|
|
ΟΛΑ ΕΡΓΟΧΕΙΡΑ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ
|
|
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ
ΟΣΙΑ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑ
Σήμερα 28 Μαρτίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν Ὁσία Γαβριηλία τήν Ἱεραπόστολο.
Ἡ Ὁσία Γαβριηλία (Αὐριηλία Παπαγιάννη) γεννήθηκε στίς 2 Ὀκτωβρίου 1897 στήν Κωνσταντινούπολη. Ἦταν τό μικρότερο παιδί τῆς οἰκογένειας Παπαγιάννη, πού ἦταν ἰδιαίτερα εὔπορη. Λέγεται ὅτι ἡ μεγάλη της ἀδελφή, ἡ Βασιλική, ἦταν ἐκείνη πού τῆς πρωτομίλησε γιά τόν Θεό. Μαζί μέ τά παραμύθια πού τῆς διάβαζε, τῆς ἔλεγε ἱστορίες ἀπό τό Εὐαγγέλιο καί τήν Παλαιά Διαθήκη.
Τό 1923, στήν ἀνταλλαγή πληθυσμῶν ἡ οἰκογένειά της βρέθηκε στήν Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε στήν Γεωπονική Σχολή στήν Ἐλβετία. Εἰσήχθη στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ἦταν ἡ δεύτερη γυναίκα πού εἰσήχθη σέ ἑλληνικό Πανεπιστήμιο), ὅπου ἔλαβε πτυχίο Φιλοσοφίας.
Στήν Ἀθήνα μετέβη τό 1932, ἐργάστηκε σέ ψυχιατρική κλινική.
Ταξίδεψε στήν Ἀγγλία καί ἀργότερα στήν Ἰνδία. Ἐκεῖ, γιά πέντε χρόνια, στάθηκε στό πλευρό τῶν λεπρῶν. Στό διάστημα αὐτό γνώρισε τήν Μητέρα Τερέζα.
Μετέβη στά Ἰμαλάια, περνώντας ἕντεκα μῆνες ὡς ἐρημίτρια. Τό 1960 ἔφτασε στήν Κοινότητα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου στήν Βηθανία, ὅπου καί δέχτηκε τήν μοναχική κουρά καί ἔλαβε τό ὄνομα Γαβριηλία.
Ἐν συνεχείᾳ στάλθηκε στήν Γαλλία ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες καί στήν Ἀνατολική Ἀφρική γιά νά κάνει ἱεραποστολικό ἔργο.
Σέ ὅλη τήν ζωή της, ὁ ἀγώνας της ἦταν ἡ συμπαράσταση στόν συνάνθρωπο. Βοηθοῦσε ἄπορους, ἄνεργους, ἄρρωστους, μοναχικούς. Ἔκανε τά πάντα γιά τόν πλησίον της.
Κοιμήθηκε στήν Λέρο στίς 28 Μαρτίου 1992, σέ ἡλικία 95 ἐτῶν.
Ἡ Ἁγιοκατάταξή της ἔγινε στίς 3 Ὀκτωβρίου 2023, ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο.
Ἡ Ὁσία Γαβριηλία (Αὐριηλία Παπαγιάννη) γεννήθηκε στίς 2 Ὀκτωβρίου 1897 στήν Κωνσταντινούπολη. Ἦταν τό μικρότερο παιδί τῆς οἰκογένειας Παπαγιάννη, πού ἦταν ἰδιαίτερα εὔπορη. Λέγεται ὅτι ἡ μεγάλη της ἀδελφή, ἡ Βασιλική, ἦταν ἐκείνη πού τῆς πρωτομίλησε γιά τόν Θεό. Μαζί μέ τά παραμύθια πού τῆς διάβαζε, τῆς ἔλεγε ἱστορίες ἀπό τό Εὐαγγέλιο καί τήν Παλαιά Διαθήκη.
Τό 1923, στήν ἀνταλλαγή πληθυσμῶν ἡ οἰκογένειά της βρέθηκε στήν Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε στήν Γεωπονική Σχολή στήν Ἐλβετία. Εἰσήχθη στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ἦταν ἡ δεύτερη γυναίκα πού εἰσήχθη σέ ἑλληνικό Πανεπιστήμιο), ὅπου ἔλαβε πτυχίο Φιλοσοφίας.
