ο τό ἄ­νοι­ξε καί ἀ­μέ­σως βρῆ­κε τήν ἀρ­χή τοῦ 61ου κεφ. τοῦ Ἠ­σα­ΐ­ου, ὅ­που εἶ­ναι γραμ­μέ­νο γιά τόν ἴ­διο τόν Χρι­στό τό ἑ­ξῆς: «ΠΝΕΥΜΑ Κυ­ρί­ου τοῦ Θε­οῦ εἶ­ναι ἐ­πά­νω μου· ἐ­πει­δή, ὁ Κύ­ριος μέ ἔ­χρι­σε γιά νά εὐ­αγ­γε­λί­ζο­μαι στούς φτω­χούς· μέ ἀ­πέ­στει­λε γιά νά γι­α­τρέ­ψω τούς συν­τριμ­μέ­νους στήν καρ­διά, νά κη­ρύ­ξω ἐ­λευ­θε­ρί­α στούς αἰχ­μα­λώ­τους τῶν πα­θῶν καί ἀ­να­βλέ­ψη στούς πά­σχον­τες πνευ­μα­τι­κή τύ­φλω­ση, νά κη­ρύ­ξω καί νά ἀ­ναγ­γεί­λω τήν ἀρ­χή νέ­ας πε­ρι­ό­δου ἀ­ρε­στῆς στόν Θε­ό καί ἐ­πι­θυ­μη­τῆς στούς ἀν­θρώ­πους». Καί ἀ­φοῦ τό δι­ά­βα­σε ὁ Κύ­ριος τό ἔ­κλει­σε καί τό ἔ­δω­σε στόν ὑ­πη­ρέ­τη. Ἔ­πει­τα εἶ­πε στόν λα­ό «σή­με­ρα πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε ἡ Προ­φη­τεί­α αὐ­τή στά δι­κά σας αὐ­τιά». (Λουκ. δ΄)
    Καί τρί­τον ἐ­πει­δή, σή­με­ρα διά μέ­σου τῆς ὑ­μνω­δί­ας καί ἱ­κε­σί­ας, ­πού προ­σφέ­ρου­με στόν Θε­ό τόν πα­ρα­κα­λοῦ­με νά εὐ­λο­γή­σει τόν νέ­ο χρό­νο. 

---

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΓΙΕΣ

  Σή­με­ρα 1 Σε­πτεμ­βρί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας
καί ἰ­δι­αί­τε­ρα ἡ Μη­τρό­πο­λη Ἱ­ε­ρισ­σοῦ τι­μοῦν
τήν Νε­ο­μάρ­τυ­ρα Ἁ­γί­α Χά­ι­δω.  

   Ἡ Ἁ­γί­α Χά­ι­δω κα­τα­γό­ταν ἀ­πό τό χω­ριό Στα­νός τῆς Χαλ­κι­δι­κῆς καί ἔ­ζη­σε τόν 19ο αἰ­. μ.Χ. Τόν βί­ο της ἔ­χει γρά­ψει ὁ Ἅ­γιος Νι­κό­δη­μος ὁ Ἁ­γι­ο­ρεί­της στό Νέ­ο Μαρ­τυ­ρο­λό­γιο. Με­τά τήν ἐ­πα­νά­στα­ση τοῦ 1821, ὁ Τοῦρ­κος ἀ­γᾶς τῶν Μαν­τμο­χω­ρί­ων πρό­τει­νε νά τήν κά­νει γυ­ναί­κα τοῦ γιοῦ του. Ἡ Ἁ­γί­α ἀρ­νή­θη­κε σθε­να­ρά τόν ἀλ­λό­θρη­σκο γά­μο, φυ­λα­κί­στη­κε καί βα­σα­νί­στη­κε. Τό­τε ὁ Ἱ­ε­ρο­μό­να­χος ἐ­φη­μέ­ριος τοῦ χω­ριοῦ μέ τήν βο­ή­θεια παλ­λι­κα­ρι­ῶν τήν ἐ­λευ­θέ­ρω­σαν καί μα­ζί μέ τήν μη­τέ­ρα της τίς φυ­γά­δευ­σαν στήν Θά­σο.
   Ἐ­κεῖ ἐγ­κα­τα­στά­θη­καν σέ με­τό­χι τῆς Μο­νῆς Παν­το­κρά­το­ρος τῆς Καλ­λιρ­ρά­χης, ὅ­που ὑ­πη­ρε­τοῦ­σε στόν Να­ό καί ζοῦ­σε βί­ο παρ­θε­νι­κό, ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νο στόν Θε­ό.
    Ὅ­ταν οἱ Τοῦρ­κοι ἐ­πέ­δρα­μαν στό με­τό­χι, ἄγ­γε­λοι ἅρ­πα­ξαν καί δι­έ­σω­σαν τήν Ὁ­σί­α ἀ­πό τήν μα­νί­α τῶν ἀλ­λο­θρή­σκων. Δύ­ο ἡ­μέ­ρες ἀρ­γό­τε­ρα ἐ­πέ­στρε­ψε στό με­τό­χι καί δι­η­γή­θη­κε τήν ἐμπειρία της στόν ἱ­ε­ρο­μό­να­χο Γε­ρά­σι­μο.
    Δέν ἔ­χουν βρε­θεῖ ἀκόμη τά ἅ­για Λεί­ψα­νά της.

---

---

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2023

† ΠΕΜΠΤΗ 31 Kατάθεσις Tιμίας Zώνης Ὑπεραγίας Θεοτόκου
Ὄρθρος- Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Μεγάλος Ἑσπερινός
Ἑβρ. θ΄ 1-7 • Λουκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28                                                               Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

  Σή­με­ρα 31  Αὐγούστου  ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τήν Κατάθεση τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου. 

​    Ἡ Τιμία Ζώ­νη τῆς Θεοτόκου με­τα­φέρ­θη­κε ἀ­πό τήν Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ στήν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη καί το­πο­θε­τή­θη­κε σέ μί­α χρυ­σή θή­κη. Ἡ θή­κη αὐ­τή, ὀ­νο­μά­στη­κε Ἁ­γί­α Σω­ρός.
   Ὅ­ταν πέ­ρα­σαν 410 χρό­νια, ὁ βα­σι­λιάς Λέ­ων ὁ Σο­φός ἄ­νοι­ξε τήν Ἁ­γί­α Σω­ρό γιά τήν βα­σί­λισ­σα σύ­ζυ­γό του Ζω­ή, πού τήν δι­α­κα­τεῖ­χε πνεῦ­μα ἀ­κά­θαρ­το. Ὅ­ταν λοι­πόν ἄ­νοι­ξε τήν Ἁ­γί­α Σω­ρό, βρῆ­κε τήν Τιμία Ζώ­νη τῆς Θε­ο­τό­κου νά ἀ­κτι­νο­βο­λεῖ  ὑ­περ­φυ­σι­κά. Ἀ­φοῦ τήν προ­σκύ­νη­σαν, ὁ Πα­τριά­ρχης ἅ­πλω­σε τήν Τι­μί­α Ζώ­νη πά­νω στή βα­σί­λισ­σα, καί ἀ­μέ­σως αὐ­τή ἐ­λευ­θε­ρώ­θη­κε ἀ­πό τό δαι­μό­νιο. Ὅ­λοι τό­τε δό­ξα­σαν τόν Σω­τή­ρα Χρι­στό καί εὐ­χα­ρί­στη­σαν τήν Πα­νά­χραν­τη Μη­τέ­ρα Του.

---

​    Ἡ Τι­μί­α Ζώ­νη σή­με­ρα φυ­λάσ­σε­ται στήν  Ἱ­ε­ρά Μο­νή Βα­το­παι­δί­ου, σέ ἀ­ση­μέ­νια θή­κη. Τά θαύ­μα­τα πού πραγ­μα­το­ποί­η­σε καί πραγ­μα­το­ποι­εῖ  εἶ­ναι πολ­λά.
    Βο­η­θᾶ εἰ­δι­κά τίς στεῖ­ρες γυ­ναῖ­κες νά ἀ­πο­κτή­σουν παι­δί.

---

---

ΤΕΤΑΡΤΗ 30 Ἀλεξάνδρου, Ἰωάννου καί Παύλου τοῦ Νέου
Πατριαρχῶν Kων/πόλεως
Μεγάλος Ἑσπερινός
Β΄ Κορ. θ΄ 12-ι΄ 7 • Μάρκ. γ΄ 20-27                                                                   Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 30  Αὐ­γού­στου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ τούς Ἁ­γί­ους
Ἀ­λέ­ξαν­δρο, Ἰ­ω­άν­νη καί Παῦ­λο τόν νέ­ο, Πα­τριά­ρχες Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως.

    Ὁ Ἅ­γιος Ἀ­λέ­ξαν­δρος δι­α­κρί­θη­κε γιά τήν μόρ­φω­ση καί τήν ἀ­ρε­τή του. Πῆ­ρε μέ­ρος στήν Α΄ Οἰ­κου­με­νι­κή Σύ­νο­δο στή Νί­και­α τό 325 μ.Χ. ὅ­που κα­τα­δι­κά­στη­κε ὁ  Ἄ­ρει­ος. Ἔ­γι­νε Πα­τριά­ρχης Κων­σταν­­τι­­νου­πό­λε­ως. Ἀ­πε­βί­ω­σε εἰ­ρη­νι­κά τό 340.
    Ὁ Ἅ­γιος Ἰ­ω­άν­νης γεν­νή­θη­κε στήν Τρα­πε­ζούν­τα. Δι­α­κρί­θη­κε γιά τήν με­γά­λη του παι­δεί­α. Ἀ­πο­σύρ­θη­κε σέ Μο­νή τῆς Βι­θυ­νί­ας, ὅ­που ἔζησε 10 χρό­νια. Ἀ­πό ἐ­κεῖ προ­σκλή­θη­κε, γιά νά κα­τα­λά­βει τόν πα­τρι­αρ­χι­κό θρό­νο. Λει­τουρ­γοῦ­σε καί κή­ρυτ­τε καθημερινά στούς Να­ούς τῆς Κων­/πο­λης, ἐ­πι­σκεύ­α­σε τίς εἰ­κό­νες τῆς Ἁ­γί­ας Σο­φί­ας, καί μοί­ρα­ζε ψω­μί καί σι­τά­ρι στούς φτω­χούς.
    Γιά τόν Πα­τριά­ρχη Παῦ­λο δέν ἔ­χου­με σα­φεῖς πλη­ρο­φο­ρί­ες. Με­ρι­κοί νο­μί­ζουν ὅ­τι πρό­κει­ται γιά τόν Παῦ­λο τόν Γ´. Αὐ­τός πα­τρι­άρ­χευ­σε τό 686-693. Προ­ή­δρευ­σε τῆς Παν­θέ­κτης λε­γο­μέ­νης Συ­νό­δου.
    Ἄλ­λοι νο­μί­ζουν, ὅ­τι πρό­κει­ται γιά τόν Πα­τριά­ρχη Παῦ­λο τόν Δ´. Ἀ­νέ­βη­κε στόν θρό­νο τό 770, πα­ραι­τή­θη­κε ὅ­μως στά τέ­λη Αὐ­γού­στου τοῦ 784 καί ἀ­πο­σύρ­θη­κε στή Μο­νή Φλώ­ρου, ὅ­που ἔ­ζη­σε σάν ἁ­πλός μο­να­χός μό­νο δυ­ό ἤ τρεῖς μῆ­νες ἀ­πό τήν πα­ραί­τη­σή του. Ἀ­νῆ­κε στούς ζη­λω­τές τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας καί δι­α­κρί­θη­κε γιά τίς ἐ­λε­η­μο­σύ­νες του.

