ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ ΑΡΝΑΙΑΣ
  • ΑΡΧΙΚΗ
  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ
  • ΕΚΔΟΣΕΙΣ
  • ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ
  • ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
  • ΠΡΟΪΌΝΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ
  • ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
    • 21ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ
  • ΩΡΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΝ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
  • ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ
  • ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
  • ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΑΜΝΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ
  • ΒΙΝΤΕΟΘΗΚΗ
  • 200 Σ' αγαπώ
  • ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Picture





ΨΥΧΗ
ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΣ

ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ!
​ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΝΑ ΤΑ ΦΥΛΑΓΕΤΕ
ΝΑ ΜΗ ΤΑ ΧΑΣΕΤΕ!

Picture
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ
ΟΛΑ ΕΡΓΟΧΕΙΡΑ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ
Picture
Picture

Picture

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ

ΟΣΙΑ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑ

Picture
    Σή­με­ρα 28 Μαρ­τί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ τήν Ὁ­σί­α Γα­βρι­η­λί­α τήν Ἱ­ε­ρα­πό­στο­λο.
   Ἡ Ὁ­σί­α Γα­βρι­η­λί­α (Αὐ­ρι­η­λί­α Πα­πα­γιά­ννη) γεν­νή­θη­κε στίς 2 Ὀ­κτω­βρί­ου 1897 στήν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη. Ἦ­ταν τό μι­κρό­τε­ρο παι­δί τῆς οἰ­κο­γέ­νειας Πα­πα­γιά­ννη, πού ἦ­ταν ἰ­δι­αί­τε­ρα εὔ­πο­ρη. Λέ­γε­ται ὅ­τι ἡ με­γά­λη της ἀ­δελ­φή, ἡ Βα­σι­λι­κή, ἦ­ταν ἐ­κεί­νη πού τῆς πρω­το­μί­λη­σε γιά τόν Θε­ό. Μα­ζί μέ τά πα­ρα­μύ­θια πού τῆς δι­ά­βα­ζε, τῆς ἔ­λε­γε ἱ­στο­ρί­ες ἀ­πό τό Εὐ­αγ­γέ­λιο καί τήν Πα­λαι­ά Δι­α­θή­κη.
   Τό 1923, στήν ἀν­ταλ­λα­γή πλη­θυ­σμῶν ἡ οἰ­κο­γέ­νειά της βρέ­θη­κε στήν Θεσ­σα­λο­νί­κη.
   Σπού­δα­σε στήν Γε­ω­πο­νι­κή Σχο­λή στήν Ἐλ­βε­τί­α. Εἰ­σή­χθη στό Ἀ­ρι­στο­τέ­λει­ο Πα­νε­πι­στή­μιο Θεσ­σα­λο­νί­κης (ἦ­ταν ἡ δεύ­τε­ρη γυ­ναί­κα πού εἰ­σή­χθη σέ ἑλ­λη­νι­κό Πα­νε­πι­στή­μιο), ὅ­που ἔ­λα­βε πτυ­χί­ο Φι­λο­σο­φί­ας.
   Στήν Ἀ­θή­να με­τέ­βη τό 1932, ἐρ­γά­στη­κε σέ ψυ­χι­α­τρι­κή κλι­νι­κή.
   Τα­ξί­δε­ψε στήν Ἀγ­γλί­α καί ἀρ­γό­τε­ρα στήν Ἰν­δί­α. Ἐ­κεῖ, γιά πέν­τε χρό­νια, στά­θη­κε στό πλευ­ρό τῶν λε­πρῶν. Στό δι­ά­στη­μα αὐ­τό γνώ­ρι­σε τήν Μη­τέ­ρα Τε­ρέ­ζα.
   Με­τέ­βη στά Ἰ­μα­λά­ι­α, περ­νών­τας ἕν­τε­κα μῆ­νες ὡς ἐ­ρη­μί­τρια. Τό 1960 ἔ­φτα­σε στήν Κοι­νό­τη­τα τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Κυ­ρί­ου στήν Βη­θα­νί­α, ὅ­που καί δέ­χτη­κε τήν μο­να­χι­κή κου­ρά καί ἔ­λα­βε τό ὄ­νο­μα Γα­βρι­η­λί­α.
   Ἐν συ­νε­χεί­ᾳ στάλ­θη­κε στήν Γαλ­λί­α ἀ­πό τόν Οἰ­κου­με­νι­κό Πα­τριά­ρχη Ἀ­θη­να­γό­ρα, στίς Ἡ­νω­μέ­νες Πο­λι­τεῖ­ες καί στήν Ἀ­να­το­λι­κή Ἀ­φρι­κή γιά νά κά­νει ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κό ἔρ­γο.
   Σέ ὅ­λη τήν ζω­ή της, ὁ ἀ­γώ­νας της ἦ­ταν ἡ συμ­πα­ρά­στα­ση στόν συ­νάν­θρω­πο. Βο­η­θοῦ­σε ἄ­πο­ρους, ἄ­νερ­γους, ἄρ­ρω­στους, μο­να­χι­κούς. Ἔ­κα­νε τά πάν­τα γιά τόν πλη­σί­ον της.
   Κοι­μή­θη­κε στήν  Λέ­ρο στίς 28 Μαρ­τί­ου 1992, σέ ἡλικία 95 ἐτῶν.
   Ἡ Ἁ­γι­ο­κα­τά­τα­ξή της ἔ­γι­νε στίς 3 Ὀ­κτω­βρί­ου 2023, ἀ­πό τό Οἰ­κου­με­νι­κό Πα­τρι­αρ­χεῖ­ο.