Στήν Ἀθήνα μετέβη τό 1932, ἐργάστηκε σέ ψυχιατρική κλινική.
Ταξίδεψε στήν Ἀγγλία καί ἀργότερα στήν Ἰνδία. Ἐκεῖ, γιά πέντε χρόνια, στάθηκε στό πλευρό τῶν λεπρῶν. Στό διάστημα αὐτό γνώρισε τήν Μητέρα Τερέζα.
Μετέβη στά Ἰμαλάια, περνώντας ἕντεκα μῆνες ὡς ἐρημίτρια. Τό 1960 ἔφτασε στήν Κοινότητα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου στήν Βηθανία, ὅπου καί δέχτηκε τήν μοναχική κουρά καί ἔλαβε τό ὄνομα Γαβριηλία.
Ἐν συνεχείᾳ στάλθηκε στήν Γαλλία ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες καί στήν Ἀνατολική Ἀφρική γιά νά κάνει ἱεραποστολικό ἔργο.
Σέ ὅλη τήν ζωή της, ὁ ἀγώνας της ἦταν ἡ συμπαράσταση στόν συνάνθρωπο. Βοηθοῦσε ἄπορους, ἄνεργους, ἄρρωστους, μοναχικούς. Ἔκανε τά πάντα γιά τόν πλησίον της.
Κοιμήθηκε στήν Λέρο στίς 28 Μαρτίου 1992, σέ ἡλικία 95 ἐτῶν.
Ἡ Ἁγιοκατάταξή της ἔγινε στίς 3 Ὀκτωβρίου 2023, ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο.
ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΟΣΙΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ
- Ὄχι μία γνώση πού μαθαίνεις, ἀλλά μία γνώση πού παθαίνεις. Αὐτή εἶναι ἡ ὀρθόδοξη πνευματικότητα.
- Δέν ὑπάρχει τίποτε πιό φθηνό ἀπό τό χρῆμα.
- Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι θέλουμε τήν ἐλευθερία μας. Γιατί; Γιά νά εἴμαστε σκλάβοι τῶν παθῶν μας.
- Γιά νά γίνει τό θαῦμα, ἀρκεῖ νά ἀγαπᾶμε. Οὔτε ἡ προσευχή οὔτε τό κομποσχοίνι ἔχουν τέτοια δύναμη.
- Ἄν ἔχεις ἀγάπη γιά ὅλο τόν κόσμο, ὅλος ὁ κόσμος εἶναι ὄμορφος.
- Γιά νά φτάσεις στό δέν ὑπάρχω, ἀγαπᾶς, ἀγαπᾶς, ἀγαπᾶς κι ἔτσι ταυτίζεσαι ἀπόλυτα μέ τόν Ἄλλο, τόν ἑκάστοτε Ἄλλο, καί τότε στό τέλος τῆς ἡμέρας ἀναρωτιέσαι:
- Θέλω τίποτε; Ὄχι.
- Ἐπιθυμῶ τίποτε; Ὄχι.
- Μοῦ λείπει τίποτε; Ὄχι... Αὐτό εἶναι!
- Προορισμός μας εἶναι νά λατρεύουμε τόν Θεό καί ν' ἀγαπᾶμε τούς συνανθρώπους μας.
- Ὁ Θεός ὅπως ἀγαπάει ἐσένα, ἔτσι ἀγαπᾶ καί τούς ἐχθρούς σου.
- Σάν τόν Σίμωνα τόν Κυρηναῖο πρέπει νά εἴμαστε πάντα ἕτοιμοι νά τρέξουμε εἰς βοήθειαν τοῦ συνανθρώπου.
- Σ' ἕνα καράβι, μπορεῖ μερικοί ναῦτες νά σκοτώνονται καί νά τρώγονται. Τό καράβι ὅμως πάει τό ταξείδι του καί φτάνει στόν προορισμό του.
ΣΥΝΑΞΙΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ
Σήμερα 26 Μαρτίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν Σύναξη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ.
Στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία συνηθίζεται, ἡ ἡμέρα πού ἀκολουθεῖ μετά ἀπό μεγάλες Δεσποτικές ἤ Θεομητορικές ἑορτές νά ἀφιερώνεται στά πρόσωπα πού ἀναδείχθηκαν μέ πρωταγωνιστικό ρόλο στά ἑορταζόμενα σωτήρια γεγονότα καί νά πραγματοποιεῖται πρός τιμήν τους Σύναξη, δηλαδή συγκέντρωση τῶν πιστῶν μέ σχετική Ἀκολουθία. Ὅπως ἔχουμε τήν Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου 26 Δεκεμβρίου, τήν ἑπομένη ἡμέρα δηλ. μετά τήν κατά σάρκα Γέννηση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ· τήν Σύναξη τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου 7 Ἰανουαρίου τήν ἑπομένη ἡμέρα μετά τήν Βάπτιση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ
Σήμερα 26 Μαρτίου, (τήν ἑπομένη τῆς Ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ) τελεῖται Σύναξη τῶν πιστῶν, γιά νά τιμήσουν τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ.
Γαβριήλ σημαίνει ὁ Θεός εἶναι ἡ ἰσχύς μου. Ὁ Γαβριήλ εἶναι ὁ κατ΄ ἐξοχήν ἀγγελιαφόρος τῶν γεγονότων πού ἔχουν σχέση μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου. Αὐτός ἀνήγγειλε τήν γέννηση τοῦ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου στόν Ζαχαρία καί αὐτός ἀπεστάλη στή Ναζαρέτ πρός τήν Παρθένο Μαρία, γιά νά φέρει τήν χαρμόσυνη εἴδηση τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
Στήν ὀρθόδοξη εἰκονογραφία τῆς Ἑορτῆς παρίσταται μέ σκῆπτρο, δεῖγμα τῆς ἐξουσίας πού ἔλαβε ἀπό τόν Θεό νά διακονήσει τό μέγα μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Ἡ ὄψη του, λόγω τοῦ χαρμόσυνου χαρακτήρα τῆς ἀγγελίας, χαρακτηρίζεται ἀπό ἱλαρότητα καί γλυκύτητα.
Στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία συνηθίζεται, ἡ ἡμέρα πού ἀκολουθεῖ μετά ἀπό μεγάλες Δεσποτικές ἤ Θεομητορικές ἑορτές νά ἀφιερώνεται στά πρόσωπα πού ἀναδείχθηκαν μέ πρωταγωνιστικό ρόλο στά ἑορταζόμενα σωτήρια γεγονότα καί νά πραγματοποιεῖται πρός τιμήν τους Σύναξη, δηλαδή συγκέντρωση τῶν πιστῶν μέ σχετική Ἀκολουθία. Ὅπως ἔχουμε τήν Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου 26 Δεκεμβρίου, τήν ἑπομένη ἡμέρα δηλ. μετά τήν κατά σάρκα Γέννηση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ· τήν Σύναξη τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου 7 Ἰανουαρίου τήν ἑπομένη ἡμέρα μετά τήν Βάπτιση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ
Σήμερα 26 Μαρτίου, (τήν ἑπομένη τῆς Ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ) τελεῖται Σύναξη τῶν πιστῶν, γιά νά τιμήσουν τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ.
Γαβριήλ σημαίνει ὁ Θεός εἶναι ἡ ἰσχύς μου. Ὁ Γαβριήλ εἶναι ὁ κατ΄ ἐξοχήν ἀγγελιαφόρος τῶν γεγονότων πού ἔχουν σχέση μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου. Αὐτός ἀνήγγειλε τήν γέννηση τοῦ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου στόν Ζαχαρία καί αὐτός ἀπεστάλη στή Ναζαρέτ πρός τήν Παρθένο Μαρία, γιά νά φέρει τήν χαρμόσυνη εἴδηση τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
Στήν ὀρθόδοξη εἰκονογραφία τῆς Ἑορτῆς παρίσταται μέ σκῆπτρο, δεῖγμα τῆς ἐξουσίας πού ἔλαβε ἀπό τόν Θεό νά διακονήσει τό μέγα μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Ἡ ὄψη του, λόγω τοῦ χαρμόσυνου χαρακτήρα τῆς ἀγγελίας, χαρακτηρίζεται ἀπό ἱλαρότητα καί γλυκύτητα.
ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ & ΚΡΙΜΑΙΑΣ
Τρία σημαντικότατα γεγονότα στήν ἱστορία τοῦ κόσμου ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας. Tό πρῶτο εἶναι ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου, τόν ὁποῖο ἑορτάζουμε σήμερα μέ χαρά καί ἀγάπη, ἀλλά καί μέ δέος ἐνώπιον τοῦ μεγαλείου τοῦ γεγονότος αὐτοῦ, τό ὁποῖο ὀνομάζεται «κεφάλαιον» (δηλαδή ἀρχή) τῆς σωτηρίας μας.