---

---

† ΤΡΙΤΗ 29 Ἀποτομή τιμίας κεφαλῆς ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
                   Πράξ. ιγ΄ 25-32 • Μάρκ. στ΄ 14-30                            Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

  Σή­με­ρα 29  Αὐγούστου  ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τήν Ἀποτομή τῆς Κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου.

    Ὁ Τί­μιος Πρό­δρο­μος ἔ­λεγ­χε τόν βα­σι­λιά Ἡ­ρώ­δη Ἀν­τί­πα καί τήν πα­ρά­νο­μη σύ­ζυ­γό του Ἡ­ρω­διά­δα, (πού ἦ­ταν γυ­ναί­κα τοῦ ἀ­δελ­φοῦ του Φι­λίπ­που) γιά τήν ἐ­φά­μαρ­τη σχέ­ση τους. Ὁ Ἡ­ρώ­δης, μή ἀ­νε­χό­με­νος τούς ἐ­λέγ­χους τοῦ Προ­δρό­μου, τόν φυ­λά­κι­σε. Σέ κά­ποι­α γι­ορ­τή ὅ­μως τῶν γε­νε­θλί­ων του, ὁ Ἡ­ρώ­δης ὑ­πο­σχέ­θη­κε μέ ὅρ­κο νά δώ­σει στήν κό­ρη τῆς Ἡ­ρω­διά­δος ὅ,τι ζη­τή­σει, δι­ό­τι τοῦ ἄ­ρε­σε πο­λύ ὁ χο­ρός της. Τό­τε ἡ αἱ­μο­βό­ρος Ἡ­ρω­διάς εἶ­πε στήν κό­ρη της νά ζη­τή­σει στό πιά­το τό κε­φά­λι τοῦ Ἰ­ω­άν­νη. Πράγ­μα πού τε­λι­κά ἔ­γι­νε.
     Ἔ­τσι, ὁ ἔν­δο­ξος Πρό­δρο­μος θά πα­ρα­μέ­νει στούς αἰ­ῶ­νες ὑ­πό­δειγ­μα σέ ὅ­λους ὅ­σους θέ­λουν νά ὑ­πη­ρε­τοῦν τήν ἀ­λή­θεια καί νά ἀ­γω­νί­ζον­ται κα­τά τῆς δι­α­φθο­ρᾶς, ἀ­νε­ξάρ­τη­τα ἀ­πό κιν­δύ­νους καί θυ­σί­ες.
     Κα­τά τήν ση­με­ρι­νή ἡ­μέ­ρα κά­νου­με αὐ­στη­ρή νη­στεί­α κι αὐ­τό για­τί τι­μᾶ­ται ἡ ἀ­πο­το­μή της τι­μί­ας κε­φα­λῆς τοῦ Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Προ­δρό­μου, τοῦ με­γα­λύ­τε­ρου τῶν Προ­φη­τῶν. Θε­ω­ρεῖ­ται, μά­λι­στα τό­σο αὐ­στη­ρή νη­στεί­α ὅ­σο ἡ Με­γά­λη Πα­ρα­σκευ­ή.

---

ΔΕΥΤΕΡΑ 28 Mωϋσέως τοῦ Aἰθίοπος Ὁσίου 4ος
Μεγάλος Ἑσπερινός
Β΄ Κορ. η΄ 7-15 • Μάρκ. γ΄ 6-12                                                                         Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 28 Αὐγούστου  ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τόν Ὅσιο Μωϋσῆ τόν Αἰθίοπα.

    Ὁ Ὅ­σιος Μω­ϋ­σῆς ὁ Αἰ­θί­ο­πας κα­τα­γό­ταν ἀ­πό τήν Αἰ­θι­ο­πί­α. Ὑ­πῆρ­ξε ἀρ­χη­γός συμ­μο­ρί­ας λη­στῶν. Κυ­νη­γη­μέ­νος ἀ­πό τήν ἐ­ξου­σί­α γιά τά ἐγ­κλή­μα­τά του, κα­τέ­φυ­γε στήν ἔ­ρη­μο, ὅ­που ζοῦ­σαν ὀ­νο­μα­στοί ἀ­σκη­τές. Ἡ συ­να­να­στρο­φή του μέ τούς Ἁ­γί­ους τόν ἔ­κα­νε σι­γά - σι­γά νά ἡ­με­ρεύ­σει. Τόν ἐ­πι­σκί­α­σε ἡ Χά­ρη τοῦ Θε­οῦ, μα­λά­κω­σε ἡ καρ­διά του, με­τα­νό­η­σε πραγ­μα­τι­κά καί ζή­τη­σε τήν λύ­τρω­ση. Ἡ ἀλ­λα­γή του ἦ­ταν ρι­ζι­κή καί σέ σύν­το­μο χρο­νι­κό δι­ά­στη­μα ἔ­φτα­σε στά μέ­τρα τῶν με­γά­λων Πα­τέ­ρων τῆς ἐ­ρή­μου. Με­τά τό βά­πτι­σμα ἀ­ξι­ώ­θη­κε νά λά­βει καί τήν Χά­ρη τῆς Ἱ­ε­ρω­σύ­νης.
  Οἱ δύο μεγάλες ἀρετές πού τόν κοσμοῦσαν ἦταν ἡ ἀληθινή μετάνοια καί ἡ βαθειά ταπείνωση. Μέχρι τήν τελευταία του ἀναπνοή «ἔκλαιε πικρῶς» γιά τίς ἁμαρτίες του καί θεωροῦσε τόν ἑαυτό του κατώτερο ὄχι μόνον ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί ἀπό αὐτήν τήν ἄλογη κτίση.
    Σέ ἡ­λι­κί­α 75 ἐ­τῶν εἰ­δω­λο­λά­τρες λη­στές εἰ­σέ­βα­λαν στό σπή­λαι­ο πού ἀ­σκή­τευ­ε καί τόν σκό­τω­σαν μέ μα­χαί­ρια.

---

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΙΒ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Πλουσίου Νεανίου),
Ποιμένος Ὁσίου Αἴγυπτος 450, Φανουρίου Μεγαλομάρτυρος Ρόδος
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: γ΄- Ἑωθινόν: Α΄
Α΄ Κορ. ιε΄ 1-11 • Ματθ. ιθ΄ 16-26                                                                         Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 27 Αὐγούστου  ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τόν Φανούριο τόν Νεοφανῆ καί Μεγαλομάρτυρα.

   Ὁ Ἅ­γιος Φα­νού­ριος εἶ­ναι ἀ­πό τούς πιό ἀ­γα­πη­τούς Ἁ­γί­ους σέ ὅ­λο τόν ἑλ­λη­νι­κό λα­ό. Ἔ­γι­νε γνω­στός ἀ­πό τήν τυ­χαί­α εὕ­ρε­ση τῆς εἰ­κό­νας του τόν 14ο αἰ­ώ­να μ.Χ. στή Ρό­δο, ὅ­ταν ἔ­σκα­βαν πα­λιά σπί­τια στό νό­τιο μέ­ρος τοῦ πα­λιοῦ τεί­χους. Ἐ­κεῖ βρέ­θη­κε ἀρ­χαῖ­ος Να­ός μέ πολ­λές κα­τε­στραμ­μέ­νες εἰ­κό­νες καί με­τα­ξύ αὐ­τῶν καί ἡ κα­λά δι­α­τη­ρη­μέ­νη εἰ­κό­να ἐ­πί τῆς ὁ­ποί­ας ὁ τό­τε Μη­τρο­πο­λί­της Ρό­δου Νεῖ­λος ὁ Β' ὁ Δι­α­σπω­ρι­νός (1355 - 1369) δι­ά­βα­σε τό ὄ­νο­μα τοῦ Ἁ­γί­ου «ὁ ἅ­γιος Φα­νῶ».
    Στήν εἰ­κό­να, ὁ Ἅ­γιος πα­ρι­στα­νό­ταν σάν νε­α­ρός στρα­τι­ώ­της, κρα­τών­τας στό δε­ξιό του χέ­ρι σταυ­ρό, πά­νω στόν ὁ­ποῖ­ο ὑ­πῆρ­χε λαμ­πά­δα ἀ­ναμ­μέ­νη, γύ­ρω δέ ἀ­πό τήν εἰ­κό­να τά 12 μαρ­τύ­ριά του. Τόν ἀρ­χαῖ­ο Να­ό πού βρέ­θη­κε ἡ εἰ­κό­να ἀ­νοι­κο­δό­μη­σε, ὕ­στε­ρα ἀ­πό πολ­λές προ­σπά­θει­ες, ὁ Νεῖ­λος καί τόν ἀ­φι­έ­ρω­σε στό ὄ­νο­μα τοῦ Ἁ­γί­ου Φα­νου­ρί­ου, πού ὅ­πως φαί­νε­ται συ­νέ­τα­ξε καί τήν Ἀ­κο­λου­θί­α του.

---

ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ  ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

Τά 12 μαρ­τύ­ρια τοῦ Ἁγίου Φα­νου­­ρίου, ὅπως παρουσιάζονται στήν εἰκόνά του, ἦταν:
ª στέ­κε­ται ἀ­νά­με­σα σέ στρα­τι­ῶ­τες καί νά δι­κά­ζε­ται ἀ­πό τόν ἡ­γε­μό­να·
ªπλήτ­τε­ται ἀ­π’ αὐ­τούς μέ πέ­τρες στό στό­μα καί τήν κε­φα­λή·
ªμα­στι­γώ­νε­ται πά­λι ἀ­π’ αὐ­τούς ἁ­πλω­μέ­νος κα­τά γῆς·
ªκά­θε­ται γυ­μνός καί ξέ­ε­ται τό σῶ­μα του μέ σι­δε­ρέ­νια νύ­χια·
ª εἶ­ναι κλει­σμέ­νος στή φυ­λα­κή·
ªβα­σα­νί­ζε­ται μπρο­στά στό βῆ­μα τοῦ ἡ­γε­μό­να·
ªκαί­ε­ται στά μέ­λη τοῦ σώ­μα­τός του μέ ἀ­ναμ­μέ­νες λαμ­πά­δες·
ªεἶ­ναι δε­μέ­νος σέ μάγ­γα­νο καί βα­σα­νί­ζε­ται·
ªβρί­σκε­ται ἀ­νά­με­σα σέ θη­ρί­α ἀ­βλα­βής·
ªεἶ­ναι ξα­πλω­μέ­νος κα­τά γῆς καί πι­έ­ζε­ται τό σῶ­μα ἀ­πό ἕ­να με­γά­λο λί­θο·
ªεἶ­ναι μέ­σα σέ εἰ­δω­λο­λα­τρι­κό να­ό βα­στά­ζον­τας στίς πα­λά­μες του ἀ­ναμ­μέ­να κάρ­βου­να καί ὁ δι­ά­βο­λος δρα­πε­τεύ­ει στόν ἀ­έ­ρα μέ θρή­νους·
ª στέ­κε­ται μέ­σα σέ ἕ­να κα­μί­νι φω­τιᾶς ἔ­χον­τας ὑ­ψω­μέ­να τά χέ­ρια σέ σχῆ­μα δε­ή­σε­ως.