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΟΣΙΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ

Picture
  • Ὄ­χι μί­α γνώ­ση πού μα­θαί­νεις, ἀλ­λά μί­α γνώ­ση πού πα­θαί­νεις. Αὐ­τή εἶ­ναι ἡ ὀρ­θό­δο­ξη πνευ­μα­τι­κό­τη­τα.
  •  Δέν ὑ­πάρ­χει τί­πο­τε πιό φθη­νό ἀ­πό τό χρῆ­μα.
  • Ἐ­μεῖς οἱ ἄν­θρω­ποι θέ­λου­με τήν ἐ­λευ­θε­ρί­α μας. Για­τί; Γιά νά εἴ­μα­στε σκλά­βοι τῶν πα­θῶν μας.
    • Γιά νά γί­νει τό θαῦ­μα, ἀρ­κεῖ νά ἀ­γα­πᾶ­με. Οὔ­τε ἡ προ­σευ­χή οὔ­τε τό κομ­πο­σχοί­νι ἔ­χουν τέ­τοι­α δύ­να­μη.
    • Ἄν ἔ­χεις ἀ­γά­πη γιά ὅ­λο τόν κό­σμο, ὅ­λος ὁ κό­σμος εἶ­ναι ὄ­μορ­φος.
    • Γιά νά φτά­σεις στό δέν ὑ­πάρ­χω, ἀ­γα­πᾶς, ἀ­γα­πᾶς, ἀ­γα­πᾶς κι ἔ­τσι ταυ­τί­ζε­σαι ἀ­πό­λυ­τα μέ τόν Ἄλ­λο, τόν ἑ­κά­στο­τε Ἄλ­λο, καί τό­τε στό τέ­λος τῆς ἡ­μέ­ρας ἀ­να­ρω­τι­έ­σαι:
  • Θέ­λω τί­πο­τε; Ὄ­χι.
  • Ἐ­πι­θυ­μῶ τί­πο­τε; Ὄ­χι.
  • Μοῦ λεί­πει τί­πο­τε; Ὄ­χι... Αὐ­τό εἶ­ναι!
  • Προ­ο­ρι­σμός μας εἶ­ναι νά λα­τρεύ­ου­με τόν Θε­ό καί ν' ἀ­γα­πᾶ­με τούς συ­ναν­θρώ­πους μας.
  • Ὁ Θε­ός ὅ­πως ἀ­γα­πά­ει ἐ­σέ­να, ἔ­τσι ἀ­γα­πᾶ καί τούς ἐ­χθρούς σου.
  • Σάν τόν Σί­μω­να τόν Κυ­ρη­ναῖ­ο πρέ­πει νά εἴ­μα­στε πάν­τα ἕ­τοι­μοι νά τρέ­ξου­με εἰς βο­ή­θειαν τοῦ συ­ναν­θρώ­που.
  • Σ' ἕ­να κα­ρά­βι, μπο­ρεῖ με­ρι­κοί ναῦ­τες νά σκο­τώ­νον­ται καί νά τρώ­γον­ται. Τό κα­ρά­βι ὅ­μως πά­ει τό τα­ξεί­δι του καί φτά­νει στόν προ­ο­ρι­σμό του.
                                                            Ἔ­τσι καί ἡ Ἐκ­κλη­σί­α. Για­τί στό τι­μό­νι εἶ­ναι ὁ Χρι­στός
Picture

ΣΥΝΑΞΙΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ

Picture
    Σή­με­ρα 26 Μαρ­τί­ου ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας ἑ­ορ­τά­ζει τήν Σύ­να­ξη τοῦ Ἀρ­χαγ­γέ­λου Γα­βρι­ήλ.
    Στήν Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α συ­νη­θί­ζε­ται, ἡ ἡ­μέ­ρα πού ἀ­κο­λου­θεῖ με­τά ἀ­πό με­γά­λες Δε­σπο­τι­κές ἤ Θε­ο­μη­το­ρι­κές ἑ­ορ­τές νά ἀ­φι­ε­ρώ­νε­ται στά πρό­σω­πα πού ἀ­να­δεί­χθη­καν μέ πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρό­λο στά ἑ­ορ­τα­ζό­με­να σω­τή­ρια γε­γο­νό­τα καί νά πραγ­μα­το­ποι­εῖ­ται πρός τι­μήν τους Σύ­να­ξη, δη­λα­δή συγ­κέν­τρω­ση τῶν πι­στῶν μέ σχε­τι­κή Ἀ­κο­λου­θί­α. Ὅ­πως ἔ­χου­με τήν Σύ­να­ξη τῆς Ὑ­πε­ρα­γί­ας Θε­ο­τό­κου 26 Δε­κεμ­βρί­ου, τήν ἑ­πο­μέ­νη ἡ­μέ­ρα δηλ. με­τά τήν κα­τά σάρ­κα Γέν­νη­ση τοῦ Κυ­ρί­ου Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ· τήν Σύ­να­ξη τοῦ Τι­μί­ου Προ­δρό­μου καί Βα­πτι­στοῦ Ἰ­ω­άν­νου 7 Ἰ­α­νου­α­ρί­ου τήν ἑ­πο­μέ­νη ἡ­μέ­ρα με­τά τήν Βά­πτι­ση τοῦ Κυ­ρί­ου Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ
Σή­με­ρα 26 Μαρ­τί­ου, (τήν ἑ­πο­μέ­νη τῆς Ἑ­ορ­τῆς τοῦ Εὐ­αγ­γε­λι­σμοῦ) τε­λεῖ­ται Σύ­να­ξη τῶν πι­στῶν, γιά νά τι­μή­σουν τόν Ἀρ­χάγ­γε­λο Γα­βρι­ήλ.
    Γα­βρι­ήλ ση­μαί­νει ὁ Θε­ός εἶ­ναι ἡ ἰ­σχύς μου. Ὁ Γα­βρι­ήλ εἶ­ναι ὁ κατ΄ ἐ­ξο­χήν ἀγ­γε­λι­α­φό­ρος τῶν γε­γο­νό­των πού ἔ­χουν σχέ­ση μέ τήν ἐ­ναν­θρώ­πη­ση τοῦ Κυ­ρί­ου. Αὐ­τός ἀ­νήγ­γει­λε τήν γέν­νη­ση τοῦ Βα­πτι­στοῦ Ἰ­ω­άν­νου στόν Ζα­χα­ρί­α καί αὐ­τός ἀ­πε­στά­λη στή Να­ζα­ρέτ πρός τήν Παρ­θέ­νο Μα­ρί­α, γιά νά φέ­ρει τήν χαρ­μό­συ­νη εἴ­δη­ση τῆς ἐ­ναν­θρω­πή­σε­ως τοῦ Υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ.
    Στήν ὀρ­θό­δο­ξη εἰ­κο­νο­γρα­φί­α τῆς Ἑ­ορ­τῆς πα­ρί­στα­ται μέ σκῆ­πτρο, δεῖγ­μα τῆς ἐ­ξου­σί­ας πού ἔ­λα­βε ἀ­πό τόν Θε­ό νά δι­α­κο­νή­σει τό μέ­γα μυ­στή­ριο τῆς θεί­ας ἐ­ναν­θρω­πή­σε­ως. Ἡ ὄ­ψη του, λό­γω τοῦ χαρ­μό­συ­νου χα­ρα­κτή­ρα τῆς ἀγ­γε­λί­ας, χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται ἀ­πό ἱ­λα­ρό­τη­τα καί γλυ­κύ­τη­τα.
 


ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
 ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ & ΚΡΙΜΑΙΑΣ

Picture
     Τρί­α ση­μαν­τι­κό­τα­τα γε­γο­νό­τα στήν ἱ­στο­ρί­α τοῦ κό­σμου ἑ­ορ­τά­ζει σή­με­ρα ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας. T­ό πρῶ­το εἶ­ναι ὁ Εὐ­αγ­γε­λι­σμός τῆς Θε­ο­τό­κου, τόν ὁ­ποῖ­ο ἑ­ορ­τά­ζου­με σή­με­ρα μέ χα­ρά καί ἀ­γά­πη, ἀλ­λά καί μέ δέ­ος ἐ­νώ­πιον τοῦ με­γα­λεί­ου τοῦ γε­γο­νό­τος αὐ­τοῦ, τό ὁ­ποῖ­ο ὀ­νο­μά­ζε­ται «κε­φά­λαι­ον» (δη­λα­δή ἀρ­χή) τῆς σω­τη­ρί­ας μας.
   Ἐν­νέ­α μῆ­νες με­τά τόν Εὐ­αγ­γε­λι­σμό πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε καί τό δεύ­τε­ρο ἀ­πό τά ση­μαν­τι­κό­τε­ρα γε­γο­νό­τα, ἡ κα­τά σάρ­κα Γέν­νη­ση τοῦ Κυ­ρί­ου μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ.
   Κο­ρυ­φή καί ὁ­λο­κλή­ρω­ση τῆς σω­τη­ρί­ας μας θά εἶ­ναι ἡ ἀ­νά­στα­ση τοῦ Κυ­ρί­ου Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ με­τά ἀ­πό ἕ­να φρι­κτό θά­να­το πά­νω στόν Σταυ­ρό.
   Ὄ­χι μό­νο μί­α φο­ρά ἀλ­λά πολ­λές φο­ρές φα­νε­ρώ­θη­καν στούς Ἁ­γί­ους ἄγ­γε­λοι. Ἕ­ξι μῆ­νες πρίν τόν Εὐ­αγ­γε­λι­σμό τῆς Πα­να­γί­ας Παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας στάλ­θη­κε ὁ ἀρ­χάγ­γε­λος Γα­βρι­ήλ στόν ἱ­ε­ρέ­α Ζα­χα­ρί­α, ὁ ὁ­ποῖ­ος ὑ­πη­ρε­τοῦ­σε στόν Να­ό, γιά νά τοῦ ἀ­ναγ­γεί­λει, ὅ­τι ἀ­π' αὐ­τόν θά γεν­νη­θεῖ ὁ με­γα­λύ­τε­ρος με­τα­ξύ τῶν ἀν­θρώ­πων, ὁ Πρό­δρο­μος τοῦ Κυ­ρί­ου, ὁ Ἰ­ω­άν­νης. Καί σή­με­ρα ὁ ἴ­διος φέρ­νει τό χαρ­μό­συ­νο ἄγ­γελ­μα στήν Ὑ­πε­ρα­γί­α καί ἄ­χραν­το Παρ­θέ­νο Μα­ρί­α, ἡ ὁ­ποί­α ζοῦ­σε στό τα­πει­νό φτω­χό­σπι­το τοῦ ξυ­λουρ­γοῦ Ἰ­ω­σήφ. Ὁ δι­ά­λο­γός του μέ τήν Πα­να­γί­α εἶ­ναι τό­σο ἅ­γιος καί με­γα­λει­ώ­δης πού δέν τολ­μῶ νά τόν πε­ρι­γρά­ψω μέ δι­κά μου λό­για ἀλ­λά πρέ­πει νά τόν ἐ­πα­να­λά­βω μέ Εὐ­αγ­γε­λι­κά λό­για.
   Ὅ­ταν μπῆ­κε ὁ ἀρ­χάγ­γε­λος στό ὑ­πε­ρῶ­ο, εἶ­πε: «Χαῖ­ρε, κε­χα­ρι­τω­μέ­νη ὁ Κύ­ριος με­τά σοῦ· εὐ­λο­γη­μέ­νη σύ ἐν γυ­ναι­ξίν». Ἡ δέ ἰ­δοῦ­σα δι­ε­τα­ρά­χθη ἐ­πί τῷ λό­γω αὐ­τοῦ, καί δι­ε­λο­γί­ζε­το πο­τα­πός εἴ­η ὁ ἀ­σπα­σμός οὗ­τος, καί εἶ­πεν ὁ ἄγ­γε­λος αὕτη· μή φο­βοῦ, Μα­ριάμ· εὗ­ρες γάρ χά­ριν πα­ρά τῷ Θε­