Ἐννέα μῆνες μετά τόν Εὐαγγελισμό πραγματοποιήθηκε καί τό δεύτερο ἀπό τά σημαντικότερα γεγονότα, ἡ κατά σάρκα Γέννηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Κορυφή καί ὁλοκλήρωση τῆς σωτηρίας μας θά εἶναι ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μετά ἀπό ἕνα φρικτό θάνατο πάνω στόν Σταυρό.
Ὄχι μόνο μία φορά ἀλλά πολλές φορές φανερώθηκαν στούς Ἁγίους ἄγγελοι. Ἕξι μῆνες πρίν τόν Εὐαγγελισμό τῆς Παναγίας Παρθένου Μαρίας στάλθηκε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ στόν ἱερέα Ζαχαρία, ὁ ὁποῖος ὑπηρετοῦσε στόν Ναό, γιά νά τοῦ ἀναγγείλει, ὅτι ἀπ' αὐτόν θά γεννηθεῖ ὁ μεγαλύτερος μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, ὁ Πρόδρομος τοῦ Κυρίου, ὁ Ἰωάννης. Καί σήμερα ὁ ἴδιος φέρνει τό χαρμόσυνο ἄγγελμα στήν Ὑπεραγία καί ἄχραντο Παρθένο Μαρία, ἡ ὁποία ζοῦσε στό ταπεινό φτωχόσπιτο τοῦ ξυλουργοῦ Ἰωσήφ. Ὁ διάλογός του μέ τήν Παναγία εἶναι τόσο ἅγιος καί μεγαλειώδης πού δέν τολμῶ νά τόν περιγράψω μέ δικά μου λόγια ἀλλά πρέπει νά τόν ἐπαναλάβω μέ Εὐαγγελικά λόγια.
Ὅταν μπῆκε ὁ ἀρχάγγελος στό ὑπερῶο, εἶπε: «Χαῖρε, κεχαριτωμένη ὁ Κύριος μετά σοῦ· εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν». Ἡ δέ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπί τῷ λόγω αὐτοῦ, καί διελογίζετο ποταπός εἴη ὁ ἀσπασμός οὗτος, καί εἶπεν ὁ ἄγγελος αὕτη· μή φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γάρ χάριν παρά τῷ Θεῷ. καί ἰδού συλλήψη ἐν γαστρί καί τέξη υἱόν, καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν. οὗτος ἔσται μέγας καί υἱός ὑψίστου κληθήσεται, καί δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεός τόν θρόνον αὐτοῦ τοῦ πατρός αὐτοῦ, καί βασιλεύσει ἐπί τόν οἶκον Ἰακώβ εἰς τούς αἰῶνας, καί τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος. Εἶπε δέ Μαριάμ πρός τόν ἄγγελον πῶς ἔσται μοί τοῦτο, ἐπεί ἄνδρα οὐ γινώσκω; καί ἀποκριθείς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διό καί τό γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱός Θεοῦ... Εἶπε δέ Μαριάμ· ἰδού ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου. καί ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτῆς ὁ ἄγγελος» (Λκ. 1, 28-38).
Σᾶς ἔχω πεῖ πολλά τά προηγούμενα χρόνια γι' αὐτόν τόν διάλογο, πού εἶναι μοναδικός στήν Ἱστορία τοῦ κόσμου. Ἀλλά τώρα θά σταθῶ στά λόγια του Ἀρχαγγέλου: «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοί διό καί τό γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱός Θεοῦ». Κανείς ποτέ, ἀπό τή δημιουργία τοῦ κόσμου καί μέχρι τήν συντέλειά του, δέν γεννήθηκε καί δέν θά γεννηθεῖ κατά τόν τρόπο, κατά τόν ὁποῖο γεννήθηκε ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός. Κανείς ποτέ δέν γεννήθηκε χωρίς ἄνδρα. Κανείς δέν γεννήθηκε καί δέν θά γεννηθεῖ μέ τήν ἐπέλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σέ κανέναν ποτέ δέν κατοίκησε τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ τέτοια ὁλοκληρωμένη πληρότητα, μέ τήν ὁποία ἐγκατοίκησε στήν Παναγία Παρθένο Μαρία. Κανέναν δέν ἐπισκίασε ἡ δύναμη τοῦ Ὑψίστου καί τά μητρικά σπλάγχνα καμμίας γυναίκας δέν ἁγίασε, μέ τέτοια πληρότητα καί δύναμη, ὅπως τά σπλάγχνα τῆς Ὑπεραγίας Παρθένου Μαρίας.