---

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 Ἀδριανοῦ καί Nαταλίας συζύγων Μαρτύρων Νικομήδεια 4ος
Μεγάλος Ἑσπερινός
Α΄ Κορ. α΄ 26-β΄ 5 • Ματθ. κ΄ 29-34                                                                                Κατάλυσις εἰς πάντα

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Ἀδριανοῦ καί Nαταλίας συζύγων Μαρτύρων Νικομήδεια 4ος

 

 
​  Οἱ Ἅγιοι Ἀδριανός καί Ναταλία ἦταν σύζυγοι καί κατάγονταν ἀπό τή Νικομήδεια. Συνελήφθη ὁ Ἅγιος Ἀδριανός ἐπί Διοκλητιανοῦ καί ἀφοῦ, ὁμολόγησε ὅτι εἶναι χριστιανός, τόν ἔριξαν στήν φωτιά. Στό μαρτύριο τόν ἐνθάρρυνε ἡ σύζυγός του, ἡ ὁποία καί ἐνταφίασε τό σῶμα του, μετά τό μαρτύριο. Μετά ἀπό λίγο καιρό μαρτύρησε καί ἡ ἴδια καί θάφτηκε δίπλα του.

---

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 Τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Bαρθολομαίου καί Tίτου
Τίτ. α΄ 1-5, β΄ 15-γ΄2, 12-15 • Ματθ. ε΄ 14-19                                                          Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

---

† ΠΕΜΠΤΗ 24 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ 1779 ΠANHΓYPIΣ IEPAΣ MONHΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΡΝΑΙΑΣ,
Eὐτυχοῦς Ἱερομάρτυρος 1ος
Β΄ Κορ. ζ΄ 1-10 • Μάρκ. α΄ 29-35                                                                               Κατάλυσις εἰς πάντα

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΗ

---

ΤΕΤΑΡΤΗ 23 AΠOΔOΣIΣ KOIMHΣEΩΣ ΘEOTOKOY,
Λούππου Μάρτυρος 306
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Φιλ. β΄ 5-11 • Λουκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28                                                        Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

---

ΤΡΙΤΗ 22 Μεθέορτα Κοιμήσεως
Ἀγαθονίκου καί τῶν σύν αὐτῷ Μαρτύρων Βιθυνία 4ος
Μεγάλος Ἑσπερινός
Β΄ Κορ. ε΄ 15-21 • Μάρκ. α΄ 16-22                                                                          Κατάλυσις εἰς πάντα

---

ΔΕΥΤΕΡΑ 21 Μεθέορτα Κοιμήσεως Ἀποστόλου Θαδδαίου,
Βάσσης καί τῶν τέκνων αὐτῆς Θεογνίου, Ἀγαπίου καί Πιστοῦ Κύζικος 4ος
Β΄ Κορ. ε΄ 10-15 • Μάρκ. α΄ 9-15                                                                                Κατάλυσις εἰς πάντα

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Μυρίων Ταλάντων), Μεθέορτα Κοιμήσεως
Σαμουήλ Προφήτου 11ος
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: β΄- Ἑωθινόν: ΙΑ΄
Α΄ Κορ. θ΄ 2-12 • Ματθ. ιη΄ 23-35                                                                                    Κατάλυσις εἰς πάντα 

---

ΣΑΒΒΑΤΟ 19 Μεθέορτα Κοιμήσεως
Ἀνδρέου Μεγαλομάρτυρος Στρατηλάτου καί 2.593 Μαρτύρων Κιλικία 3ος
Μεγάλος Ἑσπερινός Α΄ Κορ. α΄ 3-9 • Ματθ. ιθ΄ 3-12                                                                         Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 19 Αὐ­γού­στου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τόν Ἅ­γιο Ἀν­δρέ­α τόν Στρα­τη­λά­τη
καί δύ­ο χι­λιά­δες πεν­τα­κό­σιους ἐ­νε­νήν­τα τρεῖς Μάρ­τυ­ρες (2.593),
πού μαρ­τύ­ρη­σαν μα­ζί μ' αὐ­τόν.

​   Ὁ Ἅ­γιος Ἄν­δρε­ας ἦ­ταν τρι­βοῦ­νος (ἀ­ξι­ω­μα­τι­κός) στόν αὐ­το­κρα­το­ρι­κό στρα­τό πού φύ­λα­γε τά ἀ­να­το­λι­κά σύ­νο­ρα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐ­το­κρα­το­ρί­ας, κα­τά τούς χρό­νους τοῦ αὐ­το­κρά­το­ρα Μα­ξι­μια­νοῦ.
Ὁ ἀρ­χι­στρά­τη­γος Ἀν­τί­ο­χος, πού φη­μι­ζό­ταν γιά τήν σκλη­ρό­τη­τά του ἀ­πέ­ναν­τι στούς χρι­στια­νούς, ὑ­πο­χρε­ω­μέ­νος νά ἀν­τι­με­τω­πί­σει μί­α αἰφ­νί­δια εἰ­σβο­λή τῶν Περ­σῶν, ὅ­ρι­σε ἐ­πι­κε­φα­λῆς ἑ­νός ἀ­πο­σπά­σμα­τος τόν γεν­ναῖ­ο Ἀν­δρέ­α.
Τήν στιγ­μή πού ἦ­ταν ἕ­τοι­μοι νά ἐμ­πλα­κοῦν στήν μά­χη, ὁ Ἀν­δρέ­ας πα­ρό­τρυ­νε τούς ἄν­δρες του νά ἐμ­πι­στευ­θοῦν τόν Χρι­στό, τόν δη­μι­ουρ­γό τοῦ οὐ­ρα­νοῦ καί τῆς γῆς πού ἐκ­μη­δέ­νι­σε τήν δύ­να­μη τῶν ψευ­δῶν θε­ῶν. Ἐ­πι­κα­λού­με­νοι τό­τε μέ μιά φω­νή τό Ὄ­νο­μα τοῦ Χρι­στοῦ ἀ­πέ­κρου­σαν τίς φά­λαγ­γες τῶν ἐ­χθρῶν καί τίς ἀ­πώ­θη­σαν ἐ­κτός συ­νό­ρων. Με­τά τήν ἀ­νέλ­πι­στη αὐτή νί­κη, ὅ­λοι οἱ ἄν­δρες του ἀ­πο­φά­σι­σαν νά με­τα­στρα­φοῦν καί βα­πτί­στη­καν. Τούς κα­τέ­δω­σαν ὅ­μως ὡς χρι­στια­νούς στόν Ἀν­τί­ο­χο. Συ­νε­λή­φθη­σαν καί τούς ὑ­πέ­βα­λαν σέ φο­βε­ρά βα­σα­νι­στή­ρια. Τέ­λος τούς ἔ­σφα­ξαν ὅ­λους. 

---

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 Μεθέορτα Κοιμήσεως Ἀγαπίου Ἱερομάρτυρος Γαλάτιστα 1752, ἑορτάζεται στήν Γαλάτιστα Χαλκιδικῆς,
Φλώρου καί Λαύρου Μαρτύρων Ἰλλυρία 2ος
Β΄ Κορ. δ΄ 13-18 • Ματθ. κδ΄ 27-33, 42-51                                                                    Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

---

ΠΕΜΠΤΗ 17 Μεθέορτα Κοιμήσεως Mύρωνος Μάρτυρος Κύζικος 254
Β΄ Κορ. δ΄ 1-12 • Ματθ. κδ΄ 13-28                                                                                         Κατάλυσις εἰς πάντα 

---

ΤΕΤΑΡΤΗ 16 Μεθέορτα Κοιμήσεως Ἁγίου Mανδηλίου Κων/ πολις 944,
Διομήδους Μάρτυρος Κιλικία 298
Α΄ Τιμ. γ΄ 13-δ΄ 5 • Λουκ. θ΄ 51-57, ι΄ 22-24, ιγ΄ 22                                                               Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

---

​† ΤΡΙΤΗ 15 KOIMHΣIΣ THΣ ΘEOTOKOY
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Φιλ. β΄ 5-11 • Λουκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28                                                                        Κατάλυσις εἰς πάντα

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 15 Αὐ­γού­στου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τιμᾶ
τήν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. 

   Ὅταν ἦλθε ἡ στιγμή νά τελειώσει τήν ἐπίγεια ζωή της ἡ Θεοτόκος, ἄγ­γελος Κυρίου τῆς τό ἔκανε γνω­στό τρεῖς μέρες πρίν.
   Ἡ χαρά τῆς Θεοτόκου ὑπῆρξε μεγάλη, διότι θά συναντοῦσε τόν Υἱό καί Θεό της. Πῆγε, λοιπόν, καί προσευχήθηκε στό ὄρος τῶν Ἐλαι­ῶν καί ἔπειτα, γύρισε στό σπίτι τοῦ Ἰωάννη, ὅπου ἔκα­νε γνωστή τήν ἐπικείμενη κοίμησή της.
   Τήν τρίτη ἡμέρα, νεφέλη ἅρπαξε τούς Ἀποστόλους καί, ἀπό τούς  μακρινούς τόπους ὅπου κήρυτταν τό Εὐαγγέλιο, τούς ἔφερε ὅλους κοντά στή Θεοτόκο.  
    Ὅταν κοιμήθηκε ἡ Παναγία, τήν τοποθέτησαν στό μνῆμα τῆς Γεσθημανῆ μέ ψαλμούς καί ὕμνους. Ἐπειδή, κατά θεία οἰκονομία, ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς δέν ἦταν παρών στήν κηδεία τῆς Θεομήτορος, ζήτησε νά ἀνοι­χτεῖ ὁ τάφος ὥστε νά προσκυνήσει καί αὐτός τό Σῶμα τῆς Θεοτόκου.
   Ἔτσι, μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες, ἄνοιξαν τόν τάφο καί ἔκπληκτοι διαπίστωσαν ὅτι ἡ Παναγία ἀναστήθηκε σωματικά καί ἀνελήφθη στούς οὐρανούς.

---

ΔΕΥΤΕΡΑ 14 Προεόρτια τῆς Kοιμήσεως τῆς Θεοτόκου
Mιχαίου Προφήτου 8ος π. Χ.
Μεγάλος Ἑσπερινός
Β΄ Κορ. β΄ 3-15 • Ματθ. κγ΄ 13-22                                                                         Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σήμερα 14 Αὐγούστου  ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ
τόν  Ἅγιο Συμεών τόν Τραπεζούντιο, τόν χρυσοχόο.