ῷ. καί ἰ­δού συλ­λή­ψη ἐν γα­στρί καί τέ­ξη υἱ­όν, καί κα­λέ­σεις τό ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ Ἰ­η­σοῦν. οὗ­τος ἔ­σται μέ­γας καί υἱ­ός ὑ­ψί­στου κλη­θή­σε­ται, καί δώ­σει αὐ­τῷ Κύ­ριος ὁ Θε­ός τόν θρό­νον αὐ­τοῦ τοῦ πα­τρός αὐ­τοῦ, καί βα­σι­λεύ­σει ἐ­πί τόν οἶ­κον Ἰ­α­κώβ εἰς τούς αἰ­ῶ­νας, καί τῆς βα­σι­λεί­ας αὐ­τοῦ οὐκ ἔ­σται τέ­λος. Εἶ­πε δέ Μα­ριάμ πρός τόν ἄγ­γε­λον πῶς ἔ­σται μοί τοῦ­το, ἐ­πεί ἄν­δρα οὐ γι­νώ­σκω; καί ἀ­πο­κρι­θείς ὁ ἄγ­γε­λος εἶ­πεν αὐτῇ· Πνεῦ­μα ἅ­γιον ἐ­πε­λεύ­σε­ται ἐ­πί σέ καί δύ­να­μις ὑ­ψί­στου ἐ­πι­σκιά­σει σοι· διό καί τό γεν­νώ­με­νον ἅ­γιον κλη­θή­σε­ται υἱ­ός Θε­οῦ... Εἶ­πε δέ Μα­ριάμ· ἰ­δού ἡ δού­λη Κυ­ρί­ου· γέ­νοι­τό μοι κα­τά τό ρῆ­μα σου. καί ἀ­πῆλ­θεν ἀ­π' αὐ­τῆς ὁ ἄγ­γε­λος» (Λκ. 1, 28-38).
   Σᾶς ἔ­χω πεῖ πολ­λά τά προ­η­γού­με­να χρό­νια γι' αὐ­τόν τόν δι­ά­λο­γο, πού εἶ­ναι μο­να­δι­κός στήν Ἱ­στο­ρί­α τοῦ κό­σμου. Ἀλ­λά τώ­ρα θά στα­θῶ στά λό­για του Ἀρ­χαγ­γέ­λου: «Πνεῦ­μα Ἅ­γιον ἐ­πε­λεύ­σε­ται ἐ­πί σέ καί δύ­να­μις ὑ­ψί­στου ἐ­πι­σκιά­σει σοί διό καί τό γεν­νώ­με­νον ἅ­γιον κλη­θή­σε­ται υἱ­ός Θε­οῦ». Κα­νείς πο­τέ, ἀ­πό τή δη­μι­ουρ­γί­α τοῦ κό­σμου καί μέ­χρι τήν συν­τέ­λειά του, δέν γεν­νή­θη­κε καί δέν θά γεν­νη­θεῖ κα­τά τόν τρό­πο, κα­τά τόν ὁ­ποῖ­ο γεν­νή­θη­κε ὁ Θε­άν­θρω­πος Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός. Κα­νείς πο­τέ δέν γεν­νή­θη­κε χω­ρίς ἄν­δρα. Κα­νείς δέν γεν­νή­θη­κε καί δέν θά γεν­νη­θεῖ μέ τήν ἐ­πέ­λευ­ση τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Σέ κα­νέ­ναν πο­τέ δέν κα­τοί­κη­σε τό Ἅ­γιο Πνεῦ­μα μέ τέ­τοι­α ὁ­λο­κλη­ρω­μέ­νη πλη­ρό­τη­τα, μέ τήν ὁ­ποί­α ἐγ­κα­τοί­κη­σε στήν Πα­να­γί­α Παρ­θέ­νο Μα­ρί­α. Κα­νέ­ναν δέν ἐ­πι­σκί­α­σε ἡ δύ­να­μη τοῦ Ὑ­ψί­στου καί τά μη­τρι­κά σπλάγ­χνα καμ­μί­ας γυ­ναί­κας δέν ἁ­γί­α­σε, μέ τέ­τοι­α πλη­ρό­τη­τα καί δύ­να­μη, ὅ­πως τά σπλάγ­χνα τῆς Ὑ­πε­ρα­γί­ας Παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας.