Κρατῆστε βαθειά στήν καρδιά σας, αὐτό πού σᾶς λέω γιά τήν πλήρη ἑνότητα τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἀνθρώπινης οὐσίας τῆς Μαρίας. Ἡ ψυχή καί τό πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου ἔχουν τήν ἀρχή τους στό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Tό δεύτερο κεφάλαιο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης λέει, ὅτι ἔπλασε ὁ Θεός τόν πρῶτο ἄνθρωπο, τόν Ἀδάμ, «χοῦν ἀπό τῆς γής καί ἐνεφύσησεν εἰς τό πρόσωπον αὐτοῦ πνοήν ζωῆς» (Γέν. 2, 7). Μέ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μόνο τό πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι δυνατόν νά κοινωνεῖ, ἐφόσον ἀπό Ἐκεῖνον προέρχεται, ὅπως συμβαίνει καί στήν φύση, συγγενῆ δηλαδή μεταξύ τους πράγματα νά ἔχουν πραγματική ἐπικοινωνία. Τήν δυνατότητα τῆς ἀληθινῆς κοινωνίας μέ τόν Θεό τήν διδαχθήκαμε ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος λέει: «Ἐάν τίς ἀγαπᾶ μέ, τόν λόγον μου τηρήσει, καί ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καί πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν παρ' αὔτω ποιήσομεν» (Ἰω. 14, 23). Ἀλλά καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος μέ κάποια ἔκπληξη ρωτάει τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου: «Οὐκ οἴδατε ὅτι ναός Θεοῦ ἐστε καί τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν;» (Α' Κορ. 3, 16).
Ἀπό τούς βίους τῶν ἁγίων γνωρίζουμε γιά μιά πραγματική κοινωνία μέ τόν Θεό, πού εἶχαν στή ζωή τούς οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ. Γνωρίζουμε ὅτι αὐτοί ὑπῆρξαν κατοικοιτήρια τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ἀκόμα καί αὐτή ἡ βαθειά κοινωνία τους μέ τόν Θεό δέν μπορεῖ νά συγκριθεῖ μ' ἐκείνη τήν εὐλογημένη κατάσταση, ἡ ὁποία ὑπερβαίνει ἀκόμα καί τήν κατάσταση τῶν ἀγγέλων καί τῶν ἀρχαγγέλων, στήν ὁποία βρέθηκε ἡ Ὑπεραγία Παρθένος Μαρία μετά τήν ἐπέλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Αὐτό δέν μπόρεσε, ἤ καλύτερα, δέν ἤθελε νά ἀντιληφθεῖ ὁ κακότυχος ἐκεῖνος αἱρετικός Νεστόριος, ὁ ὁποῖος ἰσχυριζόταν ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος γέννησε ἕναν κοινό ἄνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό, μέ τόν ὁποῖο ἀργότερα ἑνώθηκε ὁ Θεός, γι' αὐτό καί τήν Ὑπεραγία Παρθένο Μαρία τήν ὀνόμαζε Χριστοτόκο καί ὄχι Θεοτόκο. Ἄν, ἔστω καί ἐλάχιστο, δίκαιο εἶχε ὁ Νεστόριος, τότε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός θά ἦταν ὄχι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Θεάνθρωπος ἀλλά ἕνας ἀπό τούς πολλούς μεγάλους Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ὀνομάζονται ἀληθινοί ναοί καί μονές τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ γιά τήν ἀπέραντη ἀγάπη τους στόν Θεό καί τήν τέλεια ἐφαρμογή στή ζωή τους τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως βλέπετε ὁ Νεστόριος δικαίως ἀναθεματίστηκε ἀπό τήν Τρίτη Οἰκουμενική Συνοδο[1].