    Ὁ Ἅ­γιος Συ­με­ών κα­τα­γό­ταν ἀ­πό τήν Τρα­πε­ζούν­τα, ἀλ­λά ζοῦ­σε καί ἔ­κα­νε τό ἐ­πάγ­γελ­μα τοῦ χρυ­σο­χό­ου στήν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη. Κά­πο­τε βρέ­θη­κε σέ μί­α συμ­πλο­κή, με­τα­ξύ χρι­στια­νῶν καί τουρ­κο­ε­βραί­ων, καί συ­κο­φαν­τή­θη­κε ὅ­τι δῆ­θεν τραυ­μά­τι­σε μέ μα­χαί­ρι ἕ­να τουρ­κο­ε­βραῖ­ο. Τόν συ­νέ­λα­βαν καί τόν ἔ­κλει­σαν στή φυ­λα­κή, ὅ­που πα­ρέ­μει­νε γιά 40 ἡ­μέ­ρες. Μό­λις βελ­τι­ώ­θη­κε ἡ ὑ­γεί­α τοῦ τραυ­μα­τι­σμέ­νου τουρ­κο­ε­βραί­ου, ὑ­πο­χρε­ώ­θη­κε ὁ Συ­με­ών νά κα­τα­βά­λει στόν πα­θόν­τα γιά νο­σή­λια 280 γρό­σια. Με­τά 10 ἡ­μέ­ρες ἀ­πό τήν ἀ­πο­φυ­λά­κι­ση τοῦ Συ­με­ών, ὁ τουρ­κο­ε­βραῖ­ος, πα­ρά τή βελ­τί­ω­ση τῆς ὑ­γεί­ας του, ὑ­πέ­κυ­ψε στά τραύ­μα­τά του. Τό­τε ὁ Συ­με­ών συ­νε­λή­φθη καί πά­λι, καί ὁ κρι­τής τόν πί­ε­ζε νά γί­νει μω­α­με­θα­νός προ­κει­μέ­νου ν' ἀ­πο­φύ­γει τήν θα­να­τι­κή κα­τα­δί­κη. Ἀλ­λά ὁ μάρ­τυ­ρας θαρ­ρα­λέ­α ἀ­πάν­τη­σε. «Καί ἄν μοῦ δώ­σε­τε μύ­ριους θα­νά­τους, ἀ­πό τήν πί­στη καί τήν ἀ­γά­πη τοῦ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, τόν Κύ­ριό μου καί Θε­ό μου δέν χω­ρί­ζω». Τό­τε στίς 14 Αὐ­γού­στου 1653 μ.Χ. τόν κρέ­μα­σαν κά­τω ἀ­πό ἕ­ναν πλά­τα­νο στήν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη. Τό μαρ­τύ­ριο τοῦ Ἁ­γί­ου αὐ­τοῦ νε­ο­μάρ­τυ­ρα, συ­νέ­γρα­ψε ὁ Ἰ­ω­άν­νης Κα­ρυ­ο­φύλ­λης. 

---

---

† ΚΥΡΙΑΚΗ 13 Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Σεληνιαζομένου),
Ἀπόδοσις ἑορτῆς Μεταμορφώσεως
Mαξίμου Ὁσίου Ὁμολογητοῦ 662
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: α΄- Ἑωθινόν: Ι΄
Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας
Α΄ Κορ. δ΄ 9-16 • Ματθ. ιζ΄ 14-23                                                                                 Κατάλυσις οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 13 Αὐ­γού­στου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας ἑ­ορ­τά­ζει
τήν Ἀ­πό­δο­ση τῆς Με­τα­μορ­φώ­σε­ως.
Ἐ­πί­σης τι­μᾶ τήν μνή­μη τῆς Ἁ­γί­ας Εὐ­δοκί­ας τῆς Βα­σί­λισ­σας

    Ἡ Ἁ­γί­α Εὐ­δο­κί­α ἦ­ταν κό­ρη τοῦ Ἀ­θη­ναί­ου φι­λο­σό­φου Λε­ον­τί­ου καί γεν­νή­θη­κε τό 401 μ.Χ. Σπού­δα­σε κα­τά τόν κα­λύ­τε­ρο τρό­πο τήν γραμ­μα­τι­κή, τήν ρη­το­ρι­κή καί τήν φι­λο­σο­φί­α.
    Ἐ­πι­σκέ­φθη­κε τήν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη γιά προ­σω­πι­κή της ὑ­πό­θε­ση καί ἐ­κεῖ παν­τρεύ­τη­κε τόν Θε­ο­δό­σιο τόν Β', μέ­σῳ τῆς ἀ­δελ­φῆς του Πουλ­χε­ρί­ας, πού εἶ­χε κα­τεν­θου­σια­στεῖ ἀ­πό τά σπά­νια χα­ρί­σμα­τα τῆς ἀ­θη­ναί­ας κό­ρης. Ἔ­τσι βα­πτί­στη­κε χρι­στια­νή καί πῆ­ρε τό ὄ­νο­μα Εὐ­δο­κί­α, ἀ­πό Ἀ­θη­να­ΐ­δα πού τήν ἔ­λε­γαν πρίν. Ἡ Εὐ­δο­κί­α, ἀ­πό τήν φύ­ση τῆς γυ­ναί­κα σε­μνή, δέν ἀ­να­κα­τεύ­θη­κε κα­θό­λου μέ τίς βα­σι­λι­κές ὑ­πο­θέ­σεις, Τήν εἵλ­κυ­σε πε­ρισ­σό­τε­ρο ἡ ἀ­λή­θεια τοῦ Χρι­στοῦ. Γι' αὐ­τό καί ἐ­πε­δί­ω­ξε νά ἐ­πι­σκε­φθεῖ τούς Ἁγίους Τό­πους. Κα­τά τήν ἐ­πι­στρο­φή της, ὅ­μως, στήν Βα­σι­λεύ­ου­σα, οἱ σχέ­σεις της μέ τόν Θε­ο­δό­σιο ψυ­χράν­θη­καν, για­τί τήν συ­κο­φάν­τη­σαν ἄ­δι­κα. Γι' αὐ­τό, μέ τήν ἄ­δειά του ἐ­πέ­στρε­ψε στήν Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ, ὅ­που ἵ­δρυ­σε πολ­λά Μο­να­στή­ρια. Καί μέ προ­σευ­χή καί με­λέ­τη τε­λεί­ω­σε τήν ζω­ή της.

---

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 
Ο ΜΗΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ
ΘΑΥΜΑ Λ΄

    Ἕ­να εὐ­σε­βές ἀν­δρό­γυ­νο εἶ­χε ἕ­να ἀ­γο­ρά­κι τρι­ῶν ἐ­τῶν. Οἱ γο­νεῖς εἶ­χαν στό σπί­τι μί­α με­γά­λη εἰ­κό­να τῆς Πα­να­γί­ας. Κά­θε φο­ρά πού περ­νοῦ­σαν ἀ­πό μπρο­στά ἔ­λε­γαν τόν Χαι­ρε­τι­σμό τοῦ Ἀρ­χαγ­γέ­λου. Τό ἴ­διο ἔ­κα­νε καί τό μι­κρό, χω­ρίς νά ἔ­χει ἐ­πί­γνω­ση.
    Κά­ποι­α φο­ρά πού ἔ­παι­ζε μέ ἄλ­λα παι­δά­κια κον­τά σέ ἕ­να πο­τά­μι, κα­τά λά­θος ἔ­πε­σε μέ­σα στόν πο­τα­μό. Οἱ γεί­το­νες πού πῆ­γαν γιά βο­ή­θεια δέν τό ἔ­βρι­σκαν που­θε­νά.
   Ἔ­τρε­ξαν τά ἄλ­λα παι­διά καί εἶ­παν στήν μη­τέ­ρα ὅ­τι τό παι­δί πνί­γη­κε. Μό­λις πλη­σί­α­σε ἡ μη­τέ­ρα, εἶ­δε τό παι­δί νά κά­θε­ται στή μέ­ση τοῦ πο­τα­μοῦ πά­νω στό νε­ρό, σάν σέ θρό­νο.  Ὅταν τό ρώ­τη­σε ἀ­πό μα­κριά: Πῶς εἶ­σαι, παι­δί μου; ἐ­κεῖ­νο ἀ­πάν­τη­σε: Κα­λά εἶ­μαι, μη­τέ­ρα μου. Μέ κρα­τά­ει ἐ­κεί­νη ἡ Κυ­ρί­α καί δέν φο­βᾶ­μαι.
    Ὅ­ταν ἐ­πέ­στρε­ψαν στό σπἰ­τι καί τό ρώ­τη­σε ὁ πα­τέ­ρας, πῶς σώ­θη­κε, ἀ­πάν­τη­σε, δεί­χνον­τας τήν εἰ­κό­να τῆς Πα­να­γί­ας: Ὅ­ταν ἔ­πε­σα στό νε­ρό, ἔ­τρε­ξε ἡ Κυ­ρί­α πού ἔ­χου­με στό σπί­τι στήν εἰ­κό­να καί μέ κρα­τοῦ­σε μέ­χρι τήν στιγ­μή πού μέ πῆ­ραν οἱ ἄν­θρω­ποι.
     Καί τό πα­ρά­δο­ξο ἦ­ταν ἐ­πί­σης ὅ­τι, ἐ­νῶ τό μι­κρό δέν μι­λοῦ­σε κα­θα­ρά (λό­γῳ ἡ­λι­κί­ας), ὅ­ταν ἐ­ξι­στο­ροῦ­σε τό θαῦ­μα, μι­λοῦ­σε ὁ­λο­κά­θα­ρα, σάν με­γά­λος ἄν­θρω­πος.

---

---

ΣΑΒΒΑΤΟ 12 Μεθέορτα Μεταμορφώσεως,
Ἀνικήτου καί τοῦ ἀνεψιοῦ αὐτοῦ Φωτίου Μαρτύρων Νικομήδεια 305
Μεγάλος Ἑσπερινός
Ρωμ. ιε΄ 30-33 • Ματθ. ιζ΄ 24-ιη΄ 4                                                                        Κατάλυσις οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 12 Αὐ­γού­στου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τούς Ἁ­γί­ους Μάρτυρες Φώ­τιο καί Ἀ­νί­κη­το.