   Κρα­τῆ­στε βα­θειά στήν καρ­διά σας, αὐ­τό πού σᾶς λέ­ω γιά τήν πλή­ρη ἑ­νό­τη­τα τοῦ Πνεύ­μα­τος τοῦ Θε­οῦ καί τῆς ἀν­θρώ­πι­νης οὐ­σί­ας τῆς Μα­ρί­ας. Ἡ ψυ­χή καί τό πνεῦ­μα τοῦ ἀν­θρώ­που ἔ­χουν τήν ἀρ­χή τους στό Πνεῦ­μα τοῦ Θε­οῦ. Tό δεύ­τε­ρο κε­φά­λαι­ο τῆς Πα­λαι­ᾶς Δι­α­θή­κης λέ­ει, ὅ­τι ἔ­πλα­σε ὁ Θε­ός τόν πρῶ­το ἄν­θρω­πο, τόν Ἀ­δάμ, «χοῦν ἀ­πό τῆς γής καί ἐ­νε­φύ­ση­σεν εἰς τό πρό­σω­πον αὐ­τοῦ πνο­ήν ζω­ῆς» (Γέν. 2, 7). Μέ τό Πνεῦ­μα τοῦ Θε­οῦ μό­νο τό πνεῦ­μα τοῦ ἀν­θρώ­που εἶ­ναι δυ­να­τόν νά κοι­νω­νεῖ, ἐ­φό­σον ἀ­πό Ἐ­κεῖ­νον προ­έρ­χε­ται, ὅ­πως συμ­βαί­νει καί στήν φύ­ση, συγ­γε­νῆ δη­λα­δή με­τα­ξύ τους πράγ­μα­τα νά ἔ­χουν πραγ­μα­τι­κή ἐ­πι­κοι­νω­νί­α. Τήν δυ­να­τό­τη­τα τῆς ἀ­λη­θι­νῆς κοι­νω­νί­ας μέ τόν Θε­ό τήν δι­δα­χθή­κα­με ἀ­πό τόν ἴ­διο τόν Κύ­ριό μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό, ὁ ὁ­ποῖ­ος λέ­ει: «Ἐ­άν τίς ἀ­γα­πᾶ μέ, τόν λό­γον μου τη­ρή­σει, καί ὁ πα­τήρ μου ἀ­γα­πή­σει αὐ­τόν, καί πρός αὐ­τόν ἐ­λευ­σό­με­θα καί μο­νήν πα­ρ' αὔ­τω ποι­ή­σο­μεν» (Ἰ­ω. 14, 23). Ἀλ­λά καί ὁ ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος μέ κά­ποι­α ἔκ­πλη­ξη ρω­τά­ει τούς χρι­στια­νούς τῆς Κο­ρίν­θου: «Οὐκ οἴ­δα­τε ὅ­τι να­ός Θε­οῦ ἐστε καί τό Πνεῦ­μα τοῦ Θε­οῦ οἰ­κεῖ ἐν ὑ­μῖν;» (Α' Κορ. 3, 16).
   Ἀ­πό τούς βί­ους τῶν ἁ­γί­ων γνω­ρί­ζου­με γιά μιά πραγ­μα­τι­κή κοι­νω­νί­α μέ τόν Θε­ό, πού εἶ­χαν στή ζω­ή τούς οἱ ἅ­γιοι τοῦ Θε­οῦ. Γνω­ρί­ζου­με ὅ­τι αὐ­τοί ὑ­πῆρ­ξαν κα­τοι­κοι­τή­ρια τοῦ Πνεύ­μα­τος τοῦ Θε­οῦ. Ἀλ­λά ἀ­κό­μα καί αὐ­τή ἡ βα­θειά κοι­νω­νί­α τους μέ τόν Θε­ό δέν μπο­ρεῖ νά συγ­κρι­θεῖ μ' ἐ­κεί­νη τήν εὐ­λο­γη­μέ­νη κα­τά­στα­ση, ἡ ὁ­ποί­α ὑ­περ­βαί­νει ἀ­κό­μα καί τήν κα­τά­στα­ση τῶν ἀγ­γέ­λων καί τῶν ἀρ­χαγ­γέ­λων, στήν ὁποί­α βρέ­θη­κε ἡ Ὑ­πε­ρα­γί­α Παρ­θέ­νος Μα­ρί­α με­τά τήν ἐ­πέ­λευ­ση τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος.