Σ' αὐτό τό σημεῖο θά μποροῦσα νά τελειώσω τόν ἐγκωμιαστικό μου λόγο πρός τιμήν τῆς μεγάλης αὐτῆς Ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Ὅμως δέν θέλω νά προσπεράσω τά λόγια ἐκεῖνα τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, τά ὁποῖα μπαίνουν σέ κάθε καθαρή καρδιά: «Χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετά σοῦ».
Ὅλοι ἐσεῖς, πού εἶστε ὁμόψυχοι μέ μένα, πέστε μου, μπορεῖ νά ὑπάρχει ἀνώτερη καί καθαρότερη χαρά ἀπό αὐτή, πού δίνει ἡ αἴσθηση ὅτι μαζί μας εἶναι ὁ Κύριος! Ὅτι μᾶς ἀγαπᾶ, ἐπειδή φυλάσσουμε τίς ἐντολές Του καί ὅτι θά ἔλθει μαζί μέ τόν Ἄναρχο Πατέρα Του καί θά κατοικήσει μαζί μας!
Τῆς ἀνώτατης αὐτῆς εὐτυχίας καί χαρᾶς νά μᾶς ἀξιώσει ὁ Κύριος καί Θεός μᾶς Ἰησοῦς Χριστός διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας καί Ἀχράντου Παρθένου Μαρίας! Ἀμήν.
[1] Ἡ Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος συνῆλθε στήν Ἔφεσο τό 431 ἀπό τόν Θεοδόσιο Β’. Καταδίκασε τίς διδαχές τοῦ ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Νεστορίου, ὁ ὁποῖος ὑποστήριζε ὅτι ἡ Μαρία γέννησε τόν ἄνθρωπο Ἰησοῦ καί ὄχι τόν Θεό.
Ἡ Σύνοδος διακήρυξε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος Ἄνθρωπος, μέ πλήρη ἕνωση τῶν δύο φύσεων καί ἀπέδωσε ἐπίσημα στήν Παρθένο Μαρία τόν τίτλο «Θεοτόκος». Ἀπό τήν Παρθένο Μαρία δηλ. δέν προῆλθε ἄνθρωπος θεοφόρος, ἁπλῶς φέρων τόν Θεό μέσα του, ἀλλά Θεός ἐνανθρωπήσας καί "σεσαρκωμένος" κατά τόν Ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας.
Ἐννέα μῆνες μετά τόν Εὐαγγελισμό πραγματοποιήθηκε καί τό δεύτερο ἀπό τά σημαντικότερα γεγονότα, ἡ κατά σάρκα Γέννηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Κορυφή καί ὁλοκλήρωση τῆς σωτηρίας μας θά εἶναι ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μετά ἀπό ἕνα φρικτό θάνατο πάνω στόν Σταυρό.
Ὄχι μόνο μία φορά ἀλλά πολλές φορές φανερώθηκαν στούς Ἁγίους ἄγγελοι. Ἕξι μῆνες πρίν τόν Εὐαγγελισμό τῆς Παναγίας Παρθένου Μαρίας στάλθηκε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ στόν ἱερέα Ζαχαρία, ὁ ὁποῖος ὑπηρετοῦσε στόν Ναό, γιά νά τοῦ ἀναγγείλει, ὅτι ἀπ' αὐτόν θά γεννηθεῖ ὁ μεγαλύτερος μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, ὁ Πρόδρομος τοῦ Κυρίου, ὁ Ἰωάννης. Καί σήμερα ὁ ἴδιος φέρνει τό χαρμόσυνο ἄγγελμα στήν Ὑπεραγία καί ἄχραντο Παρθένο Μαρία, ἡ ὁποία ζοῦσε στό ταπεινό φτωχόσπιτο τοῦ ξυλουργοῦ Ἰωσήφ. Ὁ διάλογός του μέ τήν Παναγία εἶναι τόσο ἅγιος καί μεγαλειώδης πού δέν τολμῶ νά τόν περιγράψω μέ δικά μου λόγια ἀλλά πρέπει νά τόν ἐπαναλάβω μέ Εὐαγγελικά λόγια.