   Οἱ Ἅ­γιοι Φώ­τιος καί Ἀ­νί­κη­τος κα­τά­γον­ταν ἀ­πό τήν Νι­κο­μή­δεια. Ὅ­ταν ὁ Δι­ο­κλη­τια­νός κί­νη­σε δι­ωγ­μό κα­τά τῶν χρι­στια­νῶν, μί­λη­σε μπρο­στά στήν Σύγ­κλη­το μέ τούς πιό ὑ­βρι­στι­κούς λό­γους ἐ­ναν­τί­ον τους. Ὁ Ἀ­νί­κη­τος, πού ἦ­ταν πα­ρών, ση­κώ­θη­κε μέ θάρ­ρος, δή­λω­σε ὅ­τι εἶ­ναι χρι­στια­νός καί εἶ­πε στόν Δι­ο­κλη­τια­νό: «Πλα­νᾶ­σαι, βα­σι­λιά, ἄν νο­μί­ζεις ὅ­τι μέ τά μέ­τρα κα­τά τῶν Χρι­στια­νῶν θά πε­τύ­χεις τούς ἀ­σε­βεῖς σκο­πούς σου. Μά­θε ὅ­τι οἱ χρι­στια­νοί ἀ­πο­τε­λοῦν σή­με­ρα τήν ὑ­γι­έ­στε­ρη με­ρί­δα τῆς ρω­μα­ϊ­κῆς αὐ­το­κρα­το­ρί­ας. Καί θά ἦ­ταν ἀ­νό­η­τοι ἄν πί­στευ­αν στά εἴ­δω­λα».
   Ὁ Δι­ο­κλη­τια­νός δι­έ­τα­ξε καί τόν ἔ­ρι­ξαν σέ ἕ­να τρο­με­ρό λι­ον­τά­ρι. Τό λι­ον­τά­ρι ὅμως ἡ­μέ­ρε­ψε σάν πρό­βα­το. Κα­τό­πιν τόν ἔ­βα­λαν σέ τρο­χό μέ ἀ­ναμ­μέ­νη φω­τιά ἀ­πό κά­τω. Ἀλ­λά ὁ τρο­χός στα­μά­τη­σε καί ἡ φω­τιά ἔ­σβη­σε. Τό­τε ἔ­τρε­ξε καί τόν ἀγ­κα­λί­α­σε ὁ ἀ­νε­ψιός του Φώ­τιος. Οἱ εἰ­δω­λο­λά­τρες, ἔ­δε­σαν καί τούς δύ­ο καί τούς ἔ­βα­λαν μέ­σα σέ λου­τρό, τοῦ ὁ­ποί­ου τό νε­ρό ὑ­περ­θέρ­μα­ναν. Ἔ­τσι καί οἱ δύ­ο πα­ρέ­δω­σαν τό πνεῦ­μα τους ἔν­δο­ξα.

---

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 Μεθέορτα Μεταμορφώσεως Ἀνάμνησις θαύματος Ἁγίου Σπυρίδωνος, ἑορτάζεται στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Κοσμᾶ Ἀρναίας, Eὔπλου Διακόνου Μεγαλομάρτυρος Μικρός Παρακλητικός Κανόνας
Β΄ Κορ. α΄ 12-20 • Ματθ. κβ΄ 23-33                                                                    Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

  Σή­με­ρα 11 Αὐ­γού­στου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τό θαῦ­μα τοῦ Ἁ­γί­ου Σπυ­ρί­δω­να στήν Κέρ­κυ­ρα τό 1716.

 

​    Τό 1716 ἡ Κέρ­κυ­ρα βρι­σκό­ταν στά χέ­ρια τῶν Βε­νε­τῶν, οἱ ὁ­ποῖ­οι τήν κα­τεῖ­χαν ἀ­πό τό 1386.
     Οἱ Τοῦρ­κοι τήν 24η Ἰ­ου­νί­ου τοῦ 1716, ξε­κί­νη­σαν νά πο­λι­ορ­κοῦν τήν Κέρ­κυ­ρα.
     Ἡ πο­λι­ορ­κί­α τῶν Τούρ­κων ἔ­λη­ξε τά ξη­με­ρώ­μα­τα τῆς 11ης Αὐ­γού­στου τοῦ 1716, μέ θαυ­μα­τουρ­γι­κή ἐ­πέμ­βα­ση τοῦ Ἁ­γί­ου Σπυ­ρί­δω­νος. Ὅ­λη τήν νύ­χτα τῆς 10ης Αὐ­γού­στου πολ­λοί στρα­τι­ῶ­τες εἶ­δαν τόν Ἅ­γιο Σπυ­ρί­δω­να μέ τήν μορ­φή κα­λό­γε­ρου πλαι­σι­ω­μέ­νου ἀ­πό ἑ­κα­τον­τά­δες οὐ­ρά­νι­ες ἀγ­γε­λι­κές δυ­νά­μεις νά βγαί­νει ἀ­πό τόν Να­ό του, ὅ­που βρί­σκε­ται τό Θαυ­μα­τουρ­γό του Λεί­ψα­νο καί νά ἀ­πει­λεῖ μέ ἀ­ναμ­μέ­νο πυρ­σό τούς ἐ­πι­τι­θέ­με­νους Μου­σουλ­μά­νους, οἱ ὁ­ποῖ­οι τρά­πη­καν σέ φυ­γή πα­νι­κό­βλη­τοι. 

---

---

ΠΕΜΠΤΗ 10 Μεθέορτα Μεταμορφώσεως, Λαυρεντίου Διακόνου Μάρτυρος Ρώμη 53 Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας
Β΄ Κορ. α΄ 1-7 • Ματθ. κα΄ 43-46                                                                  Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 10 Αὐ­γού­στου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τούς Ἁ­γί­ους Λαυ­ρέν­τιο Ἀρ­χι­δι­ά­κο­νο, Ξύ­στο Πά­πα Ρώ­μης καί Ἱπ­πό­λυ­το.

   Ὁ Ξύ­στος Β' Πά­πας Ρώ­μης κα­τα­γό­ταν ἀ­πό τήν Ἀ­θή­να. Κατά τόν δι­ωγ­μό ἐναντίον τῶν χρι­στια­νῶν (253), ὁ­μο­λό­γη­σε τόν Χρι­στό καί ἀ­πο­κε­φα­λί­στη­κε.
    Ὁ Ἀρ­χι­δι­ά­κο­νος Λαυ­ρέν­τιος εἶ­χε ἀ­να­λά­βει τήν δι­α­χεί­ρι­ση τῆς πε­ρι­ου­σί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Τόν συ­νέ­λα­βαν οἱ εἰ­δω­λο­λά­τρες καί τόν δι­έ­τα­ξαν νά πα­ρα­δώ­σει τούς θη­σαυ­ρούς της. Ὁ Ἅ­γιος δέ­χθη­κε, καί με­τά ἀ­πό λί­γο ἐ­πέ­στρε­ψε μέ μί­α φά­λαγ­γα ἁ­μα­ξῶν, γε­μά­τες φτω­χούς, ὀρ­φα­νά καί ἀ­νά­πη­ρους. Καί εἶ­πε στόν ἡ­γε­μό­να ὅ­τι σέ αὐ­τούς τούς πά­σχον­τες εἶ­ναι ἀ­πο­τα­μι­ευ­μέ­νοι οἱ θη­σαυ­ροί τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, «ὅ­που οὔ­τε σκό­ρος, οὔ­τε σα­πί­λα καί σκου­ριά ἀ­φα­νί­ζουν αὐ­τούς τούς θη­σαυ­ρούς…» (Ματθ., 6,20).     Ἐ­ξα­γρι­ω­μέ­νοι τό­τε οἱ εἰ­δω­λο­λά­τρες, τόν ἔ­ψη­σαν ζων­τα­νό, πά­νω σέ σι­δε­ρέ­νια σχά­ρα.
    Τό λεί­ψα­νό του πα­ρέ­λα­βε κά­ποι­ος εὐ­σε­βής χρι­στια­νός, ὁ Ἱπ­πό­λυ­τος. Τό­τε ὁ ἡ­γε­μό­νας, δι­έ­τα­ξε καί ἔ­συ­ραν τόν Ἰπ­πό­λυ­το ἄ­γρια ἄ­λο­γα μέ­σα σέ ἀγ­κά­θια, καί ἔ­τσι μαρ­τυ­ρι­κά τε­λεί­ω­σε τήν ζω­ή τους.

---

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 
Ο ΜΗΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Περί τοῦ Ἰουδαίου μικροῦ παιδιοῦ
πού κοινώνησε τά Ἄχραντα Μυστήρια
καί δέν κάηκε ἀπό τήν φλόγα τῆς καμίνου.

    Στά μέρη τῆς Ἀνατολῆς ἦταν κάποιος Ἰουδαῖος καί εἶχε ἕνα μικρό παιδί ἑπτά χρονῶν. Αὐτό μιά ἡμέρα πῆγε στήν Ἐκκλησία. Ὅταν εἶδε τά ἄλλα παιδία πού κοινώνησαν, κοινώνησε καί ἐκεῖνο τό τίμιο Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου.
    Ὁ ἱερέας νομίζοντας ὅτι εἶναι παιδί Χριστιανοῦ, τό κοινώνησε. Ἀφοῦ ἔφαγε τό Ἀντίδωρον, ἔφυγε στό σπίτι του καί τό ἀνήγγειλε στούς γονεῖς του. Ὁ πατέρας του θύμωσε, σάν ἐχθρός τοῦ Χριστοῦ πού ἦταν, καί θέλοντας νά ἐκδικηθεῖ γιά τήν προσβολή, πού ἔκανε τό παιδί του (καθώς αὐτός ὁ πλανεμένος νόμιζε,) στόν Μωσαϊκό νόμο, ἅρπαξε ἀμέσως τό ἀθῶο παιδί καί τό ἔριξεν σέ ἀναμμένο κάμινι, βάζοντας καί πιό πολλά ξύλα, διά νά καεῖ τό παιδί πιό γρήγορα.  Ἀλλά αὐτός πού διαφύλαξε ἀβλαβεῖς τούς τρεῖς Παῖδες ἐν μέσω τῆς Χαλδαϊκῆς καμίνου, ἐσκέπασε καί αὐτό τό εὐλογημένο, καί δέν κάηκε ἀπό τό παμφάγο πῦρ. Ἀντιθέτως στεκόταν σάν νά ἀναπαυόταν σέ δροσιά. Μόλις ἡ μητέρα τό ἄκουσε αὐτό, ἔτρεξε μέ ὀδυρμούς, νομίζοντας ὅτι θά ἔβρισκε τό παιδί της στάχτη. Πλησίασαν  καί ἄλλοι Χριστιανοί καί εἶδαν τό παιδί νά στέκεται στό μέσον τῆς φλόγας σῶο καί ὑγιές. Οὔτε τά ροῦχα του, οὔτε τρίχα τῆς κεφαλῆς του δέν εἶχε πάθει τίποτα.
     Ἀφοῦ τό ἔβγαλαν ἔξω μέ πολύ θαυμασμό καί ἔκπληξη, φώναξαν ὅλοι, ὅτι ἔπρεπε νά ρίξουν στήν κάμινο τόν πατέρα του, γιά νά πάθει τά ἴδια.
   Τόν ἔδεσαν καί τόν ἔριξαν στήν φωτιά καί ἀμέσως κάηκε ὁ ἄθλιος. Τό δέ παιδί, ὅταν τό ρώτησαν, ἀπάντησε:
    - Ἐκείνη ἡ γυναίκα πού εἶναι στήν Ἐκκλησία, πού ἔφαγα τό ψωμί, καί κρατάει τό βρέφος στήν ἀγκαλιά της, στεκόταν κοντά μου καί μέ σκέπαζε μέ τό πανωφόρι της καί δέν μέ ἄγγιζε ἡ φλόγα καθόλου.
    Τότε κατάλαβαν, ὅτι ἡ Παναγία ἦταν Ἐκείνη πού τό προσ­τάτευε χάριν τῆς Ἁγίας Κοινωνίας πού εἶχε πάρει. Ἀναγνωρίζοντας ἡ Ἰουδαία τήν ἀληθινή Πίστη, ἀναγεν­νήθηκε μαζί μέ τό παιδί της καί βαπτίστηκαν στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἀπό αὐτό τό γεγονός καί ἄλλοι Ἰουδαῖοι πίστευσαν στόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, στόν Ὁποῖο ἀνήκει ἡ δόξα στούς αἰῶνες. Ἀμήν.