    Αὐ­τό δέν μπό­ρε­σε, ἤ κα­λύ­τε­ρα, δέν ἤ­θε­λε νά ἀν­τι­λη­φθεῖ ὁ κα­κό­τυ­χος ἐ­κεῖ­νος αἱ­ρε­τι­κός Νε­στό­ριος, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἰ­σχυ­ρι­ζό­ταν ὅ­τι ἡ Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κος γέν­νη­σε ἕ­ναν κοι­νό ἄν­θρω­πο Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό, μέ τόν ὁ­ποῖ­ο ἀρ­γό­τε­ρα ἑ­νώ­θη­κε ὁ Θε­ός, γι' αὐ­τό καί τήν Ὑ­πε­ρα­γί­α Παρ­θέ­νο Μα­ρί­α τήν ὀ­νό­μα­ζε Χρι­στο­τό­κο καί ὄ­χι Θε­ο­τό­κο. Ἄν, ἔ­στω καί ἐ­λά­χι­στο, δί­και­ο εἶ­χε ὁ Νε­στό­ριος, τό­τε ὁ Κύ­ριός μας Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός θά ἦ­ταν ὄ­χι ὁ Υἱ­ός τοῦ Θε­οῦ καί Θε­άν­θρω­πος ἀλ­λά ἕ­νας ἀ­πό τούς πολ­λούς με­γά­λους Ἁ­γί­ους, οἱ ὁ­ποῖ­οι ὀ­νο­μά­ζον­ται ἀ­λη­θι­νοί να­οί καί μο­νές τοῦ Πα­τρός καί τοῦ Υἱ­οῦ γιά τήν ἀ­πέ­ραν­τη ἀ­γά­πη τους στόν Θε­ό καί τήν τέ­λεια ἐ­φαρ­μο­γή στή ζω­ή τους τῶν ἐν­το­λῶν τοῦ Χρι­στοῦ. Ὅ­πως βλέ­πε­τε ὁ Νε­στό­ριος δι­καί­ως ἀ­να­θε­μα­τί­στη­κε ἀ­πό τήν Τρί­τη Οἰ­κου­με­νι­κή Συ­νο­δο[1].
    Σ' αὐ­τό τό ση­μεῖ­ο θά μπο­ροῦ­σα νά τε­λει­ώ­σω τόν ἐγ­κω­μι­α­στι­κό μου λό­γο πρός τι­μήν τῆς με­γά­λης αὐ­τῆς Ἑ­ορ­τῆς τοῦ Εὐ­αγ­γε­λι­σμοῦ τῆς Θε­ο­τό­κου. Ὅ­μως δέν θέ­λω νά προ­σπε­ρά­σω τά λό­για ἐ­κεῖ­να τοῦ Ἀρ­χαγ­γέ­λου Γα­βρι­ήλ, τά ὁποῖ­α μπαί­νουν σέ κά­θε κα­θα­ρή καρ­διά: «Χαῖ­ρε, κε­χα­ρι­τω­μέ­νη· ὁ Κύ­ριος με­τά σοῦ».
   Ὅ­λοι ἐ­σεῖς, πού εἶ­στε ὁ­μό­ψυ­χοι μέ μέ­να, πέ­στε μου, μπο­ρεῖ νά ὑ­πάρ­χει ἀ­νώ­τε­ρη καί κα­θα­ρό­τε­ρη χα­ρά ἀ­πό αὐ­τή, πού δί­νει ἡ αἴ­σθη­ση ὅ­τι μα­ζί μας εἶ­ναι ὁ Κύ­ριος! Ὅ­τι μᾶς ἀ­γα­πᾶ, ἐ­πει­δή φυ­λάσ­σου­με τίς ἐν­το­λές Του καί ὅ­τι θά ἔλ­θει μα­ζί μέ τόν Ἄ­ναρ­χο Πα­τέ­ρα Του καί θά κα­τοι­κή­σει μα­ζί μας!
    Τῆς ἀ­νώ­τα­της αὐ­τῆς εὐ­τυ­χί­ας καί χα­ρᾶς νά μᾶς ἀ­ξι­ώ­σει ὁ Κύ­ριος καί Θε­ός μᾶς Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός διά πρε­σβει­ῶν τῆς Ὑ­πε­ρα­γί­ας καί Ἀ­χράν­του Παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας! Ἀ­μήν.