Ὅταν μπῆκε ὁ ἀρχάγγελος στό ὑπερῶο, εἶπε: «Χαῖρε, κεχαριτωμένη ὁ Κύριος μετά σοῦ· εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν». Ἡ δέ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπί τῷ λόγω αὐτοῦ, καί διελογίζετο ποταπός εἴη ὁ ἀσπασμός οὗτος, καί εἶπεν ὁ ἄγγελος αὕτη· μή φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γάρ χάριν παρά τῷ Θεῷ. καί ἰδού συλλήψη ἐν γαστρί καί τέξη υἱόν, καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν. οὗτος ἔσται μέγας καί υἱός ὑψίστου κληθήσεται, καί δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεός τόν θρόνον αὐτοῦ τοῦ πατρός αὐτοῦ, καί βασιλεύσει ἐπί τόν οἶκον Ἰακώβ εἰς τούς αἰῶνας, καί τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος. Εἶπε δέ Μαριάμ πρός τόν ἄγγελον πῶς ἔσται μοί τοῦτο, ἐπεί ἄνδρα οὐ γινώσκω; καί ἀποκριθείς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διό καί τό γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱός Θεοῦ... Εἶπε δέ Μαριάμ· ἰδού ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου. καί ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτῆς ὁ ἄγγελος» (Λκ. 1, 28-38).
Σᾶς ἔχω πεῖ πολλά τά προηγούμενα χρόνια γι' αὐτόν τόν διάλογο, πού εἶναι μοναδικός στήν Ἱστορία τοῦ κόσμου. Ἀλλά τώρα θά σταθῶ στά λόγια του Ἀρχαγγέλου: «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοί διό καί τό γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱός Θεοῦ». Κανείς ποτέ, ἀπό τή δημιουργία τοῦ κόσμου καί μέχρι τήν συντέλειά του, δέν γεννήθηκε καί δέν θά γεννηθεῖ κατά τόν τρόπο, κατά τόν ὁποῖο γεννήθηκε ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός. Κανείς ποτέ δέν γεννήθηκε χωρίς ἄνδρα. Κανείς δέν γεννήθηκε καί δέν θά γεννηθεῖ μέ τήν ἐπέλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σέ κανέναν ποτέ δέν κατοίκησε τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ τέτοια ὁλοκληρωμένη πληρότητα, μέ τήν ὁποία ἐγκατοίκησε στήν Παναγία Παρθένο Μαρία. Κανέναν δέν ἐπισκίασε ἡ δύναμη τοῦ Ὑψίστου καί τά μητρικά σπλάγχνα καμμίας γυναίκας δέν ἁγίασε, μέ τέτοια πληρότητα καί δύναμη, ὅπως τά σπλάγχνα τῆς Ὑπεραγίας Παρθένου Μαρίας.
Κρατῆστε βαθειά στήν καρδιά σας, αὐτό πού σᾶς λέω γιά τήν πλήρη ἑνότητα τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἀνθρώπινης οὐσίας τῆς Μαρίας. Ἡ ψυχή καί τό πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου ἔχουν τήν ἀρχή τους στό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Tό δεύτερο κεφάλαιο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης λέει, ὅτι ἔπλασε ὁ Θεός τόν πρῶτο ἄνθρωπο, τόν Ἀδάμ, «χοῦν ἀπό τῆς γής καί ἐνεφύσησεν εἰς τό πρόσωπον αὐτοῦ πνοήν ζωῆς» (Γέν. 2, 7). Μέ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μόνο τό πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι δυνατόν νά κοινωνεῖ, ἐφόσον ἀπό Ἐκεῖνον προέρχεται, ὅπως συμβαίνει καί στήν φύση, συγγενῆ δηλαδή μεταξύ τους πράγματα νά ἔχουν πραγματική ἐπικοινωνία. Τήν δυνατότητα τῆς ἀληθινῆς κοινωνίας μέ τόν Θεό τήν διδαχθήκαμε ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος λέει: «Ἐάν τίς ἀγαπᾶ μέ, τόν λόγον μου τηρήσει, καί ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καί πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν παρ' αὔτω ποιήσομεν» (Ἰω. 14, 23). Ἀλλά καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος μέ κάποια ἔκπληξη ρωτάει τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου: «Οὐκ οἴδατε ὅτι ναός Θεοῦ ἐστε καί τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν;» (Α' Κορ. 3, 16).