---

---

† ΤΕΤΑΡΤΗ 9 Μεθέορτα Μεταμορφώσεως Ἁγίου Ἀποστόλου Mατθία
Μικρός Παρακλητικός Κανόνας
Πράξ. α΄ 12-17, 21-26 • Ματθ. κα΄ 28-32                                                         Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου 

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 9 Αὐγούστου  ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τόν Ἀπόστολο Ματθία καί τόν Ἅγιο Γερμανό ἐν Ἀλάσκᾳ

     Πῶς ὁ Ματθίας κατατάχθηκε στὸ χορὸ τῶν δώδεκα Ἀποστόλων, τὸ γνωρίζουμε ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων.
Μετὰ τὴν προδοσία καὶ τὸν ἀπαγχονισμὸ τοῦ Ἰούδα καὶ μετὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, οἱ ἕντεκα μαθητὲς μὲ τὴν Παναγία βρίσκονταν στὸ ὑπερῷον. Τότε ὁ Πέτρος πρότεινε νὰ ἐκλεγεῖ ἄλλος ἀντὶ τοῦ Ἰούδα, ἀπὸ τοὺς ἄνδρες ποὺ ἀκολουθοῦσαν ὑπηρετῶντας τὸν Χριστό. Ἡ πρόταση ἔγινε δεκτὴ καὶ τέθηκαν δύο ὑποψήφιοι: ὁ Ἰωσὴφ ὁ καλούμενος Βαρσαββᾶς καὶ ὁ Ματθίας. Τότε ἔβαλαν κλῆρο, καὶ δίνοντας σὲ ὅλους ἐμᾶς παράδειγμα ἐναπόθεσης κάθε ἐκλογῆς μας στὸ Θεό, προσευχήθηκαν ὅλοι μαζὶ ὡς ἑξῆς:
     «Σὺ Κύριε, καρδιογνῶστα πάντων, ἀνάδειξαν ὂν ἐξελέξω ἐκ τούτων τῶν δύο ἕναν, λαβεῖν τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης καὶ ἀποστολῆς». Δηλαδή: «Σὺ Κύριε, ποὺ γνωρίζεις τὶς καρδιὲς ὅλων, φανέρωσε καθαρὰ ἐκεῖνον ποὺ ἐξέλεξες, ἕναν ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς δύο, γιὰ νὰ ἐπωμισθεῖ τὸ ἀξίωμα τῆς ἀποστολικῆς διακονίας».
    Στὴν συνέχεια ὁ κλῆρος ἔπεσε στὸ Ματθία. Καὶ ἔτσι προστέθηκε στοὺς ἕντεκα Ἀποστόλους. Ἀπὸ τὴ μετέπειτα ζωὴ τοῦ Ματθία, γνωρίζουμε ὅτι κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν Αἰθιοπία, ὅπου καὶ τελείωσε τὴ ζωή του μαρτυρικά.

---

Ὁ Ἅ­γιος Ἱ­ε­ρα­πό­στο­λος Γερ­μα­νός ὁ ἐν Ἀ­λά­σκᾳ Ὅ­σιος

    ​Γεν­νή­θη­κε κον­τά στή Μό­σχα τό 1756 ἀ­πό γο­νεῖς εὐ­σε­βεῖς. Σέ ἡ­λι­κί­α 16 ἐ­τῶν μπῆ­κε ὡς δό­κι­μος στή Μο­νή Ἁ­γί­ας Τριά­δας τοῦ Σερ­γί­ου. Κα­τό­πιν πέ­ρα­σε γιά λί­γο ἀ­πό τήν Μο­νή Σα­ρώφ, ὅ­που γνώ­ρι­σε τόν με­γά­λο στά­ρετς Να­ζά­ριο. Τό 1783 ἔ­γι­νε δε­κτός στή Μο­νή Βα­λα­άμ καί ἐ­κά­ρη μο­να­χός μέ τό ὄ­νο­μα Γερ­μα­νός. Ἐ­πέ­λε­ξε τήν αὐ­στη­ρή ἀ­σκη­τι­κή ζω­ή καί μέ τήν εὐ­λο­γί­α τοῦ ἡ­γου­μέ­νου του ἀ­πο­σύρ­θη­κε βα­θιά μέ­σα στά δά­ση, ὅ­που καί ἀ­σκή­τευ­ε.
     Τό 1793 ἐ­πι­λέ­χτη­κε μα­ζί μέ τό ἅ­γιο Ἰ­ου­βε­νά­λιο (13 Δεκεμ­βρί­ου) καί ἄλ­λους πέν­τε μο­να­χούς γιά τόν εὐ­αγγε­λι­σμό τῆς Ἀ­λά­σκας. Με­τά τό μαρ­τυ­ρι­κό θά­να­το τοῦ Ἁγί­ου Ἰ­ου­βε­να­λί­ου, καί μή ἔ­χον­τας βο­ή­θεια ἀ­πό που­θενά, ἀ­πο­σύρ­θη­κε σ’ ἕ­να μι­κρό νη­σά­κι τό Ἐ­λό­βυγ δη­λαδή «νη­σί τῶν ἐ­λά­των», ὅ­που τό ἔ­κα­νε ὁρ­μη­τή­ριό του γιά τή συ­νέ­χι­ση τῆς ἱ­ε­ρα­πο­στο­λῆς του. Ἡ ἄ­κρως ἀ­σκη­τι­κή ζω­ή του μέ­σα στήν ἄ­γρια καί ἀ­φι­λό­ξε­νη φύ­ση, προ­σέλκυ­σε τό ἐν­δι­α­φέ­ρον καί τήν συμ­πά­θεια τῶν ἰ­θα­γε­νῶν, καί μ’ αὐ­τόν τόν τρό­πο προ­σέλ­κυ­σε πολ­λούς στόν δρόμο τοῦ ἀ­λη­θι­νοῦ Θε­οῦ. Βο­η­θοῦ­σε προ­σω­πι­κά τούς πάντες ἀ­κού­ρα­στα καί τούς μά­θαι­νε πολ­λές τε­χνι­κές γιά τήν καλ­λι­έρ­γεια τῆς γῆς. Ἔ­τσι εὐ­ερ­γε­τῶν­τας καί δι­δάσκον­τας τε­λεί­ω­σε τήν ὅ­σια ζω­ή του στίς 15 Νο­εμ­βρίου 1836, σέ ἡ­λι­κί­α 81 ἐ­τῶν. Ὀ­νο­μά­στη­κε προ­στά­της τῆς Ἀ­με­ρι­κα­νι­κῆς Ὀρ­θό­δο­ξης Ἐκ­κλη­σί­ας, πού ἐ­πί­σημα δι­α­κή­ρυ­ξε τήν ἁ­γι­ό­τη­τά του στίς 9 Αὐ­γού­στου 1970.

---

---

ΤΡΙΤΗ 8 Μεθέορτα Μεταμορφώσεως Aἰμιλιανοῦ Ἐπισκόπου Kυζίκου 820
Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας
Α΄ Κορ. ιε΄ 29-38 • Ματθ. κα΄ 23-27                                                                Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 8 Αὐ­γού­στου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
​τόν Ἅ­γιο Τρι­αν­τά­φυλ­λο τόν Νε­ο­μάρ­τυ­ρα (1663-1680).

   Ὁ Ἅ­γιος Τρι­αν­τά­φυλ­λος ὁ Νε­ο­μάρ­τυ­ρας γεν­νή­θη­κε στήν Ζα­γο­ρά τῆς Μα­γνη­σί­ας τό 1663. Ἀ­πό μι­κρός ἐρ­γα­ζό­ταν ὡς ναύ­της σέ ἕ­να ἀ­πό τά πιό πε­ρί­φη­μα ζα­γο­ρια­νά κα­ρά­βια. Τό κα­λο­καί­ρι τοῦ 1680 τό πλοῖ­ο του ἔ­δε­σε στό λι­μά­νι τῆς Κων­σταν­τι­νού­πο­λης. Ἐ­κεῖ ὁ Τρι­αν­τά­φυλ­λος ἐ­πι­σκέ­φτη­κε τίς Ἐκ­κλη­σί­ες καί τά ἁ­γι­ά­σμα­τα τῆς Πό­λης. Ἦρ­θε σέ φι­λο­νι­κί­α μέ κά­ποι­ους Τούρ­κους, οἱ ὁ­ποῖ­οι τόν συ­κο­φάν­τη­σαν ὅ­τι δῆ­θεν ἤ­θε­λε νά γί­νει Μω­α­με­θα­νός.
    Ὁ Τρι­αν­τά­φυλ­λος ὅ­μως ἀρ­νή­θη­κε τήν συ­κο­φαν­τί­α. Ἔ­μει­νε στα­θε­ρός καί ἀ­κλό­νη­τος στήν πί­στη του καί ἔ­λα­βε τό στε­φά­νι τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου σέ ἡ­λι­κί­α 18 ἐ­τῶν, τήν 8η Αὐ­γού­στου τοῦ 1680 στόν Ἱπ­πό­δρο­μο τῆς Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως.
    Τε­μά­χιο τοῦ ἱ­ε­ροῦ Λει­ψά­νου τοῦ Ἁ­γί­ου Τρι­αν­τά­φυλ­λου ὑ­πάρ­χει τε­θη­σαυ­ρι­σμέ­νο στήν Ι. Μο­νή Ἁ­γί­ου Νι­κο­λά­ου, στό νη­σί Ἄν­δρος, μα­ζί μέ τήν εἰ­κό­να τοῦ Ἁ­γί­ου.

---

---

ΔΕΥΤΕΡΑ 7 Μεθέορτα Μεταμορφώσεως
Δομετίου Πέρσου Ὁσιομάρτυρος 363
Μικρός Παρακλητικός Κανόνας
Α΄ Κορ. ιε΄ 12-20 • Μάρκ. θ΄ 2-9                                                                            Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

---

​† ΚΥΡΙΑΚΗ 6 H METAMOPΦΩΣIΣ TOY ΣΩTHPOΣ
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἦχος: πλ. δ΄- Ἑωθινόν: Θ΄
Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας
Β΄ Πέτρ. α΄ 10-19 • Ματθ. ιζ΄ 1-9                                                                             Κατάλυσις ἰχθύος

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 6 Αὐ­γού­στου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τήν Με­τα­μόρ­φω­ση τοῦ Κυ­ρί­ου μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ.