[1] Ἡ Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος συνῆλθε στήν Ἔφεσο τό 431 ἀπό τόν Θεοδόσιο Β’. Καταδίκασε τίς διδαχές τοῦ ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Νεστορίου, ὁ ὁποῖος ὑποστήριζε ὅτι ἡ Μαρία γέννησε τόν ἄνθρωπο Ἰησοῦ καί ὄχι τόν Θεό.
    Ἡ Σύνοδος διακήρυξε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος Ἄνθρωπος, μέ πλήρη ἕνωση τῶν δύο φύσεων καί ἀπέδωσε ἐπίσημα στήν Παρθένο Μαρία τόν τίτλο «Θεοτόκος». Ἀπό τήν Παρθένο Μαρία δηλ. δέν προῆλθε ἄνθρωπος θεοφόρος, ἁπλῶς φέρων τόν Θεό μέσα του, ἀλλά Θεός ἐνανθρωπήσας καί "σεσαρκωμένος" κατά τόν  Ἅγιο Κύριλλο  Ἀλεξανδρείας.
 


Powered by Create your own unique website with customizable templates.
  • ΑΡΧΙΚΗ
  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ
  • ΕΚΔΟΣΕΙΣ
  • ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ
  • ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
  • ΠΡΟΪΌΝΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ
  • ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
    • 21ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ
  • ΩΡΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΝ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
  • ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ
  • ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
  • ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΑΜΝΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ
  • ΒΙΝΤΕΟΘΗΚΗ
  • 200 Σ' αγαπώ
  • ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