Ἀπό τούς βίους τῶν ἁγίων γνωρίζουμε γιά μιά πραγματική κοινωνία μέ τόν Θεό, πού εἶχαν στή ζωή τούς οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ. Γνωρίζουμε ὅτι αὐτοί ὑπῆρξαν κατοικοιτήρια τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ἀκόμα καί αὐτή ἡ βαθειά κοινωνία τους μέ τόν Θεό δέν μπορεῖ νά συγκριθεῖ μ' ἐκείνη τήν εὐλογημένη κατάσταση, ἡ ὁποία ὑπερβαίνει ἀκόμα καί τήν κατάσταση τῶν ἀγγέλων καί τῶν ἀρχαγγέλων, στήν ὁποία βρέθηκε ἡ Ὑπεραγία Παρθένος Μαρία μετά τήν ἐπέλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Αὐτό δέν μπόρεσε, ἤ καλύτερα, δέν ἤθελε νά ἀντιληφθεῖ ὁ κακότυχος ἐκεῖνος αἱρετικός Νεστόριος, ὁ ὁποῖος ἰσχυριζόταν ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος γέννησε ἕναν κοινό ἄνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό, μέ τόν ὁποῖο ἀργότερα ἑνώθηκε ὁ Θεός, γι' αὐτό καί τήν Ὑπεραγία Παρθένο Μαρία τήν ὀνόμαζε Χριστοτόκο καί ὄχι Θεοτόκο. Ἄν, ἔστω καί ἐλάχιστο, δίκαιο εἶχε ὁ Νεστόριος, τότε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός θά ἦταν ὄχι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Θεάνθρωπος ἀλλά ἕνας ἀπό τούς πολλούς μεγάλους Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ὀνομάζονται ἀληθινοί ναοί καί μονές τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ γιά τήν ἀπέραντη ἀγάπη τους στόν Θεό καί τήν τέλεια ἐφαρμογή στή ζωή τους τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως βλέπετε ὁ Νεστόριος δικαίως ἀναθεματίστηκε ἀπό τήν Τρίτη Οἰκουμενική Συνοδο[1].
Σ' αὐτό τό σημεῖο θά μποροῦσα νά τελειώσω τόν ἐγκωμιαστικό μου λόγο πρός τιμήν τῆς μεγάλης αὐτῆς Ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Ὅμως δέν θέλω νά προσπεράσω τά λόγια ἐκεῖνα τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, τά ὁποῖα μπαίνουν σέ κάθε καθαρή καρδιά: «Χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετά σοῦ».
Ὅλοι ἐσεῖς, πού εἶστε ὁμόψυχοι μέ μένα, πέστε μου, μπορεῖ νά ὑπάρχει ἀνώτερη καί καθαρότερη χαρά ἀπό αὐτή, πού δίνει ἡ αἴσθηση ὅτι μαζί μας εἶναι ὁ Κύριος! Ὅτι μᾶς ἀγαπᾶ, ἐπειδή φυλάσσουμε τίς ἐντολές Του καί ὅτι θά ἔλθει μαζί μέ τόν Ἄναρχο Πατέρα Του καί θά κατοικήσει μαζί μας!
Τῆς ἀνώτατης αὐτῆς εὐτυχίας καί χαρᾶς νά μᾶς ἀξιώσει ὁ Κύριος καί Θεός μᾶς Ἰησοῦς Χριστός διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας καί Ἀχράντου Παρθένου Μαρίας! Ἀμήν.
[1] Ἡ Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος συνῆλθε στήν Ἔφεσο τό 431 ἀπό τόν Θεοδόσιο Β’. Καταδίκασε τίς διδαχές τοῦ ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Νεστορίου, ὁ ὁποῖος ὑποστήριζε ὅτι ἡ Μαρία γέννησε τόν ἄνθρωπο Ἰησοῦ καί ὄχι τόν Θεό.
Ἡ Σύνοδος διακήρυξε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος Ἄνθρωπος, μέ πλήρη ἕνωση τῶν δύο φύσεων καί ἀπέδωσε ἐπίσημα στήν Παρθένο Μαρία τόν τίτλο «Θεοτόκος». Ἀπό τήν Παρθένο Μαρία δηλ. δέν προῆλθε ἄνθρωπος θεοφόρος, ἁπλῶς φέρων τόν Θεό μέσα του, ἀλλά Θεός ἐνανθρωπήσας καί "σεσαρκωμένος" κατά τόν Ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας.