    Κα­τά τήν δι­ή­γη­ση τῶν Εὐ­αγ­γε­λι­στῶν, ὁ Κύ­ριός μας Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός πῆ­ρε ἀ­πό τούς μα­θη­τές τόν Πέ­τρο, τόν Ἰ­ω­άν­νη καί τόν Ἰ­ά­κω­βο καί ἀ­νέ­βη­κε στό ὄ­ρος Θα­βώρ γιά νά προ­σευ­χη­θεῖ.
    Ἐ­κεῖ οἱ μα­θη­τές ἀν­τί­κρι­σαν ἕ­να ἀ­προσ­δό­κη­το καί ἐ­ξαί­σιο θέ­α­μα. Τό πρό­σω­πο τοῦ Κυ­ρί­ου ἄ­στρα­φτε σάν τόν ἥ­λιο, καί τά φο­ρέ­μα­τα Του ἦ­ταν λευ­κά σάν τό φῶς. Τόν πε­ρι­στοί­χι­ζαν καί συ­νο­μι­λοῦ­σαν μα­ζί Του ὁ Μω­ϋ­σῆς καί ὁ Ἠ­λί­ας.
   Ὅ­ταν οἱ μα­θη­τές συ­νῆλ­θαν ἀ­πό τήν ἔκ­πλη­ξη, ὁ Πέ­τρος, θέ­λον­τας νά δι­α­τη­ρη­θεῖ αὐ­τή ἡ ἁ­γί­α μέ­θη πού προ­κα­λοῦ­σε ἡ ἀ­κτι­νο­βο­λί­α τοῦ Κυ­ρί­ου, ἱ­κε­τευ­τι­κά εἶ­πε νά στή­σουν τρεῖς σκη­νές. Μί­α γιά τόν Κύ­ριο, μί­α γιά τόν Μω­ϋ­σῆ καί μί­α γιά τόν Ἠ­λί­α. Πρίν προ­λά­βει, ὅ­μως, νά τε­λει­ώ­σει τήν φρά­ση του, ἦλ­θε σύν­νε­φο πού τούς σκέ­πα­σε καί μέ­σα ἀ­π' αὐ­τό ἀ­κού­στη­κε φω­νή πού ἔ­λε­γε: «Οὗ­τος ἐ­στίν ὁ υἱ­ός μου ὁ ἀ­γα­πη­τός· αὐ­τοῦ ἀ­κού­ε­τε» (Λουκ., 9, 28-36). 
    Καί ἐ­μεῖς ὀ­φεί­λου­με, ὄ­χι μό­νο νά Τόν ἀ­κοῦ­με, ἀλ­λά καί νά Τόν ὑ­πα­κοῦ­με. 

---

ΣΑΒΒΑΤΟ 5 Προεόρτια Mεταμορφώσεως,
Eὐσιγνίου Μάρτυρος Ἀντιόχεια 362
Μεγάλος Ἑσπερινός
Α΄ Πέτρ. α΄ 1-β΄ 10 • Ματθ. ιε΄ 32-39                                                                    Κατάλυσις οἴνου καί ἐλαίου

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Νόννας, συζύγου Ἁγίου Γρηγορίου Ἐπισκόπου
Νανζιανζοῦ Καππαδοκία 374

   Ἡ Ἁγία Νόννα ἦταν μητέρα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου (30/1). Εὐσεβής, ἁγνή, μέ θερμή πίστη ἀναδείχτηκε ὁ καλός ἄγγελος τοῦ σπιτιοῦ της.
  Ὅταν ὁ σύζυγός της Γρηγόριος ἔπεσε στήν αἵρεση τῶν Ὑψισταρίων, πού δεχόταν μονοπρόσωπο τόν Ὕψιστο καί ἀπέρριπτε τόν Τριαδικό Θεό, ἡ Νόννα μέ τήν προσευχή της, τήν πειθώ, τήν σοφία καί τήν στοργή, πού διέθετε, τόν ἐπανέφερε στόν ὀρθόδοξο δρόμο. Ἔτσι στήν συνέχεια ἀνεδείχθηκε ἕνας ἀπό τούς πιό εὐσεβεῖς Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐπίσης ἔδειξε μεγάλη προσοχή στήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν της, τοῦ μεγάλου πατέρα τῆς Ἐκκλησίας Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, τοῦ Καισαρίου (9/3) καί τῆς κόρης της Γοργονίας (23/1). Ἀπεβίωσε εἰρηνικά ἀφήνοντας ἕνα σπουδαῖο πρότυπο συζύγου καί μητέρας γιά μίμηση.

---

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 Tῶν Ἁγίων Ἑπτά Παίδων ἐν Ἐφέσῳ 250
Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας
Α΄ Κορ. ιδ΄ 26-40 • Ματθ. κα΄ 12-14, 17-20                                                                       Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 4 Αὐ­γού­στου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τούς Ἁγίους Ἑπτά Παῖδες

     Οἱ Ἅγιοι Ἑπτά Παῖδες, τά ὀνόματα τῶν ὁποίων εἶναι: Μαξιμιλιανός, Ἰάμβλιχος, Μαρτινιανός, Διονύσιος, Ἀντωνίνος (ἤ Ἰωάννης), Κωνσταντῖνος καί Ἑξακουστοδιανός, ἔζησαν στά χρόνια του αὐτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.).
    Ὅταν ξέσπασαν ἀπηνεῖς διωγμοί κατά τῶν Χριστιανῶν, οἱ ἑπτά παῖδες μοίρασαν τήν περιουσία τους στούς πτωχούς, ἐγκατέλειψαν τήν πόλη καί κρύφτηκαν σέ μία σπηλιά μέχρι νά τελειώσει ὁ διωγμός. Ἔτσι δέν θά ἀναγκάζονταν νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους. Ὅταν ὅμως ἀντιλήφθηκαν ὅτι οἱ διῶκτες τούς πλησίαζαν στό καταφύγιό τους, προσευχήθηκαν στό Θεό κατά τήν διάρκεια τῆς νύχτας νά πεθάνουν γιά νά μήν πέσουν στά χέρια τῶν διωκτῶν τους. Ὁ Θεός εἰσάκουσε τή δέησή τους καί τό πρωί κοιμήθηκαν χωρίς νά ξυπνήσουν. Ὁ βασιλιάς ἀνακάλυψε τήν κρυψώνα τους καί διέταξε νά φραγεῖ μέ μία μεγάλη πέτρα ἡ εἴσοδος τῆς σπηλιᾶς.
    Μετά ἀπό 194 χρόνια (περί τό 446 μ.Χ.), ἐπί Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ, ἔκανε τήν ἐμφάνισή της στήν Ἔφεσο κάποια αἵρεση πού δίδασκε κατά τῆς ἀνάστασης νεκρῶν. Ἐκείνη, λοιπόν, τήν ἐποχή, κάποιο παιδί στήν ἀγορά τῆς Ἐφέσου ἀγόρασε ψωμί μέ τό νόμισμα τῆς ἐποχῆς τοῦ Δεκίου, γεγονός ἀνεξήγητο. Ἀνέκριναν τό παιδί, πού ἦταν ὁ Ἰάμβλιχος, καί τούς ὁδήγησε στή σπηλιά ὅπου βρῆκαν ζωντανά καί τά ὑπόλοιπα παιδιά. Ἦταν θαῦμα Θεοῦ πού ἀποδείκνυε τό ἀληθές της Ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν. 

---

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 
Ο ΜΗΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Ὁ Μοναχὸς «Χαῖρε Μαρία»
καὶ ὁ ἱερὸς κρίνος τῆς Παναγίας

   ῞Ενας Χριστιανὸς ὀνόματι Ἰωάννης, ποὺ ἦταν πολὺ εὐλαβὴς καὶ πλούσιος, ἀλλὰ ἀγράμματος, ἔδωσε τὴν περιουσία του στοὺς φτωχοὺς κι ἔγινε Μοναχός.
   Ὅμως στενοχωριόταν, ἐπειδὴ δὲν ἤξερε νὰ διαβάζη προσευχές, ὅπως οἱ ἄλλοι Μοναχοί, γιατὶ εἶχε δύσκολο νοῦ καὶ δὲν ἔπαιρνε τὰ γράμματα. Δὲν γνώριζε οὔτε μία εὐχή.
   Οἱ Πατέρες τοῦ Μοναστηριοῦ προσπάθησαν νὰ τοῦ μάθουν γράμματα, τοῦ ἑρμήνευαν τοὺς ψαλμοὺς καὶ τὶς εὐχές, ἀλλὰ αὐτὸς δὲν μποροῦσε νὰ μάθη τίποτα.
   Κάποιος ἔμπειρος κι ἐνάρετος ἀδελφὸς προσφέρθηκε τότε νὰ τὸν βοηθήση. Τοῦ διάβασε μία πρὸς μία ὅλες τὶς εὐχὲς καὶ τὸν ἐρώτησε ποιὰ τοῦ φαινόταν ὡραιότερη, γιὰ νὰ τοῦ τὴν μάθη.
   - Πιὸ πολὺ μ᾿ ἀρέσει τὸ «Θεοτόκε Παρθένε...», ἀπάντησε ἐκεῖνος.
    Κι ὁ ἐνάρετος Μοναχὸς ἔβαλε κόπο πολὺ καὶ τοῦ ᾿μαθε τὴν ὡραία εὐχὴ πρὸς τὴν Παναγία, δηλαδὴ τό:
    «Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ. Εὐλογημένη Σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας Σου, ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν».
   Ὅταν μὲ τὴν συνεχῆ ἐπανάληψι καὶ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου τὴν ἀποστήθισε ὁ ἀμαθὴς Μοναχός, χάρηκε πολύ. Ἔνοιωθε σὰν ν᾿ ἀπέκτησε θησαυρὸ πολύτιμο καὶ γι᾿ αὐτὸ τὴν ἔλεγε ἀσταμάτητα, ἑκατοντάδες καὶ χιλιάδες φορὲς τὸ 24ωρο! Τὰ χείλη του συνεχῶς κινοῦνταν! Ἀπέφευγε νὰ λέγη λόγια περιττὰ κι ἀπομακρυνόταν ἀπ᾿ τοὺς ἄλλους Μοναχούς, γιὰ νὰ λέγη ὅλο καὶ περισσότερο τὴν προσευχὴ αὐτὴ καὶ ν᾿ ἀπολαμβάνη τὴν γλυκύτητά της!
   - Γιατί μᾶς ἀποφεύγεις, εὐλογημένε;... τοῦ εἶπε μία μέρα ἕνας Μοναχός.
   - Γιὰ νὰ λέγω καμμιὰ φορὰ τὸ «Χαῖρε Μαρία», ἀδελφέ μου, διότι εἶμαι ἁμαρτωλός,... ἀπάντησε.
     Ἀπὸ τότε λοιπὸν οἱ πατέρες τὸν ἔλεγαν «Χαῖρε Μαρία» κι ὄχι Ἰωάννη, ποὺ ἦταν τὸ ὄνομά του!
    «Ἔλα ἐδῶ, Χαῖρε Μαρία», «πήγαινε ἐκεῖ, Χαῖρε Μαρία», «κάνε τοῦτο ἢ ἐκεῖνο Χαῖρε Μαρία»...
   Ἐτοῦτος ὅμως ὁ μακάριος τὰ δεχόταν ὅλα μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίασι. Ἔλεγε δὲ ἀδιάκοπα ἐπὶ χρόνια μὲ πολλὴ εὐλάβεια καὶ ἡδύτητα τὴν ἁγία αὐτὴ εὐχὴ στὴν ῾Υπεραγία Θεοτόκο, ἕως τὴν ὥρα τῆς κοιμήσεώς του, ποὺ χωρίσθηκε ἡ μακαρία κι εὐλογημένη ψυχή του ἀπὸ τὸ σῶμα.
   Οἱ Μοναχοὶ κατὰ τὸν θάνατό του, καθὼς διάβαζαν τὸ Ψαλτήριο καὶ ἐν συνεχείᾳ τὴν Νεκρώσιμη Ἀκολουθία, αἰσθάνθηκαν ὅλοι τους μία ἄρρητη εὐωδία, προερχομένη ἀπ᾿ τὸ ἱερό του λείψανο, καὶ γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο τὸν ἐνταφίασαν σ᾿ ἕνα ξεχωριστὸ τόπο, πίσω ἀπὸ τὸ ἱερὸ Βῆμα.
   Ἡ εὐωδία αὐτή, ὄχι μόνο δὲν λιγόστεψε μετὰ τὴν ταφή του, ἀλλὰ καθημερινὰ αὔξανε.
   Τὴν ἐνάτη μέρα, ὅταν πῆγαν μὲ τὸν Ἡγούμενο νὰ διαβάσουν Τρισάγιο καὶ νὰ τὸν μνημονεύσουν, εἶδαν ἕνα παράδοξο θαῦμα κι ἐξέστησαν ἅπαντες:
    Εἶχε φυτρώσει στὸν τάφο του ἕνας ὡραιότατος κρίνος, καὶ στὸ κάθε φύλλο του ἦσαν γραμμένες μὲ χρυσᾶ γράμματα οἱ λέξεις: «ΧΑΙΡΕ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΜΑΡΙΑ!». Καὶ ἡ εὐωδία τοῦ κρίνου ἐκείνου δὲν ἔμοιαζε μὲ τὴν μοσχοβολιὰ κανενὸς ἐπίγειου ἄνθους!
    Τότε ὁ Ἡγούμενος εἶπε στοὺς Ἀδελφούς:
   - Πατέρες μου, ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ θαυμάσιο ἂς γνωρίσουμε πόση ἁγιωσύνη εἶχε τοῦτος ὁ τρισμακάριος ἄνθρωπος καὶ πόσο πόθο καὶ ἀγάπη ἔτρεφε πρὸς τὴν Κυρία τοῦ Οὐρανοῦ, τὴν ῾Υπεραγία Θεοτόκο. Ἀσφαλῶς ἡ ρίζα αὐτοῦ τοῦ κρίνου θὰ βρίσκεται βαθειὰ μέσα στὴν καρδιά του.
   Στὴν ἐκταφή, ὅπως μᾶς διασώζει ἡ εὐσεβὴς παράδοσι, εἶδαν μὲ τὰ μάτια τους οἱ Μοναχοὶ καὶ διεπίστωσαν, ὅτι ὁ κλῶνος αὐτοῦ τοῦ ὑπερθαυμαστοῦ ὁλόλευκου κρίνου ἐξήρχετο ἀπὸ τὸ στόμα του, οἱ δὲ ρίζες του ξεκινοῦσαν ἀπὸ τὴν ἄλειωτη καὶ εὐωδιάζουσα καρδιά του! Ἐκεῖ εἶχε ριζώσει ὁ ἱερὸς ἐκεῖνος κρίνος!...

---

---

ΠΕΜΠΤΗ 3 Ἰσαακίου, Δαλμάτου, Φαύστου Ὁσίων 5ος
Μικρός Παρακλητικός Κανόνας
Α΄ Κορ. ιδ΄6-19 • Ματθ. κ΄ 17-28                                                                              Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 3 Αὐ­γού­στου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
τήν Ἁ­γί­α Σα­λώ­μη τήν Μυ­ρο­φό­ρο.

   Ἡ Ἁ­γί­α Σα­λώ­μη ἡ Μυ­ρο­φό­ρος ἦ­ταν πρώ­τη ἐ­ξα­δέλ­φη τῆς Πα­να­γί­ας. Εἶ­χε σύ­ζυ­γο τόν Ζε­βε­δαῖ­ο καί γιούς τόν Ἰ­ά­κω­βο καί τόν Ἰ­ω­άν­νη. Ἦταν ἀ­πό τίς γυ­ναῖ­κες πού ἀ­κο­λου­θοῦ­σαν τόν Χρι­στό, καί συ­νει­σέ­φε­ραν στό τα­μεῖ­ο τῆς ἀ­πο­στο­λι­κῆς ἀ­δελ­φό­τη­τας.
   Ἡ Σα­λώ­μη, τίς στιγ­μές τοῦ φρι­κτοῦ πά­θους τοῦ Κυ­ρί­ου, καί ἐ­νῶ μα­θη­τές καί φί­λοι ἀ­πό φό­βο εἶ­χαν δι­α­σκορ­πι­στεῖ, αὐ­τή, μα­ζί μέ τήν Θεοτόκο καί με­ρι­κές ἄλ­λες πι­στές γυ­ναῖ­κες ἦ­ταν ἐ­κεῖ καί κτυ­ποῦ­σαν ἀ­πό λύ­πη τά στή­θη τους. Ἐ­πί­σης ἀ­ξι­ώ­θη­κε νά εἶ­ναι μί­α ἀ­πό τίς μυ­ρο­φό­ρες, στίς ὁ­ποῖ­ες ὁ ἄγ­γε­λος γνω­στο­ποί­η­σε τήν Ἀ­νά­στα­ση τοῦ Ἰ­η­σοῦ.
   Με­τά τήν ἵ­δρυ­ση τῆς χρι­στι­α­νι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἐ­ξα­κο­λού­θη­σε νά δι­α­κρί­νε­ται γιά τόν ζῆ­λο καί τίς ἐ­λε­η­μο­σύ­νες της. Κατά τόν δι­ωγ­μό ἐ­ναν­τί­ον τῆς ἐκ­κλη­σί­ας στήν Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ ἡ καρ­διά της ὑ­πέ­στη με­γά­λο σπα­ραγ­μό τήν ἡ­μέ­ρα, πού ὁ Ἡ­ρώ­δης ἀ­πο­κε­φά­λι­σε τόν πρω­τό­το­κο γιό της Ἰ­ά­κω­βο.  Ἀλ­λά διατήρησε τήν ἐλ­πί­δα στόν Χρι­στό. Πα­ρέ­δω­σε τήν ψυ­χή της εἰ­ρη­νι­κά.

---

---

ΤΕΤΑΡΤΗ 2 Ἀνακομιδή λειψάνων Στεφάνου Πρωτομάρτυρος 428,
ἑορτάζεται στόν Μητροπολιτικό Ναό τῆς Ἀρναίας
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας
Πράξ. στ΄ 8-ζ΄ 5, 47-60 • Ματθ. κ΄ 1-16                                                                         Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σή­με­ρα 2 Αὐ­γού­στου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ
​τήν Ἀ­να­κο­μι­δή τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Λει­ψά­νου τοῦ Ἁ­γί­ου Πρω­το­μάρ­τυ­ρα Στε­φά­νου.

    Στά χρό­νια πού αὐ­το­κρά­το­ρας ἦ­ταν ὁ Μέ­γας Κων­σταν­τῖ­νος, ὁ Ἅ­γιος Στέ­φα­νος φα­νε­ρώ­θη­κε τρεῖς φο­ρές σέ κά­ποι­ον εὐ­σε­βῆ γέ­ρον­τα ἱ­ε­ρέ­α, τόν Λου­κια­νό, καί τοῦ ἀ­πο­κά­λυ­ψε τόν τό­πο, ὅ­που ἦ­ταν κρυμ­μέ­νο τό λεί­ψα­νό του. Αὐ­τός τό ἀ­νέ­φε­ρε στόν Πα­τριά­ρχη Ἱ­ε­ρο­σο­λύ­μων Ἰ­ω­άν­νη, ὁ ὁποῖος πῆ­γε στόν ὑ­πο­δει­κνυ­ό­με­νο τό­πο καί βρῆ­κε τό Ἱ­ε­ρό λεί­ψα­νο τοῦ Ἁ­γί­ου Στε­φά­νου.
    Κα­τά τήν εὕ­ρε­ση ἔ­γι­νε με­γά­λος σει­σμός, καί τό λεί­ψα­νο τοῦ Ἁ­γί­ου πλημ­μύ­ρι­σε εὐ­ω­δί­α τούς πα­ρευ­ρι­σκό­με­νους στόν τό­πο ἐ­κεῖ­νο. Λέ­γε­ται ὅ­τι ἀ­πό τόν οὐ­ρα­νό ἀ­κού­στη­καν ἀγ­γε­λι­κές φω­νές, πού ἔ­λε­γαν «Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ καί ἐ­πί γῆς εἰ­ρή­νη, ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α». Φα­νέ­ρω­ναν, ἔ­τσι, οἱ ἄγ­γε­λοι πε­ρί­τρα­να ὅ­τι ὁ Πρω­το­μάρ­τυ­ρας Στέ­φα­νος μαρ­τύ­ρη­σε γιά τήν ἀ­γά­πη καί τήν δό­ξα τοῦ Θε­οῦ.
    Ἀρ­γό­τε­ρα, τά λεί­ψα­να τοῦ Ἁ­γί­ου με­τα­φέρ­θη­καν ἀ­πό τήν Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ στήν Κων­/πο­λη, στόν Να­ό πού ἀ­νή­γει­ρε ὁ Μ. Κων/νος πρὀς τι­μήν τοῦ Ἁ­γί­ου Στε­φά­νου.

---

---

ΤΡΙΤΗ 1 Πρόοδος Tιμίου Σταυροῦ,
Ἑπτά Mακκαβαίων, Ἐλεαζάρου τοῦ διδασκάλου αὐτῶν
καί τῆς μητρός αὐτῶν Σολομονῆς Μαρτύρων 166 π.Χ.,
Τιμοθέου Ἐπισκόπου Προικονήσου 6ος,
τιμᾶται στήν Ἐνορία τῆς Ἀμμουλιανῆς
Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἁγιασμός πρωτομηνιᾶς
Μεγάλος Ἑσπερινός - Μικρός Παρακλητικός Κανόνας
Ἑβρ. ια΄ 33-ιβ΄ 2 • Ματθ. ι΄ 16-22                                                                                  Ἀρχή Nηστείας
                                                                                                                                              Νηστεία ἄνευ οἴνου καί ἐλαίου

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΕΓΓΑΜΩΝ ΑΓΙΩΝ
​ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΖΥΓΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

Μηνᾶ καί Μηναΐδος συζύγων Μαρτύρων Ἀγγλία